โรงเรียนรัฐบาลประจำจังหวัดเชียงใหม่.. 80เปอร์เซ็นต์ของนักเรียนที่แข่งขันกันสอบเข้ามาได้ด้วยความสามารถ หนึ่งในนั้นคือ เกดถวา รักษ์สันติ นักเรียนชั้นม.6
"หวาๆทางนี้"
เกดถวาหันไปตามเสียงเรียกยิ้มกว้างให้กลุ่มเพื่อนๆและเดินเข้าไปหายิ้มแป้น เปิดกระเป๋าเอาแฟ้มรายงานให้เพื่อนๆแต่ละคนที่ยืนรออยู่ทั้งชายหญิง
"เอามาเลยคนล่ะ80บาท ห้องอื่นฉันเอาร้อยยี่สิบนะโว๊ย"
"งกจริงยัยหวา ของฉันสองเล่มร้อยห้าสิบนะ"
"เออๆร้อยห้าสิบ"
เกดถวา มีรายได้เสริมโดยการรับจ้างเพื่อนๆทำรายงาน ยิ่งวันที่อาจารย์เร่งงานวันท้ายๆของเทอม เธอจะมีรายได้พิเศษเพิ่มขึ้นทันที
"พวกแกสอบเสร็จเราไปฉลองกันมั้ย? "
สุภาพร ชวนเพื่อนๆ
" ฉันต้องไปทำงานพิเศษไปไม่ได้ รับงานเขามาแล้ว พวกแกไปกันเถอะ"
เกดถวา ปฏิเสธเพื่อนหน้าจ๋อย
"อีกละ.. แกจะเอาเงินไปทำอะไรนักหนาวะ"
"นั่นนะสิ.. หวา.วัยอย่างพวกเรามันต้องสนุกกับเพื่อนบ้างนะ.. นี่อะไรทำแต่งาน"
" ฉันสงสารตากับยายแหน่ะ นี่จะเข้ามหาลัยต้องใช้ตังค์เยอะฉันไม่อยากให้ตายายลำบากและฉันไม่อยากกู้เรียนขี้เกียจเป็นหนี้"
"เออๆ.. แล้ววันนี้ไปทำอะไร? "
" เป็นพริตตี้ นำเสนอสินค้าครีมทาผิว ที่ห้างxxx วันนี้สอบเสร็จช่วงบ่ายก็ไปเลย พี่ที่หางานให้ชั่วโมงละสองร้อยห้าสิบ ทำ4ชั่วโมง เงินตั้งพันนะโว้ยไม่เอาได้งัย"
" เหรอ? เฮ้ย! พวกแกเราไปดูยัยหวาทำงานกันมั้ย! เเล้วพวกเราค่อยไปดูหนังกัน"
สุภาพรหันไปชวนเพื่อนๆ
" เอาๆไปๆ"
ทุกคนพร้อมใจตอบ
" เออดีๆ มีครีมทดลองแจกฟรี ด้วยแต่พวกแกต้องเนียนๆอย่าทำเป็นรู้จักฉันล่ะ มาเป็นหน้าม้าก็พอเจ้าใจ๊."
" เออๆไปๆรีบเลยเข้าแถวแล้ว"
สอบเสร็จ เกดถวา รีบขับมอเตอร์ไซค์ไปที่ห้างสรรพสินค้าที่รับงานไว้ทันที
" หวาๆเอานี่ชุดกับรองเท้ารีบเปลี่ยนนะ"
"ค่ะพี่หนิง"
เกดถวารับชุดสีชมพูอ่อนเข้าไปในรถเก๋งคันเล็กจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วเปิดประตูรถให้พี่หนิงเข้ามาแต่งหน้าให้
" หวา... วันนี้เจ้าของสินค้าอาจจะมานะแต่เราไม่รู้หรอกว่าเป็นคนไหน หวาทำให้ดีนะ มีเวลาครึ่งชั่วโมงอ่านคุณภาพสินค้าให้เข้าใจแล้ว พรีเซนต์สินค้าออกมาให้คนสนใจมากที่สุดเลยนะยิ่งมีคนมุงสนใจมากเท่าไหร่ยิ่งดี เข้าใจนะ"
"ค่ะพี่หนิงหวาจะทำให้ดี.. หวาขอบคุณพี่หนิงมากๆนะคะที่มีงานให้หวามาตลอด"
" ไม่เป็นไรมันเป็นอาชีพของพี่ เราก็ได้ด้วยกันนี่แหละอีกอย่างหวาก็เป็นเด็กดี ไม่นอกลู่นอกทาง อ้อ.. พี่อยากให้หวาระวังยัยฟ้าฟื้นกระเทยยักษ์นั่น พี่ไม่ไว้ใจมันดูเด็กของมันแต่ละคนสิรับงานแต่ละอย่างนมหกก้นโผล่ขนาดนั้น หวายังมีโอกาสอีกมากค่อยเป็นค่อยไป"
" ค่ะพี่หนิง หวาเชื่อพี่หนิงค่ะ"
หนิงสาววัยสามสิบเป็นคนที่ คร่ำหวอดในวงการพริตตี้ และเป็นพริตตี้เก่า ค่อยจัดหางานให้ เด็กในสังกัด รู้จักกับเกดถวามาได้ร่วม 3 ปีแล้วและคอยหาหางานที่สมกับวัยให้มาอยู่เรื่อยๆและไม่ค่อยถูกกับ เจ้ฟ้า กระเทยจัดหางานพริตตี้เหมือนกันที่คอยมาชักจุงเด็กพริตตี้ของเธอไปโดยเสนอเงินที่เยอะกว่า... แต่เป็นที่รู้กันในวงการว่าเจ้ฟ้าคอยส่งเด็กให้ ผู้ชายมีเงินที่เสนอมา แต่ยังมีจิตสำนึกอยู่บ้างคือ..ไม่บังคับเด็กอยู่ที่ความพร้อมใจของทั้งสองฝ่าย..
