บทที่16 เพราะความเมาพาไป (ก็อตบาส)
-
หลังจากก็อตพาบาสออกมาจากโรงพยาบาล เขาก็พาคนข้างๆไปทานอาหารช็อปปิ้ง เมื่อเสร็จธุระก็ขับรถพาบาสไปส่งที่บ้าน . . ระหว่างทางก็มีสียงทักท้วงขึ้นมาจากคนข้างๆเมื่อเห็นว่าก็อตกำลังจะพาตัวเองไปส่งบ้าน แต่เจ้าตัวยังไม่อยากกลับ
-
น้องบาส บดินท์ธร
จะขับรถไปทางนี้ทำไมครับ
-
พี่ก็อต กิติพัฒน์
ก็พาบาสกลับบ้านไงครับ
-
น้องบาส บดินท์ธร
ผมยังไม่อยากกลับ
-
พี่ก็อต กิติพัฒน์
อืม! ไม่กลับบ้านแล้วจะไปไหนครับ
-
น้องบาส บดินท์ธร
ไปที่ที่คนอกหักเขาไปกัน
-
พี่ก็อต กิติพัฒน์
วัดเหรอครับ
-
น้องบาส บดินท์ธร
ตลกเหรอครับ สองทุ่มกว่าแล้วคุณจะพาผมไปวัด
-
ก็อตยิ้มออกมาหลังจากได้ยินบาสพูดจบ
-
น้องบาส บดินท์ธร
ยิ้มอะไรครับ
-
พี่ก็อต กิติพัฒน์
คนมีความสุขยิ้มไม่ได้เหรอครับ
-
น้องบาส บดินท์ธร
มีความสุขบนความทุกผมนี้นะครับ
-
พี่ก็อต กิติพัฒน์
อ้าว! พูดแบบนี้หาเรื่องกันเหรอครับ
-
น้องบาส บดินท์ธร
ก็แล้วแต่จะคิด ที่ผมเป็นแบบนี้เพราะคุณนั้นแหละ
-
พี่ก็อต กิติพัฒน์
พี่ขอโทษครับ งั้นเป็นการไถ่โทษ น้องบาสอยากไปไหนพี่จะพาไป สัญญา
-
ก็อตยื่นนิ้วก้อยไปตรงหน้าคนตัวเล็ก
-
น้องบาส บดินท์ธร
แน่นะครับ
-
พี่ก็อต กิติพัฒน์
ครับ แล้วจะไปไหนดีครับ
-
น้องบาส บดินท์ธร
ผับ ผมอยากไปผับ ผมอยากดื่ม พาไปได้ไหมครับ
-
พี่ก็อต กิติพัฒน์
เอ่อ! จะดีเหรอครับ ถ้าไอ้ เอิร์ทรู้ว่าพี่พาบาสไปที่แบบนั้นมันเอาพี่ตายแน่ๆ
-
น้องบาส บดินท์ธร
ไหนบอกจะพาผมไปที่ที่อยากไปไงครับ
-
น้องบาส บดินท์ธร
ถ้าไม่พาไปก็จอดรถ ผมโบกแท็กซี่ไปเองได้
-
พี่ก็อต กิติพัฒน์
อืม! ก็ได้ครับ
-
ดังนั้นก็อตจึงเปลี่ยนเส้นทางพาเด็กดื้อไปสถานที่ที่เขาไม่อยากพาไปที่สุด
-
. . ผับดังใจกลางเมือง
-
พี่ก็อต กิติพัฒน์
-
ก็อตเดินไปหาบาสที่เต้นอย่างสนุกสนาน พูดคุยกับเพื่อนใหม่ที่พึ่งรู้จักกันหัวเราะต่อกระซิกด้วยความมึนเมา
-
น้องบาส บดินท์ธร
*มาครับคุณ ชนแก้วกัน
-
บาสยื่นแก้วที่ถือไว้ไปชนแก้วก็อต . แก๊ง!!
