สวัสดีเดือนเเห่งความรักค่าาาาาาาา
เเต่ฉันไม่มี---
เดือนนี้จริงๆต้องเป็นเดือนเเห่งสีชมพูเเต่ดูจากข่าวเเต่ละวันเเล้วก็มีสีดำสีเเดงปนกันไป เเต่เอ๊ะ!เห็นหน้าอิหมอประดุจดังโปรไฟล์เเล้วก็ใช่ว่าจะไม่มีโมเมนต์อินเลิฟ ต้องเกริ่นก่อนว่าเราไม่เคยมีเเฟนเเต่เคยมีคุยบ้าง คุยไปคุยมาอ้าว...ครอบครัวเขาเเต่ร้าวเเละกล้าไม่กล้าคุยกับใครอีกเลย---เศร้าวุ้ย!
เเต่ก็มีเหตุการณ์อินเลิฟวิ่งเข้ามา ไม่ๆยังเปรียบไม่ถึงครึ่่ง เเบบวิ่งเเล้วพุ่งกระโดดเตะเเทรกหน้าเข้ามาอะ เรื่องมีอยู่ว่า!
"รู้สึกไม่อิ่มเลือดต้องการเป็นเบาหวาน--"
"อยากตัดนิ้วตีนรึไงหมอ"ยายจังเดินเเซงไปซื้อน้ำเเข็งไส
"ไม่มึงก็กูนี้เเหละ"
"เป็นเบาหวานหรอ"
"ตัดนิ้วตีนถ555"
"รับไรดีคนสวย"
"อุ้ย เเม่ค้าปากหวานของ2เเก้วเลยค่ะ"
"ได้จ้าาา"
ขณะกำลังโชว์สำเนียงสั่งนู้นนี้นั้นตามความต้องการของเบาหวานนั้น ก็มีเสียงเอะอะโวยวายจากด้านหลัง ดังเกินไป!เเละความใกล้ ก็ใกล้ไปร้อนหลังเลยเธอ!
สักพัก......
ปัง!
"เชี่ยยยยยยยยยยย"
เออเชี่ย!ยืนๆอยุู่รู้สึกเหมือนจะเป็นลม สาเหตุก็อยู่ไม่ไกล ไอ้พวกพี่ข้างหลังนั้นเเหละมึงทำสงครามเปอร์เซียกันอยู่รึไง ถึงมีขวดนำ้ปลิวมาโดนหัวกรูเนี่ย!
"ขอโทษน้องเขาเร็วยืนนิ่งๆเเบบนั้นตายเเล้วมั้ง"ยังพี่ยัง--
"ขอโทษนะครับน้อง"
ณ เวลานั้น.....พ่อเเก้วเเม่เเก้วใครเเก้วอีกชั่งมัน พี่เขาใกล้มากคือสารภาพว่าไม่เคยใกล้ผู้ชายที่ไม่ค่อยสนิทรึรู้จักน้อยกว่า 1เมตรอะ ใกล้มากใกล้สัส เเทบจะสร้างเป็นซีรีย์ขวดน้ำที่รักได้เลยอะ.....ตอนจบน่าจะเป็นเเบบเเฟนตาซี---
"ม...ไม่เป็นไรค่ะ"เเล้วหันหน้าไปรับนำ้เเข็งไส
กูอยากบอกนะตรงนั้นว่ากูกลัวพี่มากค่ะ555 ช่วยถอยก็ดีนะ
"เนี่ยน้องกลัวมึงเเล้วกราบตีนน้องเดี๋ยวนิ"พี่ใจเย็น---
นับว่าเป็นประสบการณ์ที่ปรับอารมณ์ไม่ทันนะ สรุปเเล้วมันคืออะไร กูควรโกรธไหมที่เขาทำหัวกูเจ็บ รึเขิน รุอะไรช่วยบอกตูที!!!!