ตอนที่ 3 : ปะทะ!!! 

# นะโม # 

"ณารายัยนั่นตกส้วมตายไปแล้วหรอ=_=" ฉันรอยัยเพื่อนตัวดีที่หายหัวไปเข้าห้องน้ำได้สักครึ่งชั่วโมงแล้วแต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาหัว 

"เดาได้ไม่ยากณาราคงเจอเหยื่อแล้วล่ะ-_-" แก้วเก้าพูดอย่างรู้ทัน เพราะณาราชอบหายไปแบบนี้อยู่บ่อยๆ 

"อี้!! ขี้โกงนิ"  

"ว่าแต่ยัยเอยอยู่ไหนล่ะเนี่ย เดินหาจนจะทั่วสนามแล้วนะ" แก้วเก้าบ่นพลางมองไปทั่วบริเวณสนามแข่งรถ 

"นั่นสิฉันชักจะเป็นห่วง โทรไปก็ไม่รับสาย"  

จะพูดยังไงดีล่ะ..ยัยเอยยิ่งเป็นคนไม่ทันคนแถมซุ่มซ่ามก็ที่หนึ่ง แล้วยิ่งมาอยู่ในดงอภิมหาอาณาจักรผู้ชายแบบนี้..เป็นห่วงชะมัดกลัวว่าจะเกิดเรื่องน่ะสิ 

"แยกกันหาไหม ถ้าเจอแล้วค่อยโทรหากัน" แก้วเก้าเสนอความคิด 

"อ่าเคได้งั้นแก้วไปทางซ้าย ส่วนเราไปทางขวานะ" 

"อืม" 

เมื่อตกลงกันได้ก็เดินไปทางที่ตัวเองเลือกพลางมองไปทั่งบริเวณอัฑจันและทางสนามแข่ง 

ยัยเอยหัวทองขนาดนั้นคงจะหาไม่ยากหรอกมั้ง? นะ 

 

# ทางด้านเจ้าเอย # 

"(' ' ;)" เจ้าเอย 

"(-..-) (-.-) (^_^) (=..=) (+_+)" 

"อ่อ..พวกคุณมีอะไรกับเราหรอคะ?" ฉันกลั้นใจถามชายตรงหน้าห้าคนที่ยืนล้อมหน้าล้อมหลังฉันอยู่ ซึ่งแต่ละคนหน้าตาดูไม่น่าไว้วางใจเอาซะเลย 

"มีสิ..พวกพี่อยากมีอะไรกับน้องเลยเดินตามมาไง" หนึ่งในนั้นพูดขึ้นด้วยสีหน้าหื่นกระหาย 

"ระ..เราไปทำอะไรให้พวกพี่ไม่สบายใจ ระ..เราขอโทษนะคะ(_ _)" ฉันก้มหัวให้พวกเขา90องศาโค้งจนตัวงอก็ว่าได้ 

"วู้ๆน่ารักจัง" ชายคนที่สองเอ่ยแซวเพราะร่างบางที่มีท่าทางเงอะงะๆนั่นทำให้เขาอยากจะจับมาฟัดซะให้นั่มใจ 

"เออว่ะนึกว่าหลุดมาจากโรงเรียนสอนมารยาทงามฮ่าๆๆ" 

ฉันจะเดินออกไปก็ไม่กล้าพอ ทำได้แค่ยื่นก้มหน้ามองพื้นอย่างไม่กล้าสบตากับใคร 

ถึงจะชินกับการพบประผู้คนมากมายหลายตาแต่ฉันก็ยังคงเป็น 'เจ้าเอย' คนขี้แยและขี้ขลาดอยู่ดี 

"ว้าว~พอมองใกล้ๆยิ่งน่ารักว่ะ" อยู่ๆผู้ชายตรงหน้าก็เดินมาประชิดตัวแล้วจับปลายคางฉันให้เงยหน้าขึ้นไปมองพวกเขาจนฉันได้แต่ยืนสั่นหน้าตาคอ 

"หน้าตาจิ้มลิ้มน่าฟัดเป็นบ้าเลยว่ะ:)"  

เพียงได้ยินวาจาและสายตาอันจาบจ้วงนั้นมันก็แทบทำให้ฉันรู้สึกขยักแขยงเหลือเกิน 

"ปล่อยเรานะ" 

"ลูกกวางน้อยหลุดมาให้เสืออย่างพวกพี่เห็นแบบนี้..จะให้ปล่อยไปง่ายๆได้ยังไงล่ะหืม.." เขายื่นหน้ามาหาจนฉันหลับตาปี๋ไม่กล้าสบตาตรงๆ 

"หึ! อยู่กันเป็นฝูงแบบนี้เรียกว่าเสือหรอว่ะ? นึกว่าฝูงหมาขี้เรื้อนว่าไหมไอ้คราม?" 

