บทที่18เราสองคน
-
🏠🏠บ้านเขมจารุจิตรา🏠🏠
-
. . . 21.30 น.
-
พ่อภัทร ณภัทร
ไปเที่ยวไหนกันต่อเนี่ยเรา กลับมาดึกเชียว
-
น้องตี๋ นาวิน
ไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลยครับ แค่ไปทานข้าวเองคุณป๊า
-
น้องตี๋ นาวิน
กลับช้าเพราะรถติด แถมคนก็ยังขับช้าอีก
-
พ่อภัทร ณภัทร
ขับช้านะดีแล้ว ปลอดภัยดีครับน้องตี๋
-
แล้วพ่อของตี๋ก็หันไปมองเต้
-
พ่อภัทร ณภัทร
ใช่ไหมเต้
-
พี่เต้ ตินนท์
ใช่ครับคุณลุง
-
พี่เต้ ตินนท์
เอ่อ! นี่ก็ดึกแล้ว ทำไมคุณลุงยังไม่ขึ้นไปนอนอีกล่ะครับ
-
พ่อภัทร ณภัทร
ก็รอเราเนี่ยแหละ
-
พี่เต้ ตินนท์
รอผมมีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ
-
พี่เต้ ตินนท์
ถ้าไม่สำคัญมากโทรบอกก็ได้นิครับคุณลุง คุณลุงจะได้ไปนอนพักผ่อน
-
พ่อภัทร ณภัทร
ฮ่าๆๆ ลุงลืมไปนะเต้ คนแก่ก็แบบนี้แหละ
-
พี่เต้ ตินนท์
แล้วมีเรื่องอะไรจะบอกผมครับ
-
พ่อภัทร ณภัทร
ลุงจะบอกว่าเลขาเต้เขาลาป่วยกะทันหัน
-
พ่อภัทร ณภัทร
เต้จะไปประชุมคนเดียวหรือเอาเลขาลุงไปแทนก่อนไหม
-
พี่เต้ ตินนท์
ไปคนเดียวก็ได้ครับ งานไม่มีอะไรมาก
-
พี่เต้ ตินนท์
พรุ่งนี้คุณลุงมีคุยกับลูกค้านิครับ ให้คุณอ้ออยู่กับคุณลุงเถอะครับ
-
พ่อภัทร ณภัทร
ไปคนเดียวจะไหวเหรอลูก
-
พี่เต้ ตินนท์
ไหวครับคุณลุง
-
น้องตี๋ นาวิน
เอ่อ! อาทิตย์นี้ลูกว่างไม่มีเรียนให้ลูกไปช่วยนายนี่ อืม...
-
น้องตี๋ นาวิน
พี่เต้ก็ได้นะครับคุณป๊า
-
พ่อภัทร ณภัทร
จริงเหรอลูก
-
น้องตี๋ นาวิน
จริงสิครับ
-
พ่อภัทร ณภัทร
งั้นไปช่วยพี่เขาหน่อยนะครับ
-
น้องตี๋ นาวิน
ครับ
-
แล้วพ่อตี๋ก็หันไปคุยกับเต้
-
พ่อภัทร ณภัทร
ลุงฝากน้องด้วยนะเต้
-
พี่เต้ ตินนท์
เอ่อ...จะดีเหรอครับคุณลุง
-
น้องตี๋ นาวิน
ไม่ดีตรงไหน หาว่าเราไม่เอาไหนทำอะไรไม่เป็นเหรอ ถึงไม่อยากให้ไปด้วย
-
พี่เต้ ตินนท์
ปะ...เปล่า เปล่าครับ
-
น้องตี๋ นาวิน
งั้นก็ตามนี้นะ เราขอตัวก่อน
-
แล้วตี๋ก็เดินไปกอดพ่อของตนด้วยความรัก
-
น้องตี๋ นาวิน
เราไปนอนกันเถอะครับคุณป๊า
-
พ่อภัทร ณภัทร
ไปครับ
-
แล้วทั้งสองคนก็เดินขึ้นห้องไป
-
. . . 10.30 น.
