chapter 37 สัญญาณอันตราย
× 0
× 0
× 0
37... สัญญาณอันตราย
สถานที่.. โรงพยาบาลเซาเทอร์นฮิลส์ ถนนเวสท์ซันเซ็ต
รุ่งเช้าวันต่อมา...
ในห้องพิเศษบนชั้นห้าตึกผู้ป่วยนอก
เหม่ยหลินนั่งฟุบหลับอยู่ข้างเตียงคนเจ็บ จากความอ่อนเพลียที่นั่งแกร่วเฝ้าดูอาการคุณนายเลวิสมาตลอดทั้งคืน
ถึงจะหลับไปแล้ว แต่มือหล่อนยังกุมมือหญิงชราที่นอนสลบแน่นิ่งอยู่บนเตียงไม่ยอมปล่อย
ตั้งแต่บิดาจากโลกนี้ไป เหม่ยหลินก็ไร้ญาติขาดมิตรไม่กำพร้าก็เหมือนกำพร้า ญาติที่เมืองจีนต่างตั้งข้อรังเกียจหาว่าเป็นตัวการทำให้พ่อตาย พากันตัดขาดไม่ยอมนับญาติด้วย ญาติฝ่ายแม่ก็รับไม่ได้รวมหัวกันแอนตี้ ตีตัวออกห่างหายหน้าหายตาไปกันหมด
เหม่ยหลินต้องอยู่ลำพังตัวคนเดียว เติบโตขึ้นมาอย่างว้าเหว่ขาดความอบอุ่น ชีวิตต้องระหกระเหินจากบ้านเกิดเมืองนอน ข้ามน้ำข้ามทะเลเดินทางไปร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ
ถึงจะเริ่มมีเงินมีทองมีชีวิตที่สุขสบายขึ้น แต่ในส่วนลึกก็ยังอ้างว้างเดียวดายไร้ที่พึ่งทางใจ เพื่อนหรือแฟนก็ไม่อาจทดแทนช่องว่างส่วนนี้ ซึ่งเป็นปมติดตัวเธอมาตลอดได้
คุณนายเลวิส จึงเป็นจิ๊กซอว์ตัวสำคัญที่มาเติมเต็มส่วนที่ขาดหายไป ซึ่งเหม่ยหลินเฝ้าโหยหามาตลอดชีวิต
เหม่ยหลินห่วงใยคุณย่ามาก ตั้งใจจะทุ่มเทเงินทองทั้งหมดที่มี ดูแลรักษาพยาบาลคุณย่าอย่างสุดความสามารถ
ถ้าคุณย่าหายป่วยออกจากโรงบาลเมื่อไหร่ หล่อนจะขายห้องที่คอนโดย้ายไปอยู่กับคุณย่า เพื่อปรนนิบัติเลี้ยงดูให้คุณย่ามีชีวิตบั้นปลายที่สุขสบายมากที่สุดเท่าที่จะทำได้
เสียงคนเปิดประตูเข้ามาในห้องอย่างถือวิสาสะ ปลุกเหม่ยหลินให้รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา หล่อนผงกหัวขึ้นมองอย่างงัวเงีย คิดว่าเป็นหมอกับนางพยาบาลเข้ามาดูอาการคุณย่า
เหม่ยหลินตกใจแทบช็อกหายง่วงเป็นปลิดทิ้ง เมื่อพบว่าคนที่เข้ามาไม่แต่งชุดขาวสวมเสื้อกาวด์แบบเจ้าหน้าที่โรงพยาบาล
มันสวมชุดดำทะมึนทั้งชุด แถมใส่หน้ากากไหมพรมสีดำปิดหน้าไว้อีกต่างหาก
“ ไอ้โม่งดำ ” เหม่ยหลินอุทานออกมาดังๆ รีบลุกขึ้นยืนหันรีหันขวางด้วยความตื่นตะหนก
ไอ้ฆาตกรโรคจิต ทำราวกับเหม่ยหลินไม่มีตัวตน มันบุกเข้าไปประชิดเตียงคนไข้ แล้วใช้มีดดาบสปาร์ต้าในมือฟันฉับเดียว ศีรษะหญิงชราขาดกระเด็นออกจากร่าง เลือดสดๆฉีดพุ่งกระฉูดราวไฟพะเนียงสาดกระเซ็นใส่ผนังและเพดานแดงฉานไปหมด ส่งกลิ่นคาวคลุ้งไปทั่วห้อง
เหม่ยหลินเห็นคุณย่าถูกฆ่าตายอย่างทารุณต่อหน้าต่อตา ก็ร้องไห้โฮออกมาด้วยความรู้สึกปวดร้าวรันทด ราวกับถูกควักหัวใจออกไปจากร่างทั้งเป็น
เหม่ยหลินเคียดแค้นจนลืมตัว คว้าเก้าอี้ฟาดใส่หัวไอ้โม่งสุดแรงเกิด
“ โครม !!! ”
ไอ้โม่งคำรามลั่น หันมาคว้าตัวเหม่ยหลินชูขึ้นไปกระแด่วๆเหนือหัว แล้วทุ่มออกไปนอกหน้าต่างชั้นห้าบนตึกโรงพยาบาลอันสูงชัน
เหม่ยหลินเสียวท้องน้อยวูบแบบคนตกจากที่สูง หล่อนหลับตาปี๋กรีดร้องออกมาสุดเสียง แล้วสติสัมปชัญญะก็ขาดผึงดับวูบไป...