-
พี่ก็อต กิติพัฒน์
พี่ว่าบาสเมาแล้วนะครับ
-
น้องบาส บดินท์ธร
*ผมยังไม่เมา
-
พี่ก็อต กิติพัฒน์
ไม่มีคนเมาที่ไหนบอกตัวเองว่าเมาแล้วหรอกครับ
-
พี่ก็อต กิติพัฒน์
กลับบ้านเถอะครับ
-
น้องบาส บดินท์ธร
*ผมยังไม่อยากกลับ ยังสนุกอยู่เลย
-
น้องบาส บดินท์ธร
*งั้นเราออกไปเต้นกันดีกว่าครับ
-
แล้วบาสก็เดินเซขยับไปดึงมือก็อตให้มาเต้นกับเขาและกลุ่มเพื่อนๆ
-
น้องบาส บดินท์ธร
*มาครับ มาเต้นกัน
-
พี่ก็อต กิติพัฒน์
ไม่ครับ พี่ว่าเรากลับบ้านกันดีกว่านะครับ
-
น้องบาส บดินท์ธร
*ไม่กลับเหมือนกันครับ
-
พี่ก็อต กิติพัฒน์
ทำไมถึงดื้อแบบนี้ครับ
-
น้องบาส บดินท์ธร
*ว่าใครดื้อฮะ
-
ก็อตเห็นถ้าไม่ค่อยดีจึงย่อตัวไปอุ้มคนตัวเล็กขึ้นมาพาดบ่าไว้
-
น้องบาส บดินท์ธร
*เฮ้ย! ทำอะไรอ่ะคุณ ปล่อยผมลงเดี๋ยวนี่นะ
-
พี่ก็อต กิติพัฒน์
ไม่ครับ พี่ต้องพาบาสกลับบ้านให้ได้
-
น้องบาส บดินท์ธร
*แต่ผมยังไม่อยากครับ ปล่อยผมลงเดี๋ยวนี้เลยนะคุณ
-
ก็อตไม่ฟังเสียงคัดค้าน เดินฝ่าฝูงชนออกไปที่รถ เมื่อถึงรถก็เปิดประตู โยนคนตัวเล็กที่เมาเข้าไปนั่งที่เบาะข้างคนขับ
-
น้องบาส บดินท์ธร
*โอ๊ย! วางเบาๆหน่อยสิ มันเจ็บนะโว้ยคุณ
-
พี่ก็อต กิติพัฒน์
เจ็บแบบนี้แหละดีจะได้เลิกดื้อ
-
แล้วเขาก็ปิดประตูรถ เดินอ้อมไปเปิดประตูอีกด้านแล้วก้าวขึ้นรถไป สักครู่รถก็แล่นออกจากผับไป
-
. . รถขับรถมาได้สักพักใหญ่ อยู่ๆคนข้างๆก็ยื่นแขนมาคล้องลำคอเขา เงยหน้ามามองด้วยสายตาหวานเยิ้มผสมกับฤทธิ์แอลกอฮอล์
-
น้องบาส บดินท์ธร
*ทำไมครับ หึงเหรอ
-
พี่ก็อต กิติพัฒน์
ฮืม! พูดอะไรครับ
-
น้องบาส บดินท์ธร
*ผมถามว่าคุณหึงผมเหรอ
-
พี่ก็อต กิติพัฒน์
ปะ ปะ เปล่า!
-
น้องบาส บดินท์ธร
*จริงเหรอครับ
-
แล้วบาสก็ยื่นมือไปจับหน้าก็อตให้หันมา แล้วเงยหน้าไปจูบริมฝีปากหนา ทำให้คนที่ขับรถอยู่ถึงกับเหยียบเบรกกระทันหัน . เอี๊ยด!
-
พี่ก็อต กิติพัฒน์
ทำอะไรนะบาส รู้ตัวบางหรือเปล่า
-
น้องบาส บดินท์ธร
*รู้ตัวสิครับ ก็แค่จูบเอง คุณจะตกใจอะไรครับ หรือคุณรังเกียจของมือสองอย่างผม
-
พี่ก็อต กิติพัฒน์
เปล่าเลยนะครับ ถึงน้องจะเป็นของใครมาก่อนพี่ก็ยังรัก
-
น้องบาส บดินท์ธร
*อย่ามาพูดเพื่อปลอบใจผมเลยครับ
-
พี่ก็อต กิติพัฒน์
พี่พูดจริง
-
น้องบาส บดินท์ธร
*งั้นก็พิสูจน์สิ
-
พี่ก็อต กิติพัฒน์
ตอนนี้มันคงไม่ดีนะครับ บาสเมาไม่รู้ตัวอยู่
-
น้องบาส บดินท์ธร
*ใครว่าผมเมา ผมไม่เมา ผมรู้ว่าผมพูดและคิดทำอะไรอยู่
-
น้องบาส บดินท์ธร
*หรือมันเป็นแค่คำพูดว่าคุณไม่รังเกียจ แต่สุดท้ายคุณก็รังเกียจผมอยู่ดี
-
พี่ก็อต กิติพัฒน์
พี่ไม่เคยคิดรังเกียจบาสเลยนะครับ
-
แล้วเขาก็โน้มหน้าลงไปจูบปากบางค่อยๆสอดแทรกปลายลิ้นซอกซอนหาความหวาน ทำให้คนที่โดนจูบยื่นแขนไปโอบลำคอก็อตอย่างไม่รู้ตัว เคลิ้มเคลิ้มไปกับทุกสัมผัสวาบหวามที่เขามอบให้
-
น้องบาส บดินท์ธร
อือ!