-
น้องตี๋ นาวิน
โอ้ย! ถึงสักที โครตเมื่อยเลย
-
ตี๋ยืนบิดตัวอยู่หน้าโรงแรม
-
พี่เต้ ตินนท์
ส่งของมาสิครับ เดี๋ยวพี่ถือให้
-
น้องตี๋ นาวิน
อืม! เอากระเป๋าเราขึ้นไปเก็บด้วยนะ เราจะไปหาไรทานแถวๆนี้ก่อน
-
พี่เต้ ตินนท์
ครับ พี่เก็บเสร็จเดี๋ยวลงไปหานะครับ
-
พี่เต้ ตินนท์
รับโทรศัพท์พี่ด้วยนะตัวเล็ก
-
น้องตี๋ นาวิน
ครับ
-
แล้วเต้ก็ลากกระเป๋าเข้าโรงแรมไป
-
. . ร้านอาหารริมทะเล
-
น้องตี๋ นาวิน
นี่นายมาทานข้าวได้แล้ว จะเดินเตะคลื่นอีกนานไหม
-
ตี๋ตะโกนเรียกเต้ เมื่ออาหารมาเสิร์ฟครบแล้ว
-
พี่เต้ ตินนท์
พี่ยังไม่หิว ทานก่อนเลยครับ
-
น้องตี๋ นาวิน
แต่เราหิวแล้ว
-
พี่เต้ ตินนท์
หิวก็ทานก่อนได้เลยครับ
-
น้องตี๋ นาวิน
นายไม่มาทานเราก็ไม่ทาน
-
พี่เต้ ตินนท์
ครับ
-
แล้วเต้ก็เดินไปหาตี๋ที่นั่งรอทานข้าวอยู่ริมหาด
-
พี่เต้ ตินนท์
สั่งไรมาเยอะแยะเนี่ย
-
น้องตี๋ นาวิน
ก็เราหิว ถ้านายช่วยเราทานเดี๋ยวมันก็หมด
-
พี่เต้ ตินนท์
ครับ แต่สองจานนี่มันมีส่วนผสมของถั่วนิครับ
-
พี่เต้ ตินนท์
น้องแพ้มัน แล้วจะสั่งมาทำไมคะ
-
น้องตี๋ นาวิน
ก็นายชอบทานนิ เราเลยสั่งให้
-
เต้ได้ยินแบบนั้นถึงกลับยิ้มออกมา
-
พี่เต้ ตินนท์
น้องจำได้ด้วยเหรอคะ ว่าพี่ชอบทานอะไร
-
น้องตี๋ นาวิน
เปล่า แค่เห็นแม่นายทำให้ ทานบ่อยๆ
-
พี่เต้ ตินนท์
ใส่ใจ แบบนี้จะไม่ให้พี่รักได้ไงเนี่ย
-
น้องตี๋ นาวิน
พูดไรอะ ทานๆไปเลย
-
น้องตี๋ นาวิน
ทานเสร็จจะได้ไปพักผ่อน
-
พี่เต้ ตินนท์
ครับ
-
แล้วเต้ก็ตักอาหารใส่จานให้ตี๋
-
พี่เต้ ตินนท์
นี่ครับของโปรดของตี๋
-
น้องตี๋ นาวิน
ขอบคุณ
-
สองวันผ่านไป . . 08.12 น.
-
ก๊อก! ก๊อก!
