Ep.13 The End
-
ชานยอล
คุณหมอครับ คุณหมอต้องช่วยเธอให้ได้นะครับ TT
-
ร่างสูงวิ่งเข้ามาหาคุณหมอ หลังจากที่มีพยาบาลพาร่างเล็กที่นอนนิ่งบนเตียงรถเข็นเข้าห้องฉุกเฉินไป
-
หมอ
หมอจะทำสุดความสามารถครับ
-
หมอตอบกลับและเดินเข้าห้องฉุกเฉิน
-
ชานยอล
...!
-
เขากระวนกระวายใจเป็นอย่างมาก จะเดินตามคุณหมอเข้าไปด้วย แต่ก็ถูกพยาบาลห้ามไว้ก่อน
-
พยาบาล
ญาติเชิญรอด้านนอกก่อนนะคะ
-
พยาบาลบอกกับเขาและปิดประตูห้องฉุกเฉินทันที
-
ชานยอล
เธอต้องปลอดภัยนะยู ฉันรอเธออยู่ตรงนี้
-
ชานยอลนั่งก้มหน้าอยู่ที่เก้าอี้หน้าห้องฉุกเฉิน
-
. . .
-
ก่อนหน้านี้ เขาตั้งใจตื่นเช้ามารับคุณและพาคุณออกมากินข้าวเช้าด้วยกัน ก่อนจะพาคุณมาโรงพยาบาลเพื่อเตรียมตัวเข้ารับการผ่าตัดตามที่หมอนัดไว้ แต่พอมาถึงเขาเห็นคุณกำลังเดินมาแล้วจู่ ๆ คุณก็ล้มลงไปกับพื้นอย่างไม่รู้สาเหตุ เขาตกใจมาก เรียกเท่าไหร่คุณก็ไม่ตอบรับ เขาจึงรีบพาคุณมาโรงพยาบาลทันที
-
แกร๊ก...
-
พรึ่บ~
-
คุณหมอเปิดประตูห้องฉุกเฉินออกมาพร้อมกับเขาที่เด้งตัวขึ้นมาอย่างอัตโนมัติ
-
ชานยอล
เธอเป็นอย่างไรบ้างครับคุณหมอ?
-
เขาถามด้วยใจที่ร้อนรน ลุ้นจนนั่งแทบไม่ติดเก้าอี้
-
หมอ
คนไข้ปลอดภัยแล้วนะครับ เดี๋ยวหมอจะส่งเธอไปห้องพัก เพื่อพักฟื้นร่างกายอีกสัปดาห์นึงนะครับค่อยกลับบ้านได้
-
คุณหมอพูดจบก็เดินออกจากบริเวณนั้นไป
-
ชานยอลดีใจจนยืนแทบไม่อยู่ เขายิ้มออกมาพร้อมน้ำตา ในที่สุดคุณก็ปลอดภัย
-
ชานยอล
เธอฟื้นแล้ว!
-
เขาลุกจากโซฟาขึ้นมาหาคุณที่นอนอยู่บนเตียง
-
ยู
นายปาร์ค...
