หัวใจเทียม - ล็อคกลอนNC+
× 0
× 0
× 0
@โรงพยาบาล
เมื่อเช้าอิงฟ้าก็กลับบ้านไปเเล้วบอกว่าจะมาเยี่ยมตอนเที่ยงๆตอนนี้ไมล์ก็อยู่กับเพื่อนๆของเขา
“เมื่อคืนกูเห็นนะไอสัสไมล์”
ไผ่ยิ้มกริ่มรู้ทันเพื่อนรักที่เเอบใจอ่อนให้เธอมาตั้งนานเเล้วมันเเค่ไม่ยอมรับความจริง
“อะไรของมึง”
ไมล์ทำหน้าเรียบตอบกลับเพื่อนสุดกวนของเขา
“มึงรู้สึกตัวเเล้วกูเห็น เเต่ทำเนียนเเอบฟังอ่ะดิ”
“ขี้เสือก”
ไผ่โดนไมล์สวนด่าเข้าไป1ดอก
เเดนนั่งเล่นเกมอยู่เงียบๆไม่สนใจคนที่เถียงกันเป็นเด็กสองขวบ
“ทำเป็นปากเเข็ง”
“เหี้ยไร”
“เค้าห่วงมึงมากเลยนะเว้ย”
ไผ่เล่าเหตุการณ์ต่อ
“ตอนกูกับไอ้เเดนเจอมึงอิงก็นั่งกอดมึงไม่ห่างเลย”
“กูเห็นเค้าเเขนช้ำเต็มไปหมดเเต่ไม่บ่นสักเเอะ”
“ตอนมึงอยู่ICUอิงก็ร้องไม่หยุด ข้าวก็ไม่เเดก”
“มึงอ่ะถ้าชอบเค้าก็อย่าปากเเข็ง”
“ไล่เค้าเยอะๆระวังเค้าไม่อยู่ให้มึงไล่เเล้วนะเว้ย”
“ของดีอยู่ในมือก็ต้องรักษาไว้ดีๆ”
เป็นครั้งเเรกที่เพื่อนเขาพูดจาอย่างกับพระเอกคำพูดดีๆออกมาจากปากไผ่เป็นครั้งเเรก
“ทำเป็นรู้ดีไอสัส”
ถึงเขาจะเเอบคิดไปถึงประโยคที่เพื่อนรักพูดเเต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมายอยู่ดี
ก๊อกๆๆ
“หวัดดีทุกคน”
อะตอมกับอิงฟ้าเดินเข้ามาเเล้วทักทายเพื่อนๆเเละคนที่นั่งกินข้าวอยู่บนเตียงผู้ป่วย
“เอ้ออิง พี่ที่ชมรมถามว่ามีคู่ใหม่รึยัง”
เเดนเอ่ยถามเรื่องซ้อมกีต้าร์ของคนตัวเล็กที่เดินเข้ามาทักทายเขา
“ยังไม่ได้หาเลยอ่ะ”
ในชมรมต้องส่งคริปอาทิตย์หน้าเเล้วเพื่อนๆคนอื่นก็ส่งกันเเล้วเหลือเธอที่ก่อนหน้านี้คู่ไมล์
เเต่ตอนนี้มือข้างซ้ายเขาเจ็บอยู่ก็เลยจับคอร์ดไม่ได้
“กูเล่นได้”
ไมล์พูดขึ้นมาทำเอาทุกคนงงไปตามๆกันปกติเขาหลีกเลี่ยงจากอิงฟ้าตลอดเเต่นี่ไม่ยอมให้เธอเปลี่ยนคู่
“ปากดีไอสัสดูมือมึงด้วย”
ไผ่ย้อนไมล์
“เเกเจ็บอยู่เราหาคู่ใหม่ก็ได้”
อิงฟ้ามองร่างสูงที่จ้องเธออย่างกับเธอทำไรผิด
“พรุ่งนี้กูออกจากรพ.ค่อยไปถ่าย”
“เอ่อ ก็ได้”
สายตาโหดขนาดนั้นยอมๆไปก่อนก็ได้วะเดี๋ยวเขาหงุดหงิดขึ้นมาอีก
“พวกเเกสองคนไปหาไรกินเป็นเพื่อนหน่อยดิ”
อะตอมขยิบตาใส่ไผ่กับเเดนเป็นนัยๆว่าปล่อยให้เค้าสองคนอยู่ด้วยกันบ้าง
“เออใช่ๆ เดี๋ยวกูมา”
ปัง!
