เอมิรีบเดินออกไป แต่เธอทำอะไรหล่นเสียงดังตุบ เฮย์จิก้มลงไปอ่านก็พบว่าเป็นหนังสือเล่มนึง

เฮย์จิก้มลงอ่านหนังสือก็พบว่ามันคือนิยายชายรักชาย

เอมิรีบพุ่งมาหยิบหนังสือไปจากมือเฮย์จิทันที จนโชตะไม่ทันสังเกต​เห็นหน้าปก

เอมิรีบเดินก้าวเท้าฉับๆออกไป ทิ้งให้สามคนนั้นถึงกับยืนงง เพราะไม่เคยเห็นท่าทางแบบนี้ของประธานนักเรียน​มาก่อนเลย

ทั้งหมดก็เข้าไปเรียนอีก 4 คาบที่เหลือในช่วงบ่าย นั่นคือวิชาฟิสิกส์ ซึ่งเฮย์จิไม่ค่อยชอบเท่าไหร่นัก ต่อด้วยวิชาสังคมศึกษา ภาษาอังกฤษ​ และคาบสุดท้ายคือพละศึกษา​

เฮย์จิเออออตามน้ำไป เขากังวลมาก เพราะเขาไม่เคยเล่นกีฬาได้ดีมาก่อนเลย แล้วยิ่งต้องมาเล่นกับคนแปลกหน้า เขายิ่งกลัวหนักว่าเขาจะทำอะไรขายหน้าหรือเปล่า

ปรี๊ดดด เสียงนกหวีดดังขึ้น เป็นสัญญาณว่าพวกเขาหมดเวลาเปลี่ยน​ชุด พวกเขาวิ่งไปที่สนามโรงเรียน​ พร้อมกับตั้งแถว

คุณครูสั่งให้อบอุ่นร่างกาย โดยการวิ่งรอบสนาม 2 รอบ จากนั้นทั้งหมดก็ชักแถวไปที่โรงยิม ซึ่งในนั้นมีสนามวอลเลย์บอล โต๊ะปิงปอง ประมาณ 3-4 โต๊ะ

พวกเขาทั้งหมดเสียเวลาไปประมาณ 10 นาทีในการฟังการอธิบายถึงความเป็นมาและกติกาของวอลเลย์บอล​ จนครูไปหยิบลูกบอลออกมา แล้วสั่งให้ฝึกอันเดอร์​กันเป็นคู่ๆ

เฮย์จิเริ่มมองหาคนอื่น เขาพบว่าทุกคนก็มีคู่ของตนเอง แล้วเขาก็ยังไม่รู้จักใครเสียด้วย

เสียงฮือฮาดังขึ้นในโรงยิม เขาอยากจะหนีออกไปให้พ้นๆเสียวจริงเชียว

เขาฝึกอันเดอร์​ลูก หลายทีที่เขาทำลูกพลาดกระเด็นไปโดนคนอื่น แต่ก็มีหลายลูกที่ส่งไแหาเอมิได้อย่างแม่นยำ เขาคิดกับตัวเองในใจว่ามันก็ไม่ได้ยากเท่าไหร่

เอมิพึมพำกับตัวเอง

เอมิเหม่อลอยไปซักพักนึง ในมือยังถือลูกวอลเล่ย์​คาไว้อยู่ จนเฮย์จิตะโกนเรียก

เขาฝึกอยู่นานสองนาน คุณครูก็เป่านกหวีดเรียกรวม จากนั้นทุกคนก็ไปเปลี่ยน​ชุด เตรียมพร้อมที่จะกลับบ้าน

เฮย์จิยื่น​โทรศัพท์​ให้โชตะ แล้วโชตะก็นำไปพิมพ์ชื่อ Facebook ของตัวเองและของฟูจิ จากนั้นก็กด Ad friend ไป

ทั้งสามเดินมาที่ห้องพักครูจากนั้นเฮย์จิก็เดินเข้าไปในห้องพักครู ทั้งสองยืนคอยอยู่ด้านนอก

ครูหยิบห่อกระดาษขึ้นมาให้ ในนั้นมีหนังสือ​อยู่ประมาณ 5-6 เล่ม เฮย์จิรับมาแล้วขอบคุณ​คุณครู จากนั้นก็เดินออกมา

เฮย์จิเดินหอบหนังสือเรียนกลับโรงแรม​พอกลับมาถึงก็พบว่าฮารุกับคุณทาจิบานะมายืนรอที่หน้าประตู

เฮย์จิรีบไปเปลี่ยนชุดแล้วมาทำงาน เขาต้องเสิร์ฟ​อาหารเป็นสิบๆโต๊ะ และคอยเก็บจานพร้อมทั้งทำความสะอาด จนเวลา 22:00 เป็นเวลาที่แขกทุกท่านเข้านอน เขาจึงได้มีเวลาพัก

เขาเดินเข้าไปเปลี่ยนเป็นชุดนอนในห้อง เฮย์จิกดตั้งนาฬิกาปลุกเป็น 6 โมงเช้า จากนั้นก็ล้มตัวลงนอน คิดทบทวนถึงสิ่งที่เขาได้เผชิญ​อยู่ในตอนนี้

จากนั้นเขาก็เริ่มผล็อยหลับไปเพราะความเหนื่อยล้า ความสงบของชนบทเข้าปกคลุมทั่วบริเวณ ลมอ่อนๆพัดเข้ามาทางหน้าต่างที่เปิดไว้

แต่ในราตรีที่เงียบสงัดเช่นนี้ มีอยู่เสียงนึงที่ดังขึ้นมากลบความเงียบสงบ​ของยามค่ำคืนนี้

คุณย่าเริ่มเจ็บป่วยออดๆแอดๆ เนื่องจากอายุที่มากขึ้นแล้ว ซ้ำยังมีโรคประจำตัวอีก เธอรู้ดีว่าเวลาของเธอเริ่มใกล้เข้าทุกๆที

จากนั้นน้ำตาก็เริ่มรินไหลออกมา

จบ