กระถิน... 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก 

" ลุง!! ถินเข้าไปได้ป่าว " 

ฉันเคาะประตูตะโกนถามคนที่อยู่ด้านในเมื่อทำความสะอาดห้องครัวเรียบร้อยแล้ว  

 

" ไม่ต้องเข้ามาฉันกำลังจะออกไป " 

พอคนด้านในตะโกนกลับมาแบบนั้นฉันจึงเดินไปนั่งรอที่โซฟาในห้องนั่งเล่น ตอนนี้ไข่ใบสุดท้ายได้ระเบิดและสลายหายไปในถังขยะเรียบร้อยแล้วและฉันก็หิวมากๆด้วยแต่ไม่มีอะไรกินจะออกไปซื้อของกินก็ไม่มีตังช่างน่าเวทนาอะไรอย่างนี้กระถินเอ้ย!! 

 

" เรียกฉันมีอะไร " 

คนตัวสูงสวมสูทสีดำถามขึ้นเมื่อเดินออกมาจากห้องนอน วันหยุดก็ยังจะแต่งตัวแบบนี้อีกนะลุงไม่พักผ่อนเหมือนคนอื่นบ้างหรือไงหรือมีร่างกายเอาไว้ทำงานอย่างเดียวเนี่ย 

 

" ถินหิวข้าว " 

ฉันหันไปบอกคนตัวสูงที่ยืนอยู่แต่ไม่ได้เดินเข้ามาพลางกุมท้องตัวเองเอาไว้พร้อมกับส่งสายตาน่าสงสารไปให้เหมือนที่เคยทำกับป้าหนาวและใครหลายๆคนเลาที่ฉันไม่มีตังกินข้าวจริงๆ 

 

" ข้าวก็อยู่ในครัวไงทำไมไม่กิน " 

 

" มันไม่มีกับข้าวนะลุงถินกินข้าวเปล่าได้ที่ไหนกันล่ะ " 

 

" ก็ไปซื้อกับข้าวสิมาบอกฉันทำไมฉันจะออกไปทำธุระไม่ได้ว่างเหมือนเธอนะ " 

ใจร้าย!! 

 

" ก็ถินไม่มีตังนี่ " 

ฉันบอกคนตัวสูงที่ยืนทำหน้าหงุดหงิดอยู่่ ก็ฉันไม่มีจริงๆนี่นาขนมก็ไม่ได้ขายจะเอาเงินที่ไหนใช้ล่ะงานที่ทำอยู่ก็ยังไม่ถึงสิ้นเดือนเงินเดือนก็ยังไม่ออกน่ะสิ วู้!! 

 

" เฮ้อ!! งั้นก็นั่งรอตรงนี้เดี๋ยวฉันไปทำอะไรให้กินขืนปล่อยให้เธอเข้าครัวมีหวังข้าวของได้พังกันพอดี " 

คนตัวสูงส่ายหัวไปมาก่อนจะทำหน้าเซ็งๆเดินเข้าครัวไปสุดยอดบอดี้การ์ดทำกับข้าวให้กิน สุดยอดไปเลย!! ว่าแต่ในครัวมีแค่ข้าวนะอย่างอื่นที่เป็นกับข้าวก็ไม่มีเหลือแล้ว หรือว่าลุงเอาอะไรซ่อนไว้แล้วฉันหาไม่เจอ 

 

กลิ่นอาหารหอมๆที่ลอยมาแตะจมูกทำให้ฉันรู้ว่าใครบางคนที่อยู่ในครัวกำลังทำอาหารอยู่ กลิ่นกระเทียวเจียวหอมๆของลุงหมีช่างปลุกต่อมอยากอาหารของฉันได้ดีจริงๆเลยพูดแล้วท้องก็ร้องเลยวุ้ย!! 