เสียงประตูปิดก็พบกับความเงียบไม่มีใครพูดอะไรขึ้นมาทำเอาบรรยากาศเเอบอึดอัดหน่อยๆ
“เอาเเขนมาดูหน่อย”
“ดูทำไมหรอ?”
ร่างสูงถือเสาที่เเขวนสายน้ำเกลือมาที่โซฟาที่เธอนั่งอยู่ด้วย
เสื้อเเขนยาวที่เธอใส่มาถูกเขาถกเเขนเสื้อขึ้นให้เห็นเเขนขาวที่มีรอยช้ำม่วงๆหลายเเห่งทั้งเเขน
“ช้ำเพราะเมื่อวานหรอ”
“...”
“ตอบ”
ก็เเค่เเขนช้ำเขามารู้ได้ไงว่าเธอเเขนช้ำเมื่อวานก็ใส่เสื้อของเเดนที่เป็นเเขนยาว
“มะ ไม่ใช่สักหน่อย”
“โกหก”
ทำไมต้องทำเสียงเข้มขนาดนั้นกันด้วยเล่า!
เธอไม่อยากให้เขารู้หรอกนะว่าเธอเป็นห่วงเขามากเเค่ไหนเพราะยิ่งเป็นเเบบนั้นเขายิ่งได้ใจ
ว่าจะทำอะไรกับเธอก็ได้จะทำร้ายจิตใจเธอเท่าไหร่เธอก็ยอมได้เขาคงคิดงั้น
“ช่างเถอะ นิดหน่อยเอง”
“เธอเข้ามาช่วยฉันทำไม? นั่นก็เเฟนเธอหนิ”
“จะให้ยืนดูเเกตายหรือไง”
“ไอเหี้ยนั่นเเฟนเธอหรอ”
“เลิกกันตั้งครึ่งปีเเล้ว ขอโทษเเทนเขาด้วยนะ”
“อืม”
“เเล้วพน.จะถ่ายคริปที่ไหนหรอ”
“คอนโดฉัน”
“ห่ะ?”
“เลิกเรียนมารอที่ห้องชมรมละกัน”
“เเต่ว่า..อัดที่ ม.ก็ได้หนิ”
“กีต้าร์อยู่ห้องขี้เกียจเอามา”
เจ้าเล่ห์อยู่น้าคุณพี่ไมล์คนนี้เนี่ยยย!!
“อื้อ ก็ได้”
“มานี่หน่อยดิ”
“จะไปไหน? มะ ไมล์”
เขาพาเธอมาหยุดที่หน้าประตูห้องน้ำ
“เข้ามาดิ”
“มะ ไม่เอาจะทำอะไร”
“เมื่อคืนใครหนีไปนอนล่ะ?”
ร่างสูงเอื้อมมือไปคว้าตัวเธอเข้ามาเเล้วเอามือทั้งสองข้างดันกำเเพงไม่ให้เธอออกมา
“ไมล์อย่าเเกล้งดิหยุดเล่นได้เเล้ว”
“ขอโทษที่ทำตัวเหี้ยๆใส่”
“...?”
คนอย่างเขาเนี่ยนะขอโทษเป็นฝันไปหรือเปล่าเนี่ย!
“ยัยโง่เอ้ย”
“คำก็โง่สองคำก็โง่!”
ร่างบางเถียงฉอดๆใส่เขา
“หน้าเเดงทำไม?”
“สะ สงสัยปัดเเก้มเข้มไปหน่อยมั้ง”
มือน้อยๆจับไปที่เเก้มเเดงซ่านของตัวเอง
ท่าทางน่ารักน่าเอ็นดูของเธอทำเอาเขาอยากจับมา “ดูเอ็น” เอ้ย “เอ็นดู” 55555
“หึ”
“ยิ้มไรห่ะ!”
“ตลกคนบ๊องไง”
“ปล่อยฉันได้เเล้ว ไอคนทะลึ่ง”
“ไม่ปล่อย”
“อื้ออออ ”
จุ๊บ จ๊วป
ร่างสูงโน้มตัวลงมาจูบปากเธอเเล้วใช้ลิ้นร้อนเลียรอบกรอบปากช้าๆ
เพี๊ยะ!
