คุณป้าปริศนา
-
2 วันต่อมา....ในขณะที่ลีแจวอนครบกำหนดออกจากโรงพยาบาล
-
หมอคัง
ไง...เพื่อน!!
-
หมอคังพูดทักทายหลังจากที่ก้าวเข้ามาในห้องพักฟื้นคนไข้
-
คังมีรา
อ้าว...หมอคัง
-
คังมีรา
สวัสดีค่ะ
-
หมอคัง
สวัสดีครับคุณมีรา
-
หมอคังทักทายหญิงสาวก่อนจะหันไปกอดคอเพื่อนรักที่นั่งอยู่บนโซฟา
-
หมอคัง
นี่ได้เวลาที่นายกลับแล้วหรอเนี่ย
-
หมอคัง
ท่าทาง...นายหายไวดีนะ
-
หมอคัง
ฉันคิดว่านายจะออกจากโรงพยาบาลพรุ่งนี้ซะอีก
-
ลีแจวอน
ฉันมีงานต้องทำ ไม่ได้ว่างมากอย่างนาย
-
หมอคัง
ฮ่าฮ่าฮ่า.....ฉันว่า...
-
หมอคัง
นายได้พยาบาลดีมากกว่ามั้ง..
-
หมอคัง
ถึงได้หายเร็วขนาดนี้
-
คำพูดของหมอคังทำเอาคังมีราถึงกับหน้าแดงไปถึงหู...โดยไม่รู้เลยว่า พัคจองยูกำลังมองใบหน้าเธอด้วยความรู้สึกหลากหลาย
-
หมอคัง
ฉันรู้มาว่า...นายไม่แตะอาหารของที่นี่เลยนี่
-
หมอคัง
เห็นแบบนี้.....ฉันอยากมีสาวสวยมาเป็นพยาบาลให้จัง
-
หมอคัง
จริงไหมจองยู
-
พูดแล้วก็หันไปหาพวกอย่างพัคจองยู ชายหนุ่มยิ้มตอบหมอคังเล็กน้อยก่อนจะหันไปช่วยคังมีราเก็บของต่อ
-
จริงอยู่ว่า2วันมานี้ เธอดูแลเอาใจใส่เขาเป็นอย่างดี...ในตอนเช้าเธอจะรอให้ชายหนุ่มตื่นก่อนแล้วค่อยกลับไปทำอาหารเช้ามาให้เขา เธอจะทำเช่นนี้ในทุกมื้ออาหาร
-
ลีแจวอน
อย่าพูดมากน่า....
-
หมอคัง
ฮ่าฮ่าฮ่า
-
~~~~~~~~~~
-
รถลีมูซีนสีดำสนิทขับมาจอดหน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ของตระกูลลี ลีแจวอนก้าวลงจากรถพร้อมทั้งคังมีราเดินตามมาติดๆ
-
คิมยูนา
ยินดีต้อนรับกลับบ้านค่ะคุณแจวอน
-
คิมยูนากล่าวทักทายเจ้านายผู้มีพระคุณก่อนจะหันไปช่วยคังมีราถือของ
-
คิมยูนา
ให้ฉันช่วยถือนะคะคุณมีรา
-
คังมีรา
ขอบใจนะยูนา
-
คังมีรา
อ่อ...คุณแจวอน
-
คังมีราเรียกเขาทีนทีเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มกำลังจะเดินจากไป
-
ลีแจวอนหันกลับมามองคนเรียกอย่างสงสัยกับท่าทางของหญิงสาว ก็เพราะคังมารายื่นมือไปหาเขา เหมือนกับว่ากำลังขออะไรบางอย่างจากเขา
-
ลีแจวอน
อะไร...
-
คังมีรา
คุณช่วยจ่ายค่าแท๊กซี่ให้ฉันหน่อยสิ
-
ลีแจวอน
.....
-
คังมีรา
ก็ตอนที่ฉันเอาอาหารกลางวันไปส่งคุณที่บริษัท
-
คังมีรา
ฉันไม่มีเงินติดตัว...
-
คังมีรา
ยูนาเลยออกค่าแท๊กซี่ให้ฉัน
-
คิมยูนา
อ่อ...ไม่เป็นไรหรอกค่ะ
-
คิมยูนา
เรื่องแค่นี้เอง
-
คังมีรา
ไม่ได้..ไม่ได้
-
เฮ้อ....ลีแจวอนได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ตั้งแต่มีหล่อนเข้ามา ไม่รู้ว่าค้าถินหายใจไปกี่รอบแล้ว
-
ชายหนุ่มส่งธนบัตรจำนวนหนึ่งให้แก่คิมยูนา
-
คิมยูนา
เอ่อ...ไม่เป็นไรค่ะคุณแจวอน
-
ลีแจวอน
รับไปเถอะ
-
ลีแจวอน
ไม่ต้องทอน
-
คิมยูนา
ขอบคุณค่ะ
-
คิมยูนารับเงินจากลีแจวอน พลางส่งยิ้มให้ แม้เจ้านายของเธอจะเป็นคนเงียบๆ แต่เขาก็ใจดีกับทุกคนที่นี่ เธออยากรู้จังว่า....ใครจะเป็นนายหญิงของที่นี่น๊า....คิมยูนาแอบหวังอยู่ในใจว่าจะเป็นคังมีรามันก็คงดีน่ะสิ...
