46...    กาวใจ 

          เจ็ดวันต่อมา... 

          ช่วงพลบค่ำราวทุ่มเศษๆ 

           ผู้กองมอนโร กับวิชุดา มาปรากฏตัวขึ้นที่ซีซาร์พาเลสโฮเตล โรงแรมระดับห้าดาวบนย่านสตริป ใจกลางนครลาสเวกัส 

         คืนนี้ทั้งสองคนแต่งตัวหรูหราเป็นพิเศษ แม่สาวทอมใส่สูทชุดใหญ่ ส่วนแม่ดี้ฝึกหัดอยู่ในชุดราตรียาวสีดำคว้านอกเปิดหลัง เห็นส่วนบนของปทุมถันกับแผ่นหลังนวลเนียนขาวผ่อง ไม่ว่าจะย่างกรายไปทางไหน พวกผู้ชายเหลียวมองตามจนคอบิดเป็นเกลียว

      ผู้กองมอนโรพาวิชุดาเข้าไปในภัตตาคารหรูหรา ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของอภิมหาคาสิโนขนาดมหึมาภายในโรงแรม

         พนักงานต้อนรับ รีบพาทั้งสองไปนั่งที่โต๊ะซึ่งจองไว้ก่อนล่วงหน้าแล้ว คืนนี้เป็นวันสุดสัปดาห์ลูกค้าค่อนข้างเยอะ โต๊ะที่เห็นว่างอยู่ ส่วนใหญ่มีคนจองไว้แล้วแทบทั้งสิ้น

          เมื่อบริกรนำเมนูมาให้ ผู้กองก็ออร์เดอร์แชมเปญชั้นดีกับอาหารเลิศรสราคาแพงมาเต็มโต๊ะ   

                          วิชุดามองตาปริบๆ รีบออกปากทักท้วง

     “ แพต พอแล้ว เรามากันสองคน สั่งมาทำไมตั้งเยอะแยะ ตะละอย่างแพงๆทั้งนั้น ฉันบอกแล้วว่าช่วงนี้เบื่ออาหาร กินอะไรไม่ค่อยลง ไม่รู้จะชวนมาให้สิ้นเปลืองทำไม ”

                                   ผู้กองมอนโร ยิ้มพราย

 “ ก็เพราะคุณเบื่ออาหารจนผ่ายผอมซูบซีด ผมถึงต้องพาคุณมาทานของดีๆอร่อยๆ คุณจะได้ทานได้เยอะๆไง เอ้าทานสิ ถ้าไม่ทานเองผมจะป้อนให้นะ ”

                           วิชุดาโบกมือปฏิเสธเมื่อเห็นสาวทอมตัวแม่ ตักไข่ปลาคาเวียร์เกรดเอ.สีดำปี๋ ป้ายขนมปังกรอบชิ้นเล็กพอดีคำ ยื่นมาที่ปากเธอ

     “ ไม่ต้องค่ะ ฉันทานเองได้ แพต คุณจะทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร มันสิ้นเปลืองโดยใช่เหตุ เราเคลียร์กันเข้าใจแล้วไม่ใช่เหรอ ? ว่าเรา... ”

                          ผู้กองมอนโร จุ๊ปากจิ๊กจั๊กอย่างเสียอารมณ์

  “ ใช่ เราเคลียร์กันแล้วว่าเราเป็นแค่เพื่อนกัน ไม่ต้องตอกย้ำหรอก ผมเข้าใจและยอมรับได้มาตั้งนานแล้ว วันนี้ผมก็แค่ อยากจะทำหน้าที่เพื่อนที่ดีเท่านั้นเอง ตามใจไม่กินผมกินเองก็ได้ ” สาวทอมรักคุดบ่นงึมงำ เอาออเดิร์ฟหรูกลับมาใส่ปากเคี้ยวอย่างงอนๆ

                             วิชุดาหน้าจ๋อย กล่าวอย่างรู้สึกผิด

    “ แพต ฉันขอโทษ ขอบใจนะสำหรับทุกอย่าง บอกตรงๆฉันเกรงใจคุณจนตัวเองกดดันไปหมดแล้ว ยิ่งคุณดีกับฉันมากเท่าไหร่ ฉันยิ่งรู้สึกอึดอัด เพราะไม่อาจตอบแทนน้ำใจคุณได้ ”

