เสียสละ เพื่อ สูญเสีย-๑๐ end
-
ณ เรือนกรมพระยาอลองชัย
-
.
-
.
-
แม่ผกายนภาขึ้นเรือนตามปกติแต่เกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้น
-
แม่หญิงช่อฟ้า
ผกายนภา มีอะไรจักแก้ตัวฤๅไม่
-
แม่หญิงผกายนภา
กระไรเจ้าคะ
-
แม่หญิงช่อฟ้า
เรื่องที่เจ้าไปทำเลวทรามกับพี่ของเจ้าแลหลานของเจ้า เจ้าฆ่าหลานของตนเอง! ป่าเถื่อนนัก
-
แม่หญิงผกายนภา
ใครบอกท่านแม่
-
แม่หญิงผกายนภา
/เหลือบไปมองแย้ม
-
แม่หญิงผกายนภา
อ่อมึงนี่เอง กูคิดว่ามึงไปดูอีผินที่แท้มึงมาฟ้องแม่กูเองฤๅอีไพร่สถุน/จิกหัว
-
แย้ม
แม่นายฆ่าคนจริงนี่เจ้าคะ เหตุเพราะหึงหวงพระยาขุนทอง จึงทำให้แม่หญิงผกายแก้วต้องสูญเสียลูกของนางไป แม่นายฆ่าหลานตัวเองเจ้าค่ะ!
-
แม่หญิงผกายนภา
อีแย้ม/ง้างมือ
-
แม่หญิงช่อฟ้า
นี่หยุดเดี๋ยวนี้นะ
-
แม่หญิงผกายนภา
ทำไมเจ้าคะ อีบ่าวนี่มันเหิมเกริมนะเจ้าคะ
-
แม่หญิงช่อฟ้า
เจ้านั่นแลเหิมเกริม
-
แม่หญิงช่อฟ้า
เก็บเตียบแลไปอยู่ที่สองแควซะ!
-
แม่หญิงผกายนภา
ใยต้องไปอยู่สองแควเจ้าคะ
-
แม่หญิงผกายนภา
ที่นั่นมันบ้านป่าเมืองเถื่อนชัดๆ
-
แม่หญิงช่อฟ้า
ก็เจ้ามิใช่ลูกข้าอย่างไรเล่า
-
แม่หญิงผกายนภา
กรี๊ดดด คุณแม่เอาอะไรมาพูดไม่จริง!
-
แม่หญิงช่อฟ้า
เมื่อก่อนนั้น..
-
-
-
16ปีที่แล้ว
-
.
-
กรี๊ดดด
-
หมอตำแย
ออกแล้วค่ะเป็นแฝดเจ้าค่ะ
-
แม่หญิงช่อฟ้า
ลูกแม่...
-
แม่หญิงช่อฟ้า
แล้วลูกอีกคนข้าล่ะ
-
หมอตำแย
เอ่อ..
-
แม่หญิงช่อฟ้า
ว่าอย่างไรเล่า?
-
หมอตำแย
ลูกอีกคน ไม่รอดเจ้าค่ะ..
-
แม่หญิงช่อฟ้า
ว่าอย่างไรหนา/น้ำตาไหล
-
กรมหมื่นอลองชัย
เกิดกระไรขึ้น!!
-
แม่หญิงช่อฟ้า
ลูกอีกคนของเรา ไม่รอดเจ้าค่ะ/ร้องไห้
-
กรมหมื่นอลองชัย
หะ
-
กรมหมื่นอลองชัย
หมอตำแย มึงทำคลอดภาษากระไรวะ!!
-
หมอตำแย
ข..ข..ข้า
-
แม่หญิงช่อฟ้า
อย่าไปว่านางเลยเจ้าค่ะ
-
แม่หญิงช่อฟ้า
น้องผิดเอง
-
กรมหมื่นอลองชัย
/กอด
-
กรมหมื่นอลองชัย
มิเป็นไรหนา
-
แม่หญิงช่อฟ้า
เจ้าค่ะ
-
ทันใดนั้นช่อฟ้าเสียใจจนสลบไป
-
กรมหมื่นอลองชัย
แม่หญิงช่อฟ้า!!
-
กรมหมื่นอลองชัย
แม่หญิง/เขย่าตัว
-
กรมหมื่นอลองชัย
ไปตามหมอมาให้ข้าที!
