แต่ปางก่อน
-
-
-
พุทธศักราช 2490
-
ณ ท่าอากาศยาน
-
ไรท์เอง
-
ชายรูปร่างสูงโปร่งสมชายชาตรี ใบหน้าที่งดงามราวกับรูปปั้นก็ไม่ปาน กำลังก้าวเท้าลงมาจากเครื่องบิน
-
ท่านแม่
ชายวี
-
ท่านแม่
ชายวีลูก
-
ท่านแม่
ทางนี้ลูก
-
คุณชายวี
ท่านแม่
-
คุณชายวี
ท่านแม่กระหม่อม
-
หมับ!
-
ทั้ง2กอดกันด้วยความคิดถึง
-
คุณชายวี
ลูกคิดถึงท่านแม่เหลือเกินกระหม่อม
-
คุณชายวี
คิดถึงที่สุดเลย
-
ท่านแม่
แม่ก็คิดถึงลูกเหมือนกันจ่ะ
-
ท่านแม่
นี้ใครจ๊ะ
-
ท่านแม่
จำน้องได้มั้ย
-
ท่านหญิงเจน
🙏
-
ท่านหญิงเจน
สวัสดีค่ะพี่ชายวี🙂
-
คุณชายวี
น้องหญิง?
-
คุณชายวี
น้องหญิงหรือคะ
-
คุณชายวี
โตขึ้นจนพี่จำแถบไม่ได้เลย
-
ท่านหญิงเจน
😳
-
ท่านหญิงเจน
ค่ะหญิงเอง
-
ท่านหญิงเจน
หญิงยินดีกับการสำเร็จการศึกษาของพี่ชายวีด้วยนะคะ
-
ท่านแม่
เรารีบกลับกันเถอะจ่ะ
-
ท่านแม่
ป่านนี้ท่านพ่อคงกลับจากกรมแล้ว
-
คุณชายวี
งั้นเรารีบไปกันเถอะ
-
คุณชายวี
วีคิดถึงท่านพ่อจะแย่แล้ว
-
-
ณ วังเสด็จในกรม
-
ท่านแม่
มาเอากระเป๋าไปเก็บด้วย
-
คนรับใช้
เจ้าค่ะ
-
คุณชายวี
🙏
-
คุณชายวี
สวัสดีครับท่านพ่อ
-
คุณชายวี
ชายคิดถึงท่านพ่อมากๆเลยกระหม่อม
-
เสด็จในกรม
โตขึ้นจนพ่อจำแทบไม่ได้นะเรา
-
เสด็จในกรม
เดินทางมาเหนื่อยๆลูกก็ไปพักเถอะ
-
คุณชายวี
ชายว่าจะไปเดินเล่นกระหม่อม
-
ท่านแม่
ให้ท่านหญิงไปเป็นเพื่อนสิลูก
-
ท่านหญิงเจน
😳เอ่อ...คือ
-
ท่านหญิงเจน
หญิงคงต้องขอตัวกลับก่อนค่ะ
-
ท่านหญิงเจน
เพราะนี้ก็เย็นมากแล้ว
-
ท่านแม่
อย่างงั้นหรือคะท่านหญิง
-
ท่านแม่
ชายวีเดินไปส่งน้องหน่อยสิจ๊ะ
-
คุณชายวี
เอ่อ...ครับ
-
ท่านหญิงเจน
งั้นหญิงลานะคะ
-
ท่านหญิงเจน
สวัสดีค่ะท่านลุง/ท่านป้า🙏
-
คุณชายวี
เชิญค่ะน้องหญิง
-
ท่านหญิงเจน
ขอบพระคุณค่ะ
-
-
ไรท์เอง
-
ร่างสูงที่กำลังเดินซึมซับบรรยากาศในสวนที่เขาเคยได้รับเมื่อหลายปีที่ผ่านมา
-
คุณชายวี
ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย
-
คุณชายวี
สดชื่นจริงๆ
-
ลิษา
ย๊าาา!!!
-
ลิษา
รินยุดวิ่งนะ
-
ริน
55555
-
ริน
จ้างให้ก็จับเค้าไม่ได้หรอก
-
ริน
ตัวขาก็ยาว วิ่งให้ทันเค้าสิ
-
คุณชายวี
เสียงผู้หญิงที่ไหนกันนะ?
