"มีอะไรหรือเปล่า......"ชัยเห็นอีกฝ่ายนิ่งไปจึงหยุดทะเลาะกับซอลแล้วหันมาถาม

 

"เราต้องรีบออกจากที่นี่ ไปหาที่ปลอดภัยกันอยู่ พวกคุณสองคนจะไปด้วยกันไหม"ดูๆแล้วเขาก็ถูกใจสองคนนี้ไม่น้อย คนหนึ่งเป็นหมอมีความรู้เฉพาะตัว อีกคนมีพละกำลังร่างกายแข็งแกร่ง น่าจะปกป้องเขาได้

 

"แล้วจะไปที่ไหนอ่ะ?"ซอลถาม ผมเผ้าฟูฟ่องเหมือนรังนกเนื่องจากโดนชัยขยี้หัวไปหลายรอบ

 

"เมืองC...."เขาตอบแค่นั้นก่อนจะล้มลงหนุนตักซอล เหม่อมองเพดานอย่างไร้จุดหมาย

 

"อืม...ฉันไปด้วย ส่วนนายจะไปไหมซอล"

 

"ไปครับไป!"ซอลพยักหน้าอย่างรวดเร็วเมื่อโดนสายตากดดันจากอีกฝ่าย บอกแล้วเขาจะเป็นเด็กดีของพี่ชัย...ถึงตอนท้ายอยากจะกัดฟันพูดก็เถอะ

 

"งั้นก็ต้องรวบรวมหาเสบียงกันก่อน ในห้างนี้มีอาหารกระป๋องเยอะอยู่น่าจะรักษาได้ 1-2 ปี ติดอยู่ที่มีไอ้พวกซอมบี้เวรนั่นเต็มไปหมด"

 

"งั้นเอาตามนี้"ร่างบางเด้งตัวลุกออกจากตัก เสนอความคิดเห็นให้ทั้งสองได้ฟัง

 

คร่าวๆว่าโซนชั้นล่างๆจะเป็นโซนชั้นอาหาร หากเดินลงไปแน่นอนต้องมีซอมบี้เยอะแน่นอน....ก่อนจะไปที่โซนนั้นต้องแวะไปโซนเสื้อผ้าหากระเป๋าใหญ่ๆสักใบขนของให้ได้เยอะที่สุด อาหารในวันสิ้นโลกจำเป็นอย่างมากไม่อยากทิ้งไว้ให้คนอื่นเอามันไป

 

[อัพเกรดไม้เบสบอลติดเหล็กคนระดับ 5+ อัพเกรดครั้งต่อไป 50 เหรียญทองแดงต่อ 1 ครั้ง]

 

หือแพงเอาเรื่อง......

 

หลังจากที่วางแผนกันเสร็จแล้วเขาก็ขอตัวออกมาก่อนให้ทั้งสองได้เตรียมตัว มือเรียวหยิบไม้เบสบอลขึ้นมาเตรียมจะอัพเกรดแต่ก็ต้องหน้าสั่น ราคาอัพเกรดของมันเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัวแหนะ....เขาจำใจกดปุ่มบวกอัพเกรดไปเรื่อยๆ...มีบางครั้งที่พลาดล้มเหลวเขาล่ะเสียดายจริงๆ

 

[ไม้เบสบอลลวดหนามติดเหล็กคมระดับ10+ อัพเกรดครั้งต่อไป 100 เหรียญทองแดงต่อ 1 ครั้ง]

 

เห็นราคาครั้งต่อไปแล้วลมจับ เหรียญทั้งหมดที่มีเหลืออยู่แค่ๆ 255 เหรียญทองแดงเท่านั้น

.

.

.

.

.