-
บ่าว
ขอรับๆ
-
-
-
กรมหมื่นอลองชัย
อาการนางเป็นอย่างไรบ้างขอรับ
-
หมอเผือก
นางเป็นโรคหัวใจขอรับ
-
หมอเผือก
อยู่ในภาวะตกใจและเสียใจสุดๆ ขอให้ท่านดูแลสภาพจิตใจนางดีๆนะขอรับ
-
กรมหมื่นอลองชัย
จริงฤๅ
-
กรมหมื่นอลองชัย
ข้าต้องทำกระไรสักอย่างแล้ว/พรึมพรำ
-
ณ เรือนบ่าว
-
บ่าว
นี่ขอรับเรือนที่ข้าบอกว่า นางม่านกมล คลอดลูกเเฝด
-
กรมหมื่นอลองชัย
พาข้าไปหาม่านกมลที
-
-
-
ม่านกมล
พวกเจ้ามาทำกระไร
-
กรมหมื่นอลองชัย
ม่านกมล
-
กรมหมื่นอลองชัย
ข้า...
-
กรมหมื่นอลองชัย
ขอลูกเจ้าไปคนนึงได้ฤๅไม่ ข้าสัญญาว่าจักดูแลเขาให้ดีที่สุด
-
ม่านกมล
ไม่เจ้าค่ะ ข้ามศพข้าไปก่อนเถิด
-
กรมหมื่นอลองชัย
แต่นั่นก็ลูกข้าหนาม่านกมล อย่าลืมสิ
-
กรมหมื่นอลองชัย
เจ้าติดหนี้บุญคุณข้าหนา
-
ม่านกมล
ไม่ต่อให้ข้าต้องกลายเป็นคนอกตัญญู ข้าก็มิยอมให้ท่านเอาแก้วตาดวงใจข้าไป
-
กรมหมื่นอลองชัย
ไพร่!! จับตัวแม่ม่านกมล
-
บ่าว
ขอรับ!
-
ม่านกมล
ปล่อย ปล่อยข้า/ดิ้น
-
กรมหมื่นอลองชัย
ข้าขอโทษหนา
-
-
-
แม่หญิงผกายนภา
ไม่จริง !!!
-
กรมพระยาอลองชัย
เกิดอันใดขึ้น!
-
กรมพระยาอลองชัย
ช่อฟ้า เจ้าทำอันใดลูกข้า
-
แม่หญิงผกายนภา
ท่านพ่อเจ้าคะ
-
แม่หญิงผกายนภา
หากรักข้าด้วยใจจริงโปรดบอกข้าเถิดว่าข้ามิใช่ลูกแม่ท่าน
-
กรมพระยาอลองชัย
ช่อฟ้า นี่เจ้า..?
-
แม่หญิงช่อฟ้า
ขอโทษเจ้าค่ะ
-
แม่หญิงช่อฟ้า
ข้าเพียงแต่โมโห นางทำลูกของข้าหนาเจ้าคะ จะให้ข้าทนได้อย่างไร
-
กรมพระยาอลองชัย
ทำอันใด?
-
แม่หญิงช่อฟ้า
ก็นางผลักแม่ผกายแก้วตกบันไดจนแท้งลูกอย่างไรเล่าเจ้าคะ
-
แม่หญิงผกายนภา
ข้ามิได้ผลัก!
-
แม่หญิงผกายนภา
มันเป็นอุบัติเหตุ
-
แม่หญิงช่อฟ้า
เจ้าผลัก
-
แม่หญิงผกายนภา
ข้าเปล่า!!
-
แม่หญิงช่อฟ้า
เจ้าผลัก
-
แม่หญิงผกายนภา
ก็บอกว่าเปล่าอย่างไรเล่า/กรี๊ดดด
-
ทันใดแม่ผกายนภาก็กรี๊ดจนสลบ
-
กรมพระยาอลองชัย
แม่ผกายนภา!
-
กรมพระยาอลองชัย
ลูก!
