บทที่28 : บทส่งท้าย
-
ความเดิม ---- เลิกคิ้วถามพลางยื่นหน้าไปใกล้ "...หึงเหรอ" ----
-
รัม
ชะงักไปหน่อยตอนที่จู่ ๆ ก็โดนรวบเอวเข้าไปหาแบบนั้น ทำเอาใจกระตุกวูบเลย มองใบหน้าคมที่ยื่นมาใกล้ขณะที่ถาม "ป...เปล่า" คือทำเหมือนจะไม่อะไร แต่เสียงดันตะกุกตะกักนิด ๆ
-
รัม
"แค่อยากรู้" มุ่นคิ้วแล้วจ้องสบตากลับไป
-
ติม
ประหม่า...แต่ก็ยังจะเอาคำตอบสินะ แถมยังต้องตากลับมาแบบนั้นด้วย
-
ติม
น่ากลัวสุดๆไปเลย...หึหึ
-
ติม
"กูมีสำรอง เผื่อเดินทาง ไม่ก็ฉุกเฉิน ไม่ได้เพื่อคนอื่น" เกลี่ยปลายจมูกดุนกับอีกคนหน่อยๆแล้วอธิบายให้ฟัง บางทีแม่ก็มาหาบ้าง แต่ก็ไม่ได้ค้าง แค่มาเจอเฉยๆเพราะเขาไม่กลับบ้านก็แค่นั้น ส่วนเรื่องนอนกับคนอื่นน่ะ...ไม่ต้องใช้ห้องตัวเองก็ได้..
-
รัม
"อ่า..." พอได้ยินคำพูดนั้นเขาก็พยักหน้ารับแบบเข้าใจ ..ปนโล่งอกด้วย จริง ๆ ก่อนหน้านี้ถ้ามันจะพาใครมานอนหรือรักกับใครเขาก็ไปเอาความรึทำอะไรไม่ได้แล้วนี่..แค่อยากได้ยินคำตอบเฉย ๆ แค่นั้น
-
ติม
"ห้องนี้...ไม่เคยพาคนมานอนหรอกนะ ..พื้นที่ส่วนตัว.." สายตาคมตวัดมองอีกคนใกล้ๆ เกลี่ยปลายจมูกไปข้างแก้มและขยับมือค่อยๆลงไปทาบที่สะโพก "ให้เฉพาะบางคนแถวนี้"
-
รัม
พอใบหน้าคมกับรอยยิ้มเอกลักษณ์นั่นส่งมาให้เขาก็รู้สึกใจเต้นขึ้นมาอีก "หรอ...อือ งั้นก็ดี" เกร็งตัวขึ้นมาหน่อยตอนที่ฝ่ามือของอีกคนลูบต่ำลงไปที่สะโพก
-
รัม
ปลายจมูกที่คลอเคลียอยู่ใกล้ทีแรกก็ขยับไปที่ข้างแก้ม แล้วกระซิบเสียงทุ้มแบบนั้น จะ..ฆ่ากันรึไง
-
ติม
พอรู้สึกถึงความเกร็งของกล้ามเนื้อของมัน แต่อีกคนก็ยังไม่ขยับไปไหนก็นึกในใจอยู่ล่ะ....ว่าเรื่องแบบนี้กับผู้ชายก็คงไม่เคยเหมือนกับในเกมสินะ ไม่รู้ว่าเกร็งเพราะตื่นเต้น...หรือเพราะกลัวเสียหน้าถ้าดันเขาออกกันแน่
-
ติม
"นี่.." กดจมูกโด่งจมลงไปแล้วสูดหายใจแรงๆด้วยความมั่นเขี้ยว ฝ่ามือบีบคลึงสะโพกอีกคนแรงตามไปด้วยแล้วค่อยดึงเสื้อเชิ้ตของมันออกนอกกางเกง พยายามสอดมือเข้าไป
-
รัม
"ห๊ะ...?..อึก" ส่งเสียงถามออกมาตอนที่อีกคนเอ่ยเรียกเขา แต่เสียงก็ตกอยู่ในลำคอตอนที่ฝ่ามืออุ่นนั่นบีบคลึงสะโพกเขามากขึ้นกว่าเดิม เสื้อถูกดึงออกไปแล้วแทนที่ฝ่ามือที่สอดมา
-
ติม