                            ผู้กองมอนโรโบกมือส่ายหน้าวุ่นไปหมด

   “ ฮ้ายยยย ไปใหญ่แล้ว นี่แม่คุณ คิดเยอะไปรึป่าวเนี่ย ก็แค่เพื่อนห่วงเพื่อนไม่อยากให้เพื่อนผอมโทรม ก็พามาเปลี่ยนบรรยากาศเผื่อจะเจริญอาหารก็เท่านั้นเอง ทานสิฮะ ของดีๆทั้งนั้น ผมหิวแล้ว มาๆๆ หม่ำๆด้วยกัน ” หล่อนรีบตัดบท กลัวเสียบรรยากาศ

           วิชุดากลัว‘เพื่อน’เสียน้ำใจ จึงฝืนใจตักอาหารชั้นดีหลากหลายชนิดตรงหน้า ใส่ปากอย่างละนิดละหน่อยพอเป็นพิธี 

        หลังจากร่วมรับประทานอาหารกันไปไม่นาน เสียงกริ่งโทรศัพท์มือถือผู้กองมอนโร ก็ดังกังวานขึ้น

        พอเห็นเบอร์ที่โชว์บนมือถือ ผู้กองก็วางช้อนส้อม และขอตัวออกไปรับสายทันที

            หลังจากหายหน้าไปพักใหญ่ ผู้กองก็เดินยิ้มกริ่มกลับมาพร้อมกับถาดชิปในมือ

     “ ผมมีธุระด่วนต้องไปทำแป๊บนึง ผมเช็คบิลล์จ่ายค่าอาหารให้แล้ว คุณทานไปเรื่อยๆก่อนนะ อิ่มแล้วถ้าผมยังไม่กลับมาก็เข้าไปเล่นคาสิโนแก้เซ็ง ผมแลกชิปมาให้คุณ แสนนึงพอมั้ย ? ถ้าไม่พอผมจะไปแลกมาเพิ่มอีก ”

                   วิชุดาทำตาเหลือก มองชิปคาสิโนที่ใช้เล่นพนันแทนเงินหลากสีหลายราคาในถาดด้วยความตกใจ

    “ แสนดอลล่าร์ ? โอ้มายก๊อด แพต คุณไปรวยอะไรมา ไหนจะค่าอาหารเครื่องดื่มนี่อีก ไม่เอา ไม่เอา ฉันไม่เล่น ฉันจะดื่มแชมเปญรอคุณที่นี่ละกัน รีบไปรีบมานะคะ ”

                       ผู้กองหัวเราะอย่างมีเลศนัย

        “ เล่นไปเถอะไม่ต้องเกรงใจ งานนี้มีสปอนเซอร์จ่ายให้ เล่นให้สนุกนะ ถ้ารวยก็แบ่งมั่งละกัน ”

                  ผู้กองวางถาดชิปลงบนโต๊ะแล้วจากไป ไม่เปิดโอกาสให้อีกฝ่ายซักถามอะไรอีก

              วิชุดางุนงงกับกิริยาท่าทางและคำพูดแปลกๆของผู้กองมอนโร แล้วเบ้หน้ามองอาหารชั้นเลิศร่วมสิบอย่าง ซึ่งเหลือเบะบะตรงหน้าอย่างเอียนๆ

        หญิงสาวยกแก้วแชมเปญขึ้นดื่มรวดเดียวจบ แล้วลุกขึ้นเดินออกจากโซนภัตตาคารเข้าไปในโซนคาสิโน พร้อมกับชิปทั้งหมดบนโต๊ะ

      วิชุดาก็แค่จะใช้เกมส์การพนันสร้างความเพลิดเพลิน ให้คลายความทุกข์ในใจตนเอง 

       ตลอดช่วงเวลาสองเดือนที่ผ่านไป แทบไม่ปรากฏรอยยิ้มบนใบหน้าเธอเลย ใบหน้าที่เคยสดใสอ่อนเยาว์เต็มไปด้วยริ้วรอยความหม่นหมอง ร่างกายที่เคยอวบอิ่มสมส่วนก็ผอมซูบลงอย่างเห็นได้ชัด 

               ทุกสิ่งล้วนเป็นผลข้างเคียงจากความรักที่ต้องจบลงด้วยความผิดหวัง

          ความเจ็บปวดรวดร้าวที่เกาะกินหัวใจเธออยู่ มันแสนสาหัสจนเธอกินไม่ได้นอนไม่หลับ ทั้งวันทั้งคืนจมอยู่กับความซึมเศร้า มีชีวิตไม่ต่างกับคนตายทั้งเป็น มีลมหายใจอยู่อย่างซังกะตายไปวันๆนึงเท่านั้น