-
กรมพระยาอลองชัย
/เขย่าตัว
-
กรมพระยาอลองชัย
นี่เจ้าทำอันใดลูกข้า
-
กรมพระยาอลองชัย
ใยตัดสินว่านางเป็นฆาตกรเพียงเพราะรู้เหตุมาเท่านี้ เจ้าก็รู้คนเกลียดแม่ผกายนภามากมายจึงทำให้ความจริงบิดเบือนรอถามแม่ผกายแก้วดูก่อนฤๅไม่
-
แม่หญิงช่อฟ้า
ตัดสินอันใดเจ้าคะมีอันใดให้ตัดสิน
-
แม่หญิงช่อฟ้า
ด้วยสันดานของนางก็ทำให้ข้าเชื่อสนิทใจ
-
กรมพระยาอลองชัย
ไม่แปลกเลยว่านางได้นิสัยมาจากผู้ใด เจ้าเปลี่ยนไปจริงๆ
-
กรมพระยาอลองชัย
อีแย้มไปหายาหอมมาให้แม่นายมึงสิวะ
-
แย้ม
/เบือนหน้าหนี
-
กรมพระยาอลองชัย
อีแย้ม!
-
กรมพระยาอลองชัย
ถ้ามึงมิหามาให้กูจักไปหยิบเองแลกกับเอ็งเจ็บตัว และข้าเสียศักดิ์ศรี
-
แย้ม
ก็ได้เจ้าค่ะ
-
หลังจากแม่ผกายนภาฟื้น
-
แม่หญิงผกายนภา
/ค่อยๆลืมตา
-
แม่หญิงผกายนภา
ท่านพ่อ!
-
กรมพระยาอลองชัย
เป็นอย่างไรบ้างลูก/ลูบหัว
-
แม่หญิงผกายนภา
มิมีผู้ใดรักลูกแล้วใช่ฤๅไม่
-
กรมพระยาอลองชัย
ใครบอกเจ้า ยังมีพ่ออย่างไรเล่า
-
แม่หญิงผกายนภา
แม่ท่านบอกว่าข้ามิใช่ลูกท่าน
-
แม่หญิงผกายนภา
ข้ามิแปลกใจเลยตลอดเวลานางเอาแต่จิกด่าข้ามิเว้น แลมิเหมือนแม่ผกายแก้ว ที่มีแต่คนรัก
-
กรมพระยาอลองชัย
/กอด
-
กรมพระยาอลองชัย
มิเป็นไร
-
กรมพระยาอลองชัย
พี่ผกายแก้วเขารักเจ้ามากนะพ่อเชื่อว่าถ้าเขาฟื้นมาเขาจะช่วยลูก
-
แม่หญิงผกายนภา
คงมิมีวันนั้นหรอกเจ้าค่ะ
-
กรมพระยาอลองชัย
ใยออเจ้าจึงกล่าววาจาเช่นนั้นเล่า
-
แม่หญิงผกายนภา
ลูกจักกลับสองแควไปหาท่านแม่
-
กรมพระยาอลองชัย
พ่อมิให้ไป
-
แม่หญิงผกายนภา
อย่าห้ามลูกเลย
-
แม่หญิงผกายนภา
ลูกขอไปเจอสักคราเถิด
-
กรมพระยาอลองชัย
หากเป็นเช่นนั้นก็ได้
-
กรมพระยาอลองชัย
รีบกลับมาหนาลูก
-
แม่หญิงผกายนภา
เจ้าค่ะ
-
กรมพระยาอลองชัย
พ่อมิกวนแล้วแลเจ้าพักผ่อนเถิด/ลูบหัว
-
-
-
แม่ผกายแก้วค่อยๆลืมตา และเจอพ่อเสือนั่งหลับอยู่ข้างๆกายของนาง
-
แม่หญิงผกายแก้ว
ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย โอ้ย ปวดท้อง/นอนบิด
-
แม่หญิงผกายแก้ว
/กำผ้าห่มแน่น
