08.04 

ตอนนี้ร่างเล็กของเตาถ่านกำลังยืนตัวสั่นเทาอยู่หน้าบริษัทผลิตรถชื่อดังอยู่ หนึ่งวันก่อนหน้านี้ก่อนที่เขาจะออก จากโรงพยาบาลพิมพ์รินได้โทรไปหาเขา แล้วบอกว่าต้องมาคุยกับท่านประธานเอง  

“เฮ้อ ผมจะทำยังไงดีครับพ่อแม่”เต่าถ่านได้แต่ถอนหายใจอย่างหมดทางเลือก  

  

  

“เอ่อ คือผม”พอขึ้นมาถึงชั้นผู้บริหารเตาถ่านก็เจอกับซิลและโซเดียที่ปกติไม่เห็นจะมาอยู่หน้าห้องท่านประธานแล้วอีกอย่างเลขาคนสวยหน้าห้องท่านประธานเธอหายไปไหนกัน  

“มีอะไร”ซิลที่เขารู้ดีว่าร่างบางมาทำอะไรที่นี่ถามขึ้น 

“ผมมาขอพบท่านประธานน่ะครับ”เตาถ่านบอกพร้อมกับก้มหน้าลง เขาจำได้ว่าสองคนนี้เคยทำอะไรกับเขาไว้เลยพรางกลัวไปด้วย  

“แป๊ปนะ”ซิลแกล้งพูดก่อนจะกดสปีกเกอร์โฟนไร้สายเพื่อบอกเจฟฟ์ 

“มีคนมาขอพบครับ” 

[อือ] 

“เข้าไปเลย”ซิลบอกแล้วเปิดประตูให้ก่อนจะปิดลงพร้อมกับร่างเล็กที่หายเข้าไปในห้อง 

 

 

 

Jeff Talk 

“มีอะไร”เนียนมากเลยมึง ผมถามออกมาโดยที่ไม่มองหน้าทำตัวปกติที่สุดเหมือนคืนนั้นไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่ในใจแทบอยากกระโจนเข้าหา 

“เรื่องเที่ยวผม….ขอสละสิทธิ์ได้มั้ยครับ”ก็ไม่ได้ตกใจนักหรอกก็จะรู้มาก่อนอยู่แล้ว และผมก็ไม่ได้โง่ด้วยที่จะปล่อยให้มันไม่ได้ไปอย่างใจอยาก 

“หึ มึงหรอที่ได้ไป”ผมเงยหน้าขึ้นมาแสยะยิ้มเหยาะเย้ยใส่ อยากแกล้ง อยากทำให้คนตัวเล็กตรงหน้าร้องไห้ นั่นคือสิ่งที่ผมต้องการ 

“….”ไม่ตอบแถมยังเอาแต่ก้มมองตีนอีก น่าหมั่นไส้ชิบหายเลย 

“ความจริงกูก็ไม่อยากร่วมทริปกับมึงหรอก เอางี้ไปหาเงินมาจ่ายค่าชดเชยให้กูแล้วมึงก็ไม่ต้องไป”ค่าชดเชยที่ผมเรียกอาจจะทำให้ทุกคนตกใจ 

“ทะ เท่าไหร่ครับ”เตาถ่านเงยหน้าขึ้นมาไม่ถึงวินาทีก็ก้มลงไปเหมือนเดิมเมื่อเห็นว่าผมกำลังจ้องอยู่ 

“สองแสน ไปหาเงินมาจ่ายกูภายในวันพรุ่งนี้แล้วศุกร์นี้มึงก็ไม่ต้องไป”ความจริงมีก็ไม่ถึงสองแสนหรอกแต่ไม่ถึงก็เหลือน้อยเพราะทริปแต่ละครั้งค่าใช้จ่ายของแต่ละคนที่บริษัทจัดให้มันใช้งบเยอะมาก 

“สองแสนหรอครับ”เตาถ่านพูดเสียงสั่นอย่างตกใจ ผมรู้ว่ายังไงมันก็ไม่มีปัญญาไปหาเงินมาให้ผมหรอก ตั้งสองแสนถึงสำหรับผมมันจะเป็นแค่เศษเงินแต่สำหรับมันคงจะเยอะมาก 

“เออ เข้าใจแล้วก็ออกไปไป รำคาญ”ผมปัดมือไล่แล้วก้มหน้าลงทำท่าจะเซ็นเอกสารต่อ 

“เอ่อ ท่านประธานครับ” 

“…..”ผมเงียบรอฟังแต่สายตาก็ไล่อ่านเอกสารในมือไปด้วย 

“ให้คนอื่นไปแทนไม่ได้หรอครับ” 

