บทที่สอง เดินทาง
-
องค์รักษ์ทันจิ
นายหญิง กระผมขอถามอะไรได้หรือปล่าวขอรับ
-
คานะ
ได้สิ
-
องค์รักษ์ทันจิ
ทำไมถึงต้องออกมาจากเมืองด้วยหรือขอรับ อยู่ที่ตำนักยังสบายกว่าแท้ๆ
-
คานะ
นั่นสินะ ข้ายังมิได้บอกเจ้า
-
คานะ
ในตอนนี้ท่านพ่อประชวรอย่างหนักแล้วไม่มีตำแหน่งสืบทอด
-
คานะ
มีแค่ลูกบุญธรรมอย่างข้าเท่านั้น
-
คานะ
ข้าได้ทราบข่าวจากในปราสาทว่าเจ้าวาดาชิกำลังวางแผนในการลบล้างตระกูลของไดเมียวให้หมด
-
คานะ
ถ้าหากอยู่ต่อไป ข้าก็คงจะถูกสังหารแน่
-
องค์รักษ์ทันจิ
ขอรับ......
-
องค์รักษ์ทันจิ
ยังไงนายหญิงก็เป็นที่รักของชาวบ้านยังไงชาวบ้านต้องช่วยท่านแน่ขอรับ
-
องค์รักษ์ทันจิ
เอ๊ะ อีกสามวันน่าจะถึงสถานแพทย์ของหมู่บ้านนะขอรับ
-
คานะ
เข้าใจแล้ว
-
คานะ
เราน่าจะหาที่พักนะ
-
องค์รักษ์ทันจิ
เห็นด้วยขอรับ แต่กลางป่าอย่างนี้ก็คงต้องทำที่พักกันเองขอรับ
-
องค์รักษ์ทันจิ
เดี๋ยวกระผมจะจัดการเรื่องที่พักให้
-
คานะ
มะ...ไม่ต้องหรอกเดี๋ยวข้าทำเอง
-
องค์รักษ์ทันจิ
ไม่เป็นไรขอรับเรื่องแค่นี้เอง นายหญิงเดินทางมาทั้งวันแล้วไปพักเถอะครับ
-
คานะ
.....
-
คานะ
ก็ได้
-
คานะ
(ทำไมเป็นคนที่อบอุ่นอย่างนี้นะ)
-
ไม่นานชายหนุ่มก็ทำที่พักชั่วคราวจนเสร็จ
-
องค์รักษ์ทันจิ
อากาศหนาวแบบนี้เดี๋ยวกระผมขอทำฟืนก่อนนะขอรับ
-
คานะ
อ่ะ! ขอบคุณ
-
คานะ
นี่ทันจิโร่ขอถามหน่อยสิ
-
องค์รักษ์ทันจิ
ขอรับ?
-
คานะ
ข้าเคยอ่านเกี่ยวกับดาบคาตะนะสีแดงมาก่อน
-
คานะ
แต่ตอนนี้ข้าเห็นเจ้าก็มีดาบดังกล่าวเช่นกัน
-
คานะ
-
คานะ
ทำไมเจ้าถึงมีอยู่กับตัวล่ะ
-
องค์รักษ์ทันจิ
เป็นดาบที่สืบทอดของตระกูลคามาโดะขอรับ เพราะตระกูลคามาโดะทุกรุ่นจะได้รับเกียร์ติหน้าที่ให้เป็นองค์รักษ์ของโชกุนหรือเป็นองค์รักษ์ตามที่ได้รับมอบหมาย
-
องค์รักษ์ทันจิ
กระผมเองก็ได้รับหน้าที่นี้เช่นกัน แต่ได้รับคำสั่งจากท่านโชกุนให้เป็นองค์รักษ์นายหญิงแทนตัวโชกุนเอง
-
องค์รักษ์ทันจิ
กระผมก็มิทราบเหตุผลหรอกครับ ว่าทำไมถึงให้มาเป็นองค์รักษ์ในแคว้นนี้
-
คานะ
งั้นหรอ....
-
ทั้งสองได้เงียบกันสักพัก
-
องค์รักษ์ทันจิ
มืดค่ำแล้ว นายหญิงจะหลับพักผ่อนก็ได้นะขอรับ
-
คานะ
แล้วเจ้าล่ะ
-
องค์รักษ์ทันจิ
กระผมจะเฝ้าเวรยามให้ขอรับ เพราะกระผมก็ไม่แน่ใจว่าจะมีสัตว์ร้ายหรือคนของวาดาชิหรือไม่
-
คานะ
งั้นเจ้าก็มิได้หลับได้นอนน่ะสิ
-
องค์รักษ์ทันจิ
ไม่เป็นหรอกขอรับเทียบกับตอนฝึกยังน้อยไป
-
องค์รักษ์ทันจิ
พักผ่อนเถอะขอรับ
-
คานะ
ทันจิโร่
-
คานะ
ขอบคุณนะ
-
องค์รักษ์ทันจิ
ขอรับ :)
-
หญิงสาวได้หลับตาลง
-
เช้ารุ่งมา
-
คานะ
อืม.....
-
คานะ
!?
-
หญิงสาวได้ลืมตาขึ้นก็พบว่าเธอกำลังกอดองค์รักษ์ของเธออยู่
-
คานะ
อะ...อะ
-
องค์รักษ์ทันจิ
อืม....เนซึโกะหรอ....
-
องค์รักษ์ทันจิ
!?