-
ก็อตเปลี่ยนจากริมฝีปากบางมาที่ซอกคอขาว มือเขาก็ค่อยๆปลดกระดุมคนใต้ร่างและของตัวเอง แล้วก็ยื่นมือลงไปปรับเบาะให้โน้มลงไปด้านหลัง
-
พี่ก็อต กิติพัฒน์
ตัดสินใจใหม่ได้นะครับ
-
พี่ก็อต กิติพัฒน์
ที่บาสพูดไปอาจจะเป็นเพราะความเมา
-
น้องบาส บดินท์ธร
*ไม่ครับ ผมตัดสินใจแล้ว
-
น้องบาส บดินท์ธร
แต่...
-
พี่ก็อต กิติพัฒน์
แต่อะไรครับ
-
น้องบาส บดินท์ธร
*เปลี่ยนสถานที่ได้ไหมครับ
-
ก็อตถึงกับยิ้มออกมา ทำให้คนพูดถึงกับอายหน้าแดงด้วยความเขินและฤทธิ์จากแอลกอฮอล์
-
. . โรงแรม . หลังจากก็อตขับรถพาบาสมาที่โรงแรม พวกเขาก็สานต่อความต้องการของร่างกายกันอย่างสุขสม
-
พี่ก็อต กิติพัฒน์
พี่ขอโทษนะครับ สิ่งที่เกิดขึ้นพี่จะรับผิดชอบบาสเอง
-
น้องบาส บดินท์ธร
ไม่ต้องหรอกครับ มันก็เป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบของคนเหงาสองคนที่มาเจอกัน
-
พี่ก็อต กิติพัฒน์
แต่...
-
น้องบาส บดินท์ธร
แต่อะไรครับ
-
น้องบาส บดินท์ธร
แต่ถ้าคุณคิดว่าคุณเป็นคนแรกของผม แล้วต้องรับผิดชอบก็อย่าเลยครับ
-
พี่ก็อต กิติพัฒน์
ไม่ใช่นะครับ
-
พี่ก็อต กิติพัฒน์
เพราะพี่รักบาส
-
เมื่อเขาพูดจบก็โน้มหน้าลงไปจูบปากบางอีกครั้ง ค่อยๆเลื่อนลงมาที่ซอกคอขาว ไล่ลงมาที่หน้าอกเนียน โดยที่คนใต้ร่างก็ไม่ปฏิเสธสัมผัสที่เขามอบให้ กลับตอบสนองกลับอย่างโหยหาย .
-
แล้วทั้งสองก็บรรเลงบทเพลงรักอีกครั้งจนเขาและคนตัวเล็กใต้ร่างหลับไป .
-
เช้าวันใหม่ ก็อตงัวเงียตื่นมาควานหาคนข้างกายแต่ก็ไม่เจอ เขาจึงรีบลุกจากเตียง นอนเดินไปหยิบเสื้อผ้าที่กองอยู่บนพื้นมาสวมใส่ แล้วรีบออกจากโรงแรมมุ่งหน้าไปบ้านเพื่อนทันที
-
. . สองวันผ่านไป . 15.30 น. . มหาวิทยาลัย
-
พี่เต้ ตินนท์
ยืนมองอะไรอยู่ครับ ขึ้นรถสิคะ
-
น้องตี๋ นาวิน
ไม่มีทาง เราจะรอคุณป๊ามารับ
-
พี่เต้ ตินนท์
จะรอทำไมคะ ก็คุณลุงให้พี่มารับตัวเล็กเอง
-
น้องตี๋ นาวิน
ถึงอย่างไรเราก็ไม่กลับกับนาย เดี๋ยวเราโทรให้เฮียคิมมารับก็ได้
-
พี่เต้ ตินนท์
อืม! ไอ้คิมก็ไม่อยู่ครับ พี่ถึงต้องมารับน้องไง
-
น้องตี๋ นาวิน
งั้นเราโบกแท็กซี่กลับบ้านเองก็ได้
-
พี่เต้ ตินนท์
งั้นก็ได้ครับ พี่ไปก่อนนะ
-
แล้วเต้ก็หยิบหมวกกันน็อคมาสวมใส แล้วสตาร์รถบิ๊กไบค์คู่ใจ เตรียมตัวขับออกจากมหาลัย อยู่ๆเสียงคนตัวเล็กก็เรียกขึ้น