“พูดอะไรโง่ๆวะ คนอื่นเขาก็ไปของเขาหมดแล้วคงจะมีคนไปแทนมึงหรอก”โกหกทั้งเพ! เพียงแค่มันไปบอกว่าให้ไปแทนก็มีคนทั้งบริษัทพร้อมจะสละทุกอย่างเพื่อมากับผมหมดนั่นแหละ ไม่ได้หลงตัวเองเลยจริงๆนะ พูดความจริงล้วนๆเลยเหอะ 

“แต่ผม…ไม่สะดวกจริงๆนะครับ” 

“กูก็บอกให้ไปหาเงินมาจ่ายกูไง ค่าใช้จ่ายอะไรก็จ่ายไปให้หมดแล้วหรือมึงจะให้กูเสียเงินทิ้งฟรีๆหรอ”ผมเลิกคิ้วถามพรางเอาลิ้นดันกระพุ้งแก้มอย่างไม่พอใจ 

“ครับ”เตาถ่านตอบรับเสียงเบาหวิว ไม่รู้ว่ามันจะไปหาเงินมาจ่ายผมหรือจะยอมไปด้วยดีๆ  

“ขอตัวก่อนนะครับ” 

 

 

 

 

ครับ โง่อีกแล้วผม ทั้งๆที่ก็เงี่ยนแทบตายแต่ก็ยังปล่อยเหยื่อไปง่ายๆ 

“เรียกผู้หญิงให้กู”ผมกัดฟันกดสปีกเกอร์โฟนบอกลูกน้องข้างนอกเสียงสั่น ตัวเล็กๆขาวๆแค่นี้มีสิทธิ์อะไรมาทำให้ผมเกิดอารมณ์มากมายขนาดที่ไม่เคยเป็นมาก่อนวะ เกินไปแล้วนะติณณภพ! 

“ซี้ดด แม่ง”ผมก้มมองไอ้ลูกชายที่ตื่นเต็มตัวดุนดันกางเกงสแลคออกมาอย่างทรมาน ผมต้องไหว ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยช่วยตัวเองเลยซักครั้งมีแต่ผู้หญิงมาคอยทำให้ แต่ครั้งนี้มัน……เกินไปแล้วจริงๆ 

“เร็วๆไอ้เหี้ย หาแถวนี้ก็ได้!”ผมตะโกนบอกอีกครั้งอย่างหมดความอดทน ผมจะไม่มีทางโลกสวยด้วยมือเราแน่ๆ สาบาน 

 

 

“ซี้ดด อ่าส์ แม่ง”เหอะ เสียศักดิ์ศรีชิบหาย แล้วทำไมผมต้องมาแอบช่วยตัวเองอยู่ในห้องน้ำด้วยวะทั้งๆที่ นี่ก็ห้องทำงานผม แม่ง ละอายใจชิบ 

“อืมม เตาถ่าน”นี่ผมเผลอครางชื่อมันหรอวะ  

“อ่ะ ซี้ดด shit!”สุดท้ายสิ่งที่ผมไม่อยากให้เกิดก็เกิดขึ้นจนได้ โลกสวยด้วยมือเรา หึ มันก็ไม่ได้แย่แต่สาบานอีกรอบก็ได้ว่ามันจะไม่เกิดขึ้นอีกแต่ยิ่งคิดถึงตัวขาวๆนุ่มๆทีไรมันก็ดันเกิดอารมณ์ขึ้นมาทุกที ตอนนี้ผมเหมือนไอ้แก่ตัณหากลับที่เงี่ยนได้ทุกเวลาเลยสิน่า  

ก๊อกๆ 

“เจฟฟ์อยู่ในนั้นมั้ยคะ”เหมือนเสียงนางฟ้ามาโปรด ให้ตายเถอะผมไม่ต้องช่วยตัวเองแล้ว ผมรีบจัดการกับตัวเองให้เรียบร้อยก่อนจะเดินออกไปจัดการนางฟ้าสาวสวยที่ผมรู้สึกขอบใจชิบหายที่มาตอนนี้จะให้รางวัลอย่างงาม ถึงแม้ที่นี่จะเป็นบริษัทและมันอาจจะเกิดรอยให้พนักงานหมดความศรัทธาแต่แล้วไงอ่ะ ก็ให้มันรู้ไปสิว่าคนอย่างผมไม่สามารถควบคุมได้ 

 

 

พลั่บๆ 

“เจฟฟ์คะ เสียวจังเลยค่ะ”นางเอกที่กำลังมาแรงในตอนนี้นอนร้องขอผมไม่หยุดไม่หย่อน แต่ผมบอกแล้วว่าจะให้รางวัลอย่างงาม 