-
พระยาเสือ
/ค่อยๆลืมตา
-
พระยาเสือ
เจ้าฟื้นแล้วฤๅ
-
แม่หญิงผกายแก้ว
คุณพี่ข้าปวดท้อง
-
แม่หญิงผกายแก้ว
ทรมานนัก
-
พระยาเสือ
มิเป็นไรหนาหมอบอกว่าเดี๋ยวก็หาย
-
แม่หญิงผกายแก้ว
ข้าเป็นอันใดไป
-
แม่หญิงผกายแก้ว
แค่ตก บันได มิใช่ฤๅ
-
พระยาเสือ
เปล่าหรอก/น้ำตาซึม
-
แม่หญิงผกายแก้ว
คุณพี่/จับหน้า
-
แม่หญิงผกายแก้ว
เป็นอะไรเจ้าคะ
-
พระยาเสือ
เปล่าน่ะ
-
พระยาเสือ
เจ้าจับหน้าข้าฤๅ
-
แม่หญิงผกายแก้ว
ขอโทษเจ้าค่ะ
-
พระยาเสือ
/จับมือ หอมมือ
-
พระยาเสือ
พี่รักเจ้าหนา แม่นวลลออ
-
แม่หญิงผกายแก้ว
น่ารักอ่ะ
-
แม่หญิงผกายแก้ว
รักเหมือนกันเจ้าค่ะ
-
แม่หญิงผกายแก้ว
/ส่งมินิฮาร์ท
-
พระยาเสือ
มันคืออันใดฤๅ
-
แม่หญิงผกายแก้ว
หัวใจดวงเล็กๆเจ้าค่ะ
-
พระยาเสือ
ขอดวงใหญ่กว่านี้มิได้ฤๅ
-
แม่หญิงผกายแก้ว
เอาแค่ไหนล่ะเจ้าคะ นิ้วข้าก็เล็กเพียงนี้
-
พระยาเสือ
เอาเท่านี้/หอมแก้มฟอดใหญ่
-
แม่หญิงผกายแก้ว
คุณพี่!
-
พระยาเสือ
จ๋า
-
แม่หญิงผกายแก้ว
แต๊ะอั๋งข้าตลอดเลยย ไม่เว้นแม้กระทั่งข้าป่วย
-
พระยาเสือ
แต๊ะอั๋ง?
-
แม่หญิงผกายแก้ว
ถูกเนื้อต้องตัวโดยอีกฝ่ายมิสมยอมเจ้าค่ะ
-
พระยาเสือ
ข้ามิเชื่อหรอกว่าเจ้าอ่ะมิสมยอม/ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ
-
แม่หญิงผกายแก้ว
พอเลยเจ้าค่ะ/ดันตัว
-
แม่หญิงผกายแก้ว
คุณพี่ไปนอนได้แล้ว
-
พระยาเสือ
อยากนอนกับเจ้ามิได้ฤๅ
-
แม่หญิงผกายแก้ว
ก็ม่ายรู้~
-
พระยาเสือ
แสดงว่าให้นอน /ขึ้นไปนอนตัก
-
แม่หญิงผกายแก้ว
คุณพี่!!
-
แม่หญิงผกายแก้ว
เอาอีกแล้วหนาเจ้าคะ
-
พระยาเสือ
แสดงว่าเจ้ามิชอบ ไม่ทำแล้วก็ได้
-
แม่หญิงผกายแก้ว
มิใช่เช่นนั้นสักหน่อย
-
แม่หญิงผกายแก้ว
นอนเถิดเจ้าค่ะ
-
พระยาเสือ
ขอรับคุณหญิงของบ่าว
-
แม่หญิงผกายแก้ว
(เมียนี่มันใหญ่ทุกยุคจริงๆ)
-
-
-
พระยาขุนทอง
ป่านนี้แม่ผกายแก้วในร่างลออจักเป็นเช่นไรบ้าง
-
พระยาขุนทอง
ข้าไปดูสักหน่อยดีกว่า
-
พระยาขุนทองนั่งสมาธิและเปิดประตูมิติข้ามไปโผล่ที่ห้องของลออเช่นเดิม
-
ไนท์
แม่ผกายแก้ว!
