ปฏิบัติการเด็ดดอกเกดถวา
× 0
× 0
× 0
"อ้าวหนูคนเมื่อวันก่อนนี่! เห็นมั้ย! พี่ตาถึงจริงๆออร่าออกซะขนาดนั้น"
เสียงนักปั้นมือทองสาวประเภทสองดังลั่นตื่นเต้นเดินมาที่เกดถวาจับมือถือแขน
"สวัสดีค่ะพี่หยาดฟ้า"
"ต๊าย! จำชื่อพี่ได้ด้วย.. เราก็รูปหล่อนะจ๊ะชื่ออะไรกันบ้างแล้วนี่เป็นเด็กของใครกันหรือจ๊ะ? "
" สวัสดีค่ะคุณหยาดฟ้าน้องๆเป็นเด็กของหนิงค่ะ.. เกดถวา กับสารินค่ะ"
"สวัสดีครับ"
"สวัสดีจ๊ะ... หนิงเหรอ? ทำไมพี่ไม่เคยได้ยินเลยเก่งนะเนี่ยมีเพชรในมือตั้งสองเม็ด.. เกดถวาจ๊ะพี่โสรยาไม่ดุเหวี่ยงเหมือนในละครนะจ๊ะมองตรงๆก็ได้ไม่ต้องกลัว"
หยาดฟ้าแซวเมื่อเห็นเกดถวาแอบชำเลืองมองโสรยา
" สวัสดีค่ะคุณโสรยา"
" เรียกพี่ก็ได้ "
" ค่ะพี่โสรยา หนูชื่อเกดถวา ค่ะ เกดถวา... หรือเรียกว่า.. หวาก็ได้ค่ะ"
" หวา.. เกดถวา.. ดอกพุดซ้อนกลิ่นหอม"
" ค่ะดอกพุดซ้อน"
" เอ้าสวัสดีค่ะทุกคนมากันพร้อมแล้วสินะ"
เสียงผู้จัดละครเดินยิ้มเข้ามาพร้อมกับ คริส.. เกดถวาหลบหน้าแม้มปากหลังจากโดนจูบไปวันนั้นก็ไม่เจอกันอีกเลยจนกระทั้งวันนี้
" สวัสดีค่ะสวัสดีครับ."
" เอาล่ะๆไม่ต้องมากพิธี รู้จักกันบ้างแล้วใช่มั้ย? นิดหน่อยแจกบทละครได้เลย"
นิดหน่อยหญิงร่างใหญ่แจกบทให้นักแสดงอุษาก็พูดไป
"โสรยาเล่นเป็น พรธิภา คริส เป็น คริส พระเอกของเรื่อง เกดถวาเป็นดวงยี่หวา หรือน้องหวาเป็นลูกของพรธิภา สาริน เป็นภานุคนรักของดวงยี่หวา นี่คือตัวเมนต์ตัวหลักของเรื่อง พอเข้าใจนะ"
เจ้ฟ้าแอบตกใจที่เด็กของหนิงได้เป็นนางเอกและอีกคนก็เป็นพระรอง แต่เด็กของเธอเป็นคนใช้ของแม่นางเอกนั่นก็คือเป็นคนใช้ของ นางเอกก็คือเกดถวาเด็กของหนิงนั่นเอง...
" ส่วนบทอื่นๆวันฟิตติ้งเสื้อผ้าจะได้รู้จักกันอีกที อาอยากให้ทุกคนสนิทกันโดยเฉพาะดารานำต้องเวิร์คชอป ก่อนเปิดกล้องอาจะให้แอ็คติ้งโคชช่วยสอนเทคนิคการแสดงให้"
โสรยามองเกดถวารู้สึกถูกชะตา อดีตที่ถูกเขียนขึ้นมาใหม่ ด้วยใบหน้าที่ค่อยๆเปลี่ยนไปด้วยมีดหมอมาเป็นดาวเจิดจรัสในใต้ผืนฟ้าที่เต็มไปด้วยคนที่สวมหน้ากากเข้าหากัน... ช่างเหมือนเหลือเกินดอกเกดถวา...
" เอ่อ... คุณอุษาคะฟ้าต้องขอโทษด้วยนะคะที่น้องๆของฟ้าไปเวร์คชอบไม่ได้พอดีต้องเคลียร์งานที่รับไว้ให้จบก่อนเปิดกล้องค่ะ"
เจ้ฟ้าอยากจะบอกว่าเด็กของเธอมีงานเยอะและคิวแน่นปรายตาไปที่หนิงยิ้มอ่อน
"ไม่มีปัญหานี่ เคลียร์งานให้เรียบร้อยถึงเวลางานพี่เจ้ฟ้าต้องเคลียร์คิวให้เรียบร้อยก็แล้วกัน วันนี้พอมีเวลา สี่ตัวหลักไปฟิตติ้งเสื้อผ้าหน้าผมถ่ายภาพนิ่งไว้ก่อน"
...
คริสมองเกดถาที่ขี่หลังอามให้ช่างภาพกดชัตเตอร์ หน้านิ่งแต่รู้สึกไม่ค่อยพอใจ สั่งอุเทนให้ไปจัดการบางเรื่องก็ไม่รู้จะได้เรื่องหรือเปล่า..
