ธัญวลัย | นิยาย นวนิยาย นิยายออนไลน์ เขียนนิยายออนไลน์

ตอนที่ 7 [ข้าวสวยร้อนๆ – ข้าวไข่เจียว]

แบบอักษร

ออมเล็ตกะพริบตาปริบๆอีกหลายครั้งจนรู้สึกว่านี่จะกลายเป็นท่าประจำตัวไปแล้ว หากถามว่าตอนนี้รู้สึกยังไงบอกเลยว่า... ดวงตากลมโตใสแจ๋วหลุบตาลงมอง

“ลูกอย่าทำให้ตัวเองบาดเจ็บ”

จอมพลลีโอนาร์ทพูดพลางขยับเข้าไปใกล้ร่างเล็กที่สูงเพียงระดับใกล้ช่วงอกเขาเท่านั้น จับมือขาวซีดจนเห็นเส้นเลือดเขียวๆของลูกชายพร้อมกับปลดปล่อยรัศมีไอพลังสีเขียวอ่อนบางเบามาฮีลจากการโดนน้ำมันร้อนๆกระเด็นใส่ หัวใจของผู้เป็นบิดาเต้นแรงด้วยเหตุผลบางประการ มือน้อยๆของลูกชายตัวเล็กของเขายิ่งจับก็ยิ่งรับรู้สึกถึงความนุ่มนิ่มและบอบบางมาก ตัวก็เล็กบอบบางมากด้วย... นี่เป็นครั้งแรกที่เขาใกล้ชิดกับลูกชายคนนี้

“ระวังหน่อย” เขากล่าวเตือน ฮีลแป๊บเดียวเพราะร่องรอยน้ำมันไม่มากแต่เกรงว่ามือนั้นจะพองทีหลังจึงรีบฮีลให้จะดีกว่า เรียบร้อยจึงปล่อยมือขยับห่างจากลูกเพราะเกรงว่าเด็กน้อยจะอึดอัด ได้ยินว่าอังศุมาลินไม่ชอบให้ใครเข้าใกล้เกินควรฉะนั้นเพียงได้ใกล้แค่นี้ก็พอแล้ว

“อือ... ขอบคุณครับ” ออมเล็ตแค่พยักหน้ารับอือในลำคอเท่านั้นและรีบเก็บมือกลับมาคืนรวดเร็วตีสีหน้าตายด้านเช่นเดิม มือที่รีบดึงออกมาเป็นไปอย่างอัตโนมัติตามสัญชาตญาณของร่างคุณชายสามอังศุมาลินจนออมเล็ตเองก็ไม่รู้ตัว

เหล่าคุณพ่อบ้านมองหน้ากันยิ้มปลื้มปริ่มพยายามทำตัวเป็นธาตุอากาศที่ดีต่อไปให้พ่อลูกได้มีโอกาสใกล้ชิดกันบ้าง... แม้ว่าจะไม่เหมือนบ้านอื่นเขาเลยก็ตามที

ในส่วนประสิทธิภาพของคุณพ่อบ้านตระกูลนี้ไม่ต้องกล่าวถึงเลยเพียงออมเล็ตเอ่ยว่าต้องการ ‘ข้าว’ ก็ได้ข้าวสารมาอย่างรวดเร็ว ไม่มีตัวเลือกมากหากเอ่ยว่า ข้าว ก็คือ ข้าว ไม่ใช่เหมือนในยุคศตวรรษที่ 21 ที่มีข้าวหลากหลายพันธุ์เช่น ข้าวหอมมะลิ ข้าวขาว ข้าวเหนียว ข้าวกล้อง ข้างแดง และอีกมากมายเป็นต้นอะไรแบบนั้น... โลกอนาคตที่พัฒนาทุกอย่างยกเว้นเรื่องที่เกี่ยวกับปากท้องอาหารการกินประกอบเองจริงๆ

เมื่อเขาแกะถุงจับสัมผัสกับเม็ดข้าวดูแล้วคิดว่าทั้งกลิ่นหอมทั้งเม็ดข้าวคล้ายคลึงไปทางข้าวหอมมะลิพันธุ์ดีที่เคยกินอยู่เมื่อสมัยอดีตนั้นซึ่งนับว่ายอดเยี่ยมไปเลย

แต่ว่า...