-
เสียงเล็กที่ได้ยินมาจากอีกฝั่งของสวน ทำให้ร่างสูงนึกสงสัยว่าเด็กสาวที่ไหนมาวิ่งเล่นซนในสวน พลันเท้าก็ก้าวเดินไปอย่างรวดเร็ว
-
ลิษา
พี่เหนื่อยแล้วนะ
-
ลิษา
หยุดวิ่งได้แล้ว
-
หญิงสาวที่รีบวิ่งจนไม่ทันระวังจึงทำให้สะดุดขาตัวเองเข้า
-
ลิษา
อ๊ะ!
-
หมับ!
-
ชายหนุ่มขว้าแขนของหญิงสาวได้ทันก่อนที่เจ้าตัวจะล้มหน้าคมำลงไป
-
ร่างอรชรอ้อนแอ้นที่อยู่ในวงแขนแกร่งหันกลับมามองเจ้าของอ้อมแขนที่โอบเธออยู่
-
ลิษา
👁️👁️
-
คุณชายวี
👁️👁️
-
ทันทีที่ทั้งสองสอบตากัน ก็ทำให้หัวใจของทั้งคู่เต้นระส่ำราวกับเป็นโรคหัวใจ
-
ตึก ตัก ตึก ตัก ตึก ตัก💓
-
ริน
ว๊ายยย!!!
-
ริน
พี่ลิษา!!
-
เสียงของรินทำให้ทั้งคู่ผละออกจากกัน
-
ลิษา
เอ่อ...ขอบคุณค่ะ
-
ริน
พี่ลิษา
-
ริน
เจ็บตรงไหนมั้ย
-
ลิษา
พี่ไม่เป็นไรแล้ว
-
ลิษา
ขอบคุณอีกครั้งนะคะ
-
คุณชายวี
มะ..ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว
-
ลิษา
เราไปกันเถอะริน
-
ลิษารีบจูงมือรินออกไป
-
ร่างสูงมองตามร่างระหงษ์ที่เดินออกไปจนลับตา
-
คุณชายวี
ชื่อลิษาสินะ
-
คุณชายวี
ช่างเป็นสตรีที่งดงาม
-
คุณชายวี
งดงามมากจริงๆ
-
-
ในเวลาค่ำ
-
ไรท์เอง
-
ร่างระหงษ์ที่กำลังยืนมองพระจันทร์ที่กำลังทอแสงอยู่ก็พลันคิดไปถึงตอนที่ตนเองอยู่ในอ้อมแขนแกร่งของใครบางคน
-
ลิษา
-
ลิษา
😳บ้าจริง
-
ลิษา
จะนึกถึงเขาทำไมกันเนี่ย
-
ริน
นึกถึงใครหรอออ
-
ริน
หรือว่าชายหนุ่มรูปงามคนนั้นกัน
-
ลิษา
พี่ไม่ได้นึกถึงใครทั้งนั้นแหละ!
-
ลิษา
ไปนอนได้แล้วริน
-
ริน
จ้าาา
-
ริน
เชื่อจ่ะเชื่อ
-
ริน
เค้าไปนอนก่อนนะ
-
ริน
อย่ามัวคิดถึงใครเพลินละ
-
ริน
คิคิ
-
ลิษา
จะบ้าหรอ!!
-
ลิษา
ไปนอนเลยไป
-
-
ไรท์เอง
-
ในห้องนอนของคุณชายวี
-
ร่างสูงนอนพลิกตัวไปมาเพราะนอนไม่หลับ สาเหตุก็คงจะเป็นเพราะในหัวเอาแต่คิดถึงใบหน้างดงามของใครบางคน
-
คุณชายวี
-
ดวงตากลมโตเป็นประกายยามที่สบตาเขา แพรขนตางอนยาว จมูกโด่งรั้น แก้มอมชมพูที่ไม่ผ่านการแต่งแต้ม และปากอวบอิ่มน่าสัมผัสนั่น
-
คุณชายวี
ลิษา
-
คุณชายวี
เธอทำให้ฉันนอนไม่หลับ
-
คุณชายวี
ฉันคิดว่า...
