ลางสังหรของผู้ชาย
-
คังมีรา
มาแล้วค่ะ....
-
คังมีราเอ่ยออกมาหลังจากที่เธอเปิดประตูห้องนอนออกมาเห็นซอลีชินยืนอยู่หน้าห้อง
-
ซอลีชิน
ผมคงไม่ได้รบกวนคุณใช่ไหมครับ
-
คังมีรา
อ๋อ...
-
คังมีรา
ไม่หรอกค่ะ
-
คังมีรา
คุณลีชินมีอะไรให้ฉันช่วยหรอคะ
-
คังมีรา
ว๊าย....
-
คังมีรา
ตายแล้ว...
-
คังมีราถึงกับอุทานเสียงหลงเมื่อเห็นแขนของซอลีชินมีเลือดออกมากมายขนาดนี้
-
คังมีรา
เกิดอะไรขึ้นคะเนี่ย
-
ซอลีชิน
ผมรู้สึกมึนหัวครับ
-
ซอลีชิน
สงสัยจะดื่มมากไปหน่อย
-
ซอลีชิน
เลยเดินไปชนกระจกเข้า
-
คังมีรา
ตายจริง...
-
คังมีรา
รีบไปโรงพยาบาลเถอะค่ะ
-
คังมีรา
ท่าทางแผลจะลึกมากด้วย
-
ซอลีชินมองดูหญิงสาวตรงหน้าเดินเข้าไปเอาผ้าเช็ดหน้ามาพันแขนให้เขาอย่างเบามือ
-
คังมีรา
ต้องห้ามเลือดก่อนค่ะ
-
ซอลีชิน
ขอโทษนะครับที่ผมมารบกวนดึกๆ
-
คังมีรา
ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ
-
คังมีรา
ไปค่ะ..
-
คังมีรา
ฉันจะขับรถให้เอง
-
ซอลีชิน
ครับ
-
~~~~~~~~~~
-
หลังจากกลับจากโรงพยาบาล
-
คังมีรา
ไหวไหมคะ
-
คังมีราถามขณะพยุงชายหนุ่มเข้ามาในบ้านเพื่อตรงไปยังห้องนอนของชายหนุ่ม
-
ซอลีชิน
ครับ
-
คังมีรา
ค่อยๆเดินนะคะ
-
คังมีรา
เดี๋ยวเศษแก้วพวกนี้ฉันจะเก็บกวาดเองค่ะ
-
คังมีรา
คุณพักผ่อนเถอะค่ะ
-
ซอลีชิน
ขอบคุณนะครับคุณมีรา
-
คังมีรา
ค่ะ
-
คังมีรา
นอนเถอะค่ะ
-
ซอลีชินยิ้มออกมาพลางพยักหน้ารับก่อนจะล้มตัวลงนอนเพราะยังมีอาการเมาค้างอยู่
-
หญิงสาวมองดูซอลีชินใช้มือที่ปกติพยายามห่มผ้าให้ตัวเอง แต่ก็ยังไม่ถนัดนัก ดังนั้นคังมีราจัดการห่มผ้าให้เขาก่อนจะเดินไปเก็บเศษแก้วและเช็ดเลือดที่อยู่บนพื้นอย่างเงียบๆ
-
~~~~~~~~~~
-
เช้าวันต่อมา
-
ก๊อกๆๆๆ
-
คังมีราเดินมาเคาะที่ห้องนอนของซอลีชินเมื่อพบว่า เลยเวลามื้อเช้ามากแล้วแต่ก็ยังไม่ลงมาสักที
-
คังมีรา
คุณลีชินคะ
-
เงียบ
-
ก๊อกๆๆๆ
-
คังมีรา
คุณลีชิน
-
เงียบ
-
คังมีรา
เป็นอะไรหรือป่าวนะ
-
คังมีราค่อยๆเปิดประตูห้องเข้าไปด้านใน ก็พบว่าชายหนุ่มยังคงนอนหลับอยู่
-
คังมีรา
ปกติเขาไม่ตื่นสายนี่
-
คังมีรา
คุณลีชินคะ
-
คังมีราใช้มือเขย่าตัวชายหนุ่มเบาๆ
-
คังมีรา
โห้...
-
คังมีรา
ทำไมตัวร้อนแบบนี้ล่ะ
-
คังมีรา
คุณลีชินคะ
-
เสียงเรียกของเธอปลุกให้ซอลีชินต้องลืมตาขึ้นมองอย่างช้าๆ
-
ซอลีชิน
คุณ...มีรา....
-
เขาเรียกชื่อหญิงสาวตรงหน้าพลางลุกขึ้นนั่ง โดยมีเธอประคองช่วย
-
คังมีรา
ตัวคุณร้อนมากเลยนะคะ
-
คังมีรา
คงเป็นเพราะพิษแผลเมื่อคืนแน่เลย
-
คังมีรา
รอฉันแป๊บนึงนะคะ
-
คังมีรา
ฉันจะไปเอายามาให้
-
หญิงสาวพูดจบก็เดินออกจากห้องไปเอากล่องยาและไม่ลืมตักอาหารเช้ามาด้วย
-
คังมีรา
ฉันทำซุปแก้แฮ้งค์ให้คุณด้วยค่ะ
-
คังมีรา
กินอาหารนี่แล้วจะได้กินยานะคะ
-
คังมีราพูดขึ้นก่อนที่จะเป่าซุปร้อนๆให้อุ่นขึ้น ก่อนจะยื่นอาหารให้เขา ซอลีชินมองใบหน้านวลก่อนจะกินอาหารที่เธอป้อนให้
-
คังมีราจำเป็นต้องป้อนอาหารเขา เพราะแขนด้านขวาของเขายังใช้การไม่ถนัดนักเนื่องจากเพิ่งเย็บแผลมาใหม่ๆ
-
ซอลีชิน
ตอนนี้....