ราเชนรีบสั่งให้พ่อบ้านนำข้าวสารมาหลายถุงวางบนเคาน์เตอร์ห้องครัวคิดว่าถุงเดียวไม่พอเกรงว่าจะเหมือนไข่ไก่ที่แตกไปหลายฟองเชียว แต่พอเห็นคุณชายสามอังศุมาลินนิ่งชะงักไปถึงเอ่ยถาม “มีอะไรหรือเปล่าครับคุณชาย”

“หม้อหุงข้าว?” ก่อนตอบออมเล็ตก็กลิ้งตาคิดอยู่นานกว่าจะเปล่งเอ่ยน้ำเสียงออกไป... ไม่อยากพูด ทว่าหากไม่พูดไม่สื่อสารก็คงจะไม่ได้สิ่งที่ต้องการจึงตัดสินใจจะเอ่ยน้ำเสียงพูดแบบประหยัดถ้อยประหยัดคำอย่างที่สุด

“หม้อ... นี่ครับ” ราเชนหยิบหม้อมาวางซึ่งก่อนหน้านี้เขาไม่เอามาวางเพราะต้องการให้คุณชายสามอังศุมาลินพูด บนใบหน้าของเขาเปื้อนรอยยิ้มละมุนอบอุ่นเสมอเมื่อมองคุณชายสามในใจมีแต่ความดีใจ ตื่นเต้นและตื้นตันใจที่เห็นคุณชายเปล่งน้ำเสียงเอ่ยพูดเอ่ยถามถึงสิ่งที่ตนต้องการ ไม่ดูไร้พลังแห่งชีวิตเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว

เรียกได้ว่าวันนี้คุณชายสามอังศุมาลินพูดหลายคำหลายประโยคมากกว่าตลอดทั้งปีรวมกันซะอีกกระมัง ทั้งยังให้คนอื่นเข้าใกล้มากขึ้นทั้งเข้าใกล้คนอื่นมากขึ้น มีรอยยิ้มครั้งแรก พูดสิ่งที่ตัวเองต้องการครั้งแรก... นี่ถือเป็นนิมิตหมายแห่งการเปลี่ยนแปลงที่ดี

“.....”

ออมเล็ตแค่คิดว่าราเชนเป็นคนร้ายๆหรือเปล่า?! อีกฝ่ายเอาข้าวสารมาให้เขาแต่ไม่ยอมเอาหม้อหุงข้าวมาให้จนเขาต้องเอ่ยปาก แล้วตอนนี้อีกเอาหม้ออะไรมาให้เขาก็ไม่รู้... ราเชนต้องวางแผนให้คุณชายสามอังศุมาลินเปล่งเสียงเอ่ยพูดในสิ่งที่ต้องการแน่นอนเลย!

ก็บอกแล้วไงว่าออมเล็ตจะประหยัดถ้อยประหยัดคำให้มากที่สุด!

จอมพลลีโอนาร์ทเห็นลูกชายตัวเล็กเอาแต่จ้องเขม็งมองหม้อในมือทีมองหน้าพ่อบ้านทีแม้กิริยาช่างน่าเอ็นดู ทว่าเขาก็อดเอ่ยถามไม่ได้ “อังศ์มีอะไรหรือเปล่า”

“หม้อ” ออมเล็ตมองหม้อในมือแล้วพูด... สั้นๆคำเดียวก็ต้องรู้แล้วป่ะพ่อ ราเชนแกล้งน้องอ่ะ!

“เอ่อ คุณชายสามอาจจะไม่รู้ก็ได้ครับ” เป็นลิลลี่ที่พูดขึ้นขัดบรรยากาศแปลกๆนี้ก่อน เขาก้าวมาข้างหน้าส่งยิ้มจริงใจให้เด็กหนุ่มตัวเล็กใบหน้าไร้อารมณ์แต่วันนี้น่ารักมาก นอกจากจะแสดงออกมากขึ้นยังพูดมากขึ้นแล้วก็ยังเปิดใจบ้างแล้วแม้จะเล็กน้อยก็ตามแต่ถือเป็นเรื่องดี

เขาก้าวมาข้างหน้าเว้นระยะห่างจากคุณชายสามอังศุมาลินในระยะกำลังพอดีพร้อมกับเอ่ยต่อมาที่ทำให้ออมเล็ตถึง... เออเรอร์ (Error)

“นี่คือหม้อหุงข้าวครับ”

.....