น้ำเสียงเย้ยยัน ไม่สิ น่าจะกวนประสาทมากกว่าถูกเปล่งออกมาจากทางด้านของฉัน 

"มึงด่าใครวะ?" 

แปะๆ (เสียงปรบมือรัวๆ) 

"ต้องโง่แค่ไหนวะถึงไม่รู้ว่าด่าใคร:)" น้ำเสียงกวนประสาทจากด้านหลังทำให้ผู้ชายตรงหน้าฉันเปลี่ยนจากจับคางมาเป็นข้อมือฉันแทนแล้วดึงให้ฉันเข้าไปใกล้ๆเขา และวินาทีนั้นฉันก็ได้เห็นหน้าตาของผู้ชายสองคนที่มีบุคคลิกต่างกันอย่างสิ้นเชิง 

คนซ้ายดูเป็นคนกวนๆชอบทำหน้าชวนโดนกระทืบ.. 

ส่วนอีกคน..ที่ยืนอยู่ด้านขวานั้นหน้านิ่งๆดูไร้อารมณ์แววตาเย็นชาจนคนมองอย่างฉันถึงกับหนาวตามไปด้วยเลย 

"เหอะ! แล้วพวกมึงมาเสือกอะไรด้วยวะ!!" คนข้างๆฉันตะคอกไม่พอยังมาใส่อารมณ์บีบข้อมือของฉันอีก ถึงจะไม่เจ็บมากแต่ฉันก็ไม่ชอบอยู่ดี 

"ก็ไม่ได้อยากจะเสือกมากหรอกนะ แต่สาวน้อยที่แกจับมืออยู่เขาไม่ชอบเว้ย!!!" ว่าแล้วผู้ชายหน้ากวนๆคนนั้นก็เดินตรงเข้ามาต่อยหน้าผู้ชายที่จับข้อมือฉันอยู่จนมือที่จับฉันอยู่ก็หลุดจากกัน 

"อดอยากถึงขั้นต้องมาแอบฉุดผู้หญิง..หน้าตัวเมียฉิบหาย!!" ว่าแล้วนักรบก็เดินจ้ำอ้าวตรงไปต่อยซ้ำอีกรอบแต่คราวนี้อีกฝ่ายใช่ว่าจะยอมสวนหมัดกลับทันที 

ผลั๊วะ! 

"คิดว่าต่อยเป็นคนเดียวหรอวะ!!" 

ว่าแล้วทั้งสองก็พุ่งเข้าใส่อย่างไม่มีใครยอมใครฟัดกันนัวเนียจนคนที่อยู่รอบข้างหันมาให้ความสนใจเต็มไปหมด 

"ลูกพี่!!!" ก่อนที่ลูกกระจ่อกจะตามไปช่วยเหลือเจ้านายตัวเองก็ดันโดนคำสั่งสักก่อน 

"เอาตัวผู้หญิงไปไม่ต้องสนใจกู!! คืนนี้กูอยากสนุกกับยัยนั่น" เขาชี้มาที่ฉัน 

"ครับลูกพี่!!" 