ถึงเวลาที่คริสต้องถ่ายภาพนิ่งกับเกดถวา ความที่เป็นลูกครึ่งที่สุงถึง190ทำให้เกดถวาที่สุงถึง170กลายเป็นผู้หญิงตัวเล็กน่าถะนุถนอมขึ้นมาทันที
"คริสจับมือน้องแล้วมองสบตากันหน่อย มองให้เห็นถึงความรักที่อยู่ข้างในส่งพลังออกมา นั่นแหละดี คริสจับต้นคอน้องเบาๆ ข้างเดียวโน้มหน้าลงมาเหมือนจะจูบใกล้อีกนิด สวยมากค้างไว้ก่อน"
คริสทำตามที่ช่างภาพสั่งได้ดี เกดถวานึกถึงครั้งที่โดนขโมยจูบไปก็เผลอเอามือมาวางที่หน้าอกด้านซ้ายของคริสเหมือนพร้อมจะดันออก รู้สึกถึงแรงเต้นของหัวใจใต้อุ้งมือเหลือบตามองก็เห็นสายตาที่ส่งมา หัวใจที่นิ่งสงบก็เริ่มติดขัดแปลกๆ เหมือนสวรรค์ทรงโปรดเมื่อช่างภาพให้สัญญาณ
"โอเคสวยมาก.. ตอนนี้เปลื่ยนให้น้องหวากอดจากด้านหลังเอาแก้มเเนบแผ่นหลังเลยนะครับส่วนมือก็กอดไล่มาตั้งแต่หัวไหล่หน้าอกจนถึงเอวเลยนะครับ"
เกดถวา ทำใจให้นิ่งในเมื่อก้าวกระโดดมาถึงจุดนี้แล้วจะเรื่องมากไม่ได้ แนบแก้มลงแผ่นหลัง สองมือสอดเข้าไปใต้แขนจับบ่ากว้างนิ่งแล้วค่อยๆลูบไปที่หน้าอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม เลื่อนลงมากอดเอวไว้แน่นและคลายออกแต่มือทั้งสองกลับถูกจับกุมด้วยมือข้างเดียวเอาไว้
"คริสจับมือน้องค้างไว้อีกนิด... โอเค.. พี่ขออีกภาพนะให้คริสกอดน้องจากด้านหลัง น้องหวายกมือขึ้นกันหน้าอกไว้คริสกอดรวบแขนน้องแล้วเอาคางวางบนบ่าน้องนะครับ"
เกดถวาใจเต้นโครมครามเมื่อโดนกอดจากด้านหลังถึงแม้แขนจะไม่โดนหน้าอกแต่ตอนนี้เหมือนร่างทั้งร่างได้อยู่ในอ้อมแขน และลมหายใจอุ่นที่ลดต้นคอแผ่วเบาชวนให้สับสนขนลุก
กลิ่นหอมจากซอกคอ ทำให้คริสเผลอสูดกลิ่นหอมรวบคนในอ้อมกอดแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว รู้ถึงร่างที่สั้นน้อยๆเขายิ่งเผลอกอดแน่นขึ้นเหมือนปลอบใจ.
"ไม่เป็นไรๆอย่ากลัวไปเลยคนดี"
คริสเผลอพูดออกมาเบาๆอ่อนนุ่ม คนได้ยินรู้สึกแปลกแต่ก็ผ่อนคลายลง....
ในเวลาเดียวกันอุเทนหนุ่มวัย35เห็นหนิงเดินออกนอกสตูจึงเดินตามออกไป... เห็นเข้าไปในห้องที่ด้านหน้าเขียนไว้ว่า.. ไม่มีกิจธุระห้ามรบกวน.. อุเทนยืนรอที่หน้าห้องของผู้จัดละครสักพักหนิงถึงได้ออกมาด้วยสีหน้าหนักใจ..
"หนิงๆผมขอคุยกับคุณหน่อยได้ไหม?"
"คุณอุเทน?"
"เรียกพี่เทนก็ได้ดูกันเองดี หนิงพอจะให้คำแนะนำพี่หน่อยได้ไหม?"
"เรื่องอะไรคะ?"
"เรื่องเป็นผู้จัดการส่วนตัว คือพี่เป็นแค่ผู้ติดตามคุณคริส แต่พี่ไม่สามารถบังคับให้คุณคริสตื่นเช้ามาทำงานได้หรืออย่างเช่นเรื่องงานประชุมแทนคุณคริสโตเฟอร์ บางครั้งพี่ต้องเข้าไปจดข้อมูลแล้วต้องมาอ่านให้ฟัง คือพี่กลัวกองละครจะล่มเสียก่อนถ้าพี่ยังทำอะไรไม่ได้อยู่แบบนี้"
พูดน้ำเสียงน่าสงสารเล่าความเท็จ สิ่งที่ตรงข้ามกับความจริงของเจ้านาย
" คริส แอมเบิร์ต เนี่ยนะ! จริงเหรอ? "
"อืมจริงๆใครไม่เป็นพี่ไม่รู้หรอก พี่จะไปปรึกษาใครได้ล่ะ? "
" หนิงคงช่วยอะไรไม่ได้แล้วล่ะค่ะแบบนี้ ถ้าหนิงเป็นผู้จัดการคุณคริสก็ว่าไปอย่าง "
" เป็นความคิดที่ดีนะ หนิงมาเป็นผู้จัดการคิวงานให้คุณ คริสได้มั้ย? "
" โอ้ยยยยไม่ได้หรอกพี่! กฎ ของหนิงเยอะและต้องมาอาศัยอยู่ด้วยกันจะเรื่องมากไม่ได้.. งานบ้านก็ต้องแบ่งกันทำคุณชายแบบคุณคริสยากเชื่อหนิงเถอะ และหนิงก็ไม่ใช่ผู้จัดการทั่วๆไป ทุกคนต้องเชื่อฟังให้ความเคารพหนิงเป็นพี่สาวคนโตของบ้าน.. ถ้าผิดหนิงก็ด่าถ้าทำดีหนิงก็ชม"....
" เออ... พี่คงหวังมากเกินไป.. พี่ไปนะ"
" เดี๋ยวๆพี่เทนหนิงจะส่งกฎระเบียบบ้านหนิงไปให้ก็แล้วกัน"
....