"เอาล่ะแยกย้ายกันไปหาของได้..."ผมสั่งเบาๆ ชัยกับซอลพยักหน้า จากนั้นเขาทั้งสามคนก็แยกย้ายกันไปตามจุดต่างๆของห้างแห่งนี้

 

"นั่นมัน...."หางตาของเขาเหลือบไปเห็นนมยี่ห้อหนึ่ง สำหรับคุณแม่วัยตั้งครรภ์ จะว่าไปเขาก็คงต้องหาอะไรมาบำรุงร่างกายเสียหน่อยลูกของเขาจะได้แข็งแรง

 

"เอาหมดนี่เลยล่ะกัน"มือเรียวสีขาวซีดหยิบแพ็คนมสำหรับคุณแม่ตั้งครรภ์ใส่ในกระเป๋าใบใหญ่หลายแพ็ค ก่อนจะเปลี่ยนไปหยิบอาหารอ่อนของคุณแม่ เรียกได้ว่าคุณพ่อมือใหม่คนนี้เห่อลูกมากมาย

 

แน่นอนว่ามันต้องหนักกว่าอาหารกระป๋องเป็นธรรมดา จึงต้องพึ่งรถเข็นลากไปตามของที่อยากได้ขวดนมเล็กใหญ่ เสื้อผ้าไซส์ไหนผู้หญิงผู้ชาย สายธารหยิบลงใส่ตระกร้าหมด

 

"เห็นทีต้องใช้รถกระบะแล้วล่ะ" ร่างบางไหวไหล่ เดินเลือกกองที่ดูยังไงก็ไม่ค่อยมีประโยชน์เท่าไหร่ต่อวันสิ้นโลกแบบนี้

 

ตลอดทางเดินมีซอมบี้มากมายเดินกันเต็มไปหมด มือเรียวจึงคว้าไม้เบสบอลหวดมันลงไปกับซอมบี้ ผลที่ได้ออกมาน่าพึงพอใจสำหรับเขามาก จากตอนแรกๆที่ต้องตีย้ำๆหลายทีตอนนี้ตีทีเดียวหัวเละ

 

"ถือว่าไม่เสียดายที่เสียเงินไป อา...ได้เวลารวมแล้วแหละ"

 

ร่างบางเดินไปตามทางเดินเจอซอมบี้ตัวไหนฆ่าทุกตัว จนเดินมาถึงจุดนัดหมายรวมตัวอีกสองคนที่เห็นถึงได้เบิกตากว้าง ข้างในรถเข็นนั่นมีแต่ของเด็กแล้วก็คุณแม่ ไม่แปลกที่พวกนั้นจะตกใจ

 

"เห่อลูกจริงๆเลยว่าที่คุณพ่อมือใหม่ในวันสิ้นโลก"ซอลยิ้มแหย่

 

"ไปกันเถอะ อยู่ตรงนี้นานซอมบี้มันอาจจะเจอตัวได้"เขาพยักหน้าเห็นด้วย

 

"เราต้องหารถกระบะแข็งแรงสักคัน ขอให้มีทีเถอะ"

 

[ระบบพบรถกระบะอยู่ใกล้ๆห้างที่นี่ถัดไปทางขวามือ 10 เมตรจากทางออก]

 

สุดยอด! เหมือนสวรรค์มาโปรดจริงๆ

 

"ถัดไปจากทางออกนี่มีรถกระบะอยู่ เราควรจะไปที่นั่นกัน"ร่างบางบอกทั้งสอง พวกเขาจึงพยักหน้าให้กันแล้วเดินกันไปตามทางออกอย่างระมัดระวัง

 

*[สายธาร]*

 

"เชี่ย!!นี่มันอะไรวะเนี่ย ผีหลอกว๊าก!!.อุ๊บ!"ซอลสะดุ้งโหยงแหกป้องร้องลั่น ชัยเลยรีบเอามือมาปิดปากซอลไว้ก่อนจะแหกปากเรียกซอมบี้ไปมากกว่านี้

 

"เธอเป็นใคร....."เขาถามพลางถอยห่างออกมาเรื่อยๆ อีกฝ่ายมีร่างกายสีขาวเป็นเด็กหญิงวัย 12-13 ปี

 

*[นายไม่ต้องกลัวฉันขนาดนั้นหรอกสายธาร ฉันคือโปรแกรมหรือระบบที่คอยช่วยเหลือนาย ที่ฉันสามารถแสดงตัวแบบนี้ได้เพราะฉันใช้ดาวเทียมของฉันเจาะแผงกล้องวงจรอัจฉริยะสร้างเป็นตัวตนของฉัน]*

 