"ถ้าไม่ห้าม....กูจะทำต่อจริงๆแล้ว...ไม่ต้ององต้องอาบ.." ผละใบหน้าออกมาจ้องแต่ฝ่ามือกลับลูบขึ้นมาตามชายเสื้อ ยื่นหน้าเข้าไปเอ่ยกระซิบอีกครั้งก่อนจะแนบริมฝีปากลงไปตามด้วยเกลี่ยปลายลิ้นเข้าหา....มากกว่าที่ทำกันตรงที่สาธารณะ
-
ติม
"...นะครับคุณแฟน" มาทำหน้าตาแบบนี้น่ะ...ชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ
-
รัม
สบตาอีกคน แววตาหวั่นไหวอย่างชัดเจน ..เม้มริมฝีปากนิด ๆ เมื่อลมหายใจอุ่นปะทะมาที่ใบหน้า พร้อมกับปลายลิ้นที่เกลี่ยไล้อยู่ "อ..อืมม" ไม่รู้ทำไม แต่ร่างกายร้อนเหมือนถูกกระตุ้นด้วยสายตาและคำพูดพวกนั้นได้ง่ายดาย
-
รัม
"กู...ม...ไม่เหมือนในเกม..นะ" เขาแค่มนุษย์ธรรมดา ไม่ใช่โอเมก้าที่อาจทำให้มันพอใจได้มากกว่า แล้วก็..ไม่เคยทำอะไรกับผู้ชาย
-
ติม
อมยิ้มน้อยๆ ยามที่มันเม้มปากอย่างประหม่าเมื่อเขาเกลี่ยปลายลิ้นลงไป สายตานั้นฉายแววไหววูบราวกับจะติดสินใจบางอย่าง ก่อนที่จะเอ่ยขึ้นมาแผ่วเบา "อืมมม" งับริมฝีปากที่ขยับ และเอ่ยกระซิบกลับไป "กูเองก็...ไม่เหมือนหรอก"
-
ติม
ไม่เหมือนทั้งรูปร่างและความต้องหารมหาศาลจนทนไม่ไหวขนาดนั้น จูบแนบลงไปอีกครั้ง ปรายตามองอย่างจริงจัง "ถ้าไม่ไหวจริงๆกูก็รอได้.."
-
รัม
ลมหายใจเขาและมันที่อุ่นร้อนปัดเป่ากันไปมาแบบนี้มันช่าง...อธิบายไม่ถูกเลยว่ารู้สึกยังไง แต่ที่แน่ ๆ คือดี...ดีจนไม่อยากจะเชื่อว่าเขามีความสุขจนไม่สนแล้วว่าคนตรงหน้าเขาคือผู้ชายด้วยกัน
-
รัม
"อือ" ฮัมเสียงออกมาในลำคอตอนริมฝีปากนั่นเบียดเคล้าไปมา พร้อมกับจูบงับลงมาหาเขา
-
รัม
"ถ้าไม่ไหว...จะบอก" มองอีกคนด้วยแววตาที่หวั่นไหวเช่นเดิม..แต่ก็อยากจะบอกมันว่าเขาเชื่อใจมันแค่ไหน
-
ติม
"หึ..." ในที่สุดก็หลุดหัวเราะออกมาเบาๆ แต่แววตาที่มองอีกคนนั้นอ่อโยนราวกับเอ็นดูคนตรงหน้ามากๆ....มากกว่าที่ตัวเองคิดด้วยซ้ำ
-
ติม
เขาพร้อมจะหยุดความต้องการอยู่แล้ว...ถึงอีกคนไม่บอกเขาก็พอจะมองออกหรอก บางทีตัวเองไม่ไหวแต่อาจจะพยายามเพื่อเขาอยู่.....ก็นี่น่ะ...คนรักของเขา จะไม่รู้ได้ยังไง
-
ติม
"อืม...ปล่อยให้กูจัดการเอง..แค่แสดงออกอย่างที่ต้องการก็พอ" ชนหน้าผากหากันแล้วค่อยๆขยับมือกอดรัดเข้าหา สายตาจ้องกันไปมาเหมือนจะคุยกันผ่านทางนั้น ค่อยๆปรือตาลงแนบริมฝีปากลงไปบดเคล้าอีกครั้ง
