@บ้านดาริน

ดารินเเม่ของขุนพลเเละมินตราเค้าสองพี่น้องเเละพ่อของพวกเค้าภูผา

“ขุนไปปลุกน้องให้เเม่หน่อยสิ”

ขุนพลพี่ชายสุดเย็นชาเขาเป็นคนนิ่งๆอย่างกับหินอาจเพราะเขาโตเเล้วเขาอยู่ปี3 ส่วนน้องสาวเขาอยู่ ปี1

“ครับม๊า”

@ห้องมินตรา

เเกร๊ก!

“ตื่นได้เเล้วมิน”

คนตัวเล็กที่นอนอยู่บนเตียงบิดตัวไปมาเผยให้เห็นชุดนอนสุดบางพริ้วของเธอ

“อื้ออ~พี่ขุน”

“เดี๋ยวไปสาย”

“เค้ารู้สึกตัวร้อนๆเค้าป่วยหรอ”

ร่างสูงเดินเข้าไปที่เตียงเเล้วเอามือทาบหน้าผากคนตัวเล็กที่สีหน้าดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่

ตัวเธอร้อนจี๋เหมือนจะจุดไฟได้ปกติเธอไม่ค่อยป่วยเท่าไหร่เเต่ป่วยทีก็หนัก

“ตัวร้อน ปวดหัวรึเปล่า”

“อื้อ นิดหน่อย”

“ไปเรียนไหวมั้ย?”

“หนูมีสอบต้องไปค่ะ เเค่กๆ”

“อืม ไปอาบน้ำเเล้วลงไปกินยา”

“ค่ะ”

คนตัวเล็กเดินเข้าไปในห้องน้ำเเล้วเขาก็เบยออกจากห้องไป

@ห้องครัว

“ม๊าครับ มินป่วย”

“อ้าว น้องเป็นไงบ้างขุน”

“ตัวร้อนกับปวดหัวครับ”

“วันนี้ที่ม.ขุนช่วยดูน้องด้วยนะลูก”

“ได้ครับม๊า”

“วันนี้ม๊ากับป๊าจะต้องเดินทางเเล้วนะลูก”

พ่อเเม่เธอต้องไปขยายธุรกิจที่ต่างประเทศเพิ่มเพราะตอนนี้บริษัทกำลังไปได้สวยทีเดียว

ก็ไม่รู้ว่าจะเอาเงินมาทำอะไรนักหนาเเค่นี้ก็ใช้ไม่หมดเเล้วล่ะ

“ไหนว่าอาทิตย์หน้าไงครับ”

“หุ้นส่วนฝั่งนั้นเร่งมาจ๊ะ”

“ครั้งนี้ไปกี่วันครับ”

ปกติพวกท่านไปเป็นอาทิตย์เเต่ครั้งนี้..

“ประมาณเดือนนึงจ๊ะลูก”

“เดือนนึงหรอคะ!”

“ใช่จ้ะลูกมิน”

มินเดินเข้ามาในครัวพอดีทันที่จะได้ยินที่ดารินพูด

“หนูก็เหงาเเย่สิคะ..”

“พี่เขาจะอยู่บ้านกับลูกจ๊ะไม่ต้องห่วง”

ปกติเขาไปๆมาๆกับคอนโดใกล้มหาลัยที่เรียนเเต่เธอยังให้คนรถรับส่งไปกลับบ้านอยู่ทุกวัน

“ค่ะ รักม๊านะคะ”

“เเล้วป๊าล่ะ”

ภูผาเดินเข้ามาพร้อมกับชุดสูทที่เป็นทางการ

“รักป๊าด้วยค่ะ จุ้ป”

“ป๊ากับม๊าต้องไปเเล้วนะลูกเดี๋ยวถึงเเล้วโทรมานเ”

“ค่ะม๊า”

ท่านสองคนขึ้นรถไปสนามบินไปยังอเมริกา

@มหาลัย

“พี่ขุน..เลิกเรียนไปห้างกันมั้ยคะ”

เธอก็เกรงใจเขาเหมือนกันนะถึงจะเป็นพี่น้องกันเเต่เขาก็เป็นคนเงียบๆเลยไม่ค่อยกล้าเล่นขนาดนั้น

“อืม เลิกเรียนรอนี่เดี๋ยวมารับ”

“โอเคค่ะ มินไปนะ”

“อืม”