-
คุณชายวี
ฉันตกหลุมรักเธอเข้าแล้ว
-
คุณชายวี
หึ☺
-
ร่างสูงพูดพึมพำกับตัวเองก่อนจะหลับไปด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม
-
-
เช้าวันรุ่งขึ้น
-
ร่างสูงเดินอมยิ้มลงมาจากบันไดอย่างคนอารมณ์ดี
-
คุณชายวี
☺😊
-
ท่านแม่
อารมณ์ดีแต่เช้าเชียวนะลูก
-
ท่านแม่
มีอะไรดีๆเกิดขึ้นรึปล่าวจ๊ะ
-
คุณชายวี
ไม่มีอะไรหรอกครับท่านแม่
-
คุณชายวี
อ้าวน้องหญิง
-
ท่านหญิงเจน
🙏สวัสดีค่ะพี่ชายวี
-
คุณชายวี
สวัสดีค่ะ
-
ท่านแม่
มานั่งก่อนสิชายวี
-
ร่างสูงเดินเข้ามานั่ง
-
ท่านแม่
คืออย่างนี้นะลูก
-
ท่านแม่
แม่อยากจะให้ลูกกับท่านหญิงหมั้นหมายกับจ่ะ
-
ท่านหญิงเจน
😳🙂
-
คุณชายวี
ห๊ะ!!!
-
คุณชายวี
อะไรนะครับท่านแม่!!
-
ท่านแม่
ตกอกตกใจอะไรกันชายวี
-
ท่านแม่
ทั้ง2คนก็รู้จักกันมาตั้งแต่ยังเล็กๆ
-
ท่านแม่
แล้วแม่ก็ไปทาบทามท่านหญิงไว้ให้เราแล้วด้วย
-
คุณชายวี
คือ...เอ่อ
-
คุณชายวี
เอ่อ...
-
ท่านแม่
มัวแต่อ้ำอึ้งอยู่ได้ชายวี
-
ท่านแม่
มีอะไรก็พูดมาสิ
-
ท่านแม่
แม่กับท่านหญิงรอฟังอยู่
-
คุณชายวี
คือชายขอพาท่านหญิงไปเดินเล่นในสวนสักครู่นะครับ
-
ท่านแม่
นึกว่าเรื่องอะไร
-
ท่านแม่
ไปสิจ๊ะ จะได้สนิทกันเร็วๆ
-
คุณชายวี
เชิญค่ะน้องหญิง
-
ท่านหญิงเจน
🙂ค่ะพี่ชายวี
-
-
ในสวน
-
ท่านหญิงเจน
พี่ชายวีมีเรื่องอะไรจะคุยกับหญิงหรือคะ🙂
-
คุณชายวี
คือท่านหญิงคะ
-
คุณชายวี
พี่มีคนที่ชอบอยู่แล้ว
-
คุณชายวี
พี่คงตกลงหมั้นหมายกับท่านหญิงไม่ได้
-
คุณชายวี
ขอโทษด้วยนะคะ
-
ท่านหญิงเจน
คะ!?
-
ท่านหญิงเจน
พี่ชายวีมีคนที่ชอบแล้ว
-
คุณชายวี
ใช่ค่ะ
-
ร่างบางที่ฟังร่างสูงพูดถึงหญิงอื่นด้วยแววตาที่เปี่ยมไปด้วยความรัก ก็ยิ่งทำให้ความคับแค้นใจที่สุมอยู่ในอกแทบจะระเบิดออกมา
-
ท่านหญิงเจน
ค่ะ!
-
ท่านหญิงเจน
หญิงเข้าใจพี่ชายวีค่ะ//กำมือแน่น
-
คุณชายวี
ขอบคุณนะ
-
คุณชายวี
ขอบคุณจริงๆ
-
หลังจากที่ร่างสูงพูดจบก็รีบวิ่งไปในสวน ด้วยหวังว่าจะเจอคนที่เขาชอบแม้เพียงแรกเจอ
-
ยิ่งทำให้ความคับแค้นใจของร่างบางที่ยืนมองอยู่เพิ่มขึ้นไปอีก
-
ท่านหญิงเจน
😡😠
-
ท่านหญิงเจน
หึ!😏
-
ท่านหญิงเจน
อย่าหวังว่าพี่ชายวีจะสมหวัง
-
ท่านหญิงเจน
พี่ต้องเป็นของหญิงเท่านั้น!!!