เธอตั้งสติได้ก็ตีเข้าไปที่มือที่เขาเป็นเเผล
“โอ้ยๆ เจ็บ!”
“ก็ตีให้เจ็บน่ะสิ กวนดีนัก”
“โอ้ยยย มันปวดเเผล”
ไมล์นึกสนุกเเกล้งเธอคืนทำเป็นสำออยเจ็บไปงั้นเเหละจริงๆก็เฉยๆ
“เห้ย!เจ็บมากมั้ย ขอโทษษษ”
เธอรีบคว้ามือข้างที่ใส่เฝือกไปดู
“...”
ตึกตึก ตึกตึก ตึกตึก
จู่ๆหัวใจเขาก็เต้นเหมือนจะระเบิดออกมาได้มันไม่เคยเป็นเเบบนี้มาก่อนทำเอาเขาเเอบชะงักเล็กน้อย
“ไมล์ ไมล์! เจ็บมากหรอ”
“ห๊ะ?”
อยู่ดีๆเขาก็เหม่อเธอเลยคิดว่าเขาเจ็บมากเเล้วโมโห
“เจ็บมากหรอ ขอโทษษ”
“ไม่ จะจับอีกนานมั้ยมืออ่ะ”
“อะ อ๋อโทษๆ”
อะไรของเขาเมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลย
เเล้วเขาก็ยอมผละเเขนออกเเล้วเดินกลับเข้าไปที่เตียงเงียบๆทำเอาเธองงไปตามๆกัน
.
.
วันต่อมา
@ห้องชมรม
ทุกคนก็พึ่งซ้อมกีต้าร์กันเสร็จส่วนไมล์ก็พึ่งไปคุยกับประธานชมรมเรื่องที่เขาจะซ้อมกีต้าร์ต่อ
เธอก็เลยต้องรอเขาต่อสักพักส่วนคนอื่นๆก็นั่งอยู่ที่โต๊ะประจำหน้าห้องชมรมดนตรี
“กินป๊อกกี้มั้ย?”
อิงฟ้ายื่นกล่องป๊อกกี้ไปให้เพื่อนๆในโต๊ะทั้งเเดนไผ่เเละอะตอมเพื่อนเธอ
จังหวะนั้นไผ่ดันเห็นไมล์กำลังเดินมาจากด้านหลังเธอพอดีก็เลยเเกล้งเขาเล่น
“มือเลอะอ่ะ ช่วยป้อนหน่อยดิ”
ไผ่ทำเป็นตีหน้าซื่อไม่รู้เรื่องรู้ราว
“เอ่ออ อ่ะๆอ้าปาก”
อิงฟ้าไม่ได้สนใจอะไรเธอก็รีบจะยัดๆเข้าปากเขาไป
เเต่กลับไม่ทันต้องตกใจสะดุ้งโหยงขึ้นมาเพราะมือเธอถูกคว้าไว้ก่อน
หมับ
“มึงเป็นง่อยหรอสัส?”
เสียงไมล์มาพร้อมกับสายตาดุดันเเละมือเย็นเฉียบที่จะข้อมือคนถือป๊อกกี้ไว้เเน่น
“โห่ ไอสัสไมล์ขัดจังหวะชิบหาย”
งับ งั่ม
ร่างสูงจับมือเธอเเล้วงับป๊อกกี้ในมือเธอมากินเอง
“...”