              ไม่น่าเชื่อว่าเจ้าหนุ่มซานฟรานคนนั้น จะทำให้สาวเวกัสเฮิร์ทจัดเจียนตายได้ขนาดนี้ 

          ทุกสิ่งที่หลอมรวมกันเป็นบุรุษจากซานฟรานซิสโกคนนี้ ยังฝังแน่นตราตรึงอยู่ในใจวิชุดาตลอดเวลา พยายามจะสลัดออกไปยังไงก็ไม่สำเร็จ เธอเองก็ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง เพราะตั้งแต่เกิดมาก็ไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน 

        หญิงสาวมัวแต่เดินใจลอยไม่ทันสังเกตุว่า ตัวเองกำลังถูกชายใส่แว่นดำสวมสูทสีเข้มคนนึงแอบสะกดรอยเดินตามประกบอยู่ข้างหลัง 

       ท่าทางของมันลุกลี้ลุกลน ส่อพิรุธว่ามีลับลมคมในอย่างแน่นอน ดูแล้วน่าจะเป็นตัวร้ายมากกว่าตัวดี

     เมื่อเห็นวิชุดาเดินนวยนาดเข้าไปที่โต๊ะโป๊กเกอร์* เจ้าแว่นดำก็แอบแสยะยิ้มอย่างมีเลศนัย

          มันเดินย่างสามขุมตามเข้าไปประกบติด พลางล้วงมือเข้าไปในอกเสื้อทำท่าจะชักอาวุธออกมาลอบทำร้ายผู้หญิงข้างหลัง อย่างเลือดเย็นและไร้ยางอาย

       สิ่งที่ชายลึกลับล้วงออกมาจากอกเสื้อ ดูไม่เหมือนปืนหรือมีด มันเป็นกล่องสี่เหลี่ยมเล็กๆถ้าเป็นอาวุธ ภายในก็คงบรรจุพวกระเบิดซีโฟร์ ซึ่งมีอำนาจทำลายล้างสูงมาก

         เจ้าแว่นดำแค่หยิบสิ่งนั้นออกมาดูแล้วเก็บกลับเข้าไปอีก ท่าทางคงยังไม่สบโอกาสเหมาะๆที่จะลงมือ จึงยืนจดๆจ้องๆรอจังหวะอยู่ข้างหลังเหยื่ออย่างกระวนกระวาย

                 วิชุดานั่งลงบนเก้าอี้ว่างตัวหนึ่ง บรรดาขาไพ่รวมโต๊ะพากันหันมามองและยิ้มต้อนรับ โดยเฉพาะพวกผู้ชาย แอบจ้องอกอันล้นหลามเกินตัวของหล่อนตาเป็นมัน

               แม่สาวอกใหญ่ชินซะแล้ว เลยไม่ถือสาหรือใส่ใจ เธอยิ้มกับทุกคน แล้วซักถามเงื่อนไขกติกาการเล่นกับชายหัวล้านเจ้ามือเป็นสังเขป

      จากนั้น วิชุดาก็หยิบชิปโยนลงไปในกองกลางตามจำนวนที่ตกลงกัน เจ้ามือยิ้มแป้น รีบแจกไพ่ให้ทันที

          ตาแรกๆวิชุดาได้ตลอด แผลบเดียวชิปของเธอก็กองโตสูงเป็นภูเขาเลากา ไม่รู้เป็นเพราะมือกำลังขึ้น หรือเป็นแผนอ่อยเหยื่อของเซียนพนันรุ่นเดอะทั้งหลายที่นั่งร่วมโต๊ะ

            ไม่นานชิปกองโตของวิชุดาก็มลายหายไป เพราะตาหลังๆ เธอเล่นเสียตลอด ทุนหายกำไรหดอย่างต่อเนื่อง จนตอนนี้เข้าเนื้อไปกว่าครึ่งแล้ว

         เจ้าตัวลึกลับดูท่าทางเหมือนจะสนใจไพ่ในมือเหยื่อสาว มากกว่าจะคิดฉวยโอกาสทำร้าย

        มันแอบดูอยู่ข้างหลัง จึงรู้ว่าไพ่วิชุดาดีเกือบทุกตา ที่แพ้ก็เพราะอ่านสีหน้ากับลักไก่ไม่เก่ง ไม่เหมือนบรรดาเสือ สิงห์ กระทิง แรด ที่เล่นอยู่ร่วมโต๊ะ

