อดีต.. ช่อแก้ว.
× 0
× 0
× 0
โสรยาให้ความสนิทสนมกับมนัสมากขึ้นจนผู้จัดการส่วนตัวเห็นถึงความผิดปกติ จึงต้องมาหาถึงคอนโด..
"ยังงัยจ๊ะกับมนัสพี่ได้กลิ่นแปลกๆ"
"ก็ลองคุยดู"
"แสดงว่า คุยๆกันอยู่ พี่ไม่ได้ห้ามแต่พี่ห่วงมนัสเขาเป็นคนมีสเน่ห์ใครอยู่ใกล้ก็อดหลงไม่ได้ แล้วนี่ไปช๊อปปิ้งมาเหรอ?"
"ค่ะเสื้อผ้าน้ำหอม ของน้องหวา ชุดนักศึกษาจะเปิดเทอมแล้ว ยาเลยไปซื้อเพิ่มให้อีกสองสามชุด"
พูดถึงเกดถวาใบหน้ามีแต่รอยยิ้ม แต่ดวงตาเศร้า
" ทำไมถึงได้รักน้องหวาขนาดนี้? "
" น้องหวาน่ารักค่ะพี่ฟ้า โตมาได้ดีจริงๆ"
."พี่ก็ว่าน่ารักนะเด็กคนนี้อนาคตไกลแน่ๆในวงการถ้าได้รับการสนับสนุนดีๆ"
" ยา จะช่วยคุณหนิงเขาดูแลอีกทางหนึ่ง พี่ฟ้าคะอีเว้นท์ต่อไปขอน้องหวาติดไปด้วยนะแบ่งค่าตัวยาให้ก็ได้"
"แต่พี่ว่าดูห่างๆดีกว่านะ เอาที่พอดีๆนะยาเชื่อพี่ แค่ของพวกนี้พี่ไม่ว่าหรอกนะแต่เรื่องงานเราทำไม่ได้ เราจะยัดเยียดให้ลูกค้าไม่ได้ แต่ถ้าลูกค้าต้องการนั่นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง พี่ไปก่อนนะคืนนี้มีถ่ายละครนี่พักผ่อนเถอะ"
หยาดฟ้ากลับไปแล้วโสรยาหยิบถุงกระดาษเอาชุดนักศึกษาออกมากอด
" หวาลูก.. แม่รู้ว่ามันสายไปที่ลูกจะให้อภัยแม่ แม่ขอโทษ แม่ไม่กล้าแม่ขี้ขลาดเกินไป ขอแม่ได้อยู่ใกล้ๆลูกได้ปกป้องลูกอยู่ตรงนี้นะ "
วางชุดลงรับสายที่โทรเข้ามา
" ฮัลโหล.. พี่นัส"
" ช่อ... ถ้าจะพี่ขึ้นไปหาได้ไหม?"
"เออ.. อย่าเพิ่งเลยนะคะเดี๋ยวเป็นข่าว"
"แต่พี่พร้อมเป็นข่าวนะพี่จริงใจ"
" แต่ช่อยังไม่พร้อมตอนนี้ ขอเวลาหน่อยนะคะ"
" อืม.. พี่จะรอ"
" แค่นี้นะแล้วเจอกันที่กองค่ะ"
เคยหักห้ามใจพยายามแล้ว สร้างกำแพงไว้แต่ก็พังทลายไม่เป็นท่า.. หวนคิดถึงอดีตไม่รู้ผิดรู้ถูก..
เกือบ20ปีที่แล้ว...
"ช่อแก้วเสาร์อาทิตย์นี้ว่างไหม ไปช่วยงานบ้านครูหน่อยสิ ครูเพิ่มค่าจ้างให้"
" ว่างค่ะ แต่หนูไม่มีรถออกมาค่ะมอเตอร์ไซค์ซ่อมยังไม่เสร็จค่ะ"
" แล้วนี่มาเรียนยังไงล่ะ?"
"อาศัยมากับรถแม่ค้าในหมู่บ้านค่ะ"
"ครูให้รถไปรับก็แล้วกันตกลงนะ"
ครูประจำชั้นมักจะจ้างช่อแก้วมาช่วยงานบ้านเป็นประจำ หมู่บ้านเล็กๆของอำภอหนึ่งในจังหวัดลำปาง จะเข้าออกหมู่บ้านส่วนใหญ่จะใช้มอเตอร์ไซค์เป็นหลัก ขาดไปก็เหมือนไร้แขนไร้ขา..
" ช่อแก้วใช่ไหมครับ ป้าครูให้มารับ"
รถเก๋งคันสวยจอดตรงหน้าเปิดกระจกถาม ใบหน้าหล่อเหลาทำให้ช่อแก้วหน้าแดงเขินอาย ยิ้มเขินๆ
"ค่ะ"
"ขึ้นมาเลยครับ"
เปิดประตูเข้าไปนั่งคู่ด้านหน้า ไม่กล้าหันไปมอง สะดุ้งเมื่อเขาเอื้อมมือมาดึงสายเข็มขัดรัดให้ ไม่เคยใกล้ชายไดมาก่อน ใบหน้าลอยอยู่ใกล้กลิ่นน้ำหอมชื่นใจ.. เผลอหลับตาแน่น เสียงเข็มขัดติดล็อกแล้วลืมตาขึ้น คิดว่าใบหน้าหล่อๆคงไปแล้วแต่! ยังอยู่!
