สติ
-
01:37 น.
-
วินtalk
-
วิน
อ๊า~
-
ผมครางออกมาครั้งสุดท้ายก่อนจะลุกออกจากตัวพรีม
-
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
-
วิน
ใครมาวะ
-
ผมรีบเดินไปใส่เสื้อผ้าโดยไม่ได้หันมามองพรีมเลยสักนิด พอผมเเต่งตัวเสร็จก็เดินออกไปเปิดประตู
-
ฟาง
พี่วิน
-
ทิว
พี่วิน
-
จะใครละครับก็ชู้ของเมียผมไง
-
วิน
มึงมาให้กูฆ่ามึงหรอไอ้ทิว
-
ผมกระชากคอเสื้อของทิว
-
ฟาง
พี่วินหยุดก่อน
-
วิน
มันเเอบเล่นชู้กันนะฟาง
-
ฟาง
ฟางรู้เรื่องทั้งหมดเเล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้น
-
ฟาง
สิ่งที่พี่วินเห็นพรีมกับทิวไม่ได้จูบกัน
-
ฟาง
ทิววางเเผนจะเซอไพร์ฟางใน วันครบรอบ 3 ปีเลยให้พรีมช่วย
-
ฟาง
เเล้วที่พี่เห็นคือสองคนนั้นเค้ากระซิบกัน
-
ผมฟังจากที่น้องฟางอธิบายเเล้วหันไปถามทิว
-
วิน
จริงหรอ
-
ทิว
จริงพี่ผมกับพรีมเราไม่ได้มีอะไรกัน
-
ผมคิดทบทวนเรื่องราวอยู่สักพักเกี่ยวกับเหตุการณ์ในวันนี้
-
ฟาง
เเล้วพรีมอยู่ไหน
-
วิน
พรีม!!
-
พอน้องฟางพูดถึงพรีมผมก็รีบกลับเข้ามาในห้องนอน
-
ผมตกใจมากกับสภาพของพรีม
-
วิน
นี้กูทำอะไรลงไปวะ
-
ฟาง
เฮ้ยพรีม
-
ตอนนี้พรีมสลบอยู่ สภาพของเธอตามตัวมีรอยช้ำเเดงไปหมด บนใบหน้ามีรอยมือของผมที่ตบเธอมุมปากมีเลือดออก บนที่นอนมีคราบเลือดอยู่เต็มไปหมด
-
ฟาง
ฮื่อๆพี่ทำอะไรพรีมทำไมพรีมถึงเป็นเเบบนนี้
-
ผมรีบหาเสื้อผ้ามาใส่ให้พรีมเเล้วพาพรีมมาโรงพยาบาล
-
โรงพยาบาล
-
🙎
ญาติคนไข้รอข้างนอกนะค่ะ
-
ฟาง
ฮื่อๆพรีม
-
ทิว
อย่าร้องสิฟางพรีมต้องไม่เป็นอะไร
-
ฟาง
ถ้าพรีมเป็นอะไรไปนะฟางไม่เอาพี่ไว้เเน่
-
นี้ผมทำอะไรลงไปวะ ทำไมผมไม่ฟังพรีมอธิบายถ้าผมใจเย็นได้มากกว่านี้พรีมคงไม่ต้องมาตกอยู่ในสภาพนี้หรอก ถ้าพรีมเป็นอะไรไปผมจะไม่ยกโทษให้ตัวเองเด็ดขาด
-
วิน
ฮึก พรีมป๋าขอโทษ
-
น้ำตาลูกผู้ชายของผมมันค่อยๆไหลออกมาจากดวงตาผมไม่เคยร้องไห้เพราะผู้หญิงคนไหนมาก่อน
-
ปึก
-
ปึก
-
ปึก
-
ผมต่อยเข้าไปที่กำเเพงอย่างเเรงจนมือผมมีเลือดออกมา
-
ทิว
พอเหอะพี่วิน
-
ทิว
ถึงพี่จะต่อยกำเเพงจนมือหักมันก็ช่วยอะไรไม่ได้หรอก
-
วิน
ฮึก ฮื่อๆ พรีม
-
ทิว
ถ้าพี่เชื่อใจพรีมมันสักนิดเเละรับฟังเหตุผลของมันเหตุการณ์เลวร้ายเเบบนี้มันคงไม่เกิดขึ้นหรอก
-
ผมมันเเม่งเลววะ
-
1 ชั่วโมงผ่านไป
-
🙎
ใครเป็นญาติกับคุณพรีมค่ะ
-
วิน
ผมครับผม
-
วิน
ผมเป็นาสามีเธอ
-
🙎
ตอนนี้คนไข้ปลอดภัยเเล้วนะค่ะ
-
🙎
เดี๋ยวทางเราจะย้ายไปที่ห้องพักฝืน
-
🙎
เเต่คงต้องดูเเลสภาพจิตใจของเธอหน่อยนะค่ะเพราะเหมือนเหตุการณ์ที่เธอเจอมาวันนี้มันอาจรุน เเรงมากไปสำหรับเด็กอายุ 18 ค่ะ
-
วิน
ครับ
-
ป๋าจะดูเเลเธอให้ดีที่สุดพรีม ป๋าจะไม่ทำอะไรเลวๆเเบบนั้นอีก
-
ห้องพักฟื้น
-
ตอนนี้ผมกำลังนั่งเฝ้าพรีมอยู่ข้างเตียงผู้ป่วย ส่วนฟางกับทิวก็ขอกลับไปเก็บของเเละเอาเสื้อผ้ามาให้ผม
-
ม๊า(พรีม)
พรีมลูก
-
ม๋าของผมเเละม๋าของพรีมเดินเข้ามาในห้องท่านทั้งสองคนรู้เรื่องที่เกิดขึ้นเเล้ว เพราะผมเป็นคนโทรไปเล่าให้ฟัง
-
วิน
ม๋า
-
เพี๊ย
-
ม๊า(วิน)
เเกรทำเเบบนี้กับน้องได้ยัง
-
วิน
ผมขอโทษ
-
ม๊า(วิน)
ขอโทษเเล้วหนูพรีมจะหายเจ็ยหรอ
-
ม๊า(วิน)
ไม่ใช่เพราะความใจร้อนของ เเกรหรอน้องถึงได้เป็นเเบบนี้
-
วิน
......
