99,999 นาที
-
ชายคนนึงที่เดินมาหน้าประตูห้องน้ำเพื่อถามใครอีกคน
-
กฤษณ์
เขินพี่จริงจังเลยอ่อ
-
อินทรีย์
ป่าวสักหน่อย
-
กฤษณ์
งั้นก็ออกมาคุยกันดีๆ
-
อินทรีย์
ไม่
-
อินทรีย์นั่งลงในห้องน้ำตรงประตู
-
อินทรีย์
เอ่อ
-
อินทรีย์
พี่จมน้ำมาได้ไงอ่ะ
-
กฤษณ์
พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันดิ
-
กฤษณ์
ใครบอกว่าพี่จมน้ำอ่ะ
-
อินทรีย์
ก็หมอบอกมา
-
กฤษณ์
ไม่รู้สิ
-
กฤษณ์
แล้วเราจะพูดไรกับพี่ป่าว
-
อินทรีย์
ก็ไม่นะครับ
-
ชายหน้าประตูนั่งลงเพื่อคุยกับคนในห้องน้ำ
-
กฤษณ์
พี่รู้นะ
-
กฤษณ์
เรามากอดพี่ให้ตื่นจากฝันร้ายตลอดเลย
-
อินทรีย์
พี่พูดไรเนี่ยย!!
-
อินทรีย์
ไม่เห็นเข้าใจเลย
-
กฤษณ์
อย่าทิ้งพี่ไปไหนนะ
-
อินทรีย์
หืม
-
กฤษณ์
พี่บอกว่าเราอ่ะอย่าทิ้งพี่ไปไหน
-
กฤษณ์
ขอบคุณนะที่ทำให้พี่ตื่นจากฝันร้าย
-
กฤษณ์
ขอบคุณนะที่เข้ามาในชีวิตพี่
-
กฤษณ์
ขอบคุณที่เป็นที่ซบตอนพี่ร้องไห้
-
อินทรีย์
หืม
-
กฤษณ์
เออเรียกพี่ว่าพี่ก็ได้นะ
-
กฤษณ์
ไม่ต้องเรียกคุณ
-
กฤษณ์
พี่อยากสนิทกับเราไวๆ
-
คำพูดเขาทำเอาชายหลังประตูเขินไม่เบา
-
อินทรีย์
ครับ
-
อินทรีย์
พี่กฤษณ์
-
กฤษณ์
เยี่ยมน่ารักที่สุด
-
กฤษณ์
เออพี่มีเรื่องจะถามเราอ่ะ
-
อินทรีย์
ถามไรหรอครับ
-
กฤษณ์
โสดอยู่หรอได้ข่าว
-
อินทรีย์
เอ่อ
-
กฤษณ์
คบกันป่าวข่าวจะได้เปลี่ยน
-
อินทรีย์
หืมม
-
อินทรีย์
เดี๋ยวคู่เดทพี่น้อยใจนะเล่นแบบนี้
-
กฤษณ์
พี่กะจะแคนเซิล
-
อินทรีย์
ห้ะ
-
กฤษณ์
ก็พี่เจอคนที่ถูกใจแล้ว
-
อินทรีย์
ใครหรอครับ
-
กฤษณ์
ความลับ
-
กฤษณ์
ไว้พี่จีบเขาติดพี่จะบอกเรานะ
-
อินทรีย์
แบบนี้ก็ได้หรอครับ
-
กฤษณ์
ได้ดิ
-
กฤษณ์
5555
-
อินทรีย์
บอกนิดนึงไม่ได้หรอ
-
อินทรีย์
5555
-
กฤษณ์
ไม่บอก??
-
กฤษณ์
ความลับ!!!