-
คุณเรียกชื่อเขา ก่อนจะค่อย ๆ ขยับตัวเพื่อยันตัวเองให้นั่ง
-
ชานยอล
อย่าพึ่งขยับตัว พักผ่อนก่อนยู
-
ยู
ฉันอยู่ที่นี่ได้ยังไง
-
คุณถามแล้วมองไปรอบ ๆ ห้องพัก
-
ชานยอล
เธอหมดสติไปตอนที่ฉันกำลังจะพาเธอไปกินข้าวด้วยกัน
-
เขาเล่าเหตุการณ์ให้คุณฟังคร่าว ๆ และมองคุณไม่วางตา กลัวคุณจะเป็นอะไรขึ้นมาอีก
-
ยู
ฉันหลับไปนานไหม
-
ชานยอล
สามวัน
-
ยู
นานจัง ฉันอยากกลับแล้ว
-
คุณงอแงอยากกลับทันทีที่ฟื้นขึ้นมา
-
ชานยอล
ไม่ได้ หมอบอกเธอต้องพักฟื้นสัปดาห์นึงก่อนค่อยกลับ แล้วฉันจะอยู่ดูแลเธอเอง
-
เขายืนยันจุดประสงค์ พร้อมยื่นมือเข้ามาลูบหัวคุณเบา ๆ ด้วยความรัก
-
ยู
ขอบคุณนะ
-
คุณมองหน้าเขาและน้ำตาคลอ
-
ชานยอล
อย่าร้องไห้ ฉันอยู่ตรงนี้
-
ยู
ถ้าฉันไม่มีนาย ฉันก็ไม่มีใครอีกแล้ว ฮึก...
-
คุณก้มหน้าลงแล้วสะอื้นเล็กน้อย ตัวคนเดียวกับโรคร้ายมาตลอดหลายปี หมอพูดทุกครั้งที่มาตรวจว่าเปอร์เซ็นต์การผ่าตัดให้หายมีน้อยมาก แต่นี่กลับดีไปหมด ขอบคุณที่เขากลับมาในชีวิต กลับมาทำให้คุณมีกำลังใจสู้ และอยากมีชีวิตต่อไปเพื่อเขา
-
ชานยอล
ยู
-
เขาเรียกคุณเบา ๆ แล้วยื่นมือเข้ามาเชยคางให้มองสบตากับเขา
-
ชานยอล
แต่งงานกับฉันนะ
-
สิ้นประโยคสุดท้าย คุณอึ้งไปชั่วขณะที่จู่ ๆ เขาก็พูดประโยคนี้ออกมา
-
ชานยอล
ตกลงไหม?
-
เขาถามย้ำอีกครั้งและเอาแต่มองตาคุณไม่กระพริบ
-
ยู
นายแน่ใจแล้วหรอ?
-
ชานยอล
แน่ใจแล้ว ฉันอยากใช้ชีวิตที่เหลือต่อจากนี้ไปกับเธอ แต่งงานกับฉันนะยู
-
รอยยิ้มอบอุ่นเผยบนใบหน้าหล่อ รอคำตอบจากหญิงตรงหน้า
-
ยู
ตกลง
-
สิ้นสุดคำตอบ เขาก็ยื่นหน้าเข้ามาจูบคุณทันที คุณจูบตอบอย่างไม่ลงเล เขาผละออกมาเล็กน้อยเพื่อมองหน้าคุณในระยะกระชั้นชิด ลมหายใจอ่อน ๆ ที่พ่นออกมาใส่กันมันทำให้ทั้งคู่เขิลกันเอง เขายิ้มออกมาเล็กน้อย
-
ชานยอล
ฉันรักเธอนะ
-
เขาพูดเสียงเบาติดแหบและค่อยจูบคุณต่อ
-
คุณกำมือแน่นด้วยความเขินอย่างบอกไม่ถูก ความรู้สึกเหมือนสมัยมัธยมตอนที่เขาขอเป็นแฟน หัวใจกระชุ่มกระชวยจนแทบจะหลุดออกมาเต้นให้คนตรงหน้าดูอยู่แล้ว
-
ยู
พะ...พอได้แล้ว
-
คุณค่อย ๆ ดันเขาออกเมื่อเขาเริ่มรุกแรงมากขึ้น
-
ชานยอล
โทษที มันเพลินเกินน่ะ
-
เขายอมผละออกมาตามที่คุณบอก
-
ยู
แต่งงานแล้วค่อยทำตามที่ใจนายอยากจะทำ
-
ชานยอล
เธอพูดแล้วนะ
-
ยู
ฉันสัญญา
-
หลังจากที่คุณออกจากโรงพยาบาลได้ไม่กี่เดือน งานแต่งของคุณกับชานยอลก็ถูกจัดขึ้น เป็นงานแต่งเล็ก ๆ ที่มีเพียงคนรู้จักของทั้งสองมาแสดงความยินดีด้วยเท่านั้น ผ่านไปไม่กี่ปี เขากับคุณก็มีลูกด้วยกัน คนโตเป็นผู้หญิงส่วนคนเล็กเป็นผู้ชาย แถมยังมีเจ้าตัวน้อยอยู่ในท้องอีก 1 คน ชานยอลขยันทำการบ้าน
-
จนเรียกได้ว่ามีลูกหัวปีท้ายปีเลยทีเดียว ครอบครัวของทั้งสองเป็นครอบครัวเล็กที่อบอุ่น มีความสุขดีทุกอย่าง และเขาไม่ต้องการอะไรอีกแล้วนอกจากคุณและลูก ๆ
-
ชานยอล
ถ้าฉันไม่บอกชอบเธอตอนนั้น เราคงไม่มีวันนี้จริงไหม?