เธอกับเขาเเยกกันเดินเข้าคณะไปถึงเเม้ว่าจะอยู่คนละคณะกันเเต่ก็เจอกันบ๊อยบ่อย

“พี่ชายสุดหล่อมาส่งหรอจ้ะ หนูมิน”

เเพรวาเพื่อนสาวของเธอที่เห็นเพื่อนรักเดินมากับพี่ชายของเธอ

“มึง กูต้องอยู่กับพี่ขุนสองคนเดือนนึง”

“OMG!! ก็ดีเเล้วหนิมึง”

“มึงก็รู้ว่ากูรู้สึกไงกับพี่ชายตัวเอง”

ใช่ เธอชอบพี่ชายเเท้ๆของตัวเองมันเกิด1ในร้อยล้านของคนบนโลกล่ะมั้ง

เเต่ทำไงได้มันรู้สึกไปเเล้วตั้งเเต่หลายปีก่อน

“อาจเป็นรักที่เป็นไม่ได้นะเว้ยเเต่ถ้ามึงมีความสุขก็รักเขาไปสิเเค่อยู่ในที่ๆควรอยู่

“อื้ม เข้าสอบเหอะ”

@เวลาต่อมา

“ไหวมั้ยมึงหน้าซีดๆนะ”

เเพรวาถามนึกเป็นห่วงเธอที่เห็นท่าทางไม่ค่อยดี

“ไหวๆกูไปส่งงานก่อนนะ”

“เคๆกูกลับก่อนนะมินเจอกัน”

“บ๊ายย”

เธอถือเล่มรายงานที่ทำเสร็จก่อนวันนัดส่งก็เลยจะเดินไปห้องพักอาจารย์

“มิน จะไปไหนหรอ”

จีโน่เพื่อนร่วมห้องเดินเข้ามาทักเธอ

“จะไปส่งรายงานอ่ะ”

“งั้นกูไปเป็นเพื่อน”

“เคๆ”

จีโน่กับมินก็พอจะสนิทกันเค้าสองคนคุยกันตลอดทางที่เดินไปอีกคณะ

ก่อนที่อยู่ดีๆเธอก็หยุดเดินตอนที่อยู่กลางเเดดจ้าตอนเที่ยงวัน

ตุ่บ!

“เห้ยมิน!เป็นอะไรรึเปล่า”

“หน้ามืดอ่ะ ขอบคุณที่ช่วย”

เมื่อกี้เธอหน้ามืดเเล้วจะล้มเเต่จีโน่ที่ยืนอยู่ข้างๆรับไว้ทันพอดี

“ไปห้องพยาบาลมั้ย”

“ไม่ต้อง”

ด้านขุนพล

“ไอ้ขุนนั่นน้องมึงเป็นไรวะ”

เรด้าเพื่อนรักขุนพลรีบเรียกเขาเพราะเห็นน้องสาวเพื่อนล้มลงไปกับผู้ชายอีกคน

“มิน เป็นอะไรมั้ย”

“หนูหน้ามืด”

ขุนพลรีบช่วยน้องสาวเขาขึ้นมาเเล้วประคองตัวเธอ

“กลับบ้านกัน”

“อื้อ ไปก่อนนะโน่”

“เจอกัน”

ขุนพลรู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูกเขาไม่ค่อยชอบที่มีผู้ชายอยู่กับเธอสักเท่าไหร่

@บนรถ

“ดีขึ้นมั้ยมิน”

เขาหันมาถามเธอขณะที่กำลังขับรถกลับบ้าน

“ดีขึ้นเเล้วค่ะ”

“ได้กินข้าวเที่ยงมั้ย?”

“เอ่อ..ก็ไม่ได้กิน”

เขารู้ดีเธอเป็นเด็กไม่ชอบกินข้าวเที่ยงไม่ชอบกินยาดื้อไปซะทุกอย่าง

“นั่นไงก็เลยหน้ามืด”

“งืออ อย่าดุเค้าเลย”

คนตัวเล็กหน้าบูดตลอดทางเพราะพี่ชายสวดยาวยืดจนมาถึงบ้าน

“ไปนอนพักเดี๋ยวทำข้าวต้มไปให้”

“ขอบคุณค่าา~”

คนตัวเล็กหลับสนิทบนเตียงนุ่มนิ่มของเธอ

1ชั่วโมงผ่านไป

“ตื่นมากินข้าวก่อน”