-
ทันใดนั้นแม่ผกายแก้วเดินออกมาในลักษณะผ้าขนหนูห่อตัวเพราะพึ่งอาบน้ำเสร็จ
-
ลออ
ว้าย!!!!/ผ้าหลุด
-
ไนท์
เอ่อ/หันหลัง
-
ลออ
เจ้าเข้ามาได้อย่างไรกัน!!!/ดึงผ้าขึ้น
-
ไนท์
ข้าขอโทษหนา แม่ไปใส่เสื้อผ้าก่อนเถิดข้ารอได้
-
ลออ
เอ่อ..สักครู่หนา
-
หลังจากแม่ผกายแก้วแต่งตัวเสร็จ
-
ลออ
เจ้ามีอันใดฤๅ
-
ไนท์
อ..อ..เอ่อ/เกาหัว
-
ลออ
เอ้า เหาขึ้นหัวฤๅ
-
ไนท์
มิใช่
-
ลออ
เป็นอันใด
-
ไนท์
ข้าแค่เป็นห่วงเลยจักมาดูเจ้าน่ะ
-
ลออ
อ่ออ
-
ลออ
ขอบใจหนา
-
ลออ
อยากกินอะไรฤๅไม่มาเหนื่อยๆ
-
ไนท์
ไม่อ่ะขอบใจนะ
-
ไนท์
งั้นข้าไปแล้วหนา
-
ลออ
เดี๋ยว/ดึงแขน
-
ด้วยแรงของแม่ผกายแก้ว ทำให้ตัวของไนท์เสียหลักล้มลงทับร่างเล็กๆของแม่ผกายแก้ว
-
ลออ
ว้ายย!
-
ไนท์
/มอง
-
ทั้งคู่เผลอสบสายตากันแล้วค่อยๆจูบอย่างทะนุถนอม
-
ลออ
เอ่อ/หันหน้าหนี
-
ไนท์
ข้าขอโทษ
-
ไนท์
...
-
ลออ
มิเป็นไร ไปเถิด
-
ไนท์
แต่
-
ไนท์
..ก็ได้
-
หลังจากที่พระยาขุนทองกลับไปยังอีกภพ แม่ผกายแก้วก็ หยิบแหวนแห่งรักแท้หมุนๆและครุ่นคิดอยู่นาน
-
ลออ
ทำไมหัวใจเต้นแรงแบบนี้นะ...
-
-
-
ไนท์
แม่ผกายแก้วคงจะรักเสือมากสินะ
-
ไนท์
ไม่ว่าจะกี่ภพกี่ชาติก็คือเขา..
-
ไนท์
ผกายแก้วดูไม่มีความสุขแต่ลออดูมีความสุขในเสือที่เป็นแบบนี้..
-
ไนท์
ฉันควรสละให้ใครดี
-
-
-
ก็อก ก็อก ก็อก
-
แม่หญิงผกายแก้ว
มีกระไรฤๅพี่ผิน
-
ผิน
พ่อขุนทองมาหาเจ้าค่ะ
-
แม่หญิงผกายแก้ว
อ่อ ประเดี๋ยวฉันไปหนาจัดของว่างให้เขาด้วย
-
ผิน
เจ้าค่ะ แม่นาย
-
-
-
ผิน
พระยาขุนทองเจ้า...
-
ผิน
หายไปไหนวะ!/เกาหัว
-
พระยาขุนทองถือวิสาสะเปิดประตูมิติเพื่อไปโผล่ห้องของแม่ผกายแก้ว
-
แม่หญิงผกายแก้ว
ว้ายย!
-
พระยาขุนทอง
เบาๆ/ปิดปาก
-
แม่หญิงผกายแก้ว
อือๆ/พยักหน้า
-
แม่หญิงผกายแก้ว
มีอะไร
-
พระยาขุนทอง
ถึงเวลาแล้ว
-
แม่หญิงผกายแก้ว
เวลาอะไร
-
พระยาขุนทอง
ฉันตัดสินใจแล้ว ฉันจะพาแม่ผกายแก้วกลับร่าง
-
แม่หญิงผกายแก้ว
แล้วฉันก็ต้องตาย ใช่ไหม?
-
พระยาขุนทอง
ฉันมีทางออกที่ดีกว่านั้น
-
แม่หญิงผกายแก้ว
ยังไง
-
พระยาขุนทอง
เธอพร้อมรึยังล่ะ
-
แม่หญิงผกายแก้ว
ย..ย..ยัง
-
พระยาขุนทอง
หะ(?)
-
แม่หญิงผกายแก้ว
ฉันขอเวลาหน่อยได้ไหม
-
พระยาขุนทอง
ทำไม? อย่าบอกนะว่า...
-
แม่หญิงผกายแก้ว
ฉันรักคุณพี่
-
พระยาขุนทอง
หะ!!
-
พระยาขุนทอง
แล้วเธอ..จะกลับไป ไหม?