-
เสียงหัวเราะบวกเสียงซักถามกันไปมา
-
มองดูแล้ว คงอบอุ่นหัวใจไม่น้อย
-
23.50 PM
-
อัคนี
นายกลับไปก็ได้นะ
-
อัคนี
ฉันอยู่ได้
-
พิพัฒน์
รู้แล้ว
-
พิพัฒน์
ฉันแค่อยากเฝ้า
-
อัคนี
ตามใจนะ
-
อัคนี
ง่วงก็นอนตรงโซฟาอ่ะ
-
พิพัฒน์
อือ
-
อัคนี
นายสงสัยมั้ยอ่ะ
-
อัคนี
ว่าทำไมสมองอิเล็กทรอนิกส์
-
อัคนี
ถึงส่งผลให้เหมันต์นอนสลบไม่ฟื้นอ่ะ
-
พิพัฒน์
ฉันก็สงสัยนะ
-
อัคนี
ใช่ม่ะ
-
พิพัฒน์
แต่ฉันสงสัยนาย
-
อัคนี
หืม
-
พิพัฒน์
นายอาหารเป็นพิษได้ไงอ่ะ
-
อัคนี
ไม่มั่นใจ
-
พิพัฒน์
จริงจังป่ะเนี่ย
-
อัคนี
คือไม่รู้เหมือนกันดิ
-
พิพัฒน์
ทำไมอ่ะ
-
อัคนี
อธิบายไม่ถูกจริงๆนะ
-
อัคนี
เหมือนตื่นขึ้นมาก็
-
พิพัฒน์
อะไรอ่ะ
-
อัคนี
ไม่รู้อ่ะ
-
อัคนี
ถ้าฉันเป็นไรมา
-
อัคนี
ฉันก็คงเป็นแบบที่หมอบอกแหละ
-
พิพัฒน์
มันไม่ใช่อ่ะ
-
อัคนี
ถ้ามันไม่ใช่แล้วมันจะเป็นแบบไหน
-
พิพัฒน์
นายลองนึกดูนะ
-
พิพัฒน์
ว่านายไปทำไรมา
-
พิพัฒน์
หรือก่อนหน้านี้มีไรเกิดขึ้น
-
อัคนี
ก็กินข้าวบ้านไอทิ
-
อัคนี
ละก็แยกย้ายนอน
-
อัคนี
ก็เท่านี้อ่ะ
-
พิพัฒน์
แค่นี้อ่ะนะ
-
อัคนี
นายเป็นไรป่ะเนี่ย
-
อัคนี
ซักฉันเป็นเด็กเลย
-
พิพัฒน์
ป่าวอ่ะ
-
อัคนี
ใช่อ่อ
-
พิพัฒน์
ก็ใช่
-
พิพัฒน์
ไม่มีไร
-
อัคนี
จริงดินายต้องมีไรแน่ๆ
-
พิพัฒน์
ไม่มีไรหรอก
-
มือหนึ่งจับที่แขนเขาราวกับอ้อนให้เขาบอก
-
อัคนี
บอกหน่อยย
-
อัคนี
ไม่มีไรจริงดิ
-
พิพัฒน์
อือ
-
พิพัฒน์
ไม่มีหรอก
-
ในใจพิพัฒน์แทบจะอ่อนใจ อยากบอกชายตรงหน้า
-
แต่ใจนึงก็ไม่อยากให้เขาเก็บความสงสัยมานั่งคิดแบบตัวเอง
-
อัคนี
จริง
-
พิพัฒน์
ฉันสัญญาเลย
-
พิพัฒน์
ถ้ามีไรจะบอกนาย
-
พิพัฒน์
ทุกอย่างที่นายอยากรู้
-
อัคนี
จริงนะ
-
อัคนี
สัญญาแล้วด้วย
-
พิพัฒน์
อือ
-
พิพัฒน์
ทำตัวเหมือนเด็กเลยน๊าา
-
เขาเอามือยีหัวคนตรงหน้า ทำเอาเจ้าตัวสตั๊นไปครู่นึงเลยทีเดียว
-
อัคนี
เอ่ออ
-
อัคนี
5555
-
พิพัฒน์
5555
-
เขาต่างหัวเราะให้กัน เพื่อกลบเกลื่อนความเขินของตัวเอง
