พี่คริสงอน..
× 0
× 0
× 0
.....
รู้ถึงหน้าอกนุ่มด้านหลังและลมหายใจอุ่นที่ซอกคอ ขนาดเสืออย่างเขายังรู้สึกแล้วไก่แบบอามจะไม่อ่อนไหวก็บ้าแล้ว...เขาจะปล่อยให้ไปขี่หลังคนอื่นได้อย่างไร..แค่แสดงละครตามบทก็มากเกินไปแล้ว คิดได้ก็หน้านิ่งขยับคนบนหลังให้กระซับขึ้นก้าวเดินต่อไป
"หนักเหรอพี่คริสเปลี่ยนมาขี่หลังผมก็ได้"
"เปล่าไม่หนักตัวเบายังกับนุ่น"
พูดแล้วก็เดินต่อ เสียงอ้อแอ้เบาๆ พอจับใจความได้อยู่ข้างหู เพิ่มรอยยิ้มให้คริสได้ไม่น้อย
"คนนิสัยไม่ดีบังอาจเอาจูบแรกของฉันไป.. ไอ้บ้า.."
"หึๆ".. ครั้งต่อไปจะไม่ขโมยแล้ว"
"ขำอะไรพี่คริส?"
"ป่าวๆไม่มีอะไรอามพี่แค่คิดอะไรเพลินๆ.. พี่หนิงขึ้นไปเปิดห้องรอก็ได้ครับ"
เข้ามาในบ้านพักรีสอร์ทที่ได้รับอภิสิทธิ์ได้อยู่ร่วมกันมีสามห้อง เกดถวาพักห้องใหญ่กับหนิงด้านบน ส่วนคริสกับอามแบ่งคนละห้องด้านล่าง
" งั้นผมบอาบน้ำก่อนนะพี่คริส"
" อาบก่อนเลย"
คริสวางเกดถวาลงโซฟามองใบหน้าสวยเก๋ปัดผมยาวออกให้
" ก็ปากเรามันน่าจูบนี่นะ... พี่ก้าวผิดไปหน่อยเอาไว้จะแก้ตัวใหม่นะ"
"พาขึ้นมาได้แล้วคริส."
เสียงตะโกนเบาๆที่บันไดด้านบนลอยมา ไม่มีใครพาขึ้นหลังจึงต้องอุ้มท่าเจ้าสาวขึ้นไป
" หนักไม๊นั่น? "
" ไม่เท่าไหร่ครับพอไหว"
เตียงกว้างหกฟุตสีขาว หนิงช่วยจัดหมอนให้จังหวะค่อยๆว่างคนเมาลงมือที่คล้องคออยู่ลั้งลงไปด้วย ทำให้คริสเสียหลักทิ้งตัวลงบนร่างเกดถวาเต็มๆ ปากทั้งสองประกบกันพอดีต่อหน้าต่อตาผู้จัดการส่วนตัว เป็นเพราะแรงกระแทกหรือริมฝีปากนุ่มๆก็ไม่รู้ทำให้คนเมาได้สติ เห็นว่าตัวเองโดนขโมยจูบอีกแล้ว จึงผลักออกและตบไปสุดแรงทันที"
โอ้ยยยย! มาตบพี่ทำไม!"
"ไอ้คนฉวยโอกาส!"
"หวาหยุด!"
"พะ.. พี่หนิง"
"ผมกลับห้องนะพี่.. ทำคุณบูชาโทษแท้ๆ."
คริสทำหน้าเศร้าลูบแก้มเดินออกห้องไป...
เช้าวันรุ่งขึ้นคริสมาดื่มกาแฟที่ห้องอาหาร ทุกคนเตรียมพร้อมที่จะกลับกรุงเทพฯ อุเทนขับรถมารอตั้งแต่เช้า เกดถวาเอากระเป๋าขึ้นรถตู้กับอามมองเข้าไปในร้านคริสยังนั่งหน้าตึงยังไม่ยอมพูด กะว่าถ้าถึงบ้านแล้วจะขอโทษ เพราะเมื่อคืนโดนพี่หนิงสวดทั้งคืนและสั่งห้ามดื่มอีก... และต้องมาขอโทษแต่คริสก็ไม่เปิดโอกาสให้เลยคงเพราะยังโกรธอยู่แน่ๆ
อุเทนเข้ามาถามทั่งสองที่รถตู้
"น้องหวาน้องอามคุณคริสเป็นอะไร? เหมือนเสียใจหรือโกรธอะไรมา?"
"ถามหวาดูสิพี่เทนผมไม่รู้อะไรเลยไม่มีใครเล่าอะไรสักอย่างผมก็ว่าแปลกๆ ผมไปหาอะไรกินก่อนนะ"
อามเดินไปแล้วอุเทนยังจ้องอยู่
"หวาเข้าใจเจ้านายพี่เทนผิดนิดหน่อยเอง แต่ยังไม่ได้ขอโทษถ้าถึงบ้านค่อยว่ากัน"
" โอ้ยยยยน้องหวา! ต้องรีบขอโทษเลยนะคุณคริสขี้งอนเป็นที่หนึ่ง นี่นะลองให้พี่ขับรถมารับแบบนี้คงจะกลับบ้านใหญ่ยาวเลยเผลอๆเปิดกล้องโน้น หรือไม่ก็ถอนตัวยอมเสียค่าปรับเลยที่เดียว ทีนี้งานได้ชะงักยาวเลย"
" ขนาดนั้นเลยเหรอ! แล้วเขาเปิดโอกาสให้หวาซะที่ไหนเล่า"
" เอางี้กลับรถพร้อมกันเลย"
" เขาจะยอมเหรอ? "
" ยอมไม่ยอมก็ขึ้นรถก่อนเลยเดี่ยวพี่ไปบอกหนิงกับอามให้"
" เอางั้นเหรอ? "
" เอางั้นแหละมาพี่เปิดประตูให้"
เกดถวารีบเข้าไปนั่งด้านหลังของรถโดยไม่ได้สังเกตุว่าที่ท้ายรถตู้คันริมสุดได้บันทึกภาพไว้ และอีกไม่กี่อึดใจก็บันทึกภาพคริสที่เปิดประตูตามเข้าไป...