-
รัม
เขาจะกลัวจะไม่กล้าก็..คงไม่แปลก เพราะมันก็เป็นแค่เกมที่พวกเขาทำกันแบบนั้น นี่ชีวิตจริงเลยอดเกร็งไปไม่ได้ ก็พอรู่ว่ามันต้องเริ่ม ต้องทำยังไง.. แต่ที่ผ่านมา นอกจากในโลกนั้นเขาก็ไม่เคยต้อง..อยู่ข้างล่างให้ใครมาก่อน
-
รัม
กลัว...กังวล อะไรไม่รู้มากมายไปหมด แต่พออีกคนพูดแบบนั้น และขยับแขนมากอดเขาเอาไว้ ความกลัวในทีแรกก็ค่อยจางลงไป
-
รัม
ลมหายใจถอนยาว ๆ ออกมาตอนที่ริมฝีปากได้รูปนั่นบดเคล้าแนบสนิทเข้ามาหาอีกครั้ง ลมหานใจอุ่นเป่ารดอยู่ที่เบื้องหน้า เป็นจูบที่เนิบนาบ..แต่ก็เต็มไปด้วยความรู้สึกที่มากมาย
-
ติม
"อื่มม..." อ้าปากงับริมฝีปากคลึงเคล้าเข้าหามากขึ้น ขยับเชิญชวนให้อีกคนเริ่มทำตาม
-
ติม
รู้ว่าคงไม่ใช่ครั้งแรกที่มันจะจูบกับใครหรอก..แต่เขาก็พอจะเข้าใจว่าการที่จะยอมรับอะไรบางอย่างที่เปลี่ยนไปจากเดิมมันต้องใช้เวลาทำให้ชินด้วยเหมือนกัน ปลายลิ้นเกลี่ยไล้ริมฝีปากและตวัดเข้าหาเบาๆ
-
ติม
ลมหายใจหอบถี่ขึ้นมาอีกหน่อย....เพราะเขาเองก็ตื่นเต้นไม่แพ้อีกคนเลย เขาอยากจะสัมผัสอีกคน...ด้วยร่างกายของเขา
-
รัม
ขยับริมฝีปากตามไปอย่างว่าง่าย มันดีกว่าในนั้นที่แค่รู้สึกบางเบาจากการสัมผัส "อือ..." ฮัมเบา ๆ ก่อนจะเบียดริมฝีปากเข้าหาแล้วแลบปลายลิ้นเข้าหาบ้าง แตะสัมผัสกับลิ้นอุ่นของอีกคนที่ทำเอาซ่านไปหมด
-
รัม
ตลกดีที่ต้องทำอะไรเชื่องช้าไปหมดแบบนี้ แต่เพราะเขายังไม่ชิน..แล้วก็ รู้สึกดีที่อีกคนพยายามเพื่อเขาด้วย ลมหายใจเริ่มร้อนขึ้นทีละนิด..และมากขึ้นเรื่อย ๆ กับรสจูบ
-
ติม
ความรู้สึกแรกที่ปลายลิ้นสัมผัสกัน....อย่างกับมีกระแสบางอย่างที่แล่นเข้าสู่หัวใจเข้าอย่างจัง ...มันคงเป็นอะไรที่เขาต่อต้านจิตใจตัวเองไม่ได้เป็นคราวแรก ที่จะส่งลิ้นชื้นเกลี่ยตวัดเอาปลายลิ้นที่ค่อยๆแตะเข้ามาอย่างกล้าๆกลัวๆ
-
ติม
ลมหายใจร้อนปะทะกันไปมา แต่ไม่เป็นผลให้เขาหยุดสัมผัสอีกคนได้เลย.... ได้รุกเข้าหาอีกคนที่เริ่มจะชินกับการสัมผัส และยินยอมทีละนิดแบบนี้ .....มันน่าเอ็นดูจริงๆ
-
ติม
ขยับเอียงคอให้แนบสนิทกันมากขึ้นอีก..แทรกปลายลิ้นเข้าหากันเรื่อยไปจนร่างกายเริ่มร้อนผ่าวขึ้นมาทุกที "อื่มมม..."