-
-
อีกฝั่งหนึ่งของสวน
-
ร่างสูงที่รีบเดินออกมาก็เห็นร่างระหงษ์กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ม้านั่งในสวน
-
คุณชายวี
อะแฮ่ม
-
คุณชายวี
สวัสดี
-
ลิษา
อ๊ะ!คุณ
-
คุณชายวี
ตกใจอะไรขนาดนั้น
-
ลิษา
ก็อยู่ๆคุณก็โผล่มานี้คะ
-
คุณชายวี
หึ😊
-
คุณชายวี
ฉันชื่อวี
-
ลิษา
บอกชื่อฉันทำไมคะ
-
คุณชายวี
ไม่มีมารยาท
-
คุณชายวี
ฉันแก่กว่าเธอนะ
-
คุณชายวี
แล้วอีกอย่างเธอก็ควรจะบอกชื่อเธอกลับ
-
ลิษา
หึ้ยยย//พึมพำ
-
ลิษา
ฉันชื่อลิษาค่ะ
-
คุณชายวี
แล้วนี้เธออ่านอะไรอยู่
-
คุณชายวี
หื้ม?อ่านภาษาอังกฤษเป็นด้วยรึ
-
ลิษา
ค่ะ
-
ลิษา
ฉันมีคุณลุงเป็นชาวอังกฤษก็เลยได้เรียนรู้มาบ้างค่ะ
-
คนรับใช้
คุณชายวีเจ้าคะ
-
คนรับใช้
มาเดินเล่นในสวนนี้เองแจ่มหาตั้งนานเจ้าค่ะ
-
คนรับใช้
อ้าวแล้วนี้นัง เอ้ย!
-
คนรับใช้
ลิษาน้อยมันเรียกหาน่ะ ไปดูมันหน่อยสิ
-
คนรับใช้
เชิญเจ้าค่ะคุณชายวีได้เวลาอาหารแล้ว
-
คุณชายวี
อะอ๋อ
-
คุณชายวี
ไปจ่ะป้าแจ่ม
-
ลิษา
อะไรกัน
-
ลิษา
คุณชายวีอย่างนั้นรึ?
-
ลิษา
เหอะ!คนบ้า😡
-
-
โต๊ะอาหาร
-
ท่านแม่
ชายวีจ๊ะ
-
ท่านแม่
คุยกับท่านหญิงว่าอย่างไรบ้างล่ะ
-
คุณชายวี
ท่านพ่อท่านแม่ครับ
-
คุณชายวี
ชายไม่อยากหมั้นหมายกับน้องหญิงครับ
-
ท่านแม่
อะไรนะ!!!
-
ท่านแม่
ทำไมกันล่ะชายวี
-
คุณชายวี
ชายมีคนที่ชอบแล้วครับ
-
ท่านแม่
แม่ไม่ยอม!!!
-
เสด็จในกรม
ถ้าชายไม่ยอมหมั้นก็เท่ากับท่านหญิงจะเป็นหม้ายขันหมาก
-
เสด็จในกรม
ตระกูลของท่านหญิงคงจะต้องอับอายมากนะชายวี
-
เสด็จในกรม
แล้วทั้ง2ตระกูลคงต้องบาดหมางกันเป็นแน่
-
เสด็จในกรม
ถึงขั้นศพไม่เผา เงาไม่เหยียบเลยนะ
-
คุณชายวี
แต่ชายอยากทำตามใจตัวเอง
-
ท่านแม่
มันเป็นใครกัน
-
ท่านแม่
ถึงทำให้ชายหลงมันขนาดนี้!!!
-
คุณชายวี
เธอชื่อลิษาครับ
-
เสด็จในกรม
ลิษารึ?!
-
ท่านแม่
ไม่มีทาง
-
ท่านแม่
แม่ไม่ยอมเด็ดขาด!!
-
ท่านแม่
นังเด็กนั่นไม่มีอะไรที่เหมาะสมกับชายแม้แต่ปลายเล็บ
-
ท่านแม่
ถ้าชายไม่ฟังแม่ ก็อย่ามาเรียกแม่ว่าแม่อีก!!!//เดินออกไป
-
คุณชายวี
ท่านแม่!