ไม่รู้อะไรโดนใจให้ร่างกายนี้ขยับไปตามสัญชาตญาณร่างบางรีบวิ่งไปอยู่ด้านหลังของผู้ชายหน้านิ่งคนนั้น 

"-_-" เขามองมาที่ฉันเหมือนฉันเป็นสิ่งมีชีวิตที่แปลกประหลาดของโลก 

"ช่วยฉันด้วย" ฉันทำได้แค่เอ่ยขอความช่วยเหลือจากเขา แต่ดันลืมไปว่าผู้ชายอีกสี่คนกำลังมุ่งหน้ามาหาฉันน่ะสิ 

"เฮ้!!! ไอ้หน้าหล่อส่งตัวผู้หญิงมาถ้าไม่อยากโดนพวกกูกระทืบ" 

"..." สงครามมองอีกฝ่ายทั้งสี่คนด้วยสีไร้นิ่งๆไม่บ่งบอกถึงอารมณ์ใดๆจนอีกฝ่ายถึงกับหัวร้อน 

"ไม่ได้ยินที่กูพูดหรอวะ? หรือว่าหูตึง" 

"น่ารำคาญ" สงครามเพียงแค่เอ่ยด้วยน้ำเสียงนิ่งๆตาคมจ้องอีกฝ่ายอย่างเย็นชา 

ฉันที่อยู่ด้านหลังเขาทำได้เพียงกำเสื้อของเขาเอาไว้ ใจหนึ่งก็สงสารเพราะนี่มัน1ต่อ4เลยนะ ต่อให้เก่งยังไง.. 

"ตายซะเถอะมึง!!" ผู้ชายคนแรกชักมีดที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงออกมาแล้ววิ่งมาทางเราสองคน 

ตัวฉันทำได้แค่กำเสื้อของเขาเอาไว้แน่นเพื่อเตรียมจะดึงเขาไปด้านหลัง..อย่างน้อยถ้าเป็นฉันที่ถูกแทงเองคนข้างกายฉันก็จะปลอดภัยเพราะยังไงๆต่อให้ฉันโดนแทงอีกกี่สิบรอบก็ไม่ตายอยู่ดี แต่แล้วคนตรงหน้าฉันก็ทำในสิ่งที่เกินคาด 

พลึบ 

ร่างสูงหลบมีดที่กำลังพุ่งใส่ลำคอเขาได้อย่างสบายๆอย่างกับว่าเขาอ่านใจอีกฝ่ายได้อย่างไงอย่างนั้น พลางจับข้อมืออีกฝ่ายที่ถือมีดบิดจนได้ยินเสียงหักของกระดูกด้วยมือเพียงข้างเดียวจนมีดสั้นเล่มนั้นล่วงลงสู่พื้น 

"อ๊ากกกกกกกกก มือกู!!! มือกู!!!" ผู้ชายคนนั้นร้องลั่นเสียงโหยหวนด้วยความเจ็บปวดอย่างถึงที่สุดเนื่องจากโดยหักข้อมือจนสภาพบิดเบี้ยวน่ากลัว 

 

# ทางด้าน นะโม # 

"หายไปไหนนะ" ปากก็บ่นพึมพัมเท้าก็เดินไปข้างหน้าตาก็มองซ้ายทีขวาทีหาเพื่อนสนิทแต่ก็ไร้วี่แวว พอจนปัญญาก็เลือกที่จะหันหลังกลับไปทางเดิม แต่ในขณะที่หยุดเดินแล้วหมุนตัวกระทันหันนั้นร่างบางกลับถูกชนจากด้านหน้าด้วยแรงพอควรจึงทำให้เธอเสียหลักล้มลงก้มจ้ำเบ้ากระแทกพื้นอย่างแรง 

"โอ๊ยยยยย" พอเงยหน้ามองตัวต้นเหตุก็ทำเอาฉันสะตั้นไปสามวิกับใบหน้าหล่อเหลาที่แสนจะเรียบเฉยแต่ทว่าดวงตากลมโตนั้นกับดุดันแข็งกร้าวในตามองมาที่ฉันอย่างไม่พอใจสุดๆ 

สั้นๆเลยนะ..โครตหล่อ! หล่อแบบดิบเถื่อนซะด้วย 

"เอ่อ.." 

"ไม่สวยแล้วยังซุ่มซ่ามอีกนะยัยนมแบน-_-*" ปากที่กำลังจะเอ่ยขอโทษจำต้องหยุดกึกแทบจะทันทีเนื่องจากประโยคของคู่กรณีมันแสลงหูยิ่งนัก 

"O[]O!!" < นะโม 

"ช่วยขยับก้นแห้งๆของเธอหลบไปพ้นๆทางฉันดิ๊ มันขวางทางเดิน-_-" พูดไม่พอยังเอาเท้ามาเขี่ยๆที่ต้นขาฉันเหมือนเขี่ยสิ่งประติกูลจำพวกเชื้อโรคแบคทีเรียไรประมาณนี้ 

พอเจอคำพูดรุนแรงโจมตีหลายครั้งจนสมองเริ่มกลับมาทำงานปกติจากที่สติหลุดไปชั่วขณะ แขนบางยันพื้นพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นไปเผชิญหน้ากับอีกฝ่ายอย่างหาเรื่อง 

"นี่นายว่าใครห่ะ!!"  