-
แม่หญิงผกายแก้ว
กลับ
-
แม่หญิงผกายแก้ว
ฉันจะกลับ
-
แม่หญิงผกายแก้ว
นี่ไม่ใช่ที่ของฉัน
-
แม่หญิงผกายแก้ว
แต่ฉันขอเวลาหน่อยนะ
-
พระยาขุนทอง
ได้ ไม่เป็นไร
-
พระยาขุนทอง
งั้นฉันไปนะ
-
พระยาเสือกลับบ้านแม่ผกายแก้วกังวลว่าจะบอกสิ่งนี้กับเขาดีไหม
-
.
-
.
-
พระยาเสือ
แม่ผกายแก้ว พี่กลับมา../เปิดประตู
-
พระยาเสือ
เจ้าร้องไห้ด้วยเหตุอันใด?
-
แม่หญิงผกายแก้ว
/วิ่งเข้าไปกอด
-
แม่หญิงผกายแก้ว
คุณพี่เจ้าคะ ข้ารักคุณพี่หนา
-
พระยาเสือ
หืม?
-
แม่หญิงผกายแก้ว
คุณพี่เคยสงสัยฤๅไม่ใยข้าถึงเปลี่ยนไป
-
พระยาเสือ
ก็เพราะเจ้าสมองเสื่อมอย่างไรเล่า
-
แม่หญิงผกายแก้ว
ไม่เจ้าค่ะ
-
พระยาเสือ
เพราะเหตุใด?
-
แม่หญิงผกายแก้ว
คุณพี่อย่าพึ่งตกใจนะเจ้าคะ
-
แม่หญิงผกายแก้ว
ข้าคือ หญิงที่มาจากอีกภพ ภพที่เป็นกาลข้างหน้าถึง300กว่าปี
-
พระยาเสือ
ว่าอย่างไรหนา!
-
แม่หญิงผกายแก้ว
วันพรุ่ง ข้าจักไปแล้วหนาข้าจักมาลา คุณพี่ควรอยู่กับแม่ผกายแก้วมิใช่ข้า
-
พระยาเสือ
เจ้าโกหกข้าทำไม
-
พระยาเสือ
เจ้าโกหกข้าทำให้ข้ารักในเจ้าแบบนี้ทำให้ข้านอกมจแม่ผกายแก้วแบบไม่รู้ตัวเจ้าทำได้ไง
-
แม่หญิงผกายแก้ว
ข้าขอโทษ
-
แม่หญิงผกายแก้ว
ต่อจากนี้ข้ามิอยู่แล้ว อย่าเป็นคนที่โหดร้าย ไม่นึกถึงใจใครเลยหนาเจ้าคะ หากกาลข้างหน้าคุณพี่ได้ยศถาบรรดาศักดิ์ถึงขุนหลวง
-
พระยาเสือ
เจ้ารู้ฤๅว่ากาลข้างหน้าข้าจักเป็นคนอย่างไร
-
แม่หญิงผกายแก้ว
รู้เจ้าค่ะแต่คงทำอะไรไม่ได้คงได้แต่บอกว่า อย่าโกรธใคร จงให้อภัยเขาหนา ข้าลาเจ้าค่ะ/ยิ้มอ่อน
-
พระยาเสือ
ประเดี๋ยว
-
แม่หญิงผกายแก้ว
เจ้าคะ?(เสียงสั่น)
-
พระยาเสือ
/ดึงมากอด
-
แม่หญิงผกายแก้ว
/ร้องไห้
-
แม่หญิงผกายแก้ว
ปล่อยเถิดเจ้าค่ะ
-
พระยาเสือ
โชคดีหนา
-
แม่หญิงผกายแก้ว
เจ้าค่ะ ดูแลตัวเองดีๆอย่าหักโหมกับงานราชการเลยนะเจ้าคะ
-
-
-
แม่หญิงผกายแก้ว
ไนท์
-
แม่หญิงผกายแก้ว
เราพร้อมแล้วนะ
-
พระยาขุนทองเปิดประตูมิติและพาลออในร่างแม่ผกายแก้วข้ามไปอีกภพ
-
ลออได้กลับเข้าร่างตัวเองเเละแม่ผกายแก้ว ได้ตื่นขึ้นมาในร่างของตัวเองที่กำจดหมายไว้อยู่
-
แม่หญิงผกายแก้ว
นี่ข้ากลับร่างแล้วฤๅ/มองกระจก
-
แม่หญิงผกายแก้ว
จดหมายอันใดกัน/หยิบขึ้นมาอ่าน
-
พระยาขุนทอง
ข้า พระยาขุนทอง แม่คงจักดีใจไม่น้อยที่ได้คืนสู่ร่างของตนข้าดีใจด้วยหนา แต่มิต้องถามว่าข้าไปไหน ข้าได้สละตัวเองเพื่อให้แม่ได้มีความสุข สารภาพตามตรงเลยว่า แม่คือรักแท้และรักเดียวตลอดไปของข้า โปรดใช้ชีวิตที่ข้าแลกเพื่อให้แม่มีความสุขให้คุ้มหนา มิต้องห่วงข้า รักแม่ผกายแก้วสุดหัวใจ...