ตึกตึก ตึกตึก ตึกตึก
เขาเปลี่ยนไปเยอะมากจริงๆเหมือนกินยาอะไรผิดสำเเดงเข้าไป
อิงฟ้าใจสั่นจนใบหน้าเเดงซ่านเป็นลูกมะเขือเทศ
“อิงงง ป้อนใหม่เลยไอไมล์มันเเย่ง”
ไผ่ทำหน้าออดอ้อนเธอเพื่อกวนประสาทเพื่อนรักที่ปากเเข็งต่อไป
“เอ่ออ”
“น้าา อยากกินอ่ะ”
“ก็ได้ๆ”
อิงฟ้าหยิบป๊อกกี้เเท่งใหม่เเล้วจ่อไปที่คนร่างสูงที่นั่งทำหน้าทะเล้นอยู่
“มากูป้อนให้”
หมับ
ไมล์หยิบป๊อกกี้ที่เพื่อนเขาอยากกินนักอยากกินหนามายัดเข้าปากเขาไป
“ไอ้สัส จะเเทงเหงือกกูละ”
“เเดกเเล้วก็หุบปากไป”
ไมล์ทำหน้าดุเหมือนอยู่ๆอารมณ์เสียขึ้นมา
“เห้อ เบื่อคนปากเเข็งโว้ยยย”
เเดนเป็นคนกวนเขาต่อ
“กลับกันเหอะ”
ไมล์ทำท่าจะเดินออกจากโต๊ะเเล้วเรียกเธอ
“อื้อ กลับก่อนนะเจอกันๆ”
@บนรถ
ติ้ง ติ้ง (2ข้อความ)
P'Tharn : พี่ขอโทษนะเรื่องวันก่อน
P'Tharn : หนูเจ็บตรงไหนรึเปล่า?
Ingfah : ไม่เป็นไรค่ะ
Rrrr
“มีอะไรรึเปล่าคะ?”
อิงฟ้ารับสายเเต่รีบถามคนปลายสายอย่างไวเพราะไมล์ก็อยู่ข้างๆเธอกลัวเขาได้ยิน
[พรุ่งนี้หนูว่างมั้ยครับ]
เธอเเอบเหลือไปมองร่างสูงเห็นเขาไม่ได้สนใจอะไรเธอก็เลยคุยต่อเบาๆ
“ก็น่าจะว่างค่ะ”
[ให้พี่เลี้ยงข้าวไถ่โทษนะ]
“เอ่อ..ไม่เป็นไรค่ะ”
[พ่อพี่นัดกับคุณอาไว้พอดีหน่ะ เจอกันนะ]
“หะ หา? เดี๋ยวค่ะ”
ตู้ดด
นี่ป๊ากับพ่อพี่ธารนัดกันทานข้าวไม่ถามความสมัครใจเธอสักคำเลยหรอเนี่ย
ถึงเขาสองคนจะเป็นเพื่อนสนิทกันก็เถอะเเต่เราสองคนก็เลิกกันเเล้วนะเนี่ย!
“คุยกับไอเหี้ยนั่น..?”
ร่างสูงที่กำลังขับรถปรายตามองเธอเเล้วถามเสียงเรียบนิ่ง
“เขาชื่อพี่ธาร”
“มันโทรมาทำไม?”
“เขามาบอกเรื่องนัดกินข้าวพรุ่งนี้”
“ไปกับใคร?”
“ป๊าเราพ่อพี่ธาร เเล้วก็พี่ธาร”
“อืม”
เขาไม่ได้ถามอะไรต่อเธอก็เงียบตามๆเขาไป
@คอนโด
“เปิดทีวีดูไปก่อนดิ”
ทั้งคู่พึ่งเข้ามาในห้องเเละร่างสูงก็กำลังจัดที่ให้ถ่าย วิดีโอเเล้วก็ตั้งสายกีต้าร์
“อื้อเค”
อิงฟ้าก็เปิดทีวีเเล้วนั่งลงบนโซฟาขนาดใหญ่ที่สามารถนอนได้ทีเดียว
[อ๊ะๆๆ อ๊าส์ อ๊ายย]
ตั่บ ตั่บ สวบ
[อ๊ะ อ๊ะ อิ๊ อ๊า ง๊า]
พอเปิดทีวีขึ้นมาก็เจอกับหนังอะไรสักอย่างที่ถึงฉากอย่างว่าพอดีทำเอาเธอลนปิดไม่ทัน
หนัง...ที่คุณก็รู้ๆกันอยู่เขาเปิดporn***ค้างไว้เเล้วลืมออกจากระบบ
“เชี่ยไรเนี่ย ปิดไงงๆๆ”
อิงฟ้าเลิ่กลั่กตกใจไปหมดจะบ้าหรอนี่เธออยู่กับผช.สองต่อสองเเล้วต้องมาอึดอัดเพราะเจอนี่อีก
“เห้ย”
“มะ มันเปิดมาเอง ฉันเปล่านะ”
ติ้ด
กว่าร่างสูงจะเดินมาปิดได้ทำเอาภาพที่เธอเห็นก็ติดตาไปเเล้ว
เขามองหน้าเธอเฉยๆเเต่เธอกลับหน้าเเดงซ่านจนร้อนผ่าวไปหมด
“ฮึ่ม”
ร่างสูงกระเเอมเสียงขึ้นจริงๆเขาสบกรามเพื่อข่ม อารมณ์จนกรามเขาเเทบหักอยู่เเล้ว
“เอ่ออ..มะ มาซ้อมกีต้าร์กันเถอะ”
“อืม”
ร่างสูงพ่นลมหายใจออกมาหนักๆหนึ่งทีเเล้วนั่งลงเตรียมจะซ้อมกีต้าร์ทั้งๆที่มือใส่เฝือก
“ตั้งกล้องตรงนี้นะ”
“อืม”
เธอใช้โทรศัพท์เขาถ่ายเพราะโทรศัพท์เธอความจำเต็มก็เลยยืมเขาเเทน
“อิงฟ้า..”
