บทนำ
-
ณ เมืองโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น
-
เฮย์จิ
กลับมาแล้วครับ
-
แม่
กลับมาแล้วเหรอลูก
-
แม่
เรียนเป็นไงบ้าง
-
เฮย์จิ
ก็ดีครับแม่
-
เฮย์จิ
พ่อล่ะครับ
-
แม่
ยังไม่กลับเลย
-
แม่
เห็นว่ามีประชุมของที่ทำงานน่ะ
-
เฮย์จิ
งั้นผมขึ้นไปบนห้องนะครับ
-
แม่
จ้ะ เดี๋ยวแม่ทำกับข้าวเสร็จแม่จะเรียกนะ
-
เฮย์จิ
ครับ
-
เฮย์จินอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียง จนเวลาผ่านไปสักพักแม่ก็มาเรียกลงไปกินข้าว
-
แม่
เฮย์จิ
-
แม่
ลงมากินข้าวได้แล้วลูก
-
เฮย์จิ
ครับแม่
-
พ่อ
อ้าว เฮย์จิ
-
เฮย์จิ
สวัสดีครับพ่อ
-
พ่อ
เรียนเป็นไงบ้างล่ะ
-
เฮย์จิ
ก็ดีครับ
-
แม่
คุณคะ เอาข้าวเพิ่มมั้ย
-
พ่อ
พอแค่นั้นแหละ ขอบคุณนะแม่
-
พ่อ
เอ้อ วันนี้พ่อไปประชุมมา
-
พ่อ
มีข่าวดีมาฝากด้วยล่ะ
-
แม่
อะไรเหรอคะ
-
พ่อ
คือยังงี้
-
พ่อ
พ่อได้ย้ายไปทำงานต่างประเทศน่ะ
-
แม่
ว้าว จริงเหรอคะ
-
พ่อ
เริ่มเดินทางอาทิตย์หน้า แต่ว่า...
-
แม่
แต่ว่าอะไรคะ
-
พ่อ
ทางบริษัทให้พาครอบครัวไปด้วยได้แค่ 1 คนน่ะ
-
แม่
อย่างนี้ก็แย่เลยสิ
-
พ่อ
เฮย์จิ
-
เฮย์จิ
ครับ
-
พ่อ
พ่อ จะพาแม่ไปทำงานต่างประเทศกับพ่อ
-
เฮย์จิ
ครับ?
-
พ่อ
ส่วนลูกน่ะ
-
พ่อ
พ่อได้ย้ายโรงเรียนลูกไปอยู่กับคุณย่าแล้วนะ
-
เฮย์จิ
ห้ะ อะไรนะครับ!!!
-
พ่อ
พ่อน่ะ ได้ย้ายลูกให้ไปอยู่กับคุณย่าชั่วคราวน่ะ
-
พ่อ
แค่ไปทำงานปีกว่าๆเอง
-
พ่อ
พ่อจะเริ่มเดินทางอาทิตย์หน้า
-
พ่อ
แม่ช่วยจัดกระเป๋าให้พ่อด้วยนะ
-
แม่
ค่ะ
-
เฮย์จิ
เอ่อ พ่อครับ
-
เฮย์จิ
คุณย่านี่อยู่ที่ไหนเหรอครับ
-
พ่อ
อ้อ
-
พ่อ
คุณย่าของลูกน่ะ
-
พ่อ
เปิดเรียวกังอยู่ที่จังหวัดคุมาโมโตะนั่นล่ะ
-
เฮย์จิ
ไกลเลยนะนั่น
-
เฮย์จิ
ให้ผมไปจริงๆเหรอครับ
-
พ่อ
ก็จริงน่ะสิ
-
พ่อ
พ่อทำเรื่องย้ายโรงเรียนให้แล้ว
-
พ่อ
อีกแค่อาทิตย์กว่าๆโรงเรียนแกก็ปิดเทอมแล้วไม่ใช่เรอะ
-
พ่อ
ก็ถือโอกาสไปเริ่มต้นที่โรงเรียนใหม่ซะเลยสิ
-
เฮย์จิ
ก็ได้ครับ
-
2 อาทิตย์ต่อมา
-
สถานีรถไฟ โตเกียว-คุมาโมโตะ
-
พ่อ
เอาล่ะ เฮย์จิ
-
พ่อ
พ่อมาส่งแค่นี้นะ
-
แม่
แม่โทรไปบอกคุณย่าให้แล้วนะ
-
พ่อ
พอไปถึงที่นู่นน่ะ เดี๋ยวก็มีคนจากโรงแรมมารอต้อนรับลูกเองนะ
-
เฮย์จิ