"คนที่นมแบนๆ-_-" ร่างสูงก็หลี่ตามองมาที่ช่วงหน้าอกของฉันด้วยสีหน้า..ไร้อารมณ์สุดๆ 

"ไอ้โรคจิต!!" ว่าแล้วก็รีบยกมือขึ้นมาบังส่วนบนตามสัญชาตญาณทันที 

"ปิดไปก็เท่านั้นไม่รู้ว่าไหนด้านหน้าด้านหลัง เรียบจนดูไม่ออก-_-" 

อยู่ภายในใจเป็นหมื่นล้านคำ... 

O M G เกิดมาพึ่งจะเคยโดนผู้ชายวิจารณ์รูปร่างตัวเองแล้วเจ็บเหมือนถูกไม้หน้าสามฟาดหน้าก็ครั้งแรกนี่แหละ 

มันจุกเสียดแน่น คล้ายจะเป็นลม 

"นี่นายว่าฉันหรอ?!!" ยัง ยัง ยังไม่ยอมรับ 

"ก็รู้นิว่าตัวเองนมแบนยังจะถามอีก-_-" 

คำก็แบน สองคำก็แบน ไม่ไหวแล้วนะโว้ยยยยย!! 

"หลีกไป ฉันไม่อยากเสียเวลากับผู้หญิงไร้สาระแบบเธอ เห็นแล้วเกะกะลูกตา-_-" เก้าทัพพยายามพูดจาดีๆ(หรอออออ)ให้ร่างบางตรงหน้ารีบๆหลบให้เขาเดินแต่ก็ไร้ผลเพราะไม่ว่าเขาจะเบี่ยงตัวไปทางซ้ายเธอก็เบี่ยงมาทางซ้าย พอเบี่ยงตัวมาทางขวาเธอก็เบี่ยงขวาตามเหมือนกัน 

"ไม่หลีกจะทำไม?" ยื่นหน้า ชูคอ กอดอก ยักคิ้ว ใช่!ฉันทำมันทั้งหมดแหละ กลัวที่ไหน 

"อยากตาย??" น้ำเสียงทุ้มเอ่ยขึ้นเสียงเรียบน่ากลัวเหมือนโกธรใครมาสิบชาติงั้นแหละ 

หน้าตาก็ดีทำไมปากหมาเช่นนี้เหนอ.. 

และในขณะที่เราสองคนยืนจ้องตากันอยู่ก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายลั่นสนามเหมือนมีคนทะเลาะกันเพราะคนเริ่มวิ่งขึ้นมา(เผือก)แถวใกล้ๆกับที่ฉันยืนอยู่น่ะสิ 

"เฮ้! คนต่อกันเว้ย!!!" 

"ไหนๆๆๆ" 

"กรี๊ดดดดด นั่นนักรบกับสงครามนิ ไปดูกันเร็ว" เสียงพิตตี้ข้างๆดังแว่วขึ้นมาทำเอาเก้าทัพชะงักหันไปมองที่มาของเสียงทันที สองเท้ารีบก้าวตามไปยังจุดเกิดเหตุทันที 

"เฮ้!! นี่นายจะไปไหนมาขอโทษฉันก่อนนะตาบ้า!!" ฉันตะโกนไล่หลังผู้ชายคนนั้นอย่างหัวเสียแต่ก็ไม่ทันแล้วเขาเดินเร็วมากแปบเดี๋ยวก็หายไปกับฝูงชน 

คิดว่าตัวเองหล่อมากมั้ง เหอะ! 