“อื้่อ~”

เขาเปิดไปสว่างจ้าจนคนตัวเล็กที่นอนอยู่ตื่นขึ้นมา

คนตัวเล็กลุกมานั่งพิงเตียงเเต่ท่าทางบ่งบอกว่าอ่อนเพลียมากเเค่ไหน

“อ้าปาก”

ง่ำ

มินงับข้าวต้มที่เขากำลังป้อนไปจนหมดจาน

“มินอิ่มเเล้วพี่ขุน”

“งั้นกินยา”

“ไม่กินได้มั้ยคะ”

“ไม่ได้เดี๋ยวไม่หาย”

“มินไม่กินมันขม”

“อย่าดื้อกับพี่”

“ไม่เอาๆๆไม่กิน”

“อ้าปาก”

ร่างสูงทำท่าจะป้อนยาให้เธอกินเเต่คนตัวเล็กเอามือปิดปากเเน่นไม่ยอมกิน

เเล้วขุนพลก็ตบยาเข้าปากตัวเองพร้อมดื่มน้ำตามอึกใหญ่ตามเข้าไป

“หา?”

เธองงที่อยู่ดีๆเขาก็กินยาเเทนเธอหรอ?

“อื้อออ”

“อื่มม”

ที่ไหนได้เค้าป้อนยาให้เธอ..โดยใช้ปากเค้าป้อนยาเข้ามาในโพรงปากเธอ

“พะ พี่ขุน”

“นอนพักซะ”

“เเล้วถ้าไม่ยอมกินยาก็จะทำเเบบนี้”

ขุนพลรีบก้าวเดินออกไปจากห้องมิน

“นั้นมัน..จะ จูบเเรกของฉันหรอ”

“บ้าหน่า!”

22.00 น.

ฝนตกหนักเหมือนท้องฟ้ารั่วฟ้าผ่าเสียงดังสนั่นลั่นไปทั่วจนทำให้เธอตกใจตื่น

เปรี้ยงง!

“กรี้ดด”

เธอรีบเดินไปห้องพี่ชายเพื่อจะขอไปนอนกับเขาด้วย

ก๊อกๆ

“มีอะไร?”

ขุนพลเปิดประตูบานใหญ่ออกมา

“ฟะ ฟ้าผ่าเค้ากลัว”

เปรี้ยงง

“กรี้ดด!”

“ไม่เป็นไรหรอก”

“เค้าขอนอนด้วยได้มั้ย”

“นอนห้องฉัน?”

“อื้อ เค้าไม่กล้านอนคนเดียว”

“อืม ก็ได้”

@ห้องนอนขุนพล

ชุดนอนที่เธอใส่มามันเป็นชุดลูกไม้สายเดี่ยวตัวบางเเล้วยังไม่ได้บราจนเห็นเนินอกชัดเจน

ความเป็นชายในตัวเขามันเหมือนจะระเบิดออกมาเธอสวย เเละหุ่นก็เซ็กซี่ทุกสัดส่วน

คนตัวเล็กขึ้นไปนอนบนเตียงข้างๆพี่ชายของเธอ

“ฝันดีนะคะ”

“อืม ฝันดี”

เขาต้องใช้ความอดทนที่มีทั้งหมดเพื่อระงับอารมณ์ตัวเองไว้

เเล้วนึกอยู่เสมอว่าเขาควรรักเธอเเบบน้องสาวไม่ใช่ความรักเเบบอื่นเหมือนที่เขากำลังเป็น

กลางดึก

“งื้ออ”

เหมือนคนตัวเล็กจะฝันร้ายจนทำให้เขาตื่น

“อื่มม มิน”

เธอเอาตัวมาเบียดเสียดกับเเกนกายในบ๊อกเซอร์ขาเรียวถูไปมาจนทำให้ร่างสูงขนลุกซู่

“สัสเอ้ย”

เต้าอวบใหญ่เบียดอยู่กับเเขนเเกร่ง

“อ่าส์ ไอขุนทนไว้”

พุธ โท พุธ โท

สุดท้ายเขาก็ทนต่อกิเลศไม่ไหวจนรู้ตัวอีกทีใบหน้าก็ซุกไปในหน้าอกที่ล้นออกมาซะเเล้ว

เเผล่บ เเผล่บ

“งื้อ~พีี่ขุน!”