ครับๆ
-
พ่อ
งั้นพ่อไปก่อนนะ
-
พ่อ
เดี๋ยวจะไปเช็คอินขึ้นเครื่องไม่ทัน
-
แม่
โชคดีนะลูก
-
แม่
เดินทางปลอดภัยนะ
-
เฮย์จิ
ครับ
-
แล้วพ่อกับแม่ก็ขับรถไปสนามบิน ผมลากกระเป๋าสัมภาระไปซื้อตั๋วรถไฟแล้วนั่งรอที่ม้านั่ง
-
เฮย์จิ
เฮ้อ นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ย
-
เฮย์จิ
ต้องไปอยู่กับคุณย่า ที่จำหน้าแทบไม่ได้เลยเนี่ยนะ
-
เฮย์จิ
ให้ตายสิ
-
เฮย์จิหยิบหูฟังออกมาแล้วนั่งฟังเพลง เพื่อฆ่าเวลาจนกว่าจะถึงเวลาที่รถไฟจะออกจากสถานี
-
ฮารุ
เอ่อ... คุณคะ
-
ฮารุ
คุณคะ
-
เฮย์จิ
ครับๆ
-
เฮย์จิ
มีอะไรเหรอครับ
-
ฮารุ
คือว่าที่ตรงนี้มีคนนั่งหรือเปล่าคะ
-
เฮย์จิ
อ้อ
-
เฮย์จิ
ได้ครับๆ
-
เฮย์จิเขยิบตัวให้เด็กหญิงเล็กน้อย เพื่อให้เธอมีที่นั่ง เธอนั่งลงและหยิบหนังสือการ์ตูนขึ้นมาอ่าน
-
เธออ่านไปได้ซักพัก เธอก็ปิดหนังสือแล้วหันมามองเฮย์จิ
-
ฮารุ
คุณจะไปไหนเหรอคะ
-
เฮย์จิ
อะไรนะครับ
-
เฮย์จิเอาหูฟังออกแล้วถามเธออีกครั้งว่าเธอพูดว่าอะไร
-
ฮารุ
คุณจะไปไหนเหรอคะ
-
เฮย์จิ
อ้อ
-
เฮย์จิ
ผมจะไปเมืองคุมาโมโตะน่ะครับ
-
ฮารุ
จริงเหรอคะ
-
ฮารุ
ที่เดียวกันเลย
-
เฮย์จิ
แล้วคุณมาทำอะไรที่โตเกียวล่ะครับ
-
ฮารุ
อ้อ ชั้นมาซื้อหนังสือการ์ตูนน่ะค่ะ
-
เฮย์จิ
มาไกลจังเลยนะครับ
-
เฮย์จิ
ซื้อมาเยอะเลยนะครับ
-
ฮารุ
ค่ะ
-
ฮารุ
ที่ร้านขายของแถวนั้นมันไม่มีเล่มต่อน่ะค่ะ
-
ฮารุ
เลยขอค่าขนมจากคุณย่ามาโตเกียว
-
เฮย์จิ
อ้อ
-
เฮย์จิ
ผมก็จะไปหาคุณย่าเหมือนกันครับ
-
ฮารุ
จริงเหรอคะ
-
เฮย์จิ
ครับ
-
เมื่อถึงเวลาที่จะต้องขึ้นรถไฟ เฮย์จิก็ลากกระเป๋าไปขึ้นรถไฟ พอมาถึง เขาก็หาที่นั่งริมหน้าต่างเพราะอยากดูวิวระหว่างการเดิน พอเจอเขาก็นั่งลง และเก็บกระเป๋าสัมภาระขึ้น
-
ฮารุ
สวัสดีค่ะ
-
เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นอีกครั้ง เฮย์จิหันไปมอง ก็เห็นว่าเป็นเด็กสาวคนเดิมกับที่เจอก่อนหน้านี้
-
ฮารุ
ขอนั่งด้วยคนได้ไหมคะ
-
เฮย์จิ
อ้อๆ
-
เฮย์จิ
ได้สิครับ
-
ฮารุ
ขอบคุณค่ะ
-
เด็กสาววางกระเป๋าสัมภาระและก็นั่งลงข้างๆเฮย์จิ
-
ฮารุ
จริงด้วย
-
ฮารุ
ชั้นยังไม่รู้จักชื่อคุณเลย
-
เฮย์จิ
อ้อ ผมชื่อเฮย์จิครับ
-
เฮย์จิ
มิโนริ เฮย์จิ
-
เฮย์จิ
แล้วคุณ..