ออมเล็ตมองหม้อที่คล้าย ‘หม้อนึ่ง’ ในมือ เกิดเดดแอร์ไปชั่วขณะหนึ่งอีกแล้ว... พี่ไข่เจียวอยากร้องไห้แล้วนะ

ใน โลก อนาคต ยัง ไม่ มี หม้อ หุง ข้าว !

T^T

ให้อิโมติคอนใบหน้านี้อธิบายความรู้สึกภายในใจของพี่ไข่เจียวแทนคำพูดนะ...

“คุณชายให้ผมหุงข้าวให้เองดีไหมครับ คุณชายชอบแบบน้ำมากหรือน้ำน้อยครับ” ลิลลี่พูดเสนอแนะด้วยความหวังดีโดยไม่คิดเลยว่าจะได้รับปฏิกิริยาตอบสนองกลับจากคุณชายสามอังศุมาลินผู้ตายด้านคนนั้นจะรุนแรงแตกต่างไปจากที่ปกติมากพาให้ทุกคนในห้องครัวตกใจอึ้งกันไปหมด

“ไม่ต้อง!” ออมเล็ตตอบกลับไปด้วยอารมณ์ซึ่งนี่เป็นครั้งแรกที่หลุดการเป็นตัวตนของคุณชายสามอังศุมาลิน เขารีบหันหลังให้ทุกคนภายในใจก็คร่ำครวญ... ฮือ แย่แล้วเผลอตัวไปหน่อย ก็คนมันกำลังเสียใจกับโมโหกรุ่นๆอ่ะ

เพียงไม่นานออมเล็ตก็เก็บสีหน้ากลับมาดังเดิมน้ำเสียงเรียบนิ่ง... คีพลุค คีพลุค คีพลุคหน่อยออมเล็ต!

“เดี๋ยว... ทำเอง”

ทุกคนภายในห้องครัวเงียบกริบกันหมดเพราะไม่คิดว่าจะได้รับปฏิกิริยาตอบสนองกลับเช่นนี้ แต่ว่า... ใบหน้าหวานล้ำนั้นเมื่อได้แสดงความรู้สึกอื่นบ้างนอกจากความหน้าตายด้านทำไมถึงได้งดงามและน่ารักขนาดนี้ อืม อยากให้คุณชายโมโหอีก เอ้ย อยากให้คุณชายพยายามแสดงออกให้มากกว่านี้!

พวกเขามองหน้ากันไปมองหน้ากันมาเหมือนเข้าใจความคิดเดียวกันนี้จึงค่อยหลุบตามองพื้นหลบซ่อนความคิด...

“อังศ์... ลูก” จอมพลลีโอนาร์ทเองก็อึ้งเช่นกันที่ลูกชายตัวเล็กตอบสนองกลับเช่นนี้แต่ก็ไม่คิดว่าจะไม่ดีตรงไหน แบบนี้ดีซะอีกดีกว่าใบหน้าไร้อารมณ์นั้นอีก... ไม่รู้ว่าเด็กน้อยไม่ชอบใจอะไรตรงไหน

หรือลูกชายอยากจะทำอาหารให้เขาทานด้วยตนเอง... เขาขมวดคิ้วครุ่นคิดเหตุผลพลันคลื่นอารมณ์ไม่สงบถาโถมเข้ามาอีก จอมพลลีโอนาร์ทคิดแล้วจึงส่งสายตาให้เหล่าพ่อบ้านอยู่ห่างๆช่วยในสิ่งที่เด็กน้อยต้องการและระวังอันตรายจากเครื่องครัวเป็นพอ

“หากคุณชายต้องการสิ่งใดให้เรียกพวกเราเลยนะครับ”

ออมเล็ตหันพยักหน้าหลังกอดอกใช้นิ้วเคาะกับแขนตัวเองเงียบๆอย่างใช้ความคิด... คิดเหร๊อว่าไม่มีหม้อหุงข้าวแล้วจะดับฝันของนายออมเล็ตคนนี้ได้ ตัวเขาไปเรียนทำอาหารตั้งแต่เริ่มทำอะไรไม่เป็นสักอย่างจนเก่งในหลายที่หลายสถาบันนะ หึหึ วิธีการหุงข้าวก็มีตั้งหลายวิธี!