-
รัม
แขนยกขึ้นกอดจากแผ่นหลังของมันแล้วสูงขึ้นเรื่อย ๆ ก่อนจะวางมันลงบนไหล่กว้างนั่น ขยุ้มเสื้อไว้เบา ๆ ตอนที่ลิ้นอุ่นสอดแทรกเข้ามาหา
-
รัม
ถีงจะเพิ่งเริ่ม..แต่เขารู้สึกว่ามันเป็นจูบที่ดี ที่สุด เหมือนมันใช่...จูบกับคนที่ใช่ ทั้งตื่นเต้น..ทั้งเกร็ง ทั้งรู้สึกดี
-
รัม
ผ่อนลมหายใจออกมาทางจมูกขณะที่ขยับปลายลิ้นตอบรับไป ลมหายใจร้อนก็ปัดเป่ากันไม่หยุด "อืออ....."
-
ติม
มันน่ารักมาก....
-
ติม
หัวใจทั้งเต้นเร็วและแรงขึ้นกว่าเดิมขณะที่ริมฝีปากแนบชิด ทั้งมือที่ขยับขึ้นมาวางบนไหล่...ขยุ้มลงตอนที่ปลายลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าหาและส่งมันควานไล้ไปทั่วโพรงปากอย่างแนบแน่นขึ้นทุกที
-
ติม
"อาา...จุ๊บ..อืมม" ผละจูบออกมาให้อีกคนได้หายใจคล่อง แล้วกดจูบคลอเคลียอยู่ภายนอก สายตาคมปรือขึ้นมาสบนัยน์ตาที่เริ่มฉ่ำ.. ขยับคลี่ยิ้มให้บางเบาแต่สัมผัสได้ผ่านสายตาที่จ้องมองกันอย่างลึกซึ้ง เริ่มคลายอ้อมกอดและเลื่อนมือมาข้างหน้าปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตจากข้างล่างทีละเม็ด ขณะที่ริมฝีปากยังคงคลอเคลียหากันด้วยรสจูบที่หวานที่สุด..