-
แม่หญิงผกายแก้ว
พ่อขุนทอง/ร้องไห้
-
แม่หญิงผกายแก้ว
ใยจากข้าไปเช่นนี้
-
แม่หญิงผกายแก้ว
ข้ายังมิได้พูดเลยหนาว่าข้าก็รักท่านเช่นกัน
-
แม่ผกายแก้วได้แต่นั่งกอดจดหมายร้องไห้เหมือนคนกำลังจะขาดใจ
-
แม่หญิงผกายแก้ว
แหวน...
-
แม่หญิงผกายแก้ว
/หยิบแหวนขึ้นมาใส่และนอน
-
-
-
พ่อขุนทองยืนยิ้มบางๆให้แม่ผกายแก้วในหมอกจางๆ ที่อากาศเยือกเย็นเหมือนจริงมาก
-
แม่หญิงผกายแก้ว
เจ้าใช่ไหม รักแท้ของข้า
-
พระยาขุนทอง
ข้าดีใจนะที่ได้เป็นรักแท้ของแม่
-
แม่หญิงผกายแก้ว
ทำไม ทำไม ท่านต้องรีบไปด้วย ท่านมิได้รักข้าจริงไปคนใจดำ/ตีอก
-
พระยาขุนทอง
ข้าขอโทษ หากแม่คิดถึงข้า ข้ามิเคยไปไหน ข้าอยู่ในแหวนวงนี้แลอยู่ในใจแม่เสมอ ข้าคือเงาที่ตามติดตัวแม่ ถึงแม่จักมองมิเห็น แต่ขอให้รู้ว่าที่ตรงนั้นมีข้ายืนอยู่ข้างๆแม่เสมอหนา
-
แม่หญิงผกายแก้ว
ข้าขอโทษ!!/สะอื้น
-
แม่หญิงผกายแก้ว
กลับมาได้ฤๅไม่
-
พระยาขุนทองค่อยๆหายไปในหมอกดั่งลม
-
แม่หญิงผกายแก้ว
พ่อขุนทอง!!
-
-
-
แม่ผกายแก้วฟื้นและร้องไห้จนไม่มีน้ำตา
-
พระยาเสือ
แม่เป็นอันใด
-
แม่หญิงผกายแก้ว
/กอด
-
แม่หญิงผกายแก้ว
พ่อขุนทองตายแล้วใช่ฤๅไม่
-
พ่อเสือทำหน้าเจื่อนๆดูเหมือนไม่อยากตอบ
-
พระยาเสือ
อื้ม..
-
แม่หญิงผกายแก้ว
/ร้องไห้
-
พระยาเสือ
มิเป็นไรหนา อย่าทำให้พ่อขุนทองต้องทรมานเพราะห่วงเจ้าสิ เขาให้เจ้ากลับมาหาพี่แล้วนะ
-
พระยาเสือ
/จุ๊บหน้าผาก
-
จากนั้นมาฉันไม่เคยลืมพ่อขุนทองได้เลย ฉันจำเขาทุกวินาทีที่หายใจเข้าออกฉันรักเขา มันอาจจะดูลังเลไปหน่อยแต่ก็นั่นแหละ ชีวิตหลังจากนั้นฉันก็สร้างครอบครัว และ มีลูก ฉันตั้งชื่อเขาว่า ขุนทอง เพื่อให้เขาจำว่า ขุนทองนี่ล่ะ คือพ่อทูลหัวของเขาและของฉัน ตลอด ..ไป
-
The end
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น