*****
“ คุณเหลียง เกิดอะไรขึ้น คุณเหลียง คุณร้องโวยวายทำไม ? คุณเหลียงตื่นซิคะ คุณเหลียง !!!!!! ”
เหม่ยหลินรู้สึกเหมือนมีคนหลายคนมาเขย่าตัวร้องเรียก จึงลืมตาขึ้นมามองพวกนางพยาบาลที่เข้ามารุมล้อมอย่างงุนงง
เมื่อพบว่าตัวเองยังไม่ตาย ส่วนคุณย่าก็ยังนอนปลอดภัยดีอยู่บนเตียงในห้อง
เหม่ยหลินก็ถอนใจโล่งอกยิ้มออกมาได้
ที่แท้เหตุการณ์สยองที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ เป็นแค่เพียงฝันร้ายเท่านั้นเอง...
*****
คฤหาสน์ลินน์ ถนนบั๊กสกิน
วันเดียวกัน...
ภายในห้องนอนอันหรูหราไฮโซของคุณนายลินน์เศรษฐีนี
คริสโตเฟอร์ ฮอว์กิ้นส์ นั่งกระดกว้อดก้าเพียวๆรอซูซานอาบน้ำอยู่บนโซฟา
เขาสวมสูทสีเทาสีหน้าเคร่งเครียดท่าทางอารมณ์ไม่คอยดีซักเท่าไหร่ บนโต๊ะกระจกเตี้ยๆข้างตัวเขา มีแฟ้มเอกสารวางอยู่พร้อมปากกา
สิบนาทีต่อมา สาวใหญ่ไฮโซในชุดคลุมอาบน้ำมีผ้าขนหนูโพกหัวกันผมเปียก ก็เดินอมยิ้มนวยนาดออกมาจากห้องน้ำเข้าไปหย่อนก้นใหญ่ๆนั่งลงบนตักชายหนุ่มรุ่นน้อง
หล่อนโอบไหล่หอมแก้มเขาเบาๆ แล้วออดอ้อนเสียงอ่อนเสียงหวาน
“ เป็นอะไรคะที่รัก มาถึงก็ทำหน้านิ่วคิ้วขมวด ไปอาบน้ำให้เย็นใจก่อนมั้ย ฉันจะช่วยฟอกสบู่ถูหลังให้ สบายตัวแล้วจะได้อารมณ์ดี ”
คริสผลักไสสาวใหญ่ลงจากตักเขาอย่างเย็นชา
“ ถ้าคุณอยากให้ผมอารมณ์ดี ก็ช่วยเซ็นเอกสารในแฟ้มนั่นซะที ผมรอมาสามวันแล้ว ” เขากล่าวเสียงขุ่นๆ
“ อ้อ เรื่องนี้นี่เอง มิน่าล่ะ ทำหน้าบูดเป็นตูดไก่เลย ” ซูซานหัวเราะคิก แกล้งนั่งเบียดเขาบนโซฟาตัวเดียวกัน
“ อย่าลีลารีบๆเซ็นซะที เงินแค่ไม่กี่ล้าน อย่าทำเป็นตึ๋งหนืดไปหน่อยเลยน่า ” คริสถัดก้นหนี ทำหน้าซีเรียส
แม่ม่ายทรงเครื่องกระพริบตาถี่เร็ว
“ เงินตั้งยี่สิบล้านดอลล่าร์ คุณจะเอาไปทำอะไร ที่ฉันยังไม่เซ็นให้ เพราะจะรอถามคุณก่อน ”
คริสออกอาการฉุนเฉียว
“ จะรู้ไปทำไม คุณรู้แค่ผมมีความจำเป็นต้องใช้ก็พอ เงินนิดๆหน่อยๆแค่นี้ ให้ผัวไม่ได้รึไง ? ”
“ ให้น่ะให้ได้ แต่ฉันก็มีสิทธิ์ที่จะรู้ ว่าคุณจะเอาเงินมากมายขนาดนี้ไปทำอะไร ? ” ซูซานพยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบ
คริสถลึงตาใส่ ว้ากลั่นห้อง
“ ถ้าคุณคิดว่าผมเป็นผัวคุณ ก็อย่ามาตั้งคำถาม ผมบอกให้เซ็นก็เซ็น อย่าเรื่องมาก ผมรำคาญ ”
ซูซานชักเดือด ว้ากขึ้นมาบ้าง
“ ไม่ได้ ถ้าคุณไม่บอก ฉันก็ไม่เซ็น ”
คริสโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง
“ ผมช่วยวิ่งเต้นทุกอย่าง จนทรัพย์สมบัติทั้งหมดของเดวิดเป็นของคุณสมใจแล้ว ถึงเวลาที่คุณควรจะตอบแทนผมบ้าง แค่ยี่สิบล้านคุณว่ามันมากเกินไปเหรอ ? ” เขาคำรามขู่เข็ญ
ซูซานถึงกับสะอึกกับคำพูดเชือดเฉือนจิตใจของคริส หล่อนรู้สึกเหมือนมีอะไรมาจุกตรงคอจนพูดไม่ออก ได้แต่จ้องหน้าตัดพ้อเขาด้วยสายตาแทนคำพูด
คริสเชิดหน้าไม่แยแสความรู้สึกใครทั้งสิ้น
“ ว่าไง จะเซ็นหรือไม่เซ็น ” เขาตวาดเร่งยิก จะเอาให้ได้ดังใจ
ซูซานผงกหัวหงึกๆยอมจำนนโดยดี
“ ค่ะๆเซ็นค่ะ อย่าดุเมียสิคะผัวขา เดี๋ยวเมียเซ็นให้นะ แต่...” หล่อนเว้นวรรคทำตาเยิ้มใส่ผัวรุ่นน้อง แล้วชวนเขาดื้อๆ
“ เรามาอย่างว่ากันก่อนดีมั้ย ? คริสขา...คุณไม่ได้ทำการบ้านมาตั้งสามวันแล้วนะ ไม่นึกอยากบ้างเหรอ ปกติเห็นคุณอยากทุกวัน เป็นอะไรไปหรือว่าคุณเบื่อฉันแล้ว ? ”
เนติบัณฑิตหนุ่มฝืนยิ้ม
“ ไม่ใช่วันนี้ที่รัก พรุ่งนี้ผมมีธุระแต่เช้า วันนี้ผมแค่แวะมาเอาเอกสารเท่านั้น คุณก็รีบเซ็นๆซะที ผมจะได้กลับไปนอน ”
คุณแม่ยังสาวทำหน้ากระเง้ากระงอด
“ ก็ได้ ก็ได้ ส่งมาสิฉันจะเซ็นให้ ดูร้อนรนเหลือเกินนะ ถ้าไม่กลับไปนอนจริงๆ แล้วแอบไปหาสาวๆละก็ ฮึ่ม !แม่จะฆ่าหมกส้วมซะทั้งคู่เลย ไม่เชื่อก็ลองดู ”
นายคริสเย็นสันหลังวาบตีหน้าปูเลี่ยนๆ รีบหยิบแฟ้มพร้อมปากกาบนโต๊ะส่งให้ และพยายามกลบเกลื่อน
“ ฟุ้งซ่านใหญ่แล้วที่รัก ช่วงนี้งานมันยุ่งต้องไปศาลเกือบทุกวัน ผมเพลียๆ ก็เลยลืมทำการบ้านไปหลายวัน เอาเถอะ คืนพรุ่งนี้ผมจะมาใช้หนี้ให้คุณ แบบจัดเต็มชุดใหญ่ ทบดอกทบต้นให้เลย โอ.เค.มั้ยครับ ? ”
ซูซานค้อนขวับ รับปากกากับแฟ้มมาเปิดเซ็นเอกสารข้างใน แล้วส่งคืนให้
ทนายเจ้าเล่ห์รับแฟ้มมาเปิดตรวจทาน
เมื่อเห็นว่าลายเซ็นถูกต้องเรียบร้อยดี หน้าเขาก็บานเป็นกระด้งด้วยความปิติยินดี รีบลุกขึ้นกล่าวคำอำลาเมียแก่ แล้วถือแฟ้มออกมาขึ้นรถขับออกไปทันที