ผมนิ่งอึ้งไปสักพัก สมองค่อยๆนึกออกว่าคุ้นเคยเสียงแบบนี้ที่ไหน นอกจากเสียงโมโนโทนของระบบแล้วก็เป็นครั้งแรกเลยที่เธอมาบอกเรื่องนี้กับผม

"นายรู้จักเธอหรอสายธาร...."ชัยเอ่ยถามขณะมีซอลกอดเอวรอดใต้หว่างแขนมองตาแป๋วเป็นลูกปอมเปอเรเนี่ยนขนฟูๆ

 

"ใช่ เธอคือ......เอ่อ....."สายธารไม่รู้จะตอบยังไง

 

*[ดิฉันคือสิ่งที่พระเจ้าเป็นผู้ประทานให้ รู้ไว้แค่นั้นก็พอค่ะ....ที่ฉันแสดงตัวออกมาก็เพื่อจะเตือนสัญญาณฉุกเฉิน เมืองCเกิดซอมบี้กันอย่างรุนแรง หากภายใน 5 ชั่วโมงนายไปไม่ทัน ภารกิจรับผู้มีพลังธาตุไฟก็จะจบลง]*

 

"หมายความว่าไง ภารกิจช่วยผู้มีพลังธาตุไฟ...."สายธารขมวดคิ้ว ไม่เข้าใจที่ระบบพูด....นัยย์อีกฝ่ายที่พูดมามันมีมากเกินไป

 

*[ก็หมายความว่า.....ระบบจะล้มเหลวต่อภารกิจ...นายจะถูกลงโทษด้วยไฟฟ้าที่มากพอจะทำให้นายหมดสติ.....มันจะไม่ร้ายแรงหากในท้องของนายมีเด็กอยู่]*

 

เขาหน้าชาขึ้นมาทันที รับไม่ได้จริงๆหากเด็กคนหนึ่งมาตายเพราะเรื่องบ้าๆแบบนี้ เด็กคนนี้คือลูกของเขา...เด็กคนนี้สมควรที่จะลืมตาดูโลกแม้มันจะเป็นโลกที่ไม่น่าดูก็ตาม

 

"งั้นเราก็ต้องรีบไปเมือง Cโดยไว แล้วค้นหาผู้ที่มีพลังธาตุไฟ ไปกันเถอะ...เดี๋ยวจะไม่ทันการเอาสายธาร"ถึงชัยจะไม่เข้าใจเรื่องราวต่างๆ ก็พอเดาได้จากการพูดคุย แสดงตัวมาแบบนี้ไม่ให้เชื่อก็คงเป็นไปไม่ได้

 

ซอลคิดแบบเดียวกับชัย วิทยาการขั้นสูงที่ไม่มีใครในโลกใบนี้แทบจะสร้างได้ ขนาดแทรกแทรงระบบเข้ามาโดยไม่ใช้ผู้ควบคุม.....

 

*[เดี๋ยว ฉันจะบอกว่าฉันเปิดทางให้นายทั้งสามคนแล้ว ระบบของฉันแทรกแทรงเข้าในระบบต่างๆของเมืองนี้ไนงปถึงเมือง C เพียงแค่เดินทางไปตามแผนที่นี้นายก็จะเจอผู้ที่มีธาตุไฟ คนผู้นั้นสำคัญกับนายมากจงช่วยไว้ให้สำเร็จ]*

 

พูดมาถึงจุดนี้เธอก็ยื่นอะไรสักอย่างให้ผม มันมีลักษณะคล้ายแว่นตาโปร่งๆอันหนึ่ง มือเรียวหยิบขึ้นมาสวมพลันภาพโฮโลแกรมสีฟ้าขนาดย่อมก็ฉายภาพเส้นทางบนแผนที่ไปจนถึงเมือง C

 

"แล้วถ้าหากพวกเราออกนอกเส้นทางล่ะ จะเป็นยังไง..."

 

*[ตราบใดที่นายยังไม่ออกไปจากเส้นทางที่ฉันวางไว้ นายก็จะปลอดภัยจากอันตรายได้ครึ่งหนึ่ง ในกรณีที่นายพลัดออกจากเส้นทางจริงๆโปรแกรมของฉันจะทำการแทรกแทรงไปยังเทคโนโลยีอื่นๆเพื่ออำนวยความสะดวกนาย]*

 

"ขอบคุณนะ..เธอ...เอ่อ.."