มีสายตาสองคู่มองจากชั้นสองของห้างสรรพสินค้า มองหญิงสาวรูปร่างสุงโปร่งใส่ชุดสีชมพูอ่อนขับผิวที่ขาวเนียน กระโปรงบานสั้นเหนือเข่าขึ้นมานิดหน่อยผูกโบว์ไว้ด้านหลังของเอวคอดกิ่วเสื้อลูกไม้เกาะอกมีเสื้อซีทรูคอเต่าทับอีกชั้นผุกด้วยดอกไม้ผ้าที่คอยาวงาม เกล้าผมมวยไว้กลางศรีษะ ใบหน้าสวยเก๋ยิ้มแย้มชักนำโฆษณาพรีเซนต์สินค้า
"พริตตี้คนนี้เด็กของใครอุเทน?"
"ของคุณหนิงครับ"
"อายุเท่าไหร่?"
"เออ.. 18ครับยังเรียนอยู่ครับ ชั้นม.6"
อุเทนมองพริตตี้ด้วยสายตาที่เห็นใจและสงสารในเวลาเดียวกัน
"เด็กเกินไป..
อุเทนแอบลอบถอนหายใจเบาๆที่ได้ยินคำพูดของเจ้านายหนุ่ม
" ครับยังเด็กอยู่มาก"
" ไปกันเถอะ"
อุเทนเดินตามเจ้านายไปแต่ต้องหยุดชะงักเมื่อเจ้านายเปลี่ยนทิศทางเดิน ไปทางบันไดเลื่อนลงไปชั้นหนึ่ง
เกดถวา ยิ้มให้เพื่อนๆที่ตามมาดูทุกคนยังใส่ชุดนักเรียน
"โลชั่นกลิ่นดอกไม้ หอมติดตัว24ชั่วโมง หอมอ่อนๆแต่ยาวนานเหมาะกับผิวของคนไทย รับรองจากสถาบันการแพทย์ว่าไม่เกิดอาการแพ้แม้แต่กับคนที่แพ้ง่าย เหมือนอาบน้ำให้ผิวได้ชุ่มชื่นทั้งวัน วันนี้เรามีแบบทดลองใช้ให้กับผู้ที่สนใจ และถ้าถูกใจก็หาซื้อได้ตามห้างสรรพสินค้าชั้นนำทั่วประเทศนะคะ แต่ถ้าสนใจซื้อตรงนี้ทางบริษัทจัดโปรโมชั่นซื้อสองแถมหนึ่ง คละกลิ่นได้นะคะ"
เกดถวา พูดไปแจกหลอดทดลองหลอดเล็กๆให้คนที่สนใจ และแน่นอนเพื่อนๆของเธอได้กันทุกคน
" ว้าว! หอมจริงๆด้วย วันนี้ไม่ได้เอาตังค์มานี่สิเอาไว้จะหาซื้อนะคะ"
" นั่นนะสิแก ตัวพริตตี้ก็ห๊อม หอม ใช้กลิ่นไหนคะ?
"กลิ่นนี้เลยค่ะ ดอกไม้จากฝรั่งเศส"
เกดถวายิ้มเมื่อเพื่อนเล่นใหญ่ขยิบตาให้ เสียงเด็กนักเรียนห่างออกไปแล้ว ลูกค้าทั่วไปก็ให้ความสนใจไม่น้อย เกดถวา หยิบโลชั่นมาทามือตัวเองเพื่อสาธิตให้ลูกค้ากลุ่มใหม่อีกครั้ง กลิ่นหอมมือนุ่มแม้แต่ตัวของเกดถวาเองก็ยังอดที่จะยกมือขื้นมาดมไม่ได้
" หอมจริงหรือครับ?"
เกดถวาส่งยิ้มให้ผู้ชายร่างสุงใบหน้าหล่อเหลา ไม่บอกก็รู้ว่าเป็นลูกครึ่ง
"หอมจริงแน่นอนค่ะลองดูได้นะคะ หรือคุณผู้ชายจะสนใจซื้อไปฝากคนที่รักวันนี้เราจัดโปรโมชั่นซื้อสองแถมหนึ่ง หรือไม่ก็ลองหลอดทดลองก็ได้ค่ะ เอาเป็นกลิ่นโรสแมรี่นะคะ"
เกดถวาส่งหลอดทดลองให้พร้อมกับยิ้มหวาน แต่ต้องตกใจเมื่อแทนที่คนตัวสุงจะรับของไปกลับจับมือเธอขึ้นดมพร้อมกับส่งสายตาล้อเล่นให้
" อืม.. หอมจริงๆด้วยนี่กลิ่นอะไรเหรอ? "
เกดถวาหูบยิ้มค่อยๆชักมือกลับและถอยหลังไปสองก้าว แต่ก็ฝืนยิ้มตอบไป..