-
องค์รักษ์ทันจิ
เหวอ! ขอโทษขอรับนายหญิง
-
องค์รักษ์ทันจิ
-//-
-
คานะ
มะ...ไม่เป็นไร 0//0
-
องค์รักษ์ทันจิ
ขอรับ......
-
ไม่นานนัก ทันจิโร่ก็ได้กลิ่นอะไรบางอย่าง
-
องค์รักษ์ทันจิ
!!
-
คานะ
เกิดอะไรขึ้น!
-
องค์รักษ์ทันจิ
กระผมเกรงว่าเราควรเดินทางออกจากที่นี้เสียดีกว่า ผมได้กลิ่นของม้าหลายๆ ตัว
-
องค์รักษ์ทันจิ
คาดว่าน่าจะเป็นทหารของแคว้น
-
คานะ
แย่ล่ะ! มาเร็วจริงงั้นเราไปกันเถอะ
-
องค์รักษ์ทันจิ
ขอรับ!
-
ทั้งสองได้ควบม้าแล้วขี่ออกไป
-
ไม่นานนักเหล่าทหารก็ตามมา
-
ตปก.ทหาร
ท่านนายกอง เราพบที่พักชั่วคราวขอรับ!
-
??
อืม.....
-
??
งั้นเราคงอยู่ไม่ไกล ไล่ตามต่อไป
-
ตปก.ทหาร
ขอรับ!
-
นายกองกิยู
.........
-
เหล่าทหารต่างก็ควบม้าแล้วขี่ออกไป
-
ณ สถานแพทย์ประจำหมู่บ้าน
-
ตปก.ทหาร2
โอย.....
-
ตปก.ทหาร
เจ็บแผล!
-
เหล่าทหารที่บาดเจ็บจากสงครามต่างก็ครวญด้วยความเจ็บปวด
-
??
เหล่าทหารบาดเจ็บเยอะขนาดนี้ เสบียงจะพอมั้ยเนี่ย
-
??
นั่นสิค่ะพี่ แค่ชาวบ้านมารักษาก็จะแย่อยู่แล้ว
-
หญิงสาวทั้งสองก็ออกมาจากเรือน
-
หมอคานาเอะ
ไหวมั้ยชิโนบุ
-
ชิโน
ค่ะพี่ รู้สึกเพลียๆ นิดหน่อย
-
หมอคานาเอะ
ชิโนบุจะไปพักก็ได้นะ เดี๋ยวพี่จะอยู่รักษาคนเอง
-
หญิงสาวผมยาวสลวยได้ยิ้มออกมา
-
ชิโน
ไม่เป็นไรหรอกค่ะ
-
หมอคานาเอะ
ก็ได้จ้ะ งั้นพี่ขอไปคุยกับคนๆ นึงก่อนนะ
-
ชิโน
ค่ะพี่
-
เธอเห็นน้องของตนเดินกลับเข้าเรือน หญิงสาวจึงเดินไปหาใครบางคนที่นั่งอยู่
-
เซนา
ที่นี่มีแค่ผักหรือไงวะ
-
ชายหนุ่มบ่นอย่างหัวเสียก่อนจะซดน้ำซุปที่มีแต่ผัก
-
หมอคานาเอะ
นี่คุณบ่นอย่างนี้มาตั้งแต่รักษาตัวที่นี่แล้วนะ มีให้กินก็ขนาดไหนแล้วคะ!
-
เซนา
งั้นเจ้าก็แหกตาดูเอาเองล่ะกัน ใครๆ ก็อยากกินเนื้อทั้งนั้น
-
ชายหนุ่มได้ชี้ไปยังเหล่าทหารและชาวบ้านที่ดูอดอยาก
-
หมอคานาเอะ
ถ้ามีก็ให้ทานไปแล้วค่ะ แค่ปกติเสบียงก็ยังไม่พอเลย
-
เซนา
เออๆ ขี้เกียจฟังล่ะ
-
หมอคานาเอะ
เอาแต่ใจจริงๆ เลยนะคะ!
-
หญิงสาวได้บ่นอุบอิบก่อนจะหยิบผ้าพันแผลกับยามา
-
เซนา
โอ้ย! แรงไปโว้ย
-
หมอคานาเอะ
เงียบไปเลยค่ะ!
-
หญิงสาวได้รัดผ้าพันแผลอย่างแน่น
-
เซนา
แรงไปแล้ว เจ็บแผลโว้ย!
-
หมอคานาเอะ
เรียบร้อยแล้วค่ะ!
-
เซนา
เจ็บๆ นี่จะมารักษาหรือทำให้แผลเจ็บกว่าเดิมหรือไง!
-
หญิงสาวไม่ได้พูดอะไรแล้วเดินกลับเข้าเรือนไป
-
ชิโน
ท่านพี่หงุดหงิดอะไรมาค่ะนั่น
-
หมอคานาเอะ
ไม่มีอะไรจ้า ก็แค่คนบ้าแถวๆ นี้น่ะ
-
ชิโน
ไอ้หัวหงอกแน่ๆ
-
คานาเอะได้นั่งลงกับเก้าอี้ทำงาน
-
หมอคานาเอะ
เหนื่อยจัง.........
-
หญิงสาวได้ฟุบกับโต๊ะแล้วหลับลง
-
ตปก.ทหาร
อ้ากกกกกกกกก!!
-
เสียงของทหารได้ตะโกนดังลั่น
-
หมอคานาเอะ
กะ...เกิดอะไรขึ้น!
-
หญิงสาววิ่งออกไปยังนอกเรือน
-
หมอคานาเอะ
!!
-
บรรยาย
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น