-
พี่เต้ ตินนท์
ตื่นหรือยังน้องตี๋ วันนี้เรามีประชุมสิบโมงครึ่งนะครับ
-
เต้เคาะประตูเรียกคนในห้อง แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ
-
พี่เต้ ตินนท์
น้องตี๋ ตี๋
-
พี่เต้ ตินนท์
เหรอจะไม่สบาย
-
เขาจึงเดินลงไปขอกุญแจสำรองจากพนักงานโรงแรม
-
. . ห้องตี๋ตี๋
-
พี่เต้ ตินนท์
ไม่สบายจริงๆด้วย
-
เต้เดินไปนั่งข้างๆเตียงยื่นมือไปสัมผัสที่หน้าผากคนตัวเล็ก
-
พี่เต้ ตินนท์
ตี๋ลุกขึ้นไหมไหว
-
น้องตี๋ นาวิน
อื้ออ!
-
น้องตี๋ นาวิน
ไหว แต่ขอนอนอีกห้านะทีนะครับ
-
ตี๋ค่อยๆลืมตามามองคนที่นั่งอยู่ข้างๆ
-
พี่เต้ ตินนท์
ลุกไหมจริงเหรอครับเนี่ย
-
น้องตี๋ นาวิน
ไหว
-
คนตัวเล็กทำท่าจะลุกขึ้นให้เขาดูว่าตัวเองไหว แต่เขารีบห้ามเอาไว้เสียก่อน
-
พี่เต้ ตินนท์
นอนพักผ่อนเถอะครับ เดี๋ยวพี่ไปประชุมคนเดียวได้
-
พี่เต้ ตินนท์
วันนี้วันสุดท้ายก็ไม่มีอะไรมาก
-
น้องตี๋ นาวิน
จะดีเหรอ
-
พี่เต้ ตินนท์
ดีสิครับ
-
น้องตี๋ นาวิน
เราขอโทษนะ เราไม่น่าดื้อเลย ห่วงแต่เล่นสนุกจนไม่สบาย
-
น้องตี๋ นาวิน
ถ้าเราฟังนายตั้งแต่แรกคงไม่มานอนป่วยแบบนี้หรอก
-
พี่เต้ ตินนท์
ครับ นอนพักเถอะครับ
-
เต้กำลังจะลุกขึ้น อยู่ๆตี๋ก็ขยับเอาศีรษะมาหนุนตักคนตัวโตกว่า
-
น้องตี๋ นาวิน
จะไปแล้วเหรอ เวลาเราป่วยเราไม่อยากนอนอยู่คนเดียว นายจำไม่ได้แล้วเหรอ
-
พี่เต้ ตินนท์
จำได้ทุกอย่างครับที่เกี่ยวกับน้อง แต่พี่ต้องไปประชุมนะคะ พี่จะรีบไปรีบกลับนะเด็กดี
-
น้องตี๋ นาวิน
ไม่ไปไม่ได้เหรอ อยู่เป็นเพื่อนตี๋ก่อนนะ
-
พี่เต้ ตินนท์
เอ่อ...
-
น้องตี๋ นาวิน
อยู่เป็นเพื่อนตี๋ก่อนนะพี่เต้
-
น้องตี๋ นาวิน
นะครับ
-
น้องตี๋ นาวิน
นะครับ
-
น้องตี๋ นาวิน
นะครับพี่เต้
-
พี่เต้ ตินนท์
อืม...พี่...
