มหาวิทยาลัย D

     วันเปิดภาคเรียนวันแรก

     ตุ๊บ!ผลั้ว!ผลั๊ก!

     “เหี้ยเอ้ย อั่ก!”

     “มึงจะเอาไง!”

     ผลั้ว!

     “เหี้ย มึงพูดดีๆก็ได้มั้ยวะ”

     ตุ๊บตั๊บ!

     “กูพูดดีๆกับมึงไปรอบนึงแล้วไอ้สัส จะจ่ายมั้ย!”

     “กูขอผ่อนผันก่อนนะมึงนะ อย่าทำอะไรกูเลยกูมีแม่ต้องดูแลมีน้องต้องเรียน อั่ก!”

     “แล้วกูบอกให้มึงเอาเงินไปมั้ย!”

     “กูขอโทษ จากัวร์มึงสงสารกูเถอะ”

     ตุ๊บตับ ผลั้ว!

     “ฉันว่าเราออกไปจากตรงนี้เหอะ มีหวังโดนลูกหลงอ่ะ” เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของฉันสะกิดแขนฉันที่กำลังหยุดมองเหตุการณ์ที่ผู้ชายคนหนึ่งกระทืบผู้ชายสามคนนอนแน่นิ่งร้องโอดโอยอย่าน่าสงสารอยู่ ฉันมาลงทะเบียนเรียนที่นี่เป็นวันแรกก็เจอแจ็คพ็อตเลยไง “น่ากลัวอ่ะ”เรอาว่า พลางทำท่าทางสะดิ้งให้ด้วยฉันเลยเบะปากใส่เพื่อนสนิททันที

     “ที่แกควงเถื่อนกว่านี้อีกไม่ใช่”พอโดนจี้ใจดำเรอามันเงียบทันที ฉันเลยหัวเราะออกมาและหันกลับไปสนใจผู้ชายคนนั้นอีก เขาถือท่อนเหล็กขนาดพอดีมือเดินไปหาผู้ชายสามคนที่นอนอยู่กับพื้นหญ้าหลังตึกด้วยท่าทางฉุนเฉียว ใบหน้าผู้ชายคนนั้นเต็มไปด้วยโทสะ เขาหวดท่อนเหล็กไปยังผู้ชายที่นอนอยู่สุดแรง

ปัง!

     เสียงท่อนเหล็กกระทบกับผนังตึกเสียงดัง เชื่อเถอะไม่นานต้องมีคนวิ่งกรู่เข้ามาดูแน่ๆ ฉันคิดว่าผู้ชายคนนั้นจะตีคนที่นอนร้องโอดโอยอยู่ซะอีกแต่ป่าวเขาแค่ขู่เท่านั้นแต่พวกที่นอนอยู่กลับยกมือปิดหน้าตัวเองเอาไว้ด้วยความกลัว

     “กูเตือนมึงครั้งสุดท้าย หามาคืนกูไม่ได้กูไม่หวดแค่ผนังตึกแน่ๆ” ร่างสูงประมาณ180เซนติเมตรว่า เขาเสยผมที่ยุ่งเหยิงจากการต่อสู้เมื่อกี้ขึ้น และโยนท่อนเหล็กในมือทิ้งอย่างไม่ใยดีก่อนจะเดินออกมาจากตรงนั้น

     “ไปเถอะนีน่า หมอนั่นเดินมาแล้ว”เรอาดึงแขนฉันเดินออกมาก่อนที่ผู้ชายคนนั้นจะเดินมาถึงเราและสังเกตเห็นฉันเดินตามเรอาก็จริงแต่ฉันยังมองร่างสูงข้างหลังอยู่ เขาปัดเสื้อตัวเองลวกๆก่อนจะกดมือถือหาใครซักคน เขาตวัดสายตาฉุนเฉียวมาทางฉันพอดี เราสบตากันทั้งที่ฉันถูกเพื่อนดึงให้เดินตามออกมา และเขาที่ยืนคุยโทรศัพท์อยู่แต่ตาเขามองมาทางนี้ แค่สบตาในระยะ100เมตรได้เขายังหล่อบาดจิต เถื่อนบาดใจขนาดนี้

     ให้ตายเถอะ!

     โอ้ยเท่ห์เป็นบ้า อยากจะบ้าตายเท่ห์สุดๆเกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน ฉันสะบัดแขนออกจากเพื่อนสนิทเมื่อเราเดินมาจนถึงลานจอดรถแล้ว

     “เรอา!ฉันชอบ”ฉันบอกออกไปทันที ยังไม่ได้คิดอะไรด้วยซ้ำงงเหมือนกันอยู่ดีๆก็พูดออกไปแบบนั้น เรอาอ้าปากหวอมองมาด้วยสายตาไม่เข้าใจ ใบหน้าเรียวสวยบิดเบี้ยวก่อนจะกระชากแขนข้างหนึ่งฉันไปกำไว้แน่น

     กำแรง

     “เจ็บนะยัยซาดิส”พูดจบก็แกะมือเพื่อนออก

     “แกหมายถึงไอ้เถื่อนนั่นนะน่ะ” เธอถามอย่างไม่เข้าใจ ใบหน้าสวยใสดูยับยุ่งอย่างเห็นได้ชัด

     “ก็ชอบ แกเคยเห็นฉันชอบใครป่ะละ”

     “แต่หมอนั่นมันไม่ปกติ!”เธอเริ่มเสียงดัง ฉันเลยเบะปากเตรียมจะร้องไห้

     “ก็ฉันชอบอ่ะ จะทำไม”

     “อยากได้เป็นผัวเลยป่ะละ” เรอาหยั่งเชิง ร่างเพรียวกอดอกมองมาอย่างคาดคั้น และยกยิ้มมุมปากขึ้นยัยนี่เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กหล่อนรู้ว่าฉันไม่เคยอยากจะมีสามีเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้ว

     แต่ครั้งนี้…

     “ใช่ จะเอา”เธอคิดผิดละ

_________________________________

TALK

 1เม้น1โหวต 1กำลังดีๆค่ะ  เรื่องนี้มันดีแต่หื่นจริงๆ

ละเจอกันค่ะ ^___^