-
ฮารุ
ฮารุค่ะ
-
ฮารุ
ฟูจิโมโตะ ฮารุค่ะ
-
ฮารุ
ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ
-
เฮย์จิ
ยินดีที่ได้รู้จักครับ
-
ฮารุ
ค่ะ ^-^
-
เฮย์จิ
เอ่อ
-
เฮย์จิ
คือว่า
-
เฮย์จิ
เมืองคุมาโมโตะนี่
-
เฮย์จิ
เป็นแบบไหนเหรอครับ
-
ฮารุ
ก็เป็นเมืองที่เงียบสงบมากเลยค่ะ
-
ฮารุ
มีต้นไม้ แม่น้ำ ภูเขา
-
ฮารุ
ทำไมเหรอคะ
-
เฮย์จิ
ผมคิดว่าผมคงไม่เหมาะกับที่นั่นน่ะ
-
ฮารุ
ทำไมล่ะคะ
-
เฮย์จิ
คือพ่อผมเขาให้ย้ายไปเรียนที่นั่นน่ะสิครับ
-
ฮารุ
อ้อ
-
ฮารุ
แล้วย้ายมาเพราะอะไรเหรอคะ
-
เฮย์จิ
เอ่อ
-
เฮย์จิ
เรื่องที่ทำงานของพ่อน่ะ
-
ฮารุ
พ่อโดนไล่ออกเหรอคะ
-
เฮย์จิ
-_-
-
เฮย์จิ
ไม่ใช่แล้วครับ
-
เฮย์จิ
พ่อไปทำงานต่างประเทศน่ะครับ
-
ฮารุ
อ่อ
-
ฮารุ
แบบนี้นี่เอง
-
ฮารุ
งั้นก็ยินดีต้อนรับสู่คุมาโมโตะนะคะ
-
รถไฟค่อยๆชลอลง เฮย์จิมองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นต้นไม้ ภูเขา ทุ่งนา บ้านคนอยู่เล็กน้อย
-
เฮย์จิ
ถึงแล้วเหรอเนี่ย
-
ฮารุ
ค่ะ
-
ฮารุ
นั่งรถไฟจากโตเกียวมาที่นี่แค่ 30 นาทีเองค่ะ
-
เฮย์จิ
ไวเหมือนกันแฮะ
-
ฮารุ
ลงกันเถอะค่ะ
-
เฮย์จิ
งั้นแยกกันตรงนี้นะครับ
-
ฮารุ
ค่ะ
-
ฮารุ
โชคดีนะคะ
-
เฮย์จิ
ครับ
-
เฮย์จิลงมาจากรถไฟ แล้วเดินออกมาจากสถานีรถไฟ มองไปทางไหนก็เจอทุ่งนา กับภูเขา บ้านคนมีแค่เล็กน้อยเท่านั้น
-
เฮย์จิ
ไหนบอกจะมีคนมารับไง
-
เฮย์จิ
ให้ตายสิ
-
เฮย์จิ
ถามทางคนแถวนี้ละกัน
-
เฮย์จิ
พ่อบอกชื่อโรงแรมไว้นี่นา
-
เฮย์จิ
ลองถามดูดีกว่า
-
เฮย์จิ
เอ่อ.. ขอโทษนะครับ
-
เฮย์จิ
โรงแรมคุมาโมโนริไปทางไหนเหรอครับ
-
เฮย์จิเดินเข้าไปถามชาวบ้านแถวนั้น ซึ่งชาวบ้านก็บอกทางให้เฮย์จิ
-
เฮย์จิ
ขอบคุณมากครับ
-
เฮย์จิขอบคุณแล้วก็เดินตามทางที่ชาวบ้านคนนั้นได้บอกมา
-
เฮย์จิ
ตรงไปจะเจอย่านชุมชนงั้นเหรอ
-
เฮย์จิเดินถือกระเป๋ามาราวๆกิโลกว่าๆจากสภานีรถไฟก็มาเจอกับย่านชุมชน
-
เฮย์จิ
-
เฮย์จิ
เงียบเชียบดีแฮะ
-
เฮย์จิ
พอมาถึงก็เดินตรงไปอีกหน่อย
-
เฮย์จิ
ก็จะเจอโรงแรม
-
เฮย์จิเดินตรงมาก็เจอเข้ากับโรงแรม
-
เฮย์จิ
-
เฮย์จิ
เล็กกว่าที่คิดแฮะ
-
เฮย์จิเปิดประตูเข้าไปในโรงแรมก็เจอเข้ากับ...
-
ฮารุ
สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับสู่โรงแรมคุมาโมโนริค่ะ
-
เฮย์จิ
ห้ะ นี่เธอ?
-
ฮารุ
อ้าว คุณเฮย์จิ
-
จบ
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น