-
เต้กำลังครุ่นคิดว่าจะเอาอย่างไรดี เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
-
📲 กริ๊ง! กริ๊ง! 📲 เขาจึงหยิบโทรศัพท์ทที่วางบนโต๊ะหัวเตียงมารับ
-
พี่เต้ ตินนท์
สวัสดีครับ
-
พี่คิม เหมันต์
หวัดดีครับเฮีย ผมอยู่หน้าห้อง มาเปิดประตูให้หน่อยครับ
-
พี่เต้ ตินนท์
เฮียอยู่ห้องน้อง นายมาก็ดีแล้วคิม ไปประชุมแทนเฮียหน่อยนะวันนี้
-
พี่คิม เหมันต์
ฮั้นแน่! ทำไรกันหนักจนลุกไปประชุมไม่ไหวกันเลยเหรอครับเฮีย
-
พี่คิม เหมันต์
อย่าทำรุนแรงกับน้องผมนักสิครับ
-
พี่เต้ ตินนท์
อย่าคิดอกุศลไอ้คิม
-
พี่คิม เหมันต์
ฮ่าๆๆ ถ้าไม่ใช่แล้วจะให้ผมไปประชุมแทนทำไมเฮีย
-
พี่เต้ ตินนท์
น้องไม่สบายนะ
-
พี่คิม เหมันต์
อืม! เคๆ งั้นผมกลับที่พักไปเปลี่ยนชุดมาประชุมแทนให้แล้วกันเฮีย
-
พี่เต้ ตินนท์
เฮียขอบใจมากนะคิม
-
พี่คิม เหมันต์
ไม่เป็นไรครับ ผมฝากดูแลไอ้อ้วนมันด้วยนะครับ
-
พี่เต้ ตินนท์
ฮ่าๆๆ ถ้าน้องมาได้ยินนานตายแน่ๆคิม
-
พี่คิม เหมันต์
แต่ตอนนี้น้องไม่ได้ยินไง แค่นี้นะเฮีย
-
พี่เต้ ตินนท์
อืม!
-
แล้วเต้ก็วางสายจากคิม หันมามองตี๋ ที่ตอนนี้นอนทำตาแป๋ว รอฟังคำตอบจากคนตัวโตอยู่
-
น้องตี๋ นาวิน
พี่ไม่ต้องไปประชุมแล้วใช่ไหมครับ
-
น้องตี๋ นาวิน
งั้นพี่เต้ตกลงอยู่เป็นเพื่อนน้องนะครับ
-
น้องตี๋ นาวิน
นะครับพี่เต้
-
พี่เต้ ตินนท์
ครับ
-
พี่เต้ ตินนท์
ได้ครับ
-
พี่เต้ ตินนท์
งั้นเดี๋ยวตี๋นอนพักผ่อนก่อนนะครับ พี่จะไปหาข้าวต้มกับยามาให้ทาน
-
น้องตี๋ นาวิน
ครับ ตี๋ทานแต่ข้าวต้มไม่ทานยาได้ไหม
-
พี่เต้ ตินนท์
ไม่ได้ค่ะ ไม่ทานแล้วมันจะหายได้ไงคะตัวเล็ก
-
น้องตี๋ นาวิน
ก็ยามันขม
-
พี่เต้ ตินนท์
ขมขนาดไหนก็ต้องทานค่ะ จะได้หายไวๆ
-
ตี๋ทำหน้างอลใส่เต้ที่บังคับให้ทานยา
-
พี่เต้ ตินนท์
อย่าดื้อนะคะ
-
น้องตี๋ นาวิน
ก็ตี๋ไม่อยากทานนิครับ
-
พี่เต้ ตินนท์
งั้นเดี๋ยวพี่ช่วยป้อนเอาไหมคะ
-
น้องตี๋ นาวิน
ถ้าตี๋ไม่ทานแล้วจะป้อนยังไง
-
พี่เต้ ตินนท์
พี่ก็จะป้อนด้วยวิธีปากประกบปากไงคะ น้องจะเอาไหม
-
น้องตี๋ นาวิน
บ้า
-
พี่เต้ ตินนท์
แล้วสรุปจะทานไหมคะ
-
น้องตี๋ นาวิน
ทานก็ได้
-
พี่เต้ ตินนท์
ดีมากเลยค่ะ คนเก่งของพี่
-
เต้ลุกขึ้นห่มผ้าให้คนป่วย แล้วเดินออกไปทางห้องอาหารของโรงแรม
-
. . สักพักใหญ่เต้ก็ถือถาดข้าวต้มพร้อมยา เดินเอาไปวางไว้บนโต๊ะหัวเตียง แล้วนั่งบนที่นอนข้างๆพร้อมยื่นมือไปปลุกคนป่วยที่นอนหลับอยู่
-
พี่เต้ ตินนท์
ตัวเล็กตื่นได้แล้ว ลุกขึ้นมาทานข้าวต้มร้อนๆกันเร็วครับ
-
น้องตี๋ นาวิน
อื้อ!