-
00.03 AM
-
ทิวากร
กลับบ้านได้ละมึงอ่ะ
-
เจตรินทร์
เป็นห่วงพี่หนิ
-
ทิวากร
กูโอเคแล้ว
-
ทิวากร
เดี๋ยวพ่อแม่มึงเป็นห่วง
-
ทิวากร
กลับบ้านเหอะ
-
เจตรินทร์
พี่อยู่คนเดียวได้อ่อ
-
ทิวากร
กูใคร
-
ทิวากร
โตก็โตคนเดียว
-
ทิวากร
ไม่ไรต้องกลัวแล้ว
-
ทิวากร
มึงอ่ะกลับดีๆ
-
เจตรินทร์
ไม่กลัวจริงดิ
-
ทิวากร
ถ้ามึงไม่กลับกูขับรถไปส่งบ้านมึงนะ
-
เจตรินทร์
กลับแล้วว
-
เจตรินทร์
กลับ
-
เจตรินทร์
55555
-
เจตรินทร์
ฝันดีนะพี่
-
ทิวากร
เออ
-
เจตรินทร์เดินออกจากห้องพักฟื้นไป
-
แต่ทว่าเขากลับเห็นไฟกระพริบที่ห้องฉุกเฉิน
-
ด้วยความอยากรู้เขาพุ่งตรงไปดูที่หน้าห้องฉุกเฉิน
-
เจตรินทร์
เฮ้ย!!
-
เจตรินทร์
เด็ก7,000 ปีที่พี่พัฒน์เคยพูด
-
เมื่อเช้า ที่คอนโดหมออัคนี
-
อินทรีย์
ทำไมนั่งห้องไม่เห็นมีไรเลยอ่ะพี่
-
เจตรินทร์
นั่นดิพี่พัฒน์
-
เจตรินทร์
เราคิดมากเรื่องจี้ซายน์เฟย์
-
เจตรินทร์
เรื่องคุณกฤษณ์จนเพี้ยนป่าวเนี่ย
-
เจตรินทร์
55555
-
พิพัฒน์
เดี๋ยวไออินมึง
-
พิพัฒน์
เดินหน้าก้าวนึงขยับขวาทีดิ๊
-
อินทรีย์
มีไรอ่ะพี่
-
อินทรีย์มองดูรอบๆจนมีมือหนึ่งหยิบเอกสารซองสีน้ำตาลขึ้นมา
-
พิพัฒน์ค่อยเปิดดู
-
แผ่นฟิล์มนี้เป็นผลซีทีแสกน
-
อินทรีย์
เฮ้ย!
-
อินทรีย์
พี่พัฒน์
-
พิพัฒน์
สมอง
-
พิพัฒน์
อิเล็กทรอนิกส์
-
พิพัฒน์
มึงหาคอมหรือไม่ก็โน๊ตบุคส์กันดิ๊
-
เจตรินทร์
ห้องทำงานไงพี่
-
พิพัฒน์
ไปดู
-
อินทรีย์
พี่จะทำไรอ่ะ
-
พิพัฒน์เปิดข้างหลังซีพียูเครื่องคอมพิวเตอร์
-
อินทรีย์
มีโน๊ตบุคส์นะพี่
-
พิพัฒน์
ใช้นี้แหละ
-
พิพัฒน์ใส่ฟิล์มเข้าไปข้างหลังเครื่องฮาร์ดดิสก์
-
ให้ตัวเครื่องอ่านแผ่นฟิล์ม
-
เจตรินทร์
พี่พัฒน์
-
อินทรีย์
ไรอ่ะเต็มเลย
-
พิพัฒน์นั่งลงหน้าคอม
-
พิพัฒน์
อิเล็กทรอนิกส์
-
พิพัฒน์
หลังผ่านไป1000ปี
-
พิพัฒน์
นักวิทยาศาสตร์สันนิษฐานว่า
-
พิพัฒน์
มนุษย์จะอายุสั้นลง
-
พิพัฒน์
เทคโนโลยีจะควบคุม
-
พิพัฒน์
ด้วยระบบอนาคต
-
พิพัฒน์
และสมองชิ้นนี้ถูกวิเคราะห์ไว้ว่า
