กระถิน...
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
" ลุง!! ถินเข้าไปได้ป่าว "
ฉันเคาะประตูตะโกนถามคนที่อยู่ด้านในเมื่อทำความสะอาดห้องครัวเรียบร้อยแล้ว
" ไม่ต้องเข้ามาฉันกำลังจะออกไป "
พอคนด้านในตะโกนกลับมาแบบนั้นฉันจึงเดินไปนั่งรอที่โซฟาในห้องนั่งเล่น ตอนนี้ไข่ใบสุดท้ายได้ระเบิดและสลายหายไปในถังขยะเรียบร้อยแล้วและฉันก็หิวมากๆด้วยแต่ไม่มีอะไรกินจะออกไปซื้อของกินก็ไม่มีตังช่างน่าเวทนาอะไรอย่างนี้กระถินเอ้ย!!
" เรียกฉันมีอะไร "
คนตัวสูงสวมสูทสีดำถามขึ้นเมื่อเดินออกมาจากห้องนอน วันหยุดก็ยังจะแต่งตัวแบบนี้อีกนะลุงไม่พักผ่อนเหมือนคนอื่นบ้างหรือไงหรือมีร่างกายเอาไว้ทำงานอย่างเดียวเนี่ย
" ถินหิวข้าว "
ฉันหันไปบอกคนตัวสูงที่ยืนอยู่แต่ไม่ได้เดินเข้ามาพลางกุมท้องตัวเองเอาไว้พร้อมกับส่งสายตาน่าสงสารไปให้เหมือนที่เคยทำกับป้าหนาวและใครหลายๆคนเลาที่ฉันไม่มีตังกินข้าวจริงๆ
" ข้าวก็อยู่ในครัวไงทำไมไม่กิน "
" มันไม่มีกับข้าวนะลุงถินกินข้าวเปล่าได้ที่ไหนกันล่ะ "
" ก็ไปซื้อกับข้าวสิมาบอกฉันทำไมฉันจะออกไปทำธุระไม่ได้ว่างเหมือนเธอนะ "
ใจร้าย!!
" ก็ถินไม่มีตังนี่ "
ฉันบอกคนตัวสูงที่ยืนทำหน้าหงุดหงิดอยู่่ ก็ฉันไม่มีจริงๆนี่นาขนมก็ไม่ได้ขายจะเอาเงินที่ไหนใช้ล่ะงานที่ทำอยู่ก็ยังไม่ถึงสิ้นเดือนเงินเดือนก็ยังไม่ออกน่ะสิ วู้!!
" เฮ้อ!! งั้นก็นั่งรอตรงนี้เดี๋ยวฉันไปทำอะไรให้กินขืนปล่อยให้เธอเข้าครัวมีหวังข้าวของได้พังกันพอดี "
คนตัวสูงส่ายหัวไปมาก่อนจะทำหน้าเซ็งๆเดินเข้าครัวไปสุดยอดบอดี้การ์ดทำกับข้าวให้กิน สุดยอดไปเลย!! ว่าแต่ในครัวมีแค่ข้าวนะอย่างอื่นที่เป็นกับข้าวก็ไม่มีเหลือแล้ว หรือว่าลุงเอาอะไรซ่อนไว้แล้วฉันหาไม่เจอ
กลิ่นอาหารหอมๆที่ลอยมาแตะจมูกทำให้ฉันรู้ว่าใครบางคนที่อยู่ในครัวกำลังทำอาหารอยู่ กลิ่นกระเทียวเจียวหอมๆของลุงหมีช่างปลุกต่อมอยากอาหารของฉันได้ดีจริงๆเลยพูดแล้วท้องก็ร้องเลยวุ้ย!!