อารามรีบร้อน บวกกับความดีใจ ทำให้คริสไม่ทันสังเกตว่า มีรถเก๋งคันนึง ขับตามรถเขาอยู่ห่างๆ
หลังจากนั้นไม่นานรถเก๋งคันนั้น ก็แล่นกลับมาจอดที่หน้าคฤหาสน์ตระกูลลินน์ ชายร่างยักษ์ที่ลงมาจากรถ ก็คือนายจัสตินคนรถของซูซานนั่นเอง
คนใช้ผู้ซื่อสัตย์เข้าไปในตัวตึกตรงไปหานายหญิง ซึ่งนั่งดื่มไวน์รออยู่ในห้องรับแขก แล้วแจ้งข่าวร้ายให้ทราบ
“ คุณฮอว์กิ้นส์ ไม่ได้กลับบ้าน แต่ไปที่คอนโดสร้างใหม่แห่งนึงแถวเซาท์สตริปครับ ”
ซูซานขมวดคิ้วสงสัย
“ เขาไปที่นั่นทำไม? ”
จัสตินอึกอักนิดนึง ก่อนตอบตามตรง
“ คุณฮอว์กิ้นส์ ไปนอนค้างกับสาวประเภทสองคนนึงครับ ”
ซูซานตกตะลึง แก้วไวน์หลุดมือตกแตกดังเพล้ง
“ นอนค้างกับกระเทย โอ้มายก๊อดดดด ”
“ คุณฮอว์กิ้นส์กับสาวประเภทสองคนนี้เป็นคู่ขากันมานานแล้วครับ ผมมีข้อมูลและหลักฐานชัดเจน ไม่ผิดแน่ ” จัสตินฟันธง แล้วล้วงกระเป๋ากางเกง หยิบแผ่นซีดีแผ่นหนึ่งออกมาส่งให้
“ นี่ครับคุณนาย แผ่นซีดีภาพคุณฮอว์กิ้นส์กับแฟน ที่พรรคพวกผมแอบถ่ายมาได้ ”
คุณนายลินน์ มีท่าทีเหมือนจะลมใส่ เอื้อมมือสั่นเทารับแผ่นซีดีจากบ่าวคนสนิท
“ แกแน่ใจรึ ว่านังนั่นไม่ใช่ผู้หญิง ” หล่อนถามเสียงสั่นเครือ
จัสตินมั่นใจร้อยเปอร์เซ็น
“ ไม่ใช่แน่นอนครับ หล่อนเป็นหัวหน้าคณะทิฟฟานี่โชว์จากประเทศไทย ชื่อณัฐวุธแซ่เหลียง มีนิคเนมว่า เหม่ยหลิน ”
ซูซานโกรธจนหน้าเขียว แค้นเคืองนายคริสจนเนื้อตัวสั่น มีกิ๊กกับผู้หญิงยังพอทำเนา แต่ไม้ป่าเดียวกันก็ไม่เว้นแบบนี้มันสุดจะรับได้ ถูกกระเทยแย่งผัว แล้วเธอจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน
ซูซานรีบเปิดแผ่นซีดีดู แล้วใจเสียเหงื่อแตกซิก เมื่อพบว่านังกระเทยที่ใช้ผัวร่วมกับเธอทั้งสาวทั้งสวย สวยกว่าเธอตอนสาวๆหลายเท่า
จัสติน ช่วยบรรยายข้อมูลสถานที่วันเวลาประกอบภาพ และสาวไส้ความชั่วของคริสที่เขารู้มาให้นายสาวฟังจนหมดเปลือก
ซูซานคว้าขวดยาระงับประสาทมาเปิดกรอกใส่ปากเคี้ยวกร้วมๆ แล้วฝืนยิ้ม
“ ขอบใจมากจัสติน กลับออกไปทำงานของแกเถอะ บอกทุกคนว่าฉันอยากอยู่ตามลำพัง อย่าเข้ามารบกวน ”
“ ครับคุณนาย ” จัสตินรับคำ แล้วเดินจากไป...
******