-
ตี๋ค่อยๆสลึบสลือลืมตาตื่นขึ้นมา เมื่อน้องลุกขึ้นตื่นเต็มตาแล้ว เต้จึงลุกขึ้นไปพยุงให้ตี๋นั่งเอาหลังพิงพนักที่นอน
-
น้องตี๋ นาวิน
หอมจังเลยครับ
-
พี่เต้ ตินนท์
หอม แล้วก็ทานเยอะๆนะครับ จะได้หายป่วยไวๆ
-
พี่เต้ ตินนท์
มาเดี๋ยวพี่ป้อน
-
เต้ตักข้าวต้มขึ้นมาเป่าให้หายร้อน แล้วยื่นมือที่จับช้อนอยู่ไปตรงปากคนตัวเล็ก
-
พี่เต้ ตินนท์
อ้าปากเร็วค่ะ
-
น้องตี๋ นาวิน
ครับ
-
ตี๋อ้าปาก รอรับข้าวต้มที่เต้ป้อนให้จากคำแล้วคำเล่าจนหมดถ้วยในที่สุด
-
น้องตี๋ นาวิน
ข้าวต้มหมดถ้วยแล้ว งั้นตี๋ขอนอนต่อเลยนะครับ
-
พี่เต้ ตินนท์
อย่ามาเนียนค่ะ มาทานยาก่อน
-
น้องตี๋ นาวิน
ไม่ทานได้ไหม มันขมจริงๆนะครับ
-
น้องตี๋ นาวิน
นะครับพี่เต้
-
พี่เต้ ตินนท์
อย่ามาทำเป็นอ้อน พี่ไม่ใจอ้อนให้ตี๋หรอกนะครับ
-
น้องตี๋ นาวิน
จริงดิ
-
น้องตี๋ นาวิน
ไหนลองดูสิ จะไม่ใจอ้อนให้กับน้องจริงๆเหรอ น้องอ้อนทีไรพี่ก็แพ้ตลอด
-
ตี๋ขยับเข้าไปหาเต้แล้วเอาคางมนไปเกยไว้บนไหล่เต้ ส่งสายตาหวานๆให้คนข้างๆ พร้อมกอดแขนคนตัวโต แล้วเขย่าเบาๆ
-
น้องตี๋ นาวิน
ตี๋ไม่ทานยาได้ไหมครับพี่เต้
-
น้องตี๋ นาวิน
นะครับ
-
น้องตี๋ นาวิน
นะ นะ
-
น้องตี๋ นาวิน
นะครับพี่เต้สุดหล่อ
-
น้องตี๋ นาวิน
พี่เต้ที่รักของทุกคน
-
พี่เต้ ตินนท์
แล้วเป็นที่รักของตี๋ด้วยเหรอเปล่าคะ
-
น้องตี๋ นาวิน
อืม! เป็นดีเหรอเปล่าหนอ
-
ระหว่างที่คนตัวเล็กกำลังครุ่นคิดหาคำตอบ . .
-
เต้ยื่นมือไปหยิบยาเข้าปากตัวเองก่อนจะตามด้วยน้ำเปล่า ยื่นมือไปจับใบหน้ามนให้หันมา แล้วก้มลงไปประกบปากกับปากบางของคนตัวเล็ก ที่เผยออยู่เล็กน้อยอย่างรวดเร็ว
-
น้องตี๋ นาวิน
อื้ออ!
-
คนตัวเล็กที่ถูกฉวยโอกาส ส่งเสียงประท้วงอู้อี้ออกมา แต่คนตัวโตก็ไม่ยอมถอนจูบออกจนต้องยอมกลืนยาไปแต่โดยดี
-
น้องตี๋ นาวิน
อื้ออ!