-
เขาเอนหัวมาซบไหล่คุณเหมือนที่ชอบทำ
-
ยู
ก็จริง แต่...
-
ชานยอล
แต่อะไรหรอ?
-
ยู
แต่นายบอกเลิกฉันนะ
-
ชานยอล
ก็กลับมาขอแต่งงานแล้วนี่ไง
-
ยู
โอเคฉันยอมแล้ว
-
ชานยอล
ยอมงั้นคืนนี้ฉันขอนะ
-
เขาเงยหน้าขึ้นมาทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่
-
ยู
ไม่ต้องเลย นายทำบ่อยเกินไปแล้ว
-
ชานยอล
โห่!
-
ยู
ฉันท้องอยู่นะ ไหนจะลูกเราอีกสองคนที่วิ่งเล่นอยู่นั่นอีก ไม่กลัวลูกมาเห็น ก็กลัวลูกในท้องฉันจะหลุดออกมาหน่อยก็ยังดี นายทำรุนแรงตลอด
-
คุณดุเขาให้คิดตาม
-
ชานยอล
ก็มันเสียวอะ
-
ยู
นี่นายปาร์ค! พูดจาอะไรเดี๋ยวลูกมาได้ยิน
-
ชานยอล
บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าเรียกนายปาร์ค ลูกเรียกตามเธอหมดแล้วเนี่ยรู้ตัวไหม
-
ยู
ขอโทษค่ะที่รัก
-
ชานยอล
ค่อยสบายหูขึ้นมาหน่อย
-
ชอนฮา
นายปาร์ค!
-
ลูกชายคนเล็กตะโกน ก่อนจะเดินเข้ามาหาผู้เป็นพ่อ
-
ชานยอล
อะไรครับลูก
-
ชอนฮา
ผมหิวนม นายปาร์คผมหิวนมคับ
-
ชานยอล
เรียกคุณพ่อ คุณพ่อครับ อย่าเรียกนายปาร์คตามคุณแม่สิครับลูก
-
ชอนฮา
คับคุณพ่อคับ ผมหิวนมคับบ
-
ชานยอล
ค้าบ เดี๋ยวพ่อชงนมให้กิน ไปเรียกพี่มาเข้าบ้านก่อน
-
ตัวเล็กเดินเตาะแตะไปหาพี่สาวที่นั่งเล่นดอกไม้อยู่ที่สนามหญ้าหน้าบ้าน
-
ชอนฮา
พาพี่มาแล้วคับ
-
ชานยอล
ครับลูก ไปนอนรอก่อนนะครับ เดี๋ยวพ่อชงนมให้กินน๊าา
-
ยู
หนูลูกไปอาบน้ำกัน เดี๋ยวแม่พาไปนะคะ วันนี้อาบน้ำสระผมหอม ๆ นะค๊าคนสวยของแม่
-
เฮยอง
ค่ะคุณแม่
-
คุณเดินจับมือพาลูกสาววัย 10 ขวบไปเข้าห้องน้ำด้วยกัน
-
ชอนฮา
ผมอยากกิงนมคุงแม่คับ ;_;
-
ลูกชายวัย 5 ขวบอ้อนผู้เป็นพ่อ
-
ชานยอล
โตเป็นหนุ่มแล้วนะครับลูก นมคุณแม่ต้องเก็บไว้ให้น้องกินนะครับ
-
ชอนฮา
ทามไมผมกิงนมคุงแม่ม่ายด้ายล่ะคับ ผมเหนคุงพ่อดูดนมคุงแม่แทบทุกคืนเยย
-
ตัวเล็กพูดไปตามความเป็นจริง
-
เด็กมักไม่พูดโกหก!
