อาหารกลางวัน
-
วันต่อมา...
-
คังมีราตื่นแต่เช้าเพราะหวังว่าจะได้ทำอาหารเช้าให้ลีแจวอนก่อนไปทำงาน แต่แล้วก็ต้องหยุดความคิด เพราะวันนี้ชายหนุ่มมีประชุมแต่เช้า ทำให้เค้าต้องออกไปบริษัทตั้งแต่เช้าตรู่
-
คังมีรา
นี่....ยูนา
-
คังมีรา
คุณแจวอนของเธอนี่...วันๆเค้ากินอะไรบ้างเนี่ย
-
คังมีรา
ออกบ้านแต่เช้าตลอดเลย
-
คิมยูนา
ปกติคุณแจวอนจะกลับมารับทานอาหารก็เฉพาะมื้อเย็นค่ะ
-
คังมีรา
อ้าว
-
คังมีรา
แล้วมื้อเช้ากับมื้อเที่ยงล่ะ
-
คิมยูนา
ส่วนใหญ่ก็จะสั่งอาหารสำเร็จมาค่ะ
-
คิมยูนา
แต่บางครั้งถ้ามีงานเยอะ พี่จองยูบอกว่าคุณแจวอนก็ไม่รับทานค่ะ
-
คังมีรา
งั้นหรอ....
-
คังมีรา
ไม่รักตัวเองเอาซะเลย
-
คิมยูนายิ้มหวานก่อนจะหันไปทำงานของตนเองต่อ
-
คังมีราเดินออกมานั่งเล่นในสนามหญ้าหลังคฤหาสน์....จะว่าไปที่นี่กว้างขวางและใหญ่โตดีจัง...แต่ทำไมมันเหงาแบบนี้
-
....😔ก็ฉันสร้างเค้าขึ้นมาให้เป็นแบบนี้นี่เนอะ แค่คิดก็กลุ้มแล้ว😞....
-
คังมีรา
เฮ้อ....น่าเบื่อจัง
-
คังมีรา
นี่...! เจ้าปลา อยู่ที่นี่พวกแกเหงาเหมือนกันใช่ไหม
-
เธอเอ่ยขึ้น ก่อนจะหยิบอาหารให้ปลาคราฟในอ่างทั้งหลาย
-
คังมีรา
ขนาดพวกแกเป็นปลายังต้องกินอาหารเลย
-
คังมีรา
แล้วหมอนั่นจะไม่สนใจเรื่องปากท้องตัวเองบ้างหรือไง
-
~~~~~~~~~~
-
เวลาเที่ยง... ที่บริษัทลีแจกรุ๊ป
-
ด้านคนที่ถูกบ่นหาว่าไม่ได้กินข้าวตั้งแต่เช้ากำลังเดินออกจากห้องประชุม
-
พัคจองยู
คุณแจวอนครับ....อาหารเที่ยงวันนี้...
-
ลีแจวอน
ยังก่อนจองยู
-
ลีแจวอน
ฉันมีเอกสารที่ต้องตรวจสอบก่อนเซ็นอีกมาก
-
ลีแจวอน
นายก็หาขออะไรกินก่อนเลยแล้วกัน
-
พัคจองยู
ครับ
-
พัคจองยูกล่าวจบก็เดินเข้าลิฟท์ หลังจากที่ลิฟท์ลงมาถึงชั้นล่างสุดชายหนุ่มก็สะดุดตาไปที่หญิงสาวคนหนึ่งที่กำลังยืนคุยกับพนักงานที่หน้าเค้าเตอร์ประชาสัมพันธ์
-
คังมีรา
นะคะ...ให้ฉันเข้าไปเถอะค่ะ
-
คังมีรา
ถ้าอย่างนั้น คุณช่วยโทรบอกเค้าว่า...คังมีรามาขอพบได้ไหมคะ
-
พัคจองยู
คุณมีรา....
-
ทันทีที่ได้ยินเสียงเรียกชื่อ เธอก็หันมาทางต้นเสียงทันที
-
คังมีรา
อ้าว คุณจองยู...
-
พัคจองยู
คุณมาทำอะไรที่นี่ครับ
-
คังมีรา
ฉันทำอาหารเที่ยงมาให้คุณแจวอนค่ะ
-
คังมีรา
มีของคุณจองยูด้วยนะคะ
-
คังมีรา
นี่ค่ะ...