เมื่อสายตามองหม้อคล้ายหม้อนึ่งที่ลิลลี่บอกว่าคือหม้อสำหรับหุงข้าวออมเล็ตก็เริ่มเข้าใจแล้วทำไมโลกอนาคตที่มี ‘ข้าว’ แต่ดันหุงข้าวกินข้าวแฉะข้าวดิบกัน

ขอชี้แจงแถลงไขว่าในกรณีที่ไม่มีหม้อหุงข้าวก็ยังสามารถหุงข้าวได้อีกหลายวิธี ซึ่งออมเล็ตก็พอทราบมาเป็นความรู้แนะนำให้แก่ผู้ที่ไปอยู่ต่างประเทศหรือบางประเทศเครื่องใช้ไฟฟ้าจะแพงมากจึงเกิดวิธีการหุงโดยไม่ใช้หม้อหุงข้าว นั่นคือในยุคศตวรรษที่ 21 นะ...

ส่วนสำหรับวิธีของโลกอนาคตนี้การหุงข้าวในวิธีการนึ่งใช้หม้อนึ่งนั้นสามารถทำได้เช่นกัน โดย ‘รูปทรงหม้อนึ่ง’ สำคัญมากหากบริเวณที่วางนึ่งต่ำเกินไปหรือเติมน้ำมากไปก็จะทำให้น้ำกระจายเข้ามาภายในถ้วยหุงข้าวเมื่อน้ำเดือดแรงส่งผลให้ข้าวแฉะ ทว่าหากบริเวณที่วางนึ่งสูงเกินไปหรือเติมน้ำน้อยเกินไปจะส่งผลให้ข้าวดิบ ‘ปริมาณน้ำ’ สำคัญ ‘เวลา’ ก็สำคัญเช่นกัน ปริมาณน้ำพอเวลาที่ใช้ต้องพอเหมาะพอดีด้วยเช่นกัน

เพราะชาวโลกอนาคตดันไม่รู้เรื่องนี้นี่สิจึงทำให้ต้องเสี่ยงท้ายข้าวแฉะข้าวดิบตามมีตามเกิด เพราะไม่เคยลิ้มรสข้าวสุกหอมอร่อยที่แท้จริงจึงไม่ทราบว่าการกินข้าวที่หุงสุกถูกต้องนั้นรสชาติยังไง อร่อยแค่ไหน

ออมเล็ตตัดสินใจแล้วชาวโลกอนาคตแม้ว่าจะมีการวิวัฒนาการหลายอย่างไปไกลแต่ช่างน่าสงสารนักที่ไม่รู้เลยว่าอาหารหรือของอร่อยจริงๆมันเป็นรสชาติยังไง ปัญหานี้ออมเล็ตจะต้องหาทางช่วยแก้ให้กลับเข้าสู่ทิศทางที่ถูกต้องแน่ในฐานะผู้รักรสของอร่อย!

“ผมจะหุงข้าวเอง”

หุงข้าว(โดยหม้อแกงไม่เช็ดน้ำ)— เตรียมข้าวสาร หม้อแกง

ออมเล็ตหยิบถ้วยน้อยๆมาตวงข้าวในปริมาณที่รับประทานหลายคนใส่ลงในหม้อแกง นำข้าวสารไปล้างซาวข้าวสักสองรอบพอค่อยเติมน้ำใหม่ด้วยกะปริมาณให้สูงกว่าระดับข้าวประมาณหนึ่งข้อนิ้วชี้ เติมเกลือนิดหน่อย จากนั้นตั้งหม้อบนเตาเปิดไฟแรงจนน้ำเดือด ไม่ปิดฝาแต่คนเป็นระยะ เมื่อน้ำเดือดแล้วจึงค่อยหรี่ไฟอ่อนๆค่อยปิดฝาทันที ให้น้ำเดือดอ่อนๆประมาณ 8-10 นาที น้ำจะเริ่มแห้ง ข้าวจะสุกพอดีโดยไม่ต้องเทน้ำหรือเช็ดน้ำ และปิดไฟทันที รอให้ข้าวเซตตัวก็ใช้ได้

ออมเล็ตเปิดฝาหม้อใช้ทัพพีตักข้าวสุกกวนไปมาในหม้อไม่ให้ติดรอบข้าง... กลิ่นข้าวสุกหอมกรุ่น! กลิ่นของข้าวหอมมะลิ! หอม หอม หอมมาก! เม็ดข้าวสีขาวนวลตาเนื้อเนียนมีความหนึบพอดีเรียงชิดติดกัน ความหอมกรุ่นของข้าวสุกร้อนๆมีไอระเหยบางเบาชวนน่ารับประทาน นี่คือความเย้ายวนของข้าวหอมที่หุงสุกถูกต้อง!