-
ชอนฮา
คุงพ่อแย่งนมคุงแม่ไปจากผม แย้วยังจาหวงนมคุงแม่ไว้ให้น้องอีก คุงพ่อไม่ยั้กผมหลอคับ ฮือออ ;_;
-
ชานยอล
เอ่อ..คือว่า พ่อไม่ได้แย่งนมคุณแม่ของลูกกินนะครับ
-
ชอนฮา
ฮืออ แย้วคุงพ่อดูดนมคุงแม่ทามไมคับ?
-
ชานยอล
พ่อ...เอ่ออออ พ่อช่วยคุณแม่ปั๊มนมให้น้องครับ!!
-
ชอนฮา
อะไยนะคับ ปั๊มนมคืออะไยคับ
-
ลูกชายหยุดร้องไห้แล้วถามด้วยความสงสัย
-
ชานยอล
ก็ดูดเพื่อให้น้ำนมออกไงครับ จะได้มีไว้ให้น้อง
-
ชอนฮา
ผมดูดบ้างม่ายด้ายหรอคับ ผมหยักกิงนมคุงแม่
-
ชานยอล
ลูกต้องกินนมชงครับ เป็นพี่ชายต้องเสียสละให้น้องนะครับ ตอนชอนฮาเกิดมา พี่เฮยองก็ต้องกินนมชงเพื่อเสียสละนมคุณแม่ให้ชอนฮาไงครับ
-
เขาอธิบายอย่างมีเหตุผลให้ลูกฟัง พร้อมยื่นขวดนมที่ชงเสร็จตอนไหนก็ไม่รู้ ใส่ในมือลูกชาย
-
ชอนฮา
ทามไมคุงพ่อดูดนมคุงแม่แย้วคุงแม่ต้องล้องด้วยคับ ตอนผมดูด คุงแม่ม่ายเหนร้องเยย
-
ชานยอล
กินนมไปเถอะนะลูก อย่าพึ่งถามเยอะเลยนะครับ
-
ชอนฮา
แย้วทามไมคุงพ่อต้องดูดนมคุงแม่แค่ตอนมืดคับบ
-
ชานยอล
มันเป็นเวลาของพ่อที่จะต้องช่วยแม่ผลิตน้ำนมให้น้องครับลูก
-
แถจนไม่รู้จะแถยังไงแล้ว
-
ชอนฮา
ผมเคยเหนคุงพ่อดูดนมคุงแม่ ตอนที่คุงแม่เย่นขี่ม้ากับคุงพ่อด้วยคับ อันนี้เปนการปั๊มนมให้น้องด้วยหรือป่าวคับ?
-
ชานยอล
พอได้แล้วชอนฮาลูก กินนมไปเลย
-
ชอนฮา
ผมเหนบางคืนคุงแม่ล้องหั้ยด้วย คุงแม่บอกให้คุงพ่อหยุด แต่คุงพ่อม่ายฟังคุงแม่เลย คุงแม่บอกเจบด้วยคับ คุงพ่อกัดนมคุงแม่หลอคับ?