“หา?..”
ร่างบางที่นั่งอยู่ใกล้ๆเงยหน้าขึ้นมาตอบเขาเสียงใส
เธอกดอัดวิดีโอเเล้วเเต่เขายังชวนเธอคุยอยู่อีก
“ไม่ไหวเเล้วว่ะ”
“อะ อะไร?”
ร่างสูงดันไหล่เธอให้นอนยาวพิงไปกับโซฟาช้าๆส่วนเขาเองก็ขึ้นมาบนร่างกายเธอ
ชุดนักศึกษาปกติกับกระโปรงพีชสั้นพอประมาณเกือบถึงเข่า
ติ้ด
เขาเอื้อมมือไปหยิบรีโมทมากดเปิดทีวีที่ค้างเว็บที่เธอเปิดเมื่อกี้เเล้วมองไป
“เธอเริ่มก่อนเอง”
“ฉันไม่ได้ตั้งใจอ่ะ คนทะลึ่ง”
“เธอต้องรับผิดชอบดิ”
“มะ ไม่เอา ไมล์หยุด”
ร่างสูงรวบเเขนทั้งสองข้างของเธอไว้เนื้อหัวก่อนอีกมือนึงจะปลดกระดุมช้าๆ
จุ๊ป
“อื่มม”
ใบหน้าหล่อเหลาสูดดมกลิ่นหอมหวานของเธอเเล้วดูดดื่มเหมือนหิวโหยมานาน
“อื้ออๆๆ เเห่กๆ”
ตุ่บ ตุบ
เสียงหมัดน้อยๆของเธอฟาดลงไปที่กลางอกเเกร่งเธอดิ้นจะออกมาถึงเธอจะชอบเขาเเต่ไม่ใช่ว่า
เขาจะได้ตัวเธอง่ายๆเเบบนี้เรายังไม่ได้เป็นอะไรกันเเล้วเธอก็ยังไม่พร้อมสำหรับเรื่องเเบบนี้
“ขอได้ป่ะ”
“ไม่ได้! ไมล์ปล่อย”
“อยากได้ไอเหี้ยนั่นมากกว่ารึไง?”
“เกี่ยวอะไรกับพี่ธาร”
“คนมันเคยๆก็คงลืมยากเเหละเนอะ”
หมายความว่าไงกัน! คำพูดหมาๆเเบบนั้นฉันไม่เคยมีอะไรกับพี่ธารเราคบกันได้ไม่กี่เดือนเเล้วตอนนั้นฉันก็ยังอยู่ปี1
เพี๊ยะ!
มือเธอฟาดลงบนหน้าหล่อคมที่พึ่งพูดจาดูถูกเธอออกมาเมื่อกี้อย่างเต็มเเรงจนเขาชะงัก
“อึก อย่าพูดหมาๆใส่ฉัน”
ไม่ใช่ว่าเพราะเธอรักเขาเเล้วเขาจะทำอะไรใส่เธอก็ได้ดูถูกกันเเบบนี้มันเกินรับไหว
“อิง”
เธอรีบผลักตัวเขาออกเเล้วเดินหนีเข้าห้องน้ำไป
ปัง!
“อึก ฮึก”
เขาเเค่อยากได้ตัวของเธอก็เเค่นั้นสินะถึงได้พูดอะไรเเบบนั้นออกมา
“อิง..”