-
คุณชายวี
ท่านแม่ครับ
-
คุณชายวี
เฮ้อออ
-
คุณชายวี
ชายขอโทษครับท่านแม่ แต่ชายขอเลือกหัวใจตัวเอง
-
ว่าจบก็รีบเดินเข้าไปในสวนเพื่อหวังจะเจอลิษา
-
-
ฝั่งลิษา
-
ลิษา
หื้ม?
-
เค้าไปจ่ายตลาดกับน้อยนะ เย็นๆถึงกลับจ่ะ -ริน-
-
ลิษา
รินนะรินรีบไปจริงเชียว
-
ลิษา
แอบไปเที่ยวเล่นเป็นแน่
-
คนรับใช้
ลิษาๆ
-
คนรับใช้
อยู่มั้ย
-
ลิษา
อยู่จ่ะ
-
ลิษา
มีอะไรกับฉันรึ
-
คนรับใช้
พอดีเย็นนี้จะมีงานเลี้ยงต้องรับคุณชายวี
-
คนรับใช้
เสด็จท่านก็เลยอยากให้เธอเล่นซอสามสายขึ้นถวาย
-
ลิษา
อ๋อได้จ่ะ
-
คนรับใช้
อย่าสายละไปรอก่อนก็ดี
-
คนรับใช้
ฉันไปนะ//เดินออกไป
-
ลิษา
งานเลี้ยงต้อนรับคุณชาย
-
ลิษา
หึ!!ตาคุณชายบ้า
-
คุณชายวี
บ่นถึงฉันอยู่รึ
-
-
คุณชายวี
บ่นถึงฉันอยู่รึ
-
ลิษา
ว๊ายยย!!!
-
ร่างสูงที่อยู่ๆก็โผล่มากระซิบข้างหูของร่างระหงษ์ จึงทำให้เธอตกใจและรีบหันไปหาร่างสูงจนทำให้ทั้งคู่สะดุดล้ม
-
พรึ่บบบ
-
คุณชายวี
ดีนะที่ฉันรับไว้
-
คุณชายวี
ไม่งั้นคงล้มหน้าคมำทีเดียวเชียว หึ
-
ลิษา
อะ.....เอ่อ
-
ลิษา
ปะ ปล่อยหม่อมฉันได้แล้วเพคะ
-
ร่างระหงษ์พยายามผลักให้ตัวเองหลุดพ้นจากร่างสูง แต่ร่างสูงยิ่งกลับฉุดเธอเข้าหาตัวจน
-
ลิษา
-
ลิษา
อ๊ะ อุ๊บ
-
คุณชายวี
อื้ม
-
ร่างระหงษ์รีบผลักตัวออกแต่ร่างสูงกลับจับศีรษะของเธอลงมาแล้วประทับริมฝีปากลงไปอีกครั้ง
-
คุณชายวี
อืมมม์
-
ลิษา
อะอื้อออ
-
สมองสั่งการให้เธอผลักตัวเองออกมา แต่ร่างกายกลับไม่ทำตาม ริมฝีปากหนาที่บรรจงจูบริมฝีปากอวบอิ่ม และส่งผ่านความรู้สึกอันอ่อนโยนและรักใคร่ จนทำให้ทั้งคู่เคลิบเคลิ้มและโหยหาสัมผัสจากกันและกันอยากไม่รู้เบื่อ
-
ลิษา
อะอื้อออ
-
ลิษา
พออื้ออแล้ว
-
คุณชายวี
อืมมม์
-
ลิษา
แฮ่ก แฮ่ก
-
ลิษา
อะอื้อ
-
คุณชายวี
อื้มมม
-
ร่างสูงผละปากจากร่างระหงษ์ทิ้งจังหวะให้ได้หายใจเอาอากาศเข้าปอด จากนั้นจึงประทับริมฝีปากลงไปอีก
-
ครั้งนี้แตกต่างจากคราแรกเพราะร่างสูงคอยใช้ลิ้นหนาไล่ชิมริมฝีปากอวบอิ่มพร้อมกับขบเม้มที่ริมฝีปากเบาๆ จากนั้นก็สอดลิ้นหนาเข้าไปไล่ชิมรสหวานจากริมฝีปากของร่างระหงษ์
-