"นี่เธอคนนั้นน่ะ" อยู่ๆก็มีพิตตี้สาวราวๆห้าคนเดินมาทางฉันด้วยสีหน้าไม่พอใจสุดๆจะเรียกว่าหาเรื่องก็ได้นะล่ะมั้ง 

"หืม? เรียกฉันหรอ" ชี้นิ้วมาที่ตัวเอง 

"เธอเป็นอะไรกับผัวฉันห่ะ?!" พอเดินมาถึงหน้าฉันนางก็ตะคอกถามทันที เสียงเนี่ยดังก้องสะเทือนแก้วหูแทบแตก 

"อะไร? ใครเป็นอะไรกับใครนะ?" 

"ก็แกไงนางโง่!!" 

คำว่า โง่ เนี่ยกระแทกหน้าเต็มๆ 

"ขอประทานอภัยนะคะไม่ทราบว่า..พวกมึงๆๆเป็นไรมากไหมห่ะ!!! ฉันแค่เดินถอยหลังชนผู้ชายไม่ได้เอากันกลางสนามแข่ง ถ้ามีตาก็มองให้มันดีๆไม่ใช่มีแล้วมองแต่เรื่องไร้สาระ ประสาทป่ะเนี่ย! ว่างๆไปเช็ดสมองมั้งนะพวกเธอ" ชี้หน้าด่าเรียงตัวอยากคิดว่าฉันไม่สู้คน เพราะถ้าได้สู้..ก็สู้ยิ๊บตาเว้ย 

"ปากแบบนี้อยากโดนตบใช่ม่ะ" 

"เอาเลยพี่แจนมันจะได้รู้ว่าอย่ามาปากเก่งกับพี่" 

"ใช่ๆ" 

แหม~ส่งเสริมกันดีแท้แน่จริงก็เข้ามาตบตัวๆกันไหมล่ะ-*- 

 

อีกทางด้านของ ณารา 

ทั้งสองร่างที่กำลังนัวเนียอยู่ในห้องน้ำชายอย่างเผ็ดร้อนนั้น.. ไม่สิ อาจจะเป็นแค่ฝ่ายชายที่กำลังตะบี้ตะบันไล่จูบหญิงสาวอย่างเอาเป็นเอาตายเขาโลมเลียร่างบางอยู่ฝ่ายเดียว แต่เธอนั้นดันหันหน้าหลบเขาทุกครั้งไป 

"ณาราครับผมอยากจูบคุณ" แววตาหยาดเยิ้มเต็มไปไฟราคะของชายหนุ่มทำให้เธอต้องเปลี่ยนแผนเพื่อที่จะไม่ต้องเปลืองเนื้อเปลืองตัวไปมากกว่านี้ 

แค่นี้เธอก็ขยักแขยงตัวเองจะแย่อยู่แล้ว เพราะเธอมาเพื่อกิน..ไม่ใช่ถูกกิน 

"ไม่เอาฉันไม่ชอบคุณทำอย่างอื่นเลยได้ไหม" สองมือคล้องคออีกฝ่ายอย่างยั่วยวน 

"แล้วคุณชอบแบบไหนหรอครับ" ชายหนุ่มเอียงคอไปกระซิบข้างหูเธอเสียงพร่าปนเซ๊กซี่ 

แต่หญิงสาวกับรู้สึกขยักแขยงเกินทน 

ปึ๊ก!! 

"อ๊ะ!!" หญิงสาวผลักชายหนุ่มชนประตูห้องน้ำด้วยแรงไม่เบาเท่าไหร่นักจึงทำให้ชายหนุ่มถึงกับจุกกันเลยทีเดียว 

"แรงเยอะจังเลยนะคนสวย" ถึงจะจุกแต่อารมณ์เขาตอนนี้มันหยุดไม่ได้แล้ว 

"ฉันชอบอะไรๆที่มัน..รุนแรงอ่ะนะ:)" 

"คุณรุกฉันแล้ว ฉันก็อยากเป็นฝ่ายคุมเกมส์มั่งนิ" ว่าแล้วหญิงสาวก็ก้าวไปประชิดชายหนุ่มพลางเอียงคอให้ตรงกับองศาของคอร่างสูง ระดมซุกไซ้ซอกคออีกฝ่ายจนเคลิบเคลิ้ม 

