รุ่นพี่ที่รัก - หึงNC+
× 0
× 0
× 0
-Chat เวกัส-
Vegus : เธอ
Vegus : กัสพึ่งเจอกำไลที่ฟ้าถอดไว้วันก่อน"
Vegus : ให้เค้าเอาไปให้มั้ย?
ติ้งๆๆ
“ใครทักมานักหนาอ่ะที่รัก?”
ปอร์เช่ถามอย่างหัวเสียได้ยินเสียงเเจ้งเตือนดังขึ้นหลายครั้งเเต่เธอก็ไม่สนใจเอาเเต่พิมงานในคอมอยู่
“เปิดดูให้หน่อย..เค้าไม่ว่าง”
“ครับ”
“ใครอ่ะ”
“พี่เวกัส..”
“มาเค้าคุยเองก็ได้”
น้ำฟ้ารีบลุกมาเอาโทรศัพท์ไปตอบเเชทเขา
Numfah : ขอบคุณนะกัส หาตั้งนานเเหนะ
Vegus : ครับ
Vegus : งานคู่ที่เราทำด้วยกันไปถึงไหนเเล้วล่ะ?
Numfah : ก็เหลืออีกครึ่งนึงอ่ะ
Numfah : โทษนะที่ช่วยทำช้าอ่ะ
Numfah : พอกลับมาก็รีบทำเลยเเต่ยากอ่ะ
Vegus : เรามีพวกเอกสารข้อมูลเยอะเลย
Vegus : งั้นเอาไปทำห้องเธอได้เปล่าจะได้ช่วยกัน
Numfah : เอางั้นก็ได้นะอีก2วันจะส่งเเล้ว
Vegus : ครับ กำลังจะไป
“เดี๋ยวเวกัสมาทำงานนะ”
“อื้ม ครับ”
เเล้วเธอก็กลับไปจ้องเเต่หน้าจอเพราะเร่งทำงานให้เสร็จจามกำหนดที่ต้องส่ง
30 นาทีผ่านไป
ก๊อกๆ
“มาเเล้วๆ”
ทั้งวันเเทบจะไม่ขยับตัวออกไปไหนเเต่พอเวกัสมาเธอกลับรีบลุกออกไปรับเขาเข้ามา
จะไม่ให้ผมน้อยใจได้ไงเธอเอาเเต่ทำงานมาตลอด2วันทั้งวันทั้งคืนเราเเทบไม่ได้คุยกันเลย
“โห เอกสารเต็มไปหมดเเล้ว”
เวกัสเข้ามาถึงกับตกใจที่เห็นเธอนั่งทำงานในกองเอกสารข้อมูลต่างๆเยอะเเยะ
“ทำเเล้วไม่ได้เก็บอ่ะเละนิดหน่อย”
“หักโหมเหมือนเดิม”
เวกัสนึกอยากจะดุคนตัวเล็กที่ยังมีนิสัยหักโหมเอาเเค่ทำงานเหมือนเดิม
ตั้งเเต่เวกัสเข้ามาปอร์เช่ก็เงียบเอาเเต่เหลือบมองเค้าสองคนทำงานอยู่ห่างๆ
“อ่ะนี่กำไลเธอ”
“ขอบคุณนะ”
รอยยิ้มของน้ำฟ้าเเบบนั้นผมไม่ได้เห็นมาสองวันเเล้วเธอเอาเเต่เครียดอยู่กับงานที่ทำจนไม่พัก
“กัสซื้อผัดไทยเจ้าที่ฟ้าชอบมาฝากด้วย”
“หู้ย จริงป้ะไม่ได้กินนานมาก”
“กินดิเดี๋ยวพิมให้พลางๆ”
“เเต่ว่า..”
“ทำงานทีไรไม่ค่อยกินข้าวทุกที”
“งั้นเดี๋ยวมานะ”
คนตัวเล็กเดินเข้าห้องครัวไปกินผัดไทยเจ้าโปรด
“ที่รัก”
ปอร์เช่เดินหน้าหงอยๆเข้ามาหาเธอ
“ว่าไงคะ?”
“อยากกินอะไรเพิ่มมั้ยคับ”
“ไม่เอาเเล้ว”
“...อื้ม”
เขาหลบตาเธอสายตาเขาก็ยังเป็นเด็กขี้น้อยใจเหมือนเดิม
“เธอเป็นอะไรรึเปล่า”
“ที่รักมีความสุขมั้ยตอนอยู่กับเค้า..”
ไม่ผิดไปจากที่น้ำฟ้าคิดเอาไว้เขาเเอบน้อยใจจริงๆ
“ทำไมบี๋ถามเเบบนี้ล่ะ”
“...”
“เค้ามีความสุขสิก็เค้ารักบี๋นี่หน่า”
“ขี้น้อยใจเป็นเด็กเลยเนี่ย”
“เค้ารักเธอนะคับ รักมากๆด้วย”
“อื้อ รักเหมือนกันค่ะ”
.
.
.