-
ลีแจวอน
ส่วนเธอ...
-
ลีแจวอน
ตามฉันมานี่
-
คังมีรา
อ่อ...ค่ะ
-
ที่ห้องทำงาน
-
ลีแจวอนยื่นโทรศัพท์มือถือให้หญิงสาวตรงหน้า
-
คังมีรา
อะไรหรอคะ
-
ลีแจวอน
ของเธอ...
-
คังมีรา
ของฉัน...
-
คังมีรา
คุณให้ฉันหรอ
-
ลีแจวอน
ฉันไม่อยากติดต่อเธอผ่านคนอื่น
-
คังมีรา
อ่อ....ขอบคุณค่ะ
-
ลีแจวอน
แล้วก็นี่....
-
เขายื่นบัตรกดเงินสดให้เธอ
-
คังมีรา
อะไรหรอคะ
-
ลีแจวอน
ในระหว่างที่เธออยู่ที่นี่
-
ลีแจวอน
เธอคงไม่มีเงิน
-
ลีแจวอน
ฉันไม่อยากต้องมาตามใช้หนี้ให้เธอ
-
ลีแจวอน
เธอสามารถใช้เงินในบัตรนี้ได้เลย
-
คังมีรา
ขอบคุณค่ะ
-
ลีแจวอน
แล้วอีกอย่าง...
-
ลีแจวอน
ต่อไปนี้
-
ลีแจวอน
หน้าที่อีกอย่างของเธอคือ.....
-
ลีแจวอน
ทำอาหารมาให้ฉันกินทุกมื้อ
-
.....😱โอ้.....มาย....ก็อด เค้าเห็นฉันเป็นแม่ครัวหรือยังไง๊😱.....
-
~~~~~~~~~~
-
ที่ห้างสรรพสินค้า
-
คังมีรา
ขอบใจมากนะยูนา...ที่มาเป็นเพื่อน
-
คิมยูนา
ฉันยินดีที่มากับคุณมีราค่ะ
-
คิมยูนา
อ่อ...จริงสิ
-
คิมยูนา
ฉันลืมรายการซื้อของที่คนอื่นฝากซื้อไว้ที่รถค่ะ
-
คิมยูนา
ถ้างั้น ฉันไปเอามาก่อนนะคะ
-
คังมีรา
อ๋อจ้า
-
คิมยูนาเดินจากไปแล้ว....คังมีราจึงเดินซื้อวัตถุดิบสำหรับมื้อเย็นนี้เพียงลำพัง
-
คังมีรา
ว๊าย....คุณป้า
-
คังมีรา
ไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ
-
คุณป้าปริศนา
ขอบใจมากนะแม่หนู ที่มาช่วยฉัน
-
คังมีรา
หนูว่า...คุณป้านั่งพักตรงนี้ก่อนนะคะ
-
หญิงสาวเอ่ยชวน ก่อนจะชี้ไปทีเก้าอี้ที่อยู่ใกล้ๆ ก่อนที่หญิงสาวจะพาไปนั่งที่เก้าอี้ตัวนั้น
-
คุณป้าปริศนา
ีอยู่ในโลกที่ไม่รู้จักใครเลย...คงจะลำบากแย่เลยสินะ...
-
คังมีรา
คะ..?
-
คุณป้าปริศนา
หนูจะได้โอกาสกลับไปหลังจากเรื่องราวจบลง
-
คุณป้าปริศนา
อยู่ที่ตัวหนูเลือกเอง
-
คุณป้าปริศนา
ทุกคนที่อยู่ที่นี่ แม้แต่ตัวของคนที่พาหนูมา....
-
คุณป้าปริศนา
จะไม่มีใครรู้ว่าโลกนี้...ไม่ใช่โลกแห่งความจริง
-
คุณป้าปริศนา
เรื่องราวในโลกนี้ได้เปลี่ยนไปจากเดิมทีละน้อย
-
คุณป้าปริศนา
หนูจะไม่รู้เลยว่า...ตอนจบ...ผลลัพธ์จะออกมาแบบไหน
-
คุณป้าปริศนา
จงจำไว้ว่าไม่เป็นผลดีเลย ถ้าหากว่าหนูจะเปิดเผยเรื่องราวนี้กับใคร
-
เสียงเรียกชื่อทำให้เธอหันหลังกลับไปมองทางต้นเสียงทันที...ยูนานั่นเอง
-
คิมยูนา
คุณมีรา
-
คังมีรา
อ่อ...แล้ว....อ้าวคุณป้าหายไปไหนแล้ว
-
คังมีรา
นี่ยูนา...เมื่อกี้เธอเห็นคุณป้านั่งอยู่กับฉันไหม
-
คิมยูนา
ไม่นี่คะ..ใครหรอคะ
-
คังมีรา
อ๋อ เปล่าหรอกจ้า ...
-
คังมีรา
ได้รายการสั่งซื้อแล้วใช่ไหม
-
คิมยูนา
ค่ะ....งั้นเราไปซื้อของกันเถอะค่ะ
-
คังมีรา
จ๊ะ
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น