ในนานเมื่อเธอรู้สึกว่าอีกฝ่ายกำลังตกอยู่ในวังวนราคะที่เธอสร้างขึ้น..ดวงตากลมโตที่เคยดำสนิทบัดนี้ได้กลายเป็นสีแดงเลือดดั่งปีศาจ คมเขี้ยวแหลมเริ่มงอกยาวตามสัญชาตญาณนักล่าในตัว เลือดในกายสูบฉีดพร้อมจบชีวิตเหยื่อตรงหน้า ปากอ้าพร้อมที่จะฝังขมเคี้ยวให้จมลงในลำคอ..แต่ไม่ทันไรก็ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงเคาะประตูจากคนด้านนอก 

ก๊อกๆๆ 

"ขอโทษนะครับข้างในมีกระดาษเช็ดชู่เหลือไหมครับพอดีห้องของผมมันหมดครับ" 

กึก! 

ร่างบางหลุดจากภวังค์ที่กำลังจะได้ลิ้มรสโลหิตที่หอมหวานตรงหน้าถึงกับชะงักค้างเต่อ 

"Hello ~ มีคนอยู่ไหมครับผมขอเช็คชู่หน่อย" น้ำเสียงร่าเริงจากด้านนอกผิดกับร่างบางที่ตอนนี้อยู่ในจุดที่อยากกระโจนออกไปควักไส้อีกฝ่ายมากินให้รู้แล้วรู้รอดแต่ก็ต้องระงับอารมณ์ขุ่นมัวในใจให้กลับมาปกติที่สุด จนสุดท้ายทั้งแววตาและคมเขี้ยวก็กลับมาในสภาพเดิม 

"เอ่อ..คุณผมว่า" เหยื่อตรงหน้าพยายามที่จะพูดแต่ก็ถูกเสียงดังจากข้างนอกเรียกสักก่อน 

"อยู่ไหมเอ๋ย~" ยัง..ยังไม่หยุด 

เปรี๊ยะ!!!!-_-* 

เส้นความอดทนขาดสะบั้นร่างบางตัดสินใจผลักเหยื่อชายออกจากประตูด้วยแรงโทสะที่มีจนไม่รู้ว่าแรงนั้นมันเยอะกว่าแรงของผู้หญิงปกติทั่วไปหลายเท่า..เหยื่อชายที่โดนผลักเสียหลักล้มหน้าคะมำหัวชนกับขอบโถส้วมจนสลับคาที่..แต่ถึงอย่างนั้นร่างบางกลับไม่สนใจเปิดฝาที่ใส่เช็ดชู่ออกแล้วหยิบเช็ดชู่มาทั้งม้วนจากนั้นดึงประตูออกอย่างแรงแล้วเดินไปเผชิญหน้ากับคนที่ขัดจังหวะของเธออย่างหัวเสีย 

"อยากได้มากใช่ไหมเช็ดชู่เนี่ย?" ร่างบางชูม้วนเช็ดชู่ขึ้นให้อีกฝ่ายดูก่อนที่จะ..ปาใส่หน้าเขาด้วยอารมณ์ขุ่นมัวสุดๆ 

ปึก! 

"O_O!!" < เจ้าทัพ 

เจ้าทัพตกใจกับร่างบางตรงหน้าที่สวยจนเขาตะลึงไม่พอยังต้องตกใจกับม้วนเช็คชู่ที่ถูกปากระแทกเข้าที่หน้าเขาเต็มๆด้วยฝีมือของเธออีก เล่นเอาเขาเหว๋อเลยทีเดียว 

"ไอ้บ้าเอ้ย!!" เธอสบถด่าเขาเสร็จก็เดินหน้าหงิกกระแทกไหล่หนาเดินจากไปอย่างเร็ว 

เจ้าทัพที่ยืนอึ้งอยู่รีบดึงสติตัวเอง คิ้วหนาขมวดเข้าหากันอย่างประมวลผลว่าสิ่งที่เธอคนนั้นทำกับเขามันแรงเกินไปรึเปล่า แต่พอมองเข้าไปในห้องน้ำก็เห็นร่างของผู้ชายคนหนึ่งนอนหน้าคว่ำสลบคาโถส้วมอยู่ไม่ไกล สมองรีบประมวลคิดภาพมโนเอาเองจนภาพมันเลยเถิดไปจากความเป็นจริงเอามาก 

'รึว่าที่ผู้หญิงคนนั้นหงุดหงิดจะเป็นเพราะ..ยังไม่เสร็จจากเรื่องอย่างว่าหรือเพราะเขามาขัดจังหวะฉากเลิฟซีนที่กำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม มิน่าละหน้านี่หงิกอย่างกับตูดลิง' 

คิดได้ดังนั้นเขาก็ก้มลงหยิบม้วนเช็ดชู่ที่เธอปาใส่เขาขึ้นมาแล้วรีบวิ่งตามเธอไป 

"คุณ!!" 