 

*[เรียกฉันว่า THE HUN QUEEN]*

 

เมื่อเธอพูดจบภาพโฮโลแกรมที่ฉายมาก็หายไป พวกเขาสามไม่พูดพร่ำตรงดิ่งไปที่รถกระบะแข็งแรงคันหนึ่งจัดการเอาของขึ้นรถ แม้จะไม่มีกุญแจระบบของเดอะฮันควีนก็ทำให้มันใช้การได้ ชัยเป็นคนขับรถผมกับซอลคอยระวังรอบข้างให้

 

กว่าจะมาถึงเมือง C ลำบากแทบแย่ บางครั้งถนนที่ไปมีซอมบี้มากเยอะเกินต้องช่วยกันกำจัดให้พ้นๆทาง ดีเท่าไหร่แล้วที่ไม่มีคนอื่นๆอยู่ในบริเวณนั้น พวกเขาสามคนไม่อยากให้ใครเห็นพวกเขามากนัก

 

"ถึงแล้วหรอเมือ งC แว่นของระบบนายนี่เจ๋งดีจริงๆ ทางที่ขับมารายละเอียดเป๊ะทุกอย่าง"ชัยเอ่ยชมยกแว่นขึ้นมาดูรอบๆ

 

อันนี้เขาเห็นด้วย...ระหว่างที่ชัยขับรถแทบไม่มีสิ่งกีดขวางนอกจากซอมบี้เลยสักนิด มือบางยื่นไปรับแว่นคืนเก็บใส่ไว้ในกางเกงตัวบาง มัวไปสนใจอย่างอื่นมากกว่าจนลืมไปเลยว่าใส่เสื้อแนวไพรเวทสบายๆอยู่บ้าน

 

"เหลือเวลาอีก 2 ชั่วโมงครึ่ง รีบตามหากันเถอะ พวกนายไปพร้อมกันสองคนนะชัย ซอล ส่วนฉันจะแยกไปอีกทาง"เขาขยับจับไม้เบสบอลให้กระชับ

 

"โอเค ก่อนพระอาทิตย์ตกมาเจอกันตรงนี้นะ"ชัยเลื่อนสายตาไปมองคนที่กอดเอวเขาอยู่ทำท่ามุดๆเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง

 

"โชคดีนะสายธาร ผมเป็นกำลังใจให้"ลูกหมาปอมเปอเรเนี่ยนว่าพลางยกสองนิ้วชูเหมือนกระต่ายจนผมหลุดอมยิ้ม

 

ตัวของผมเดินเลียบๆไปทางที่ปลอดซอมบี้ พยายามหาทางให้ตัวเองปลอดภัยที่สุด...เจอซอมบี้ตัวไหนก็จัดการอย่างเบาเสียง ตามหาตัวผู้ใช้ธาตุไฟกินเวลามากกว่าครึ่งชั่วโมง เขารู้สึกตัวเองกำลังกดดันเอามากๆเป็นห่วงอย่างเดียวก็คือลูกในท้อง

 

บนหน้าผากกลมมนมีเหงื่อไหลผุดออกมาเล็กน้อย รู้สึกใจมันเต้นแรงแบบไม่ที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ร่างบางพ่นลมหายใจเข้าออกเร็วขึ้นตรงท้องน้อยเริ่มมีอาการปวดนิดๆ แบบนี้ไม่ดีแน่ เขาจึงตั้งสติผ่อนลมหายใจเข้าออกช้าๆแล้วยืนหยุดพักตรงนั้น

 

"คงจะเครียดมากเกินไปสินะ....เห้อ..พ่อขอโทษนะลูก"มุมปากเรียวยกยิ้มลูบฝ่ามือวนไปมาที่ท้องน้อย

 

จะโทษตัวเองมากก็ไม่ได้ ไอ้ที่ผิดจริงๆน่ะคือพ่อของลูกต่างหากมันไข่ทิ้งไว้แล้วไสหัวไปอยู่ในห้ะ!!! เท้าเรียวห่อหุ้มไว้ด้วยผ้าใบสีขาวใกล้ขาดเดินตามหาต่อไป อาการที่เป็นกำเริบไปสองครั้ง จนบางทีอาการอยากอาเจียน อยากอ้วกตีขึ้นมาพร้อมๆกัน เป็นอะไรที่หดหู่สุดๆ

 

ปัง! ปัง!

