เวลาผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ที่อีวานให้รินราทานอาหารให้มากๆ รินราก็ดูมีเนื้อขึ้นมา

รินราพูดถามออกไปทั้งที่หัวใจของเธอนั้นกำลังสั่นกลัวอยู่

เสียงเยือกเย็นพูดออกมาพร้อมกับไม่เงยหน้าขึ้นมามองรินราเลยสักนิดเดียว

รินราพูดรับคำสั่งของอีวานเรียบร้อยแล้วก็เดินออกไปด้วยใบหน้าที่มีความกังวลใจและหวาดกลัวอยู่อย่างมาก

อีทานพูดออกมาเมื่อรินรามาเล่าทุกอย่างให้เขาฟังจนหมดแล้ว ตั้งแต่ที่เธอบอกว่าจะอุ้มบุญตั้งท้องกับพี่ชายของเขาเมื่ออาทิตย์ก่อน อีทานก็เป็นห่วงรินรามาโดยตลอดเวลา

รินราพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

อีทานได้แต่พูดแบบนี้เพื่อให้กำลังใจรินรา

เวลาชั่งผ่านไปอย่างรวดเร็วและได้เวลาที่รินราจะไปหาอีวานแล้วเพราะนี้ก็สี่ทุ่มแล้ว

รินราตอบเสียงสั่นๆและค่อยๆก้าวขาเข้าไปในห้องนั้นด้วยหัวใจที่เต้นแรงด้วยความหวั่นกลัว

อีวานพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เป็นเหมือนเรื่องปกติธรรมดาสำรับเขามาก แต่สำรับรินรานั้นเธอหวั่นกลัวอย่างมากในครั้งแรกแบบนี้

อีวานพูดออกมาเสียงนิ่งๆพร้อมกับถอดเสื้อผ้าของเขาออกอย่างรวดเร็วเพราะเขาจะรีบทำให้มันจบมันจะได้ไม่เสียเวลาของเขา

รินราถอดเสื้อผ้าของเธอออกด้วยมือที่สั่นๆ ใบหน้าของเธอตื่นกลัวมากๆกับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นนี้

รินราตัดสินใจพูดออกมาไปเสียงเบาๆ....

อีวานพูดออกมาพร้อมกับทำท่าทางหงุดหงิด....

รินราตอบกลับไปเสียงเบาๆสั่นๆ....

รินราตอบกับไปเสียงสั่นๆพร้อมกับก้มหน้าของเธอลงมามองที่เท้าของตัวเองอย่างหวาดหวั่นมากๆ....

อีวานพูดออกมาเหมือนเป็นเรื่องธรรมดามากๆ แต่คนฟังอย่างรินรานั่นกับมีใบหน้าที่แดงระเรื่อด้วยความเขินอาย แต่เธอก็ทำตามที่อีวานบอกเพราะเธอพูดไปแล้วว่าจะเชื่อฟังเขา

อีวานพูดสั่งออกมาเสียงนิ่งๆทั้งที่สายตาของเขานั้นเริ่มพอใจในส่วนเว้าส่วนโค้งของรินรามากขึ้นแล้ว

รินราขึ้นไปนอนที่เตียงใหญ่ตามคำพูดของอีวาน จากนั้นไม่นานอีวานก็ขึ้นมาที่เตียงใหญ่อย่างช้าพร้อมกับถอดเสื้อผ้าออกจนจะหมด เผยให้เห็นก้ามมัดแน่นๆซิกแพคสวยๆ เรียงรายสวยงามแบบฉบับผู้ชายที่มีเสน่ห์ที่มองสุดๆ

เสียงเยือกเย็นพูดสั่งออกมา รินราได้ยินก็ทำตามทันทีหลับตาอย่างรวดเร็ว..... มุนปากร้ายๆยิ้มออกมาในความใสชื่อที่ไม่รู้ว่าแสร้งทำหรือไม่ของผู้หญิงคนนี้