ร่างระหงษ์ที่เคลิบเคลิ้มไปกับรสจูบแสนหอมหวานก็ใช้ลิ้นเล็กไล่ต้อนลิ้นหนาอย่างไม่ประสีประสา สร้างความพอใจให้ร่างสูงเป็นอย่างมาก
-
คุณชายวี
อืมมมมม์
-
ลิษา
อื้อออออ
-
คุณชายวี
อืมมมลิษา
-
คุณชายวี
ฉันรักเธอ
-
คุณชายวี
รักเธอที่สุด
-
ลิษา
ขะ ขะ คือ
-
ลิษา
ทะ ทำแบบนี้ทำมะ ไมเพขะ คะ
-
ลิษา
มันมะ ไม่สะ สมควรนะเพคะ
-
คุณชายวี
ฉันทำก็เพราะรัก
-
คุณชายวี
เธอละรักฉันรึปล่าว
-
ลิษา
มาถะ ถามอะไรแบบนี้เพคะ
-
คุณชายวี
เธอรักฉัน
-
คุณชายวี
ฉันรู้
-
ลิษา
อย่าโมเมไปเองสิเพคะ
-
ลิษา
หม่อมฉันไม่ได้พูดสักคำว่ารักท่านชาย
-
ลิษา
ปล่อยหม่อมฉันได้แล้วเพคะ
-
พอร่างสูงคลายอ้อมกอดออกร่างบากก็รีบหยัดตัวลุกขึ้นทันที
-
หมับ
-
ลิษา
อ๊ะ!
-
ลิษา
ปะ ปล่อยหม่อมฉันนะเพคะ
-
คุณชายวี
อยู่เฉยๆสิ
-
คุณชายวี
ยิ่งเธอดิ้นฉันก็จะยิ่งกอดให้แน่นขึ้น
-
ลิษา
มะ...มีอะไรอีกเพคะ
-
คุณชายวี
ลิษา
-
คุณชายวี
ฉันรักเธอ
-
คุณชายวี
แต่งงานกับฉันนะ
-
ลิษา
ห้ะ!!!
-
ลิษา
อะไรนะเพคะ
-
ลิษา
ตะ ตะ แต่งงาน?!!
-
ลิษา
ไม่ได้เพคะ
-
ลิษา
ไม่ได้เด็ดขาด
-
คุณชายวี
ทำไมจะไม่ได้
-
คุณชายวี
ในเมื่อเรารักกัน
-
ลิษา
หม่อมฉันไม่คู่ควรกับพระองค์แม้แต่น้อยเพคะ
-
ลิษา
อีกอย่างท่านชายก็มีพระคู่หมั้นแล้ว
-
ลิษา
อย่าทรงทำให้ท่านหญิงเสียพระทัยสิเพคะ
-
คุณชายวี
ฉันตกลงกับท่านหญิงแล้ว งานหมั้นของเราทั้งคู่จะไม่เกิดขึ้น
-
คุณชายวี
ผู้หญิงคนเดียวที่ฉันมอบหัวใจให้ และอยากใช้ชีวิตอยู่ด้วยคือเธอลิษา
-
คุณชายวี
เธอคนเดียวเท่านั้น
-
ว่าจบร่างสูงก็จับศีรษะร่างระหงษ์มาซบอกแล้วกระชับกอด ร่างระหงษ์ก็กอดตอบร่างสูงเช่นกัน
-
-
-
-
-
.
-
.
-
.
-
to be continued
-
ไรท์เอง
สวัสดีรีททุกๆคนที่เข้ามาอ่านค่าาา
-
ไรท์เอง
นี้เป็นฟิคเรื่องแรกของไรท์ที่แต่งจริงๆจังๆ
-
ไรท์เอง
ที่เลือกแต่งเป็นOS/SFเพราะคิดว่าถ้าเป็นเรื่องยาวรีดต้องมาบ่นกันแน่ๆเพราะไรท์ขี้เกียจ55555บวกกับไรท์เรียนวิทย์-คณิตด้วยเลยไม่ค่อยมีเวลาค่ะ เพราะการบ้านนั้นมหาศาลมากๆ😭😭
-
ไรท์เอง
เม้นคุยกันได้น้า ทุกๆไลค์และคอมเม้นคือกำลังใจค่าาา😍😘
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น