             หลังจากผู้ชนะในตานั้นกวาดชิปทั้งหมดไปแล้ว เจ้าหัวล้านตัวเจ้ามือซึ่งตอนนี้มีชิปกองโตที่สุดในวง ก็แจกไพ่ให้ตัวเองและขาไพ่ร่วมโต๊ะคนละ 2 ใบ แล้วหงายไพ่ไว้ตรงกลางอีก 3 ใบ ตามวิธีการเล่นเท็กซัสโป๊กเกอร์ทั่วๆไป

        หลังจากเกทับกันไปมาอย่างดุเดือด หงายไพ่ยังไม่ครบห้าใบ วิชุดาที่มีลุ้น ทั้งสองคู่ ทั้งตองฟูลเฮาส์ ก็ถูกเจ้ามือลักไก่จนถอดใจหมอบไปอีกตามเคย  

         ตาต่อไปไพ่ในมือวิชุดาก็ดีเหมือนเคย เธอมีแหม่มกับ10โพแดง แล้วสามใบที่หงายตรงกลางนอกจากเอซกับ10โพดำอีกใบที่เหลือคือ คิงโพแดงซะด้วย 

      แถมไพ่ใบที่สี่ที่เพิ่งเปิดไปหลังจากเกเดิมพันกันจนหน่ำใจแล้ว ดันเป็นแจ๊คโพแดงอีก ทำให้หญิงสาวมีลุ้นทั้งตอง10ไปจนถึงเสตรจ์ฟลัสช์และรอยัลเสตรจ์ฟลัสช์ ซึ่งเป็นหน้าไพ่สูงสุดในเกมส์โป๊กเกอร์

     แต่ไอ้หัวล้านเจ้ามือคงถือไพ่ดีเหมือนกัน จึงอาศัยชิปเงินทุนที่เหนือกว่าเยอะ แกล้งเกหนักๆ บีบคนเงินน้อยๆอย่างวิชุดาให้คิดหนัก

      ซึ่งมันก็ได้ผล วิชุดาเสียไปเยอะใจกำลังฝ่อ โดนขู่นิดเดียวก็หงอ เธอคิดเก็บชิปไว้เล่นเอามันอีกสามสี่ตา จึงตัดสินใจยอมหมอบทั้งๆที่มีลุ้น

    เมื่อเห็นหญิงสาวเหงื่อแตกคอตก เจ้าแว่นดำก็รู้ว่าเธอถอดใจ พอเธออ้าปากจะพูดคำว่าหมอบออกมา

                        เจ้าตัวลึกลับก็ก้มลงมากระซิบข้างหูเธอ

     “ อย่าหมอบเป็นอันขาด เกทับมันไปให้หมดหน้าตักเลย ไม่ต้องกลัว ถ้าตานี้เสียผมรับผิดชอบเอง ”

              คำพูดลอยๆแค่ไม่กี่คำของมัน ทำให้สาวใจเสาะรู้สึกฮึกเหิมขึ้นมาได้อย่างน่าประหลาด

              ในขณะที่วิชุดาจะหันไปดูหน้าว่าเขาเป็นใคร ชายลึกลับก็กระซิบปรามไว้

   “ อย่าหันมามองผม ตั้งสมาธิสนใจกับเกมส์ แล้วลุ้นไพ่ใบสุดท้ายบนโต๊ะเถอะ ผมกล้าเอาหัวเป็นประกัน ตานี้คุณรวยเละแน่นอน ”

              ถึงไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร แต่วิชุดาเกิดรู้สึกไว้ใจและเชื่อฟังเขาโดยไม่มีเหตุผล เธอมองไพ่ตัวเองแล้วยักคิ้วกับเจ้ามือ ก่อนผลักชิปที่เหลืออยู่ทั้งหมดไปข้างหน้าอย่างเด็ดเดี่ยว

          ขาไพ่คนอื่นๆไม่สู้หมอบกันหมด เหลือเพียงเจ้ามือหัวล้านคนเดียวที่ไม่ยอมหมอบ มันคิดว่าวิชุดาลักไก่ จึงหรี่ตามองเธออย่างดูแคลน แล้วเลื่อนชิปตัวเองออกมาขอดู 

     ตอนนี้เหลือสู้กันแค่ตัวต่อตัว ใครจะได้ชิปเงินเดิมพันกองโตบนโต๊ะนี้ไป ไพ่ใบสุดท้าย ที่จะหงายต่อไปนี้จะเป็นตัวตัดสินแพ้ชนะ

     สายตาทุกคู่ของขาไพ่ร่วมโต๊ะจับจ้องไปที่สำรับไพ่ในมือเจ้ามือเป็นจุดๆเดียว ทุกๆคนแม้คนที่หมอบไปแล้ว ต่างก็ลุ้นว่าไพ่ใบสุดท้ายจะออกอะไร ?