-
คังมีราพูดอย่างยิ้มแย้มพลางยื่นก่อนใส่อาหารที่ตนบรรจงทำอย่างสุดฝีมือ
-
พัคจองยู
เอ่อ...ขอบคุณครับ
-
คังมีรา
ฉันรู้ว่าพวกคุณต้องยังไม่ได้กินอะไรแน่
-
คังมีรา
ฉันเลยเอามาให้คุณทั้ง2เลยค่ะ
-
พัคจองยู
อ๋อ..ครับ
-
พัคจองยู
งั้นผมจะพาคุณขึ้นไปพบคุณแจวอนนะครับ
-
คังมีรา
ขอบคุณค่ะ....
-
พัคจองยู
เชิญครับ
-
หญิงสาวยิ้มอย่างเป็นกันเองให้พัคจองยู เขายิ้มตอบเล็กน้อยก่อนจะเดินนำเธอขึ้นลิฟท์ไป
-
~~~~~~~~~~
-
ก๊อก ก๊อก ก๊อก...
-
ลีแจวอน
เข้ามาได้
-
ชายหนุ่มเอ่ยขึ้น แต่ยังไม่ได้เงยหน้าจากเอกสารที่กำลังอ่านอยู่
-
พัคจองยู
ขอโทษครับคุณแจวอน
-
ลีแจวอน
ว่าไงจองยู....นี่เธอ!! มาได้ยังไง
-
คังมีรา
ฉันก็ขึ้นแท๊กซี่มาน่ะสิ
-
คังมีรา
ขอบคุณนะคะคุณจองยู
-
ลีแจวอน
นายไปพักเถอะ
-
พัคจองยู
ครับ
-
ลีแจวอน
เธอมาทำอะไรที่นี่
-
ประโยคแรกที่เขาเอ่ยขึ้นหลังจากที่พัคจองยูเดินออกจากห้องทำงานของเขาไป
-
คังมีรา
ฉันเอาอาหารมาให้คุณ
-
คังมีรา
นี่ไง.....ฉันทำเองกับมือเลยนะ
-
ชายหนุ่มในเสื้อเชิ๊ตสีเขียวขี้ม้ามองหญิงสาวเอากล่องใส่อาหารออกมาทีละกล่อง จัดวางไว้บนโต๊ะสำหรับรับแขกในห้องทำงานของเชา
-
ลีแจวอน
......
-
คังมีรา
ฉันรู้นะว่าคุณยังไม่ได้กินอะไรเลย
-
ลีแจวอน
วางไว้ตรงนั้นแหละ
-
ลีแจวอน
ฉันมีงานต้องทำ...
-
คังมีรา
นี่....!!! ฉันอุส่าห์ทำอาหารมาให้นะ
-
คังมีรา
คนทำมันเหนื่อยนะ!!
-
ลีแจวอน
ฉันไม่ได้บอกให้เธอทำนี่
-
คังมีรา
คุณนี่มัน....
-
ลีแจวอนพูดพลางเซ็นเอกสารที่อยู่ในมืออย่างไม่สนใจในคำพูดของอีกฝ่าย หญิงสาวล้มตัวลงนั่งที่โซฟาก่อนจะเอ่ยขึ้น
-
คังมีรา
ฉันก็จะนั่งรออยู่ตรงนี้แหละ
-
คังมีรา
จนกว่าคุณจะลุกขึ้นมากินอาหารพวกนี้
-
ลีแจวอน
......
-
2 ชม.ผ่านไป
-
ความเมื่อยล้าจากการนั่งทำงาน บวกกับวันนี้ทั้งวันมีแต่กาแฟเพียงแก้วเดียวที่ตกถึงท้อง
-
ลีแจวอนลุกเดินมาที่โต๊ะรับแขกมองดูคนที่บอกว่าจะนั่งรอเค้ากินอาหารพวกนี้
-
ลีแจวอน
หึ....ไหนบอกจะนั่งรอฉันลุกมากินไง
-
ลีแจวอน
่ไม่ทันไรก็หลับซะแล้ว
-
ชายหนุ่มจ้องหน้าคนนอนหลับด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย....ก่อนจะหันมาจัดการอาหารที่เธอเป็นคนทำอย่างเงียบๆ
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น