 

" กับข้าวอยู่ในครัว วันนี้เธอก็เตรียมตัวไปทำงานตอนเย็นด้วยล่ะเดี๋ยวฉันจะออกไปทำธุระข้างนอกเย็นๆจะกลับ " 

คนที่เดินออกมาจากห้องครัวร่ายยาวพลางถอดผ้ากันเปื้อนออกก่อนจะเอามาพาดไว้บนไหล่ของฉันแล้วเดินเลยไป 

 

" แล้วก็อย่างสร้างปัญหาล่ะ " 

คนที่เดินเลยฉันไปชะงักเท้าก่อนจะหันมาพูดกับฉันอีกครั้งด้วยน้ำเสียงดุๆ รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเด็กจริงๆก็ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่นี่แหละทั้งๆที่ฉันน่ะโตเป็นสาวแล้วนะเรียนมหาลัยแล้วด้วย ทั้งสาวทั้งสวยขนาดนี้มามองว่าฉํนเป็นเด็กได้ยังไง 

 

" ลุง!! ทำไมเป็นข้าวผัดอะ " 

ฉันที่เดินเข้าไปในครัวด้วยความหิวก็ต้องวิ่งหน้าตื่นออกมาพร้อมกับถือจานข้าวผัดไว้ในมือก่อนจะร้องถามคนที่กำลังจะเดินไปเปิดประตู 

 

" ไม่กินหรือไงไหนบอกว่าหิวข้าว " 

คนหน้านิ่งหันมาถามพลางเหลือบมองจานข้าวผัดที่ฉันถืออยู่ 

 

" มันมีแต่ผักอะลุงไม่เห็นมีหมูมีไก่มีไข่เลยอะ ถินไม่ชอบกินผัก " 

ฉันบอกคนตรงหน้าที่เริ่มขมวดคิ้วเล็กน้อยใส่ฉัน ก็ในจานข้าวผัดนี่มีแต่มะเขือเทศ แครอท กับคะน้าไม่เห็นมีเนื้อสัตว์หรือไข่ไก่เลยนี่นาแล้วฉันน่ะกินผักที่ไหนกันล่ะ 

 

" อย่าเรื่องมากได้มั้ยฉันทำให้กินก็กินให้หมด " 

คนตรงหน้าพูดเสียงดุก่อนจะหันหลังกลับไปโดยไม่สนใจว่าฉันกำลังทำหน้างออยู่ ฉันไม่ได้เรื่องมากนะแค่ไม่ชอบกินผักเท่านั้นเอง 

 

" แล้วถ้ากินไม่หมดหรือเขี่ยผักทิ้งฉันจะตัดเงินเดือนเธอ " 

คนตรงหน้าหันมาอีกครั้งพลางกำชับกับฉัน โหเอะอะก็จะตัดเงินเดือนตัดเงินเดือนตาแก่ใจร้ายเอ้ย!! 

 

" ที่นี่มีกล้องวงจรปิดอย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะว่าเธอทำอะไร " 

เหมือนตาลุงแก่ใจร้ายอ่านใจฉันออกงั้นแหละรู้ด้วยว่าฉันคิดจะทำอะไรอยู่ 

 

" ก็ถินไม่ชอบกินผักนี่มันเหม็นเขียวอะ " 

 

" แครอทสีอะไร " 

คนตรงหน้าถามพลางถอนหายใจไปด้วย 

 

" สีส้ม " 

ฉันตอบ 

 

" งั้นก็กินได้ " 

หูยเล่นแบบนี้เลยหรอ 

 

" มะเขือเทศสีอะไร " 

คนตรงหน้าถามต่อ 

 

" สีแดง " 

 

" งั้นก็กินได้เพราะไม่ใช่สีเขียว " 

 

" แล้วคะน้าล่ะลุงถินไม่ชอบอะเอาทิ้งนะ " 

ฉันรีบถาม 

 

" กินให้หมด " 

โหไม่อนุโลมให้กันบ้างเลย 

 

" ไปนั่งกินข้าวได้แล้ว แล้วก็อ่านหนังสือซะบ้างเธอเรียนยังไงของเธอฉันไม่เคยเห็นเธออ่านหนังสือเลยตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ " 

ขี้บ่นเอ้ย!! 