" น่ารักจังเลย.. กลัวเหรอ"
"ปะ.. ป่าวกลัวค่ะ"
"พี่ชื่อ.. มนัส.. เรียกพี่นัสก็ได้.. เป็นหลานป้าครูไม่ค่อยได้มาพี่อยู่กรุงเทพ"
"ค่ะ"
จุดเริ่มต้นของความรักแบบเด็กๆ เก็บมาใฝ่ฝันคิดถึง คนประหยัดรู้คุณค่าของเงินยอมชื้อมือถือราคาหลายพันบาทแอบไว้ติดต่อกัน จนความรักเอ่อล้นจนห้ามใจไม่ไหว เด็กสาว.. ม.ปลาย โรงเรียนจัดไปทัศนศึกษาต่างจังหวัดต้องค้างคืน ได้ปฎิเสธไปแต่กลับไปหาคนรักที่นัดกันไว้
"สนุกไหมช่อ.. ชอบหรือเปล่ากรุงเทพ"
"ชอบค่ะ"
"ช่ออาบน้ำเถอะพรุ่งนี้พี่จะพาไปเที่ยวอีก"
"พี่นัสจะกลับแล้วเหรอคะ"
"ช่อ.. พี่นอนด้วยได้ไหม? พี่ไม่อยากกลับพี่มีเรื่องอยากคุยกับช่อเยอะเลย"
รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นแต่ก็พยักหน้าอายๆรีบปิดประตูห้องน้ำ
...
" กลัวเหรอ? อย่ากลัวเลยนะพี่สัญญาพี่จะรักช่อแก้วแค่คนเดียวเป็นของพี่นะ"
" ช่อก็รักพี่นัสค่ะ "
จูบแรกประทับลงมาหัวใจหวั่นไหว ปล่อยให้เขาจูบใจหนึ่งก็อยากหยุดใจหนึ่งก็อยากลอง... เสื้อผ้าหลุดลุ่ยสองร่างขาวโพลนเกี่ยวพันกันบนเตียงนอนสีขาวสะอาดตา ร่างขาวดิ้นเร่ามือสิ่งที่สงวนมาตลอด17ปีกำลังถูกปลายลิ้นนุ่มๆสะกิดจนร้องครางเบาๆเสียวจนน้ำตาซืม ครั้งแรกในชีวิตสาวอ่อนหัดในเรื่องความรัก ปล่อยใจปล่อยตัวให้มันเป็นไป
"อ๊ายยยยย.. พี่นัสช่อจะไม่ไหวแล้ว"
เสียงร้องขอกับร่างกายที่ดิ้นเร่า น้ำใสๆเลอะเต็มหว่างขาเมื่อถึงขอบสวรรค์
"พี่ขอนะครับ"
"ค่ะ"
เห็นความเป็นชายผงาดสีหน้าตกใจความกลัวเข้าครอบงำ
"ไม่แล้ว! พี่นัสช่อกลัว"
"ไม่ต้องกลัวนะพี่จะทำเบาๆถ้าช่อไม่ไหวพี่จะหยุดทันที"
"จริงๆนะ"
ปากทางแสนคับแคบดันเข้าไปได้แค่ส่วนปลายสุดแสนเจ็บความสาวที่ปิดสนิทมา17ปีกลายเป็นรอยแผลเป็นที่อาบไปด้วยเลือดสาว
"พี่นัสช่อเจ็บ... เจ็บเหลือเกิน... หยุดได้ไหม.. อื้อเจ็บ"
" พี่ก็เจ็บอ่าาาา"
ไม่ได้เป็นอย่างที่พูดไว้ถ้าเจ็บจะหยุด.. แรงดันสุดท้ายเสียงกรีดร้องทั้งสองดังลั่นห้อง น้ำตาไหลไม่ได้เสียใจสิ่งที่เสียไป
"เจ็บมากใช่ไหม... พี่รักช่อนะหัวใจพี่จะเป็นของช่อแค่คนเดียว
" ช่อรักพี่นัสค่ะ"
จูบแสนหวานปลอบขวัญความเจ็บเริ่มบรรเทา แรงขยับเริ่มเป็นจังหวะรอยแผลสดเริ่มขยาย.. เจ็บแต่สุขตอบรับจังหวะรักทั้งคืน...
.." สุดท้ายช่อก็ลืมพี่ไม่ได้จริงๆพี่นัส"
ข้อความเสียงจากคนในอดีตส่งมา
"บ่ายๆพี่ไปรับนะเราไปกองด้วยกัน พี่จริงใจกับช่อนะครับ"
ฟังข้อความเสียงนุ่มๆแล้วยิ้มเศร้า
"พี่จริงใจกับช่อ..ช่อก็อยากรู้ว่าพี่ลืมช่อแก้วไปแล้วหรือยัง ตอนนั้นถ้าพี่ไม่ได้เป็นดาราเราจะได้อยู่ด้วยกันหรือเปล่านะ? "
.." ฮัลโหล.. ช่อจ๋าคิดถึงจังเลย พี่ขึ้นไปหาช่อไม่ได้นะครับ พี่ได้แสดงหนังเป็นพระเอกด้วยนะ ตอนนี้พี่ยุ่งกับถ่ายหนังไม่มีวันหยุดเลยเขาจะฉายหน้าร้อนนี้แล้ว เอาไว้พี่จะไปหาแล้วเราไปดูหนังที่พี่แสดงนะ"
" ดีจังช่อมีแฟนเป็นดาราด้วย ช่อจะรอพี่นัสนะคะเราจะไปดูหนังด้วยกันต้องมารับจริงๆนะ"
" ต้องไปรับสิ..รอพี่นะ..พี่ต้องวางสายก่อนผู้กำกับเรียกแล้ว"
....
จากวันนั้น คนที่แอบอยู่เบื้องหลังจัดเสื้อผ้าในกองถ่ายต้องคอยหลบเลี่ยงแอบมองอยู่ด้านหลังไม่กล้าแม้จะเข้าไปทัก จนมาวันนี้ที่ตัดสินใจรับละครเพราะกล้าพอที่จะยืนอยู่ตรงหน้า....