-
รัม
"อาาา....อ...อืม" ครางผะแผ่วออกมาเมื่อปลายลิ้นอุ่นสอดดุนควานไปทั่วทั้งโพรงปากของเขา ร้อนไปหมด..วูบวาบจนแทบแย่เหมือนกัน
-
รัม
เขายังรู้สึกขัด ๆ ที่ตัวเองทำเหมือนว่ามันเป็นจูบแรกของชีวิต.. ทำอะไรไม่เป็นต้องให้อีกคนนำ แต่ก็..ไม่ได้แย่อะไรหรอก
-
รัม
มองใบหน้าและดวงตาคมที่เต็มไปด้วยหลากหลายอารมณ์ไม่ต่างกัน มันผละออกให้เขาหายใจบ้าง แต่ก็ยังบดจูบคลอเคลียอยู่ไม่ห่าง กระดุมถูกปลดออกไป..ความเย็นด้านนอกปะทะผิวร้อน ๆ ของเขาอย่างเชื่องช้า
-
ติม
กระดุมถูกปลดออกทีละเม็ดจนในที่สุดเสื้อเชิ้ตก็ถูกแยกจากกันเผยให้เห็นผิวขาวภายใต้ร่มผ้า
-
ติม
"จุ๊บ...อา..." ดูดปากอีกคนตบท้าย แล้วผละริมฝีปากออก เลื่อนไล้ไปตามแก้มและลำคอที่มีกลิ่นหอมอ่อนๆจนหยุดซุกจมูกตรงนั้นอยู่นานขณะที่โอบกอดร่างกายอีกคนโดยไม่ได้ผ่านเนื้อผ้าอีกต่อไป
-
ติม
อา..ได้สัมผัสมันคนละอารมณ์กับในเกมเลย...ทั้งการขยับของกล้ามเนื้อ ทั้งเสียงลมหายใจที่ชัดเจนกว่าเดิม ก้าวขาไปข้างหน้าช้าๆจนอีกคนชิดไปกับขอบเตียง โน้มตัวไปหาโดยที่ยังโอบเอวอยู่
-
รัม
"อา...." ฮัมเสียงเครือในลำคอเมื่อเสื้อเชิ้ตของเขาถูกปลดกระดุมออกไปจนหมด ริมฝีปากได้รูปนั่นดูดงับริมฝีปากของเขาออกไปจนมันบวมขึ้นมานิด ๆ แต่ก็ปรือตามองอีกคนจนเห็นกลุ่มผมสีดำสนิทต่างจากในเกมซุกอยู่ที่ต้นคอของเขา
-
รัม
"อา...ย..ยังไม่ได้อาบ" มุ่นคิ้วนิด ๆ พอนึกขึ้นได้ว่าเขายังไม่ได้อาบน้ำ
-
รัม
เข้าใจฟีลของผู้หญิงที่เคยนอนด้วยกันเลยว่าทำไมรู้สึกอยากให้ตัวสะอาดก่อน.. ส้นเท้าเขาชนเข้ากับขอบเตียงก็คิดอยู่ว่าอีกคนจะปล่อยเขาไปอาบมั้ยนะ
-
ติม
เสียงแผ่วเบาของอีกคนเอ่ยบอกกลายๆ เหมือนว่าอยากมีเวลาเตรียมตัว "อืมมมม....ก็ไม่ได้สกปรกนี่" จูบลงบนผิวเนื้อตรงไหปลาร้าแล้วดูดมันจนขึ้นรอยถึงค่อยผละออกมามองอีกคนนิ่งๆ
-
ติม
ถึงจะพูดเหมือนจะไม่ยอมปล่อยไป แต่เขาก็คลายอ้อมกอดออกและยอมถอยออกมาก้าวนึง มุมปากคลี่ยิ้มขึ้นมาน้อยๆ "ไปดิ่"
-
รัม
ก็คิดว่าถ้าอีกคนไม่ปล่อยเขาก็ไม่ว่าอะไร.. แต่พอริมฝีปากนั่นกดจูบเม้มลงมาหนัก ๆ ก่อนจะยอมให้เขาผละออกก็พยักหน้ารับ "งั้น..รอก่อน"
-
รัม
อยากจะบอกอีกคนว่าเขาไม่ได้อยากจะพยายามหนีหรืออะไร..แค่ กังวลอะไรไร้สาระไปเรื่อยนิดหน่อย คว้าแค่ผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปไว ๆ