-
ตี๋รีบสูดอากาศหายใจเมื่อปากของเต้ยอมละออก
-
พี่เต้ ตินนท์
แล้วบอกได้หรือยังคะว่าพี่เป็นที่รักของตี๋ด้วยเหรอเปล่า
-
น้องตี๋ นาวิน
ไม่รู้ไอ้คนฉวยโอกาส
-
พี่เต้ ตินนท์
ตรงไหนคะ ก็น้องไม่ยอมทานยาพี่เลยป้อนให้แทนไง
-
พี่เต้ ตินนท์
น้องจะได้หายไวๆ
-
ตี๋เงียบไปแล้วหันไปมองค้อนคนข้างๆเป็นการใหญ่
-
น้องตี๋ นาวิน
เราทานข้าวทานยาอิ่มแล้ว นายจะไปไหนก็ไปเลยไป
-
พี่เต้ ตินนท์
อ้าว! ไหนว่าจะให้พี่อยู่เป็นเพื่อนไงคะ เปลี่ยนใจไวจัง
-
พี่เต้ ตินนท์
พี่อุตส่าสละเวลาประชุมมาดูแลน้องเลยนะเนี่ย
-
น้องตี๋ นาวิน
ถ้านายเห็นการประชุมสำคัญกว่าเราก็ออกไปประชุมเลยไป
-
น้องตี๋ นาวิน
ไม่ต้องมาสนใจเรา เรามันไม่สำคัญกับนายมานานแล้วนิ
-
แล้วน้ำใสๆก็ไหลออกมา คนตัวเล็กจึงยื่นมือไปปาดมันทิ้ง
-
พี่เต้ ตินนท์
โอ๋! ใครจะเห็นงานดีกว่าคนรักล่ะคะ
-
พี่เต้ ตินนท์
พี่ขอโทษ หยุดร้องไห้นะคะ
-
เต้ยื่นนิ้วโป้งไปซับน้ำตาให้คนตัวเล็ก
-
น้องตี๋ นาวิน
ตี๋สำคัญกว่างานพี่จริงนะครับ
-
พี่เต้ ตินนท์
ครับ
-
พี่เต้ ตินนท์
งั้นน้องจะให้พี่ออกไปหรืออยู่เป็นเพื่อนครับ
-
น้องตี๋ นาวิน
แล้วแต่จะคิดว่าควรจะอยู่หรือจะไป เหมือนที่เคยๆทำ
-
แล้วเจ้าตัวเล็กก็เอนตัวลงไปนอนหันหลังให้คนข้างๆทันที
-
พี่เต้ ตินนท์
พี่ขอโทษค่ะ งั้นจะให้พี่อยู่เหรอไปคะ
-
น้องตี๋ นาวิน
อืม! ก็ให้อยู่ไงครับ
-
พี่เต้ ตินนท์
แค่นี้แหละครับ
-
พี่เต้ ตินนท์
ไอ้อ้วน// เต้พูดเบาๆ
-
เต้ลุกไปขยับผ้าห่ม ห่มให้เด็กขี้งอล แล้วเดินไปนั่งดูทีวีที่โซฟา โดยมีสายตาของตี๋แอบมองอยู่ด้วยรอยยิ้ม
-
. . To be continued
-
ไรท์เอง
หวานกันยาวๆ ถ้าใครอ่านจบช่วยไปซื้อยาทาให้ไรท์ด้วยนะคะ
-
ไรท์เอง
มดกัดจนแสบไปทั้งตัว ฮ่าๆๆ
-
ไรท์เอง
ถ้าเจอคำผิดหรืออ่านงงไปงงมาก็เม้นมาบอกกันได้นะ เราจะได้ไปแก้ไข 😀😀😀
-
ไรท์เอง
สุดท้ายอย่าลืมกำลังใจของเขานะ 1 เม้นต์ 1 ไลค์ เราจะได้มีกำลังใจในการอัพตอนต่อไปรัวๆ อิอิ
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น