-
ผมทำได้เพียงเเค่รับฟังคำดุด่าจากม๋าของผม
-
ม๊า(พรีม)
พอเถอะค่ะคุณน้อง
-
ม๊า(พรีม)
เรื่องนี้เราก็มีส่วนผิดถ้าเราไม่วางเเผนที่จะให้เด็กสองคนที่ไม่ได้รักกันมาหมั้นกัน
-
ม๊า(พรีม)
เรื่องร้ายๆเเบบนี้คงไม่เกิดขึ้น
-
ที่เเท้ก็เป็นเเผนของม๋าทั้งสองคนจริงๆสินะที่ทำให้ผมกับ พรีมได้หมั้นกัน
-
ม๊า(วิน)
น้องต้องขอโทษเเทนตาวินด้วยจริงๆนะค่ะคุณพี่
-
ม๊า(พรีม)
เพื่อไม่ให้เราทั้งสองฝ่ายต้องเกิดเรื่องเเบบนี้อีกพี่ขอถอนหมั้นนะค่ะ
-
ถอนหมั้นหรอ ไม่นะผมไม่ยอม
-
วิน
ไม่ครับผมไม่ถอน
-
ม๊า(พรีม)
ถึงอยู่ไปเราสองคนก็ไม่ได้รักกันอยู่เเล้วนิ ถอนหมั้นกันไปเถอะ
-
วิน
ไม่ครับผมรักพรีม
-
วิน
ได้โปรดให้โอกาสผมได้ดูเเลพรีมอีกสักครั้งนะครับ
-
วิน
ผมสัญญาว่าผมจะไม่ทำให้พรีมต้องร้องให้หรือเจ็บเพราะผมอีก
-
ม๊า(วิน)
เห้อคุณพี่ค่ะให้โอกาสลูกชายของน้องอีกสักครั้งนะค่ะ
-
วิน
ได้โปรดเถอะครับได้โปรดให้ผมได้ดูเเลพรีม
-
ผมคุกเข้าลงตรงหน้าของม๋าพรีม
-
ม๊า(พรีม)
ก็ได้เเต่วินต้องสัญญานะว่าจะดูเเลลูกสาวของม๋าให้ดีกว่าเดิม
-
วิน
ครับผมสัญญา
-
ม๊า(พรีม)
ทีนี้ก็ลุกขี้นได้เเล้ว
-
วิน
ครับ
-
ต่อจากนี้ผมจะดูเเลพรีมให้ดีที่สุด เท่าที่ชีวิตผมจะทำได้
-
เช้าวันอาทิตย์
-
พรีม💕
อื้อ
-
ผมตื่นขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงของพรีม หรือพรีมจะฟื้นเเล้ว
-
วิน
พรีม พรีม
-
วิน
พรีมฟื้นเเล้วจริงๆด้วย
-
พรีมค่อยๆปรับสายตาให้เข้ากับเเสงเเล้วมองมาที่ผม
-
พรีม💕
ปะ ป๋า
-
พรีม💕
กรี๊ด กรี๊ด กรี๊ด
-
พรีม💕
อย่าทำอะไรพรีมนะ พรีมกลัวเเล้ว กรี๊ด
-
พรีมกรี๊ดร้องออกมาอย่างคนเสียสติ
-
วิน
พรีมนี้ป๋าเองนะ
-
วิน
ป๋าวินของน้องพรีมไงครับ
-
พรีม💕
ฮื่อ ไม่ ไม่ใช่
-
พรีม💕
ฮื่อ ออกไปพรีมกลัวเเล้วฮื่อๆ
-
พรีมยังร้องให้เเละโวยวายออกมาอยู่อย่างนั้นตลอด พรีมคงจะกลัวผมมากสินะ
-
วิน
น้องพรีมตั้งสติให้ดีนะ
-
ผมเดินเข้าไปกอดน้องพรีมไว้เเน่น พร้อมกับยกมือลูบหัวเธอเบาๆเพื่อให้เธอรู้สึกผ่อนคลาย
-
วิน
ป๋าไม่ทำอะไรน้องพรีมเเล้ว น้องพรีมปลอดภัยเเล้วนะ
-
พรีม💕
ฮื่อๆ น่ากลัว น่ากลัว ฮื่อๆ
-
ผมค่อยๆปลอบพรีมจนเธอสงบลงเเละหลับลงไปอีกครั้ง
-
-
khaw_fai
เป็นไงละอยากไม่มีเหตุผลเองนัก
-
khaw_fai
น้องพรีมคงจะเสียสติไปสะเเล้ว
-
khaw_fai
สงสารพรีม
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น