รถออกมาได้สักพักในรถยังเงียบกริบ เกดถวาสุดลมหายใจเข้าปอดแลตามองคริสที่เอาแว่นกันแดดขึ้นมาสวมตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้
"พี่คริส... หวาขอโทษ.. ก็ใครจะรู้เล่าก็หวาตกใจนี่ต้องโทษเหล้าต้องเป็นเพราะเหล้าแน่ๆที่ทำให้หว่าเข้าใจผิด อีกอย่างหวาเคยถูกพี่คริสแกล้งมาแล้วครั้งหนึ่ง ไม่ๆสองครั้งสิ แล้วจะไม่ให้หวาคิดได้อย่างไรใช่มั้ย?"
"ที่ขอโทษนี่เพราะเป็นความผิดของพี่ใช่มั้ย? แบกมาตั้งไกลแถมยังถูกกล่าวหาว่าเป็นนักฉวยโอกาสทั้งๆที่พี่ถูกดึงลงไปและเป็นคนถูกกระทำถูกจูบแท้ๆ.. แถมยังโดนตบจนระบมดื่มกาแฟยังรู้สึกเจ็บอยู่เลย"
เห็นอุเทนไม่ได้สนใจหูเสียบหูฟังเอาไว้ค่อยโล่งอก
" ป่าวหวาไม่ได้ว่าพี่คริสผิดแต่เหตุการณ์ที่ผ่านๆมามันเรื่องจริงนี่แล้วใครจะไม่คิดได้เล่า"
" อยากให้พี่หายโกรธเหรอ? "
" ก็เออสิถึงได้แอบขึ้นรถมานี่งัยเล่า"
" ก็ได้พี่หายโกรธก็ได้แต่เรื่องเลวๆของพี่ที่เคยทำกับหวาเราหายกัน ที่ผ่านมาพี่ก็ขอโทษพี่จะเริ่มไหม่นิสัยไม่ดีๆหวาก็ลืมๆไปเถอะ ได้มั้ย? "
" เอางั้นก็ได้นี่เห็นว่าพี่คริสรู้ตัวว่าที่ผ่านมาว่า ตัวเองเลวเป็นนักฉวยโอกาสเห็นผู้หญิงสวยๆอย่างหวาก็ตีค่าด้วยเงิน เอาเป็นว่าเราหายกัน"
" ฮ่าๆๆๆชมตัวเองว่าสวยก็ได้ด้วย"
" เอ้า.... พูดเรื่องจริง"
อุเทนยิ้มส่ายหัวเจ้านายเขาเปลี่ยนไป ให้เขาหลอกล่อจนขึ้นรถกลับด้วยจนได้...
มาถึงบ้านแต่เข้าไม่ได้เพราะกุญแจอยุ่ที่พี่หนิง
" ฮัลโหลพี่หนิงถึงไหนแล้วหวาเข้าบ้านไม่ได้"
" ยังไม่ถึงสระบุรีเลยรถติดยาวข้างหน้ามีอุบัติเหตุคงเคลียร์พื้นที่เป็นชั่วโมง หวากับคริสหาอะไรแถวๆนั้นกินรอไปก่อนนะ"
"อีกนานเลยพี่คริส"
"ความจริงวันนี่ผมลาหยุดนะและนัดเพื่อนไว้ที่สนามมวย คุณคริสยังอนุมัติอยู่ไหมครับ"
อุเทนจู่ๆก็พูดถึงธุระของตัวเองและส่งกุญแจรถให้เจ้านายยิ้มๆ
" ก็ไปสิ"
อุเทนไปไม่ถึงกลางซอยแท็กซี่ยังไม่ทันจอดข้อความจากธนาคารก็ส่งยอดเงินโอนมาก็ยิ้มออกกับตัวเลขที่ได้จุ๊บเบาๆไปที่มือถือทันที...
...
" นี่บ้านพี่คริสเหรอ? "
" ใช่ต้นไม้เยอะน่าอยู่มั้ย? หลังของพี่อยู่ด้านหลังพี่ไม่ชอบหลังใหญ่มันหากันลำบากเข้าไปสวัสดีแม่พี่กันคงอยู่ด้านใน"
"ค่ะ"
เกดถวาก้มมองตัวเองที่ใส่เสื้อยืดสีชมพูตัวร้อยกว่าบาทกับกางเกงยีนส์ขาทรงกระบอกสีอ่อนเพราะผ่านการซักมาหลายปี ถอดรองเท้าผ้าใบเอามาวางไว้ข้างๆประตู ในขณะที่คริสหิ้วไปใส่ในตู้เก็บรองเท้าที่ดูยังใงก็แพงกว่าราคาเตียงนอนที่บ้านรวมกัน....