ข้าวน่ากินดีมีชัยไปกว่าครึ่ง... ออมเล็ตตักข้าวใส่จานจัดทรงให้เรียบร้อย นำไข่เจียวสีเหลืองน่ากินหอมกรุ่นเหมือนเพิ่งทอดใหม่มาโปะบนข้าวหอมร้อนๆโรยต้นหอมซอยเล็กน้อย ราดซอสมะเขือเทศวาดเป็นรูปหัวใจหนึ่งจาน รูปหน้ายิ้มหนึ่งจานตกแต่งตามใจคนชอบ — ข้าวไข่เจียวนุ่มฟู

อีกอย่างหนึ่งที่ออมเล็ตค่อนข้างถูกใจคือ ‘ฝาครอบอาหาร’ ของโลกอนาคตซึ่งมีนวัตกรรมรักษาความสะอาดและความร้อนเหมือนเพิ่งทอดมาใหม่ๆเลย เขาถูกใจสิ่งนี้มาก

ไม่ต้องรอให้ใครกล่าวเชิญ... ออมเล็ตชิม!

“อะเอื้ออก...”

ทว่าอีกทางด้านหนึ่งนั้น... แอบกลืนน้ำลายลงเอื้อกๆกันถ้วนหน้า ความทรมานของกระเพาะท้องไส้ปั่นป่วนนี้ใครจะเข้าใจ การทอดไข่เจียว การหุงข้าวนี่มันคืออะไร?!

อาหารฝีมือของคุณชายสามอังศุมาลินไม่ใช่เพียงมีรูปลักษณ์สีสันที่น่ากินอย่างเดียวทั้งกลิ่นหอมที่เย้ายวนชวนน้ำหลายสอนี้ช่างทำร้ายกันจริงๆ

นี่คืออะไร? นี่คือวิธีการหุงข้าวแบบใหม่อย่างงั้นเหรอ แล้วไข่เจียวนุ่มๆฟูๆสีเหลืองน่ากินนี่อีกคือวิธีการทอดยังไงให้ได้แบบนี้ล่ะ?

พ่อครัวมืออาชีพหรือร้านอาหารดังๆที่ติดอันดับหรือได้รับการแนะนำจากเครือข่ายดวงดาวยังทำอาหารได้ไม่น่ากินไม่น่าอร่อยเท่านี้เลยนะ

การเข้าครัวครั้งแรกนี้ของคุณชายสามอังศุมาลินในวันนี้ได้เปิดหูเปิดตาพวกเขามากทีเดียว นอกจากความยินดีที่คุณชายสามเริ่มเปิดใจและปลดปล่อยตัวตนออกมาก็คงจะมีเรื่องอาหารนี่แหละที่ภายในหัวของพวกเขารัวแต่คำว่า... หิว หิว หิว อยากกิน อยากกิน อยากกิน และสุดยอดมาก สุดยอดมาก สุดยอดมากเต็มไปหมดเลย!

ทางด้านจอมพลลีโอนาร์ทตัวแข็งทื่อสิ่งที่ให้ความสนใจไม่ใช่อาหารแต่เป็นลูกชายของเขาในยามอยู่ในห้องครัว ท่วงท่าคล่องแคล่วและการเคลื่อนไหวกระตือรือร้นแสดงออกถึงพลังแห่งความมีชีวิตต่างจากเวลาปกติอย่างสิ้นเชิง…

และเรื่องในวันนี้ทำให้พวกเขารู้ว่าหากคุณชายสามอังศุมาลินอารมณ์ดีและมีความสุขโลกใบนี้จะน่าอยู่ขึ้นมากขึ้นยิ่งกว่าทั้งจักรวาลรวมกันเสียอีก... ใบหน้าหวานล้ำเปล่งประกาย น้ำเสียงเปล่งหวานไพเราะจับใจ รอยยิ้มพริ้มพรายของคุณชายสามอังศุมาลินนั้น

“แด๊ดดี้~~”