-
รัม
จัดการอาบน้ำใช้เวลาไม่นานมากนัก ..แต่ใช่ มันก็มีรายละเอียดที่นานกว่าปกติที่เขาอาบที่บ้านล่ะนะ พันผ้าขนหนูเอาไว้ที่สะโพก เนื้อตัวยังมีหยดน้ำเกาะอยู่บ้างเพราะเขาไม่ได้ตั้งใจจะเช็ดให้เนี้ยบขนาดนั้น เดินออกมาเห็นอีกคนที่นั่งรออยู่ก่อน
-
ติม
ระหว่างที่ปล่อยมันไปอาบน้ำ เขาเองก็ต้องเตรียมตัวเหมือนกัน
-
ติม
เดินออกไปเอาของที่ซื้อเข้ามาในห้องแล้วจัดแจงวางไว้บนหัวเตียง ก่อนจะหยิบผ้าขนหนูผืนนึงขึ้นมานั่งรอ เพิ่งได้นั่งลงไม่ทันไรก็ต้องลุกขึ้นมาแล้วเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูออกมาพร้อมกับภาพที่ทำให้เม้มปากลงแล้วยับยั้งตัวเองไม่ให้รุกเข้าไปก่อนเวลา
-
ติม
ก้าวขาเดินไปจนประจันหน้ากันกลางทาง ยื่นแขนออกไปกันอีกคนแล้วรวบตัวมาหอมแก้มแรงๆ "หอมดี..." มองสบตาก่อนจะผละไปเข้าห้องน้ำบ้าง
-
ติม
ที่ว่าหอม..ก็เพราะเป็นกลิ่นเดียวกับเขาด้วย บางทีก็ชักจะอิจฉาซิลวาที่ไม่ต้องอาบน้ำให้มากความ..กว่าจะได้ามผัสอีกคน
-
รัม
ใช้สบู่ที่อยู่ในห้องน้ำ เหมือนจะมีแค่อันเดียวเขาเลยต้องใช้อันนั้นไป เดินออกมาเจออีกคนที่เตรียมจะอาบน้ำต่อจากเขาพอดี
-
รัม
"อ่า.." แต่พอมันเดินมาใกล้ไม่ได้สวนเขาไปเข้าห้องน้ำแล้วรวบแขนกอดก็ชะงักไปหน่อยแต่ก็ๆมาได้เกร็งตัวอะไร ปลายจมูกโด่งกดหอมเข้ามาหนัก ๆ ก่อนจะผละออกไปพร้อมกับคำพูดที่ว่าหอมนั่น
-
รัม
"อืมม" สบดวงตาคมนั่นกลับไปจนอีกคนผละไปเข้าห้องน้ำ ...เขาชอบดวงตาคู่นั้นตั้งแต่ในโลกนั้นแล้ว
-
รัม
เดินไปก่อนจะขยับตัวทิ้งลงนั่งที่ปลายเตียง..ไม่รู้ว่าควรจะทำท่า ทำหน้ายังไง
-
รัม
ไม่ต้อง..ใส่ชุดแล้วด้วยดินะ
-
ติม
เขาอาบน้ำไม่นานมากเหมือนอย่างเคย แต่ก่อนที่จะออกไปก็กระตุ้นตัวเองให้ปลดปล่อยอย่างรวดเร็วไปครั้งนึง...
-
ติม
ก็นะ....เขาไม่ได้มีอะไรกับใครตั้งแต่ก่อนคบกันในเกมแล้ว
-
ติม
ก็เพราะเริ่มรู้สึกกับอีกคนและไม่มีความสนใจคนอื่นขึ้นมาเลยนี่แหละ..ถึงรู้ว่าตัวเองเป็นเอาใหญ่แล้ว.. และช่วงที่ไม่เจอกัน ก็ไม่มีกะจิตกะใจไปทำอะไรแบบนั้น ไม่แม้แต่ช่วยตัวเองด้วยซ้ำ
-
ติม
"ซี้ด.. อา..." สุดท้ายก็ปลดปล่อยออกมาและทำความสะอาดตัวเองอีกครั้ง ไม