" กับข้าวอยู่ในครัว วันนี้เธอก็เตรียมตัวไปทำงานตอนเย็นด้วยล่ะเดี๋ยวฉันจะออกไปทำธุระข้างนอกเย็นๆจะกลับ "
คนที่เดินออกมาจากห้องครัวร่ายยาวพลางถอดผ้ากันเปื้อนออกก่อนจะเอามาพาดไว้บนไหล่ของฉันแล้วเดินเลยไป
" แล้วก็อย่างสร้างปัญหาล่ะ "
คนที่เดินเลยฉันไปชะงักเท้าก่อนจะหันมาพูดกับฉันอีกครั้งด้วยน้ำเสียงดุๆ รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเด็กจริงๆก็ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่นี่แหละทั้งๆที่ฉันน่ะโตเป็นสาวแล้วนะเรียนมหาลัยแล้วด้วย ทั้งสาวทั้งสวยขนาดนี้มามองว่าฉํนเป็นเด็กได้ยังไง
" ลุง!! ทำไมเป็นข้าวผัดอะ "
ฉันที่เดินเข้าไปในครัวด้วยความหิวก็ต้องวิ่งหน้าตื่นออกมาพร้อมกับถือจานข้าวผัดไว้ในมือก่อนจะร้องถามคนที่กำลังจะเดินไปเปิดประตู
" ไม่กินหรือไงไหนบอกว่าหิวข้าว "
คนหน้านิ่งหันมาถามพลางเหลือบมองจานข้าวผัดที่ฉันถืออยู่
" มันมีแต่ผักอะลุงไม่เห็นมีหมูมีไก่มีไข่เลยอะ ถินไม่ชอบกินผัก "
ฉันบอกคนตรงหน้าที่เริ่มขมวดคิ้วเล็กน้อยใส่ฉัน ก็ในจานข้าวผัดนี่มีแต่มะเขือเทศ แครอท กับคะน้าไม่เห็นมีเนื้อสัตว์หรือไข่ไก่เลยนี่นาแล้วฉันน่ะกินผักที่ไหนกันล่ะ
" อย่าเรื่องมากได้มั้ยฉันทำให้กินก็กินให้หมด "
คนตรงหน้าพูดเสียงดุก่อนจะหันหลังกลับไปโดยไม่สนใจว่าฉันกำลังทำหน้างออยู่ ฉันไม่ได้เรื่องมากนะแค่ไม่ชอบกินผักเท่านั้นเอง
" แล้วถ้ากินไม่หมดหรือเขี่ยผักทิ้งฉันจะตัดเงินเดือนเธอ "
คนตรงหน้าหันมาอีกครั้งพลางกำชับกับฉัน โหเอะอะก็จะตัดเงินเดือนตัดเงินเดือนตาแก่ใจร้ายเอ้ย!!
" ที่นี่มีกล้องวงจรปิดอย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะว่าเธอทำอะไร "
เหมือนตาลุงแก่ใจร้ายอ่านใจฉันออกงั้นแหละรู้ด้วยว่าฉันคิดจะทำอะไรอยู่
" ก็ถินไม่ชอบกินผักนี่มันเหม็นเขียวอะ "
" แครอทสีอะไร "
คนตรงหน้าถามพลางถอนหายใจไปด้วย
" สีส้ม "
ฉันตอบ
" งั้นก็กินได้ "
หูยเล่นแบบนี้เลยหรอ
" มะเขือเทศสีอะไร "
คนตรงหน้าถามต่อ
" สีแดง "
" งั้นก็กินได้เพราะไม่ใช่สีเขียว "
" แล้วคะน้าล่ะลุงถินไม่ชอบอะเอาทิ้งนะ "
ฉันรีบถาม
" กินให้หมด "
โหไม่อนุโลมให้กันบ้างเลย
" ไปนั่งกินข้าวได้แล้ว แล้วก็อ่านหนังสือซะบ้างเธอเรียนยังไงของเธอฉันไม่เคยเห็นเธออ่านหนังสือเลยตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ "
ขี้บ่นเอ้ย!!