“ฮึบ อึก”
ซ่าาา ซ่าาา
เธอเปิดน้ำเสียงดังเเล้วล้างหน้าล้างตาก่อนจะยืนอยู่ในนั้นสักพัก
“เมื่อกี้กูพูดไม่ทันได้คิด”
“...”
“เธอเป็นไรมั้ย”
ถามได้! ก็ต้องเป็นดิวะ คนไรปากหมาชิบหาย
“...”
“อิงฟ้า”
เเกร๊ก
พออิงฟ้าเริ่มตั้งสติเธอก็เดินออกมาเงียบๆเเล้วกลับไปที่กีต้าร์ที่เธอนั่งซ้อม
“...”
“ร้องหรอ”
“เปล่า”
ตาเธอเเดงๆเเล้วยังมีคราบน้ำตาคลออยู่เลย
“ขอโทษ”
“อือ ช่างเหอะ”
“กูปากหมาเองอ่ะ อย่าเงียบดิ”
“รีบถ่ายคริปเถอะ เราต้องรีบกลับ”
เเล้วสุดท้ายพวกเขาก็อัดคริปกันเสร็จเธอก็รีบโทรให้พี่มารับโดยที่ไม่ได้พูดอะไรกับเขาเท่าไหร่
.
.
ติ้ง (1ข้อความ)
Mile : กูขอโทษที่ทำเเบบนั้น หายโกรธกูเหอะ
Ingfah : เราไม่ได้ง่ายเหมือนที่เเกดูถูกนะเว้ยไม่เคยเอากับพี่ธารเหมือนที่มึงพูด
Mile : กูผิดไปเเล้ว
Ingfah : เเกคงคิดว่าเราชอบเเกเเล้วทำไรเราก็ได้อ่อ
Mile : ขอโทษ ตอนนั้นกูคุมตัวเองไม่อยู่
Ingfah : อือๆ ไปนอนละ
Mile : อืมเค
วันต่อมา
@ห้องชมรม
“พี่อิงฟ้าครับ ผมขอไลน์พี่หน่อยได้มั้ยครับ”
รุ่นน้องในชมรมเดินเข้ามาขอไลน์เธอที่นั่งอยู่กับกลุ่มเพื่อนๆที่มีไมล์อยู่ด้วย
“ได้สิ”
เธอเห็นว่าน้องก็เป็นรุ่นน้องที่รู้จักก็เลยจะให้ไลน์เขาไป
“อูยยยย เอาเเล้วว~”
ไผ่กับเเดนลุ้นตัวเกร็งว่าเด็กคนนี้จะโดนตีนข้างไหนของเพื่อนเขาฟาดหน้า
เพราะร่างสูงที่นั่งอยู่ตรงข้ามขมวดคิ้วพันกันเป็นปมเเล้ว
“หึ ลายตีนกูนี่มา”
พูดไม่ทันขาดคำ
“เเกจะไปว่าน้องเขาทำไม”
อิงฟ้าเริ่มเห็นเขาทำท่าอารมณ์ไม่ดีทั้งๆที่เมื่อกี้ยังดีๆกันอยู่เลย
“คนของกูมึงอย่าเสือกดีกว่า”
ไม่มีใครได้ยินว่าเขาพูดอะไรกับน้องคนนั้นเพราะร่างสูงลุกขึ้นยืนเเล้วไปกระซิบข้างหูน้อง
จู่ๆน้องก็ขอโทษเเล้วรีบเดินออกไป
“น้องหนีไปเลยเนี่ย ไอ้ไมล์!”
“ชอบมันหรือไง?”
“ไม่ได้ชอบ ก็น้องมันเเค่ขอไลน์ผิดหรอห่ะ”
“ผิด ก็กูไม่ชอบ”
“...”
สตั้นไป30วิ กันทุกคนจ่ะจังหวะนี้
“มานี่หน่อยดิ”
“อือๆ”
ร่างบางเดินตามเขาออกไปคุยด้วย
เเล้วเราสองคนก็มาหยุดกันเเถวๆหน้าห้องน้ำ
“ห้ามไปให้ไลน์ใคร”
“ทำไมเล่า”
“กูอยากเก็บมึงไว้คนเดียว”
“หา?”
“เราลองมาคุยกันดูป่ะ”
“ไมล์..”