ฉันหันไปมองผู้ชายคนนั้นที่กำลังวิ่งมาหาฉันด้วยหางตา แต่ใครจะสน! เดินให้เร็วขึ้นเพราะไม่อยากจะเสวนาด้วย 

"คุณ! เดี๋ยว!!" 

"..." เดินจ้ำอ้าวโดยไม่สนสิ่งรอบข้าง 

หมับ 

"จะไม่ขอโทษผมสักหน่อยหรอ" มือหนาคว้าเข้าที่ข้อมือเล็กจนเธอหันมาแวดใส่ 

"นี่!!ปล่อยมือฉันนะ-_-*" 

"คุณมาปาไอนี้ใส่หน้าผมทำไม?" เจ้าทัพชูม้วนกระดาษเช็ดชู่ให้เธอดูด้วยสีหน้าไม่เข้าใจอย่างแรง 

"ทำไม?บนหน้านายมันเขียนห้ามไว้หรอว่า 'ห้ามปาของใส่' " เชิดหน้าพูดแสดงความเหนือกว่าอีกฝ่าย 

"โอเค..ผมรู้ละว่าผู้หญิงอย่างคุณผมควรใช้ระดับไหนดี" 

"อะไรของนายระดงระดับอะไร ปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้ถ้าไม่อยากเจ็บตัว-*-" สาบานได้ว่าไม่ได้ขู่ 

ปึก! 

"อ๊ายยย นี่นาย!!" ไอ้บ้านี่มันปาม้วนกระดาษเช็ดชู่ใส่หน้าฉันน่ะสิ 

"ถือว่าเจ๊ากันแล้วนะ คุณปาใส่ผมผมปาใส่คุณ" 

"นาย!! ไอหน้าปลวก" ฉันชี้หน้าเขาอย่างเดือดดาลเกิดมาไม่เคยมีใครทำมารยาททรามกับคนสวยอย่างณาราคนนี้มาก่อน แล้วนายนี่เป็นใคร?กล้าดียังไง? 

"ถ้าหน้าหล่อๆอย่างฉันมันปลวกเธอมันก็ 'นางพญาปลวก' นั่นแหละ" ว่าฉันไม่พอเขายังทำท่าทางยกมือทั้งสองข้างมาตั้งเป็นมงกฏบนหัวประกอบไปด้วย  

"กรี๊ดดดด ไอ้บ้า!!!" ณาราผู้นี้จะไม่ทน ฉันง้างมือขึ้นเตรียมตบหน้าเขาแต่.. 

"อ่ะๆถ้าเธอตบฉันต่อยนะ=0=" เจ้าทัพที่ไม่ยอมแพ้ก็ง้างกำปั้นขึ้นขู่อีกฝ่ายทันที 

ไหนวะ ไหน ไหนคำว่าสุภาพบุรุษ? ฉันไม่เห็นว่าอีตาบ้านี่มันจะมีเลย 

"ไอ้หน้าตัวเมีย นายกล้าต่อยผู้หญิงงั้นหรอ" 

"ไม่กล้าหรอก แต่ผู้หญิงอย่างเธอน่ะข้อยกเว้น" 

"ทำไม? ผู้หญิงที่สวยที่สุดในจักรวาลอย่างฉันมันทำไม!!" 

"โห~พูดมาได้ว่าสวยที่สุดในจักรวาล จักรวาลหลุมดำน่ะสิไม่ว่า 'มั่นหน้า' เหลือเกิน-_-;" เจ้าทัพถึงกับเบะปากมองบนในความหลงตัวเองของผู้หญิงนิสัยเสียตรงหน้า 

"พูดงี้มาต่อยกันเลยดีกว่ามา!!!" ถึงกับตั้งกาดรอมืออีกข้างก็กวักเรียกให้อีกฝ่ายเข้ามา 

"ไม่ขัดสัทธา" เจ้าทัพก็ตั้งกาดพร้อมรบเช่นกันแต่ในขณะนั้นก็มีการ์ดสี่ห้าคนที่วิ่งหน้าตื่นเข้ามาหาเขาสักก่อน 

End ณารา 

 

Past เจ้าทัพ 

"นายครับเกิดเรื่องใหญ่แล้ว!!" 