-
น้องตี๋ นาวิน
เดี๋ยว! เรากลับไปกับนายก็ได้
-
เต้ได้ยินดังนั้นถึงกับยิ้มออกมา เขารู้อยู่แล้วว่าน้องน้อยของเขาอย่างไรก็ต้องยอมกลับกับเขา เพราะตี๋ไม่เคยขึ้นรถสาธารณะกลับบ้านเอง
-
พี่เต้ ตินนท์
งั้นก็ขึ้นมาสิครับ
-
ตี๋ทำถ้าครุ่นคิด แล้วรีบพูดออกไป
-
น้องตี๋ นาวิน
อืม! แล้วทำไมนายต้องเอาคันนี้มารับเราด้วย
-
พี่เต้ ตินนท์
พี่ขอโทษนะคะ
-
พี่เต้ ตินนท์
ก็วันนี้พี่ขี่เจ้าสกายไปทำงานนี่คะ กลัวมารับตี๋ไม่ทันเลยไม่ได้ขี่ไปเปลี่ยน
-
ตี๋ได้ยินแบบนั้นถึงกับยิ้มออกมา
-
พี่เต้ ตินนท์
ยิ้มอะไรคะ
-
น้องตี๋ นาวิน
นายนี่ดูถ้าจะรักรถมากนะ ถึงกับขนาดตั้งชื่อมันเลย
-
พี่เต้ ตินนท์
ครับ แต่คงรักมันน้อยกว่าคนที่ยืนตรงหน้าพี่
-
ทำให้คนตัวเล็กตรงหน้าถึงกับแก้มแดงขึ้นมาที่ได้ยินเต้พูดจบ
-
น้องตี๋ นาวิน
กลับบ้านได้แล้ว อย่ามาพูดมาก
-
พี่เต้ ตินนท์
ครับ งั้นก็ขึ้นมาสิครับ
-
แล้วตี๋ก็ก้าวขึ้นไปคล่อมบนบิ๊กไบค์ เมื่อขึ้นไปนั่งเรียบร้อยแล้วเต้จึงยื่นหมวกกันน็อคส่งให้
-
น้องตี๋ นาวิน
ไม่! เราไม่ใส่
-
พี่เต้ ตินนท์
ไม่ใส่ไม่ได้ครับ มันอันตราย
-
น้องตี๋ นาวิน
ก็เราไม่อยากใส่ของต่อจากใครนิ
-
พี่เต้ ตินนท์
อืม!
-
เต้เงียบไป แล้วถอดหมวกกันน็อคที่ตัวเองสวมใส่อยู่มาใส่ให้ตี๋แทน
-
พี่เต้ ตินนท์
งั้นใส่ใบนี้ไปก่อนนะคะ
-
พี่เต้ ตินนท์
เดี๋ยวพี่ไปซื้อใบใหม่ให้
-
น้องตี๋ นาวิน
ไม่ต้องอะ เราว่าเรานั่งเจ้าสกายแค่ครั้งเดียวก็เกินพอ
-
เต้ยิ้มออกมา
-
น้องตี๋ นาวิน
ยิ้มอะไร เราอยากกลับบ้านแล้ว
-
พี่เต้ ตินนท์
ก็ยิ้มที่น้องจำชื่อลูกรักของพี่ได้ด้วยสิคะ
-
น้องตี๋ นาวิน
ใครจำได้ แค่พูดลอยๆ
-
น้องตี๋ นาวิน
กลับได้แล้วเรานัดกับคอปไว้ตอนห้าโมง
-
พี่เต้ ตินนท์
ครับ
-
แล้วเต้ก็สตาร์ทรถ ขี่ออกจากมหาลัยมุ่งหน้ากลับบ้านด้วยความสุข
-
. . To be continued
-
ไรท์เอง
* พูดแบบเมาๆ จินตนาการตามใจผู้อ่าน ฮ่าๆๆ
-
ไรท์เอง
โอ้ย! อยากบอกว่ากว่าจะจบตอนได้ มันยากมากจริง
-
ไรท์เอง
มีคำผิด อ่านแล้วไม่สนุกก็ขอโทษนะคะ
-
ไรท์เอง
-
ไรท์เอง
ส่งรอยยิ้มของเฮียเต้และหมวยน้อยไปขอบคุณทุกท่านที่ติดตามเรานะคะ 📷📷 ขอบคุณเจ้าของภาพด้วยนะคะ
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น