-
ซอลีชิน
ผมคงทำคุณลำบากแย่เลย
-
คังมีรา
ไม่ลำบากหรอกค่ะ
-
คังมีรา
แค่นี้เอง
-
ซอลีชิน
ขอบคุณนะครับ
-
ซอลีชิน
ที่ดูแลผม
-
ซอลีชินพูดหลังจากที่กินอาหารและกินยาเสร็จแล้ว คังมีรายิ้มตอบรับด้วยความจริงใจก่อนจะบอกให้เขานอนพัก
-
คังมีรา
ก็คุณเป็นเพื่อนฉันนี่คะ
-
คังมีรา
แถมยังเป็นนายจ้างของฉันอีก
-
ซอลีชิน
......
-
คังมีรา
แค่นี้สบายมากค่ะ
-
คังมีรา
นอนพักต่อเถอะนะคะ
-
คังมีรา
เดี๋ยวถึงมื้อเที่ยงแล้วฉันจะมาปลุกคุณค่ะ
-
ซอลีชินมองคังมีราที่เดินออกจากห้องของตนไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย ถ้าเขาได้เจอคังมีราก่อนลีแจวอนก็คงดีสินะ....
-
~~~~~~~~~~
-
ลีแจวอน
📞เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น
-
เสียงของลีแจวอนดังขึ้นทันทีที่คังมีรากดรับสาย
-
คังมีรา
📞อ๋อ....
-
คังมีรา
📞คุณลีชินเกิดอุบัติเหตุค่ะ
-
ลีแจวอน
📞อุบัติเหตุอะไร
-
คังมีรา
📞ท่าทางคงจะเมานิดๆค่ะ
-
คังมีรา
📞เลยเดินไปชนกับกระจกห้องตัวเอง
-
คังมีรา
📞ฉันเลยพาไปหาหมอค่ะ
-
ลีแจวอน
📞เฮ้อ....
-
ลีแจวอน
📞เมื่อไหร่เธอจะย้ายออกสักทีนะ
-
ลีแจวอน
📞ฉันชักไม่อยากให้เธออยู่ที่นั่นแล้ว
-
คังมีรา
📞อะไรกันคะคุณแจวอน
-
คังมีรา
📞ฉันมาอยู่ที่นี่ได้แค่2เดือนเอง
-
ลีแจวอน
📞จะ2เดือนหรือ2วัน...
-
ลีแจวอน
📞ฉันก็ไม่อยากให้อยู่
-
ลีแจวอน
📞เธอรีบๆย้ายออกมาเลย
-
คังมีรา
📞เฮ้อ...
-
คังมีรา
📞คุณนี่...ไม่มีเหตุผลเอาซะเลย
-
....😑เฮ้อ...จริงๆเล้ย....ฉันน่าจะสร้างให้ทำตัวน่ารักแบบคุณซอลีชินสักนิดบ้างก็คงจะดี คิดแล้วอยากกลับไปแก้นิยายตัวเองจริงๆ😑....
-
ลีแจวอน
📞ไม่รู้ล่ะ
-
ลีแจวอน
📞ก็ฉันไม่ชอบนี่
-
ลีแจวอน
📞ฉันรู้สึกว่าเจ้านั่นมันแปลกๆ
-
คังมีรา
📞แปลกยังไงคะ
-
ลีแจวอน
📞มันอาจชอบเธอก็ได้
-
คังมีรา
📞ฮ่าฮ่าฮ่า
-
คังมีรา
📞คุณคิดมากไปหรือเปล่าคะ
-
ลีแจวอน
📞ฉันไม่ได้คิดมาก
-
ลีแจวอน
📞แค่ฉันเห็นสายตาของเจ้านั่นในวันนั้น...
-
ลีแจวอน
📞ฉันก็รู้แล้ว
-
ลีแจวอน
📞เธอเอง...
-
ลีแจวอน
📞ก็อย่าเผลอไปชอบเจ้านั่นซะล่ะ
-
ลีแจวอน
📞ถ้าฉันรู้...
-
ลีแจวอน
📞เธอตายแน่!!!
-
....😑เอาอีกแล้ว...ขู่อีกแล้ว ไอเรื่องขู่นี่เก่งจริงๆเลย😑....
-
คังมีรา
📞ฉันเข้าใจแล้วค่ะ
-
ลีแจวอน
📞อืม...
-
ลีแจวอน
📞ฉันต้องไปเข้าประชุมก่อน
-
ลีแจวอน
📞คืนนี้ฉันจะโทรไปหา
-
คังมีรา
📞ค่ะ...
-
สายสนทนาวางจบไปแล้ว แต่คังมีรายังคงมองดูโทรศัพท์ของตัวเองอย่างคิดหนัก
-
ไม่ใช่แค่ลีแจวอนคนเดียวหรอกที่รู้สึกแปลกๆ หลายครั้งที่เธอได้ยินคำพูดของเขาหรือสายตาของเขาที่มองมา มันรู้สึกแปลกๆยังไงชอบกล
-
แต่จะให้เธอทำอย่างไรได้....ในเมื่อมีเธอคนเดียวที่จะแก้ไขสถานการณ์ทั้งหมดให้จบลงได้
-
คังมีรา
เฮ้อ.....
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น