 

ผมพยายามสังเกตุรอบข้างกระทั่งมาอยู่ตรงจุดๆหนึ่ง ตรงนี้ล้อมไปด้วยตึกตามทางมีซอมบี้เยอะแยะไปหมดเสียงปืนลั่นเรียกความสนใจของพวกมัน

 

"เสียงปืนหนิ แสดงว่ามีคนอยู่แถวนี้สินะ ไปดูหน่อยดีกว่าเผื่อจะเจอคนที่มีธาตุไฟ"พูดแล้วกระดากปาก คนอะไรใช้ไฟได้

 

ร่างบางก้าวฉับตามซอมบี้ไปอย่างช้าๆ พวกมันเดินไปเรื่อยๆจนกระทั่งเจอต้นเหตุของเสียงจึงปรี่กันเข้าไปตรงจุดๆนั้น มองด้วยตาเปล่าก็รู้คนหนึ่งคนกำลังถูกพวกซอมบี้รุมล้อมอยู่ ถ้าไม่ตายตรงนั้นหลุดรอดออกไปได้ไม่นานก็จะกลายเป็นแบบพวกมัน มีโอกาสน้อยมากจะรอดออกมาอย่างไร้รอยแผลกัดกับข่วน

 

ปั้ง! ปั้ง!

 

ตำรวจในชุดเครื่องแบบสีน้ำเงินเข้มไม่ทราบหน่วยชัด กำลังกราดกระสุนยิงพวกซอมบี้ด้วยความแม่นยำ ขาแกร่งตวัดฟาดคอหักไปหลายตัวบวกกับศักยภาพของร่างกายทำให้อีกฝ่ายโจมตีทีเดียวตายทุกตัว

 

ยอมรับว่าเก่ง....เก่งจนน่าหมั่นไส้ พอหันมาดูตัวเองนี่ก็ช่างปวกเปียกเสียนี่กระไร

 

ดวงตากลมโตมองนายตำรวจคนนั้นเรื่อยๆ มีอาการหอบเหนื่อยจนบางครั้งเกือบหวิดโดนกัดไปหลายที รอจนเห็นซอมบี้มันหมดลงไปแล้วเลยค่อยๆขยับออกมาจากตรงนั้น ถ้าไม่ใช่คนที่มีธาตุไฟเขาก็จะไม่สน ว่าแต่....ดูยังไงว่าคนไหนมีธาตุไฟรูปร่างยังไง

 

*[สายธาร.....ระวังข้างหลัง...]*

 

เสียงโมโนโทนของเดอะฮันควีนทำให้ผมหมุนตัวหลบอย่างรวดเร็ว

 

ปั้ง!

 

แล้วเป็นจริงอย่างที่บอก นายตำรวจคนนั้นลั่นไกใส่ผม! ความตื่นตระหนกบวกกับขยับร่างกายเร็วและแรงเกินไปทำให้ช่องท้องน้อยบีบตัวแรงอาการปวดท้องกลับมาอีกครั้ง

 

"อะ....อึก...โอ๊ย! จะ...เจ็บ!!"เขาเอามือกุมท้องทรุดลงไปนั่งกับพื้น ฟันขาวขบริมฝีปากแน่นบรรเทาความปวด

 

"พูดได้ด้วย หรือว่านายไม่ใช่พวกเวรนี่!"เสียงทุ้มดังออกมาจากปากนายตำรวจชุดน้ำเงินเข้ม รีบก้าวขาแกร่งวิ่งเข้ามาใกล้

 

"อะ...อึก...จะเป็นไปได้ยังไงเล่า! โอ๊ย!!"เอเดนทำตัวไม่ถูก คุกเข่าลงมาพยายามดูอาการคนเจ็บ

 

"ขอโทษ แต่เมื่อกี้นายหลบทันหนิไม่โดนกระสุนของฉัน"ร่างสูงเขยิบเข้าไปใกล้มากขึ้น กลิ่นเหม็นๆลอยมาตีเข้าจมูกสายธารจนอยากอาเจียน