" ลุง!! เดี๋ยวก่อนสิ "
ฉันร้องบอกคนที่เปิดประตูและกำลังจะก้าวขาออกจากห้องเมื่อนึกได้ว่าวันนี้ต้องไปหายาย
" อะไรอีก "
" วันนี้ถินไปหายายนะเดี๋ยวจะรีบกลับ "
ฉันบอก
" อื้ม "
" แต่ถินไม่มีตังอะไหนๆลุงก็เป็นผู้ปกครองของถินแล้วให้ค่าขนมถินด้วยสิเงินเดือนถินยังไม่ออกเลย "
ฉันพูดยิ้มๆพลางแบมือข้างหนึ่งออกเพื่อขอค่าขนมจากคนตรงหน้าที่ตอนนี้กำลังทำหน้าเบื่อโลกใส่ฉันอยู่ ช่วยไม่ได้นะใครบอกให้ลุงมาเป็นผู้ปกครองฉันล่ะ
" เอาไปแล้วก็รีบไปรีบกลับด้วยล่ะ "
ธนบัตรสีแดงแผ่นเรียบถูกคนตรงหน้าวางแหมะลงบนมือของฉันด้วยท่าทางเซ็งๆ อะไรของลุงเนี่ย!!
" ร้อยเดียวเองหรอลุง "
" เป็นเด็กเป็นเป็นเล็กใช้อะไรเยอะแยะ "
หูยพูดแบบนี้เดี๋ยวแม่ก็แหวกกระดุมเสื้อโชว์ซะหรอกเด็กเล็กที่ไหนล่ะใหญ่เบ้อเริ่มเลยนะลุง
" งกอะ "
ฉันพรึมพรำคนเดียวแต่เหมือนตาลุงแก่ใจร้ายจะได้ยินเพราะส่งสายตาดุๆมาที่ฉัน
" นั่งรถจากที่นี่ไปหายายกี่ต่อ "
คนตรงหน้าถาม
" ต่อเดียวถึงค่ะ "
" ค่ารถเมล์ประเทศไทยรถธรรมดาแปดบาท ไปกลับก็สิบหกบาทฉันให้ไปตั้งร้อยหนึ่งทำไมจะไม่พอ "
งกจริงๆด้วย
" ก็ถินจะนั่งรถแอร์ไงลุง "
" รถแอร์ก็ไปกลับไม่ถึงสี่สิบ "
รู้อีก
" ซื้อของฝากให้ยายไงลุง "
ฉันรีบบอก
" คุณยายของเธอคุณหมอเป็นคนจัดอาหารให้ ไม่ได้รับอนุญาตให้ทานอาหารอย่างอื่น "
รู้อีก
" ค่าข้าวถินไง "
ฉันว่าพลางยู่หน้าใส่
" ค่าข้าวร้านอาหารตามสั่งประเทศไทยประมาณสี่สิบห้าบาทถึงห้าสิบบาทน้ำดื่มในร้านฟรีไม่ต้องซื้อ ค่ารถไปกลับอีกสิบแปดบาทไม่ต้องนั่งรถแอร์มันเปลืองแล้วก็รอนาน ร้อยหนึ่งที่ฉันให้เธอไปเหลือตั้งเยอะเอากลับมาทอนด้วย "
โหลุง!!
" ค่าขนมด้วยนะลุงถินต้องกินขนม "
" ถ้าจะกินขนมก็ไม่ต้องกินข้าวถ้าจะกินข้าวก็ไม่ต้องกินขนม กลับเข้าไปข้างในได้แล้วฉันจะออกไปข้างนอก "
" .......... "
ตาแก่ใจร้ายเอ้ย!!
>>> จากนี้ไปไรท์จะเริ่มสุ่มติดเหรียญแล้วนะคะ จะติดเป็นบาง EP. เท่านั้นค่ะติดไม่เยอะจริงจริ๊งงง!!