"เรื่องห่าเหวอะไรอีกล่ะ ไม่เห็นหรอว่ากูกำลังซีเรียสอยู่"  

"นายกำลังทำอะไรอยู่ครับ" พวกมันมองมาทางผมกับยัยลิงบาบูนสลับกันไปมา 

"ของมันแน่อยู่แล้ว!! กูกับยัยนี่กำลังท้าต่อยกันอยู่ไง"  

"นาย..พวกผมซีเรียสนะ-_-;"  

ทำไมวะ?เรื่องของกูมันไม่ซีเรียสตรงไหน ผู้หญิงท้ากูต่อยเชียวนะเว้ย หาที่ไหนไม่ได้แล้วนะในชีวิต! 

"เออ!! ก็ได้มีไรว่ามา:(" หันไปหาพวกมันอย่างหมดอารมณ์ 

"คุณนักรบกับคุณสงครามกำลังมีเรื่องกับแขกวีไอพีของเราครับ" 

"ไอ้รบกับไอ้ครามไปมีเรื่องกับพวกนั้นได้ยังไง" 

"ผมถามพิตตี้แถวนั้นแล้วพวกเธอบอกว่าเหมือนจะเรื่องผู้หญิงครับ" 

"กูจะบ้า!! ต่อยกันแย่งหญิงเนี่ยนะ? ไอ้รบไม่เท่าไหร่แต่ไอ้ครามไหงมันถึงไปมีเรื่องได้วะ" สมองเนี่ยตีรวนกันมั่วไปหมด 

"พวกผมถึงมาตามนายไงครับ" 

"แล้วไอ้เก้าล่ะ ไอ้น้องเวรตะไรนั่นมันหายหัวไปไหนทำไมไม่ให้มันไปเครียวะ" คิ้วหนักขมวดเข้าหากันยุ่งเหยิง 

"พวกผมพยายามหาแล้วครับ แต่เหมือนว่าคนจะมุงกันชุลมุนวุ่นวายครับ" 

"เออๆเดะกูไปเองพวกมึงตามกูมา-*-" ผมพูดกับลูกน้อยจนลืมไปว่ามีคนหนึ่งยืนหน้าบูดอยู่ใกล้ๆ 

"คิดจะหนีกันหรอห่ะไอ้หน้าตัวเมีย" 

"อ่ะๆถ้ากลัวฉันหนีขนาดนั้นงั้นก็นี่อ่ะ!" 

แป๊ะ!! 

"โอ๊ย!! ไอ้บ้าทำอะไรเนี่ย" ร่างบางรีบยกมือขึ้นมาจับหน้าผากตัวเองเพราะความแสบ เนื่องจากโดนร่างสูงตรงหน้าใช้มือมาตบบนหน้าผากเธอด้วยแรงไม่มากแต่ก็แสบใช่ย่อย 

"นี่นามบัตรฉันถ้าเธออยากท้าต่อยเมื่อไหร่ก็โทรมาและกัน แต่ตอนนี้ฉันขอตัวไปกู้ชาติก่อนนะจ๊ะ^^" ผมเดินไปหยิกแก้มเธอเบาๆอย่างหมันเคี้ยวจนคนโดนหยิกยืนอึ้งตาเบิกกว้างเท่าไข่ไดโนเสาร์  

พอหยิกจนพอใจผมก็ส่งมินิฮาร์ดปิดท้ายให้เธอแล้วเดินออกไปจนพวกลูกน้องผมส่ายหัวไปมาอย่างเอือมระอา 

"นะ..นี่ นาย นาย! ไอ้บ้าเอ้ย!!" ณาราที่พึ่งได้สติถึงสบถด่าอยากฆ่าผู้ชายอวดดีคนนั้นให้ตายจมเคี้ยวเธอนัก 

100%