 

"อุก! อะ...ออกไป! ยะ...อย่าเข้ามาใกล้!"มือบางผลักร่างแกร่งให้ถอยห่าง กลับเป็นเขาสซเองที่ผลักอีกฝ่ายไม่ไปจนตัวของเขาเขยิบไปเอง

 

"อะไร หรือว่านายติดเชื้อ!"เอเดนยังคงหาร่องรอยแผลจากซอมบี้ แต่หายังไงก็ไม่มีเลยสักนิด

 

เขาล่ะอยากจะฆ่าหมอนี่ให้ตายจริงๆ จับปืนกรอกปากแล้วยิงได้ไหม? ตัวของหมอนี่เหม็นมาก!มันเหม็นแบบแปลกๆไม่ได้เหม็นเพราะคาวเลือดหรืออย่างใด น่าจะเป็นกลิ่นตัวมากกว่าที่เหม็น

 

"ใช่ที่ไหน! นายนั่นแหละตัวเหม็น หัดอาบน้ำซะบ้างจะอ้วก!!"ตอนนี้ผมจะอ้วกจริงๆนะ เริ่มทนไม่ไหวแล้ว

 

เอเด็นยกแขนตัวเองขึ้นมาสูดดมกลิ่นตัวเองนิดๆ ก็ไม่ได้เหม็นขนาดนั้นนี่นา?..........คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันดูยังไงอาการผะอืดผะอมกับความเจ็บนั่นก็เป็นของจริง

 

"มานี่มาฉันช่วย"ร่างสูงอาสาใช้มือตัวเองบีบนวดเบาๆตรงบริเวณที่ปวด

 

แปลกมาก! ความปวดมันค่อยๆหายไปจริงด้วยทั้งๆที่เขาก็นวดๆแบบนี้ทุกครั้งยังไม่เห็นจะหาย ไอ้อาการแบบนี้เขาเรียกว่าอะไรกัน...ติดคือหมอนี่ตัวเหม็น ผมหันหน้าสูดอากาศจากทางอื่นอย่างน้อยดมอากาศไม่บริสุทธิ์ยังดีกว่าดมกลิ่นเหม็นๆ

 

"ดีขึ้นหรือยัง"เจ้าตัวถาม

 

"อืม....ดีขึ้นแล้ว ขอบคุณนะนายตัวเหม็น"หางตากระตุกยิกๆ เมื่อได้ยินคำว่าตัวเหม็นอีกรอบ

 

"ฉันชื่อเอเดน ไม่ได้ชื่อตัวเหม็น อีกอย่าง...ตัวฉันก็ไม่เหม็นด้วยนายอย่ามากล่าวหาเจ้าหน้าที่ตำรวจ"

 

สายธารกรอกตาขึ้นลงเป็นเลขแปด มาใช้อำนาจตำรวจอะไรในตอนนี้ แทบจะโดนซอมบี้รับประทานอยู่ร่อยหรอ

 

[ภารกิจช่วยเหลือผู้ใช้ธาตุไฟเสร็จสิ้น ของรางวัลยาเพิ่มค่าความแข็งแกร่งระดับต่ำ 1ขวด 50 EXP]

 

ผมหันขวับไปทางเอเดนคนตัวเหม็น จู่ๆภารกิจก็เด้งขึ้นมาแจ้งว่าภารกิจเสร็จสิ้น เขาว่าเขางงมาก....ยังไม่ทันได้ช่วยอะไรภารกิจก็เสร็จแล้ว นี่เขาช่วยอะไร? แถมหมอนี่เนี่ยนะ?มีพลังธาตุไฟ....

 

"อะไร..."อีกฝ่ายถามเสียงห้วน

 

ตู้ม!

 

"กรร!!!"

 

โอเคร ผมว่าผมได้ช่วยหมอนั่นให้ออกมาจากตรงนั้นแล้ว ซอมบี้รูปร่างไม่ใช่ซอมบี้คล้ายตัวอะไรสักอย่างเดินด้วย 4 ขากระโดดลงตรงที่ตอนแรกหมอนั่นยืนตรงนั้น หากจำไม่ผิดยังไม่หมดเวลาด้วยซ้ำ