 

" ลุง!! เดี๋ยวก่อนสิ " 

ฉันร้องบอกคนที่เปิดประตูและกำลังจะก้าวขาออกจากห้องเมื่อนึกได้ว่าวันนี้ต้องไปหายาย 

 

" อะไรอีก " 

 

" วันนี้ถินไปหายายนะเดี๋ยวจะรีบกลับ " 

ฉันบอก 

 

" อื้ม " 

 

" แต่ถินไม่มีตังอะไหนๆลุงก็เป็นผู้ปกครองของถินแล้วให้ค่าขนมถินด้วยสิเงินเดือนถินยังไม่ออกเลย " 

ฉันพูดยิ้มๆพลางแบมือข้างหนึ่งออกเพื่อขอค่าขนมจากคนตรงหน้าที่ตอนนี้กำลังทำหน้าเบื่อโลกใส่ฉันอยู่ ช่วยไม่ได้นะใครบอกให้ลุงมาเป็นผู้ปกครองฉันล่ะ 

 

" เอาไปแล้วก็รีบไปรีบกลับด้วยล่ะ " 

ธนบัตรสีแดงแผ่นเรียบถูกคนตรงหน้าวางแหมะลงบนมือของฉันด้วยท่าทางเซ็งๆ อะไรของลุงเนี่ย!! 

 

" ร้อยเดียวเองหรอลุง " 

 

" เป็นเด็กเป็นเป็นเล็กใช้อะไรเยอะแยะ " 

หูยพูดแบบนี้เดี๋ยวแม่ก็แหวกกระดุมเสื้อโชว์ซะหรอกเด็กเล็กที่ไหนล่ะใหญ่เบ้อเริ่มเลยนะลุง 

 

" งกอะ " 

ฉันพรึมพรำคนเดียวแต่เหมือนตาลุงแก่ใจร้ายจะได้ยินเพราะส่งสายตาดุๆมาที่ฉัน 

 

" นั่งรถจากที่นี่ไปหายายกี่ต่อ " 

คนตรงหน้าถาม 

 

" ต่อเดียวถึงค่ะ " 

 

" ค่ารถเมล์ประเทศไทยรถธรรมดาแปดบาท ไปกลับก็สิบหกบาทฉันให้ไปตั้งร้อยหนึ่งทำไมจะไม่พอ " 

งกจริงๆด้วย 

 

" ก็ถินจะนั่งรถแอร์ไงลุง " 

 

" รถแอร์ก็ไปกลับไม่ถึงสี่สิบ " 

รู้อีก 

 

" ซื้อของฝากให้ยายไงลุง " 

ฉันรีบบอก 

 

" คุณยายของเธอคุณหมอเป็นคนจัดอาหารให้ ไม่ได้รับอนุญาตให้ทานอาหารอย่างอื่น " 

รู้อีก 

 

" ค่าข้าวถินไง " 

ฉันว่าพลางยู่หน้าใส่ 

 

" ค่าข้าวร้านอาหารตามสั่งประเทศไทยประมาณสี่สิบห้าบาทถึงห้าสิบบาทน้ำดื่มในร้านฟรีไม่ต้องซื้อ ค่ารถไปกลับอีกสิบแปดบาทไม่ต้องนั่งรถแอร์มันเปลืองแล้วก็รอนาน ร้อยหนึ่งที่ฉันให้เธอไปเหลือตั้งเยอะเอากลับมาทอนด้วย " 

โหลุง!! 

 

" ค่าขนมด้วยนะลุงถินต้องกินขนม " 

 

" ถ้าจะกินขนมก็ไม่ต้องกินข้าวถ้าจะกินข้าวก็ไม่ต้องกินขนม กลับเข้าไปข้างในได้แล้วฉันจะออกไปข้างนอก " 

 

" .......... " 

ตาแก่ใจร้ายเอ้ย!! 

 

>>> จากนี้ไปไรท์จะเริ่มสุ่มติดเหรียญแล้วนะคะ จะติดเป็นบาง EP. เท่านั้นค่ะติดไม่เยอะจริงจริ๊งงง!!