-
ชานยอล
ชอนฮาลูก! ทำไมกลางคืนไม่หลับไม่นอนครับ คุณพ่อบอกว่าไง?!
-
เขาดุลูกเล็กน้อย รู้เลยว่าคนนี้นิสัยช่างพูดช่างถามเหมือนใคร
-
ยู
คุยอะไรกันคะพ่อลูกคู่นี้?
-
คุณเดินเข้ามาหลังจากอาบน้ำให้เฮยองเสร็จ แต่ก็เข้ามาได้ตรงจังหวะพอดีกับที่ชอนฮาพูด
-
ชอนฮา
ผ..ผมนอนแย้วคับ แต่ไม่หลับงะเพาะเสียงเตียงของคุงพ่อกับคุงแม่มันดังเอี๊ยดอ๊าดจนผมต้องตื่น ฮึก;_; คุงพ่อดุผมทามไมคับบ
-
เด็กน้อยสะอื้นที่ตัวเองโดนดุ ทั้งที่ยังไม่ทันทำอะไรผิด
-
ยู
อะไรกันคะที่รัก ที่ลูกพูดหมายถึงอะไร? แล้วทำไมต้องดุลูกด้วย
-
ชานยอล
เดี๋ยวเล่าให้ฟัง ขอโอ๋ลูกก่อนนะ
-
เขากระซิบบอกคุณและหันมาพูดกับลูกชาย
-
ชานยอล
โอ๋ ๆ พ่อขอโทษนะครับลูก พ่อรักลูกน๊าาา กินนมนะครับนะ เดี๋ยวพ่อตบตูดนอนนะครับ
-
ชอนฮา
คับ ตบตูดคับบ แต่คืนนี้ผมหยักฟังคุงพ่อเล่านิทานเยื่องแจ็คผู้ฆ่ายักษ์อีกคับ
-
ชานยอล
ได้สิครับ แต่ต้องสัญญาก่อนนะครับว่าคืนนี้จะไม่ตื่นขึ้นมาอีก ถ้าเกิดได้ยินเสียงคุณแม่ร้องไห้
-
ชอนฮา
คับ!
-
เด็กน้อยให้คำสัญญา เขาตบตูดลูกชายเบา ๆ และในใจพลางคิดเรื่องที่จะทำในคืนนี้ ก่อนจะหันมากระซิบบอกกับคุณที่นั่งอยู่ข้าง ๆ
-
ชานยอล
หรือคืนนี้เราจะเปลี่ยนบรรยากาศดีนะ...ลูกจะได้ไม่ต้องตื่นขึ้นมาเพราะเสียงเอี๊ยดอ๊าดของเตียง
-
ยู
นายปาร์ค!!!
-
ชานยอล
ชู่ววว!~ เบา ๆ สิ เดี๋ยวลูกตื่น
-
ยู
ก็บอกไปแล้วไงว่าพอแล้ว
-
ชานยอล
ทำดุไปได้ ฉันล้อเล่น
-
ยู
ให้จริงเถอะ!
-
ชานยอล
ไม่จริง5555 ฉันหนอกเล่น ไม่ทำหรอกน่าา
-
เปี๊ยะ!
-
ชานยอล
โอ้ย!
-
ชอนฮา
ฮึก! คุงแม่ตีคุงพ่อทามไมคับบบ?
-
ตัวเล็กสะดุ้งตื่นจากเคลิ้มขึ้นมาถามด้วยความตกใจ
-
ยู
ขอโทษนะครับชอนฮา นอนต่อเถอะลูก พอดีคุณพ่อนิสัยไม่ดี คุณแม่เลยตีเพื่อสั่งสอนคุณพ่อครับ
-
ชอนฮา
คับ
-
ตัวเล็กหลับตานอนต่อ
-
ชานยอล
ฉันเปลี่ยนใจละ...คืนนี้ไม่ต้องนอนเลยนะยู!
-
จบบริบูรณ์
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น