-
เจตรินทร์
7,000 ปี
-
อินทรีย์
ระบบเครื่องกลอย่างแจ่มอ่ะ
-
เจตรินทร์
นั่นดิพี่
-
เจตรินทร์
ถูกควบคุมด้วยระบบ
-
เจตรินทร์
อัติโนมัติ
-
อินทรีย์
ไม่มีความรู้สึก
-
อินทรีย์
งั้นพี่ทิก็
-
พิพัฒน์
ใช่
-
พิพัฒน์
แย่ละ
-
พิพัฒน์
เราไม่สามารถเดาการกระทำหรือว่าอะไรในตัวเขาได้
-
พิพัฒน์
เราถูกสร้างด้วยการปลูกฝัง สัญชาตญาณแต่เขา
-
อินทรีย์
ถูควบคุมด้วยระบบ
-
เจตรินทร์
งั้นก็แปลว่า
-
เจตรินทร์
ไม่มีความรู้สึกอ่อพี่
-
พิพัฒน์
ประมาณนั้น
-
พิพัฒน์
เด็ก 7,000 ปี
-
เจตรินทร์
เหมือนพวกข้ามมิติในหนังเลยพี่
-
พิพัฒน์
ใช่
-
พิพัฒน์
มีพลังวิเศษจากระบบกระแสไฟฟ้าในตัวเอง
-
เจตรินทร์
อย่างเจ๋ง
-
เจตรินทร์ครุ่นคิดอยู่ในใจก่อนจะรู้ว่า มีคนสบตา
-
เหมันต์
ยูมาทำไร
-
เจตรินทร์
เอ่อ
-
เจตรินทร์
ผ่านมาเฉยๆ
-
มือหนึ่งปัดอากาศไปทางขวามือเพื่อให้เขาดูการกระทำของตัวเอง
-
เหมันต์
เห็นยัง
-
เหมันต์
มนุษย์ขี้โกหก
-
เขาใช้สายตาเคลียร์ระบบความจำเขาที่เห็นตัวเอง
-
เตียงที่นุ่มสบายในคอนโดของเขาจะไม่ทำให้เค้าตื่นในตอนนี้
-
เหมันต์
หึ
-
เหมันต์
หลับให้สบายนะ
-
เหมันต์
มนุษย์น่าโง่
-
เหมันต์
จี้ซายน์เฟย์
-
เหมันต์ใช้พลังค้นตัวชายบนเตียงแต่ทว่า สิ่งที่เค้าหากลับไม่เห็นอะไร
-
เหมันต์
หายไปไหนเนี่ย
-
เหมันต์
โอ๊ย!!
-
มือที่จับศีรษะแน่น เขาปวดหัวแบบบอกไม่ถูกแค่รู้ว่าปวดมาก
-
เหมันต์
เจ็บ!!
-
เหมันต์
ช่วยด้วย!
-
น้ำตาของความเจ็บปวดได้หยดลงพื้นครั้งที่หนึ่ง
-
เหมันต์
คุณปู่
-
เหมันต์
ช่วยหนูด้วย
-
เหมันต์
โอ๊ย!!
-
สุดท้ายแล้วตาหนูก็หมดสติลง
-
เขาต้องทนทุกความเจ็บปวดแบบนี้ไปเรื่อยๆโดยไม่รู้เหตุผล
-
05.30 AM
-
คอนโด เจตรินทร์
-
กริ๊ง กริ๊ง
-
มือที่เอื้อมไปปิดเสียงนาฬิกาปลุก
-
เขาลุกขึ้นงัวเงียๆจนกระทั่งเขาเปิดประตูห้องนอนแล้วพบว่ามีร่างหนึ่งที่นั่งได้เอนลงใส่ขาเขา
-
เจตรินทร์
เฮ้ย!!
-
เจตรินทร์
ใครวะ
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น