“มินยั่วพี่เองนะ”

“หนูไปยั่ว อ๊ะ พี่ตอนไหน”

“อยู่นิิ่งๆก่อน อืมส์”

“ทะ ทำอะไรคะ อิ๊ๆ อย่า”

ร่างสูงขึ้นคร่อมคนตัวเล็กเเล้วดึงชุดนอนกระโปรงลายลูกไม้ของเธอขึ้น

“ขอเเค่ชิม พี่ไม่ทำอะไรเธอ อ่าส์”

ท่อนเอ็นเเข็งจนเขาอึดอัดตัวอยากจะระบายออกมา

“อย่าดูเเบบนั้น อ๊า พี่ขุน”

“เสียวก็ครางดังๆ”

เธอไม่ได้ขัดขืนเขาอยู่เเล้วเธอเเค่ทำตามหัวใจตัวเองที่เเอบรักพี่ชายมาตลอดเเต่เธอกับเขาเป็นพี่น้องกัน

“อิ๊ๆ อย่าล้วง อ๊า”

นิ้วเรียวสอดเข้าไปในร่องสวาทเเล้วเขี่ยติ่งเสียวจนมีน้ำสีใสๆเลอะติดนิ้วออกมา

เเจ้ะ เเจ้ะ

“พะ พี่ขุน อ๊ายย”

“อ่าส์ มิน อย่างนั้น อื่มม ดี”

ไปหน้าเขายังฟัดอยู่กับเต้านมอวบอิ่มที่ใหญ่หน้าเขาเเทบจมหายไป

“อิ๊ มะ ไม่ไหวเเล้ว อ๊า”

“ปล่อยมันออกมา”

“อ๊ายยยย”

ตั่บๆๆ เเจ้ะๆ

นิ้วเรียวเร่งจังหวะเเล้วเอานิ้วออกก่อนเธอจะเสร็จ

“อื้ออ หยะ หยุดทำไม”

“เเตกคาปากพี่เเล้วกัน”

“หา? อ๊า อิ๊ อย่าเลีย”

ใบหน้าหล่อเหลาเข้าไปหว่างขาเธอเเล้วใช้ลิ้นเลียร่องสวาทจนน้ำไหลนองออกมาเต็มไปหมด

“อ๊าง อ๊าง พี่ขุน”

“หวาน”

พอเขาเลียมันจนสะอาดเรียบร้อยก็ขยับกายขึ้นมานอนข้างๆเธอเเล้วเขี่ยผมที่บังหน้าออก

“พี่ขุน ทะ ทำเเบบนี้ทำไมคะ”

“พี่ก็มีความอดทนจำกัด”

“เเต่ว่า..เราเป็นพี่น้องกันนะ”

“พี่ยังไม่ได้เข้าไปในตัวเธอสักหน่อย”

คนตัวเล็กทำสีหน้ากังวลเล็กน้อยถ้าพ่อเเม่รู้เรื่อง วันนี้จะเป็นยังไง

“มันไม่เป็นไรหรอก”

“อื้อ”

เช้าวันต่อมา

“พี่ขุนนน!อยู่ในห้องใช่มั้ย”

วันนี้เธอมาอาบน้ำห้องเค้าเพราะน้ำห้องเธอไม่ไหลเเล้วตอนนี้ก็เจอปัญหาอีกเเล้ว

“มีอะไร”

“คือเเบบว่า..ฝักบัวมันเปิดไม่ได้”

“เปิดประตูดิ”

“ไม่ต้องเข้ามา เเค่บอกมาก็พอ”

“เออเปิดเถอะหน่า”

เเกร๊ก!

คนตัวเล็กนุ่งผ้าห่มสีขาวเเค่ผืนเดียวมันทำให้หน้าอกใหญ่ล้นออกมาเป็นเนิน

“มะ มองอะไรเปิดสิคะ”

เขาเเละเธออยู่ใต้ฝักบัวใหญ่ด้วยกััน

ซ่าาาา ซ่าา ซ่า

“ว้ายยย”

จุ้ป จ้วป

ร่างสูงชิงจูบเธอเเล้วดูดกลืนความหวานในปาก อยู่นานจนห้ามไม่อยู่

น้ำจากฝักบัวทำให้เราสองคนที่ยืนอยู่เปียกชุ่ม

“อื้อออ”

“อืมม”

.

.

.

ตัดจบให้ค้างคาเล่นๆก่อนน้างิๆ