“อืมม”เอวสอบขยับเข้าออกอย่างไม่ขาดสายตามแรงอารมณ์ของผมที่มันปะทุไม่หยุด ตอนนี้ที่ผมคิดคนที่นอนอยู่ใต้ร่างผมไม่ใช่นางเอกสาวคนนี้แต่กลับเป็นเตาถ่าน เด็กส่งเอกสารที่โคตรจะเอ็กซ์ ไม่รู้มันเล่นของใส่ผมรึเปล่าผมถึงเป็นขนาดนี้ ครั้งนั้นครั้งเดียวมันกลับทำผมจำใส่หัวอย่างไม่รู้ลืม ผมยังจำได้ดีว่าคืนนั้นมันเร่าร้อนขนาดไหน แท่งรักของผมผลุบเข้าออกร่องเล็กสีสวยที่ผู้หญิงบางคนยังไม่สู้ เสียงครางหวานที่ไม่แน่ใจว่านั่นเป็นเสียงของผู้ชายจริงรึเปล่า ตัวขาวๆนิ่มๆที่อยากจะจับจะฟัดให้มันไม่เหลือให้ที่ใดในร่างกายได้ว่างเปล่า อยากประทับตราจองเป็นเจ้าของทุกซอกทุกมุม ผมว่าผมหลงเซ็กส์จากเด็กนั่นเข้าให้แล้วล่ะครับ 

“เตาถ่าน อ่าส์”ผมเงยหน้าซู้ดปากอย่างเสียวๆแล้วกระแทกเน้นๆย้ำใส่ร่องที่เหมือนจะผ่านการใช้งานมาเยอะ 

“กิ๊ฟค่ะ ไม่ใช่เตาถ่าน อื้ออ ใหญ่จังเลยค่ะ”ร่างงามอ้อนแอ่นส่งสายตายั่วยวนมาแล้วส่ายสะโพกเข้าหาไอ้ลูกชายของผมที่มันกำลังจะพ่นพิษออกมา 

“เธอก็หลวมจังเลยนะ หึ”ผมพูดออกไปจากใจจริง ก็ในเมื่อมันหลวมก็แค่บอกว่าหลวมทำไมต้องพูดตอแหลอ่ะ จริงมั้ย? หึหึ 

“เจฟฟ์คะ!” 

“อย่ามาขึ้นเสียงใส่กู”แม่ง จะหมดอารมณ์เพราะพวกผู้หญิงที่ไม่รู้จักขอบเขตของตัวเองนี่แหละ 

“ขอโทษค่ะ อื้ออ เจ็บ”ผมรัวสะโพกใส่แรงๆย้ำๆอย่างไม่ผ่อนปรนแรง แรมมากมายมหาศาลถูกถ่ายทอดออกมา ผมอยากเสร็จแล้วจะได้ไล่ผู้หญิงคนนี้ไปซักที ทีแรกก็นางฟ้ามาโปรดอยู่หรอกแต่แม่งเป็นใครวะ มาขึ้นเสียงใส่ผม 

“อ่าส์/กรี๊ดดด!”ผมปลดปล่อยลาวาร้อนออกมาใส่เครื่องป้องกันก่อนจะถอดออกแล้วเหวี่ยงลงพื้น เดินเข้าห้องน้ำไม่สนใจคนที่นอนหมดสภาพอยู่บนโซฟากลางห้อง ความจริงผมมีห้องนอนอยู่ในห้องทำงานด้วยแต่แล้วใครจะอยากให้เข้าไปวะ ทุกคนไม่เคยมีใครได้เข้าไปในนั้น ส่วนมากก็จะเอากันแค่ตรงนี้แล้วก็จบ 

“ซิลจะเป็นคนจัดการเรื่องค่าบริการให้”ก่อนจะเข้าห้องน้ำผมก็หันมาบอกเสียงเย็นอย่างไม่สนใจ ถึงจะเป็นนางเอกชื่อดังแต่สุดท้ายสิ่งที่ต้องการจากผมก็คือเงินทั้งนั้นแหละ มันไม่มีใครรักผมจริงหรอก ถึงผมจะหล่อจะรวยแค่ไหนแต่สุดท้ายผู้หญิงทุกคนมันก็รักแค่เงินผม 

 

 

 

 

 

 

****เทอออ เจฟฟ์เขาหลงเตาถ่านแหละ**** 

ปอลิง นี่มาแบบสายฟ้าแล่บเลยนะ จริงๆอ่ะไม่มีเวลาหรอกต้องอ่านหนังสือ มาน้อยแต่มานะ กดไลค์ คอมเม้นเป็นกำลังใจให้ไรท์กันเยอะๆน้า