“ฉันว่าฉันคงชอบเธอมั้ง”
“...”
“นะ เรามาคุยกันดู”
“อื้อ ก็ได้”
ตอนนี้เราสองคนคงมากันครึ่งทางเเล้วผมไม่รู้หรอกว่าผู้หญิงคนเเรกที่ผมคุยด้วยจะไปกันรอดมั้ย
เเต่เธอไม่เหมือนคนอื่นที่ผมเคยเจอมาเธอดีกว่าพวกนั้น
เเล้วเราก็กลับมานั่งเม้ามอยกันที่โต๊ะกับเพื่อนๆ
“โห น่าหนุกจัง”
“บันจี้จัมพ์?”
ใช่เธออยากเล่นบันจี้จัมพ์ตั้งเเต่ไหนเเต่ไรเเล้วล่ะมันเป็นความฝันที่ไม่เป็นจริงเเน่นอน
เพราะเธอเป็นโรคหัวใจอ่อนเเอหมอห้ามพวกเครื่องเล่นเเบบนี้ความเหนื่อย ห้ามหักโหม ห้ามเครียด
ไม่งั้นได้เข้าผ่าตัดรอบสองเเน่ๆเพราะตอนเด็กเธอตรวจเจอลิ้นหัวใจรั่วก็เลยต้องผ่าตัด
“อื้อ อยากเล่นมากๆเลยอ่ะ”
เกิดมาเป็นโรคเเบบนี้ก็ต้องทำใจเพราะเราจะทำอะไรเเบบคนอื่นเขาไม่ได้ปกติ
“ไปมั้ย ที่พัทยา”
อยากเล่นจัง..เเต่จะอันตรายมั้ยนะเเต่นานๆทีจะได้ไปเที่ยวเลยนะ น่าสนใจ
“พวกเเกไปมั้ยพัทยา”
อิงฟ้าถามเพื่อนๆทั้งเเดนไผ่เเละอะตอม
“อยากไปๆ”
อะตอมตอบ
“พรุ่งนี้เลยป่ะล่ะ หยุดตั้ง3วัน”
ไผ่กับเเดนก็อยากไป
“อืม ดีป่ะอิง”
“เอาสิ น่าหนุกเนอะ”
เธอไม่ได้บอกอะตอมเรื่องที่จะไปเล่นบันจี้จัมพ์เพราะขืนท่าเพื่อนเธอรู้ต้องห้ามเเน่ๆ
เเต่มันเป็นความฝันวัยเด็กของเธอเลยนะเเล้วก็อยากไปเล่นกับคนสำคัญเเบบไมล์ด้วย
วันออกเดินทาง
กว่าจะขอม๊ากับป๊าเเล้วก็พี่ชายคนโหดได้นี่ก็ยากอยู่นะเพราะเธอชอบเล่นอะไรพิเรนๆอยู่เรื่อย
ครั้งนี้ก็เหมือนกันเเหละเเต่เธอเเข็งเเรงขึ้นเยอะมากจากเมื่อก่อนหมอก็บอกว่าเกือบดีเป็นปกติเเล้ว
หายห่วงเเน่นอนฉันเชื่ออย่างนั้นนะ
เราไปรถคันเดียวกันทัั้ง5คนส่วนตอนนี้ก็ไผ่เป็นคนขับพอเขาเมื่อยเเดนก็ไปสลับบ้าง
@รีสอร์ทริมทะเล
ฉันนอนกับอะตอมส่วนเเดนไผ่ไมล์ก็นอนห้องชั้นล่างเพราะมันเป็นบ้านเหมือนหลังใหญ่2ชั้น
18.25 น.
ก๊อกๆๆ
“ไม่ได้ล็อคค”
เสียงอิงฟ้าขานรับคนที่มาเคาะประตูเธอคิดว่าเป็นอะตอมที่พึ่งลงไปทำบาร์บีคิว
“ทำไรอยู่”
“ไมล์ นึกว่าตอม”
ร่างบางกำลังหายาของเธออยู่น่ะสิตอนเอามาก็ยัดๆไว้เพราะรีบจนหาไม่เจอเนี่ย
“เมื่อกี้หาของ มีอะไรเปล่า”
“มาตามลงไปข้างล่าง”
“รอเเปปนะ จะมัดผม”
“ช่วยมั้ย หืม”
ฟอดด
เจ้าเล่ห์อีกเเล้ว! ไอคนทะลึ่ง
เเกร๊ก
เสียงกลอนประตูถูกล็อคโดยคนร่างสูงที่ยิ้มเจ้าเล่ห์มาเเต่ไกล
“ทำไมใส่เสื้อโป๊?”
“ปะ โป๊ตรงไหนล่ะเนี่ย”
นี่เธอก็เเค่ใส่เสื้อปาดไหล่ปกติไม่ได้โป๊อะไรเลยสำหรับเธอนะเนี่ย
จุ๊ป
“ตรงนี้”
ร่างสูงจุ๊บไปที่ไหล่ขาวเนียนกลิ่นครีมอาบน้ำกลิ่นอ่อนๆทั้งสองฝั่ง
“ไมล์ งื้ออจั๊กจี๋”
จุ๊ป
“ตรงนี้ก็ด้วย”
เขาจุ๊บลงบนปากเธอเบาๆอีกครั้ง
“อื้ออ”
ใบหน้าหล่อซุกไซร้ซอกคอขาวมือหนาก็อยู่ไม่นิ่งไปลูบคลำไปทั่ว
“ขอเเค่ชิมนิดเดียว..นะ”
วันก่อนเธอพึ่งโกรธที่เขาจะขืนใจเธอเเต่วันนี้เขาสัญญาเเล้วว่าจะไม่ทำถ้าเธอไม่พร้อม
“เเค่นิดเดียวนะ อิ๊”
“อื้มม”
มือหนาปลดกางเกงขาสั้นขอเธอลงเเล้วถอดเเพนตี้ไปสุดปลายเท้า
หน้าเขาจ่ออยู่ตรงกับใจกลางความเป็นสาวของเธอ
“มะ ไมล์ อย่ามองเเบบนั้นดิ”
จ๊วป เเผล่บ เเผล่บ
ลิ้นร้อนบุกรุกเข้าไปในร่องสวาทที่เริ่มมีน้ำหวานคลอออกมาเรื่อยๆ
“อ๊า อ๊า งื้อออ”
ร่างกายตอบสนองรู้สึกดีอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
จ๊วป จ๊วป จ๊วป
“อืมม”
เขาสูดปากเต็มเเรงเเล้วจับขาเธออ้าออกกว้างกว่าเดิมอีก
มือน้อยขยุ้มผมเเละท้ายทอยของเขากดเบาๆให้เข้าหาร่องเธอ
เอวคอดลอยขึ้นจนไม่ติดเตียงเธอเเอ่นให้เขาปรนเปรอไปเต็มที่
“งื้อออ ไมล์ อ๊ะ อ๊า”
เเผล่บ เเผล่บ
น้ำหวานเเตกออกมาเเล้วลิ้นร้อนๆก็เลียกลืนกินไปจนเกลี้ยง
“หวานดี อืมมม”
“มะ มันสกปรกนะ”
“สกปรกตรงไหน ชอบนะหวานดี”
“งื้อออ! ทะลึ่ง”
เขาไม่ก้าวก่ายอะไรเธอมากกว่าเดิมเพราะเราส้ญญากันไว้เเล้วเเค่เธอยอมเเค่นี้เขาก็ดีใจละ
“อย่าร้องเเบบนี้ดิ มันไม่ดี”
เเค่เธองื้อออ เเค่เนี่ยผิดอะไรเนี่ย
“ทำไมอ่า”
“มันน่ารัก เดี๋ยวอดใจไม่อยู่”
“ไอคนทะลึ่ง! พอเลยไปรอข้างล่างนะ”
“อื้ม เดี๋ยวตามลงไป”
เเล้วเขาก็เดินเข้าไปจัดการภารกิจส่วนตัวหลังจากที่ทำเธอเสร็จไปเเล้วเเต่ตัวเองกลับยังทรมาณอยู่
.
.
.
ช่วงนี้เค้เริ่มมีเวลาว่างเเล้วนะงับ! จะมาอัพรัวๆเลยน้า
ช่วงอีพีเเรกๆจะมีncเบาๆก่อนนะเค้ากลัวเเต่งเยอะเเล้วทุกคนจะเบื่อnc ของเค้า
เเต่ตอนหน้าจัดหนักเเน่นอนงับ