             เจ้ามือจั่วไพ่ใบบนสุดขึ้นมาหงายลงบนโต๊ะต่อหน้าทุกคน แล้วแหกปากหัวเราะออกมาลั่นห้อง ด้วยความยินดีปรีดาสุดๆ

           ไพ่ใบสุดท้ายคือ เอซโพแดงเท่ากับไพ่ที่หงายตอนนี้ เรียงตามลำดับหนึ่งถึงห้ามีดังนี้

     1...เอซ โพดำ  2...สิบ โพดำ 3...คิง โพแดง 4...แจ๊ค โพแดง และ 5...เอซ โพแดง

          เจ้ามือออกอาการเริงร่า เพราะมันถือคู่เอซอยู่เมื่อรวมกับเอซสองใบในไพ่ที่หงายก็กลายเป็น โฟร์คาร์ดเอซ หรือหอนเอซ ซึ่งเป็นหน้าไพ่หอนที่ดีที่สุดในเกมส์โป๊กเกอร์

      เจ้าหัวลูกมะอึกหงายไพ่ตนเองบนโต๊ะต่อหน้าทุกคน พลางแหงะหน้าขึ้นมายิ้มเยาะวิชุดา แล้วขยับจะกวาดชิปทั้งหมดบนโต๊ะไปเป็นของมัน

      “ เดี๋ยวค่ะ คุณจะไม่ดูไพ่ฉันก่อนเหรอ ? ” วิชุดาทักท้วง พลางอมยิ้มแก้มตุ่ย

               เจ้ามือหัวเหม่งชะงักมือ ก่อนจ้องหน้าดูแคลน และประกาศอย่างฮึกเหิม

   “ ผม หอนเอซ นะครับคุณผู้หญิง คุณ เสตรจ์ฟลัสช์ รึเปล่า? ถ้าไม่ก็อย่าหงายไพ่เลย ขายหน้าเขาเปล่าๆ ”

                          วิชุดาหัวเราะหึๆ

   “ คนขายหน้าคงไม่ใช่ฉันแน่ เพราะฉัน รอยัลสเตรจ์ฟลัสช์ เจ้าค่ะ คุณผู้ชาย อิ อิ ” เธอยักคิ้วกับไอ้เหม่งพลางหงายไพ่ทั้งสองใบในมือให้ดู

         ไพ่ที่หงายห้าใบหลังจากเอา เอซกับสิบโพดำซึ่งไม่เกี่ยวออกไป สามใบที่เหลือ เมื่อนำมารวมกับ แหม่มและสิบโพแดงของวิชุดา ก็จะเรียงกันเป็น สิบ แจ๊ค แหม่ม คิง เอซ เข้าสเตรจพอดี แถมโพแดงเหมือนกันทุกใบจึงเป็นฟลัสช์ด้วย ที่สำคัญเป็นไพ่เต๊ะแต้มสูงอีกต่างหาก 

           เมื่อ สเตรจ +ฟลัสช์+ไพ่สูง ในกติกาโป๊กเกอร์เรียกว่า รอยัลสเตรจฟลัสช์ นับเป็นหน้าไพ่ที่ใหญ่ที่สุดของเกมส์พนันในรูปแบบนี้

          ขาไพ่ร่วมโต๊ะถึงกับตกตะลึงพรึงเพริดส่งเสียงฮือฮากันอื้ออึง ต่างเข้ามาร่วมแสดงความยินดีกับชัยชนะอย่างงดงามของวิชุดากันทั่วหน้า

       เจ้ามือหน้าซีดเหงื่อแตกจำต้องยอมรับความพ่ายแพ้ ได้แต่นั่งทำตาปริบๆมองผู้ชนะกวาดเดิมพันทั้งหมดไปอย่างเซ็งๆ

            วิชุดาโกยชิปซึ่งมีมูลค่าหลายแสนเหรียญมากองไว้ตรงหน้า แล้วลุกขึ้นหันไปจะขอบคุณคนที่ช่วยเธอให้ได้ชัยชนะ  

             หญิงสาวตกตะลึงอ้าปากค้าง เมื่อพบว่าชายใส่สูทสวมแว่นดำที่ทำตัวลับๆล่อๆอยู่ข้างหลังเธอ ไม่ใช่คนแปลกหน้าหรือฆาตกรโรคจิตที่ไหน

         เขาคือ จอห์น เบล็น ผู้ชายที่หัวใจเธอเฝ้าคร่ำครวญโหยหาอยู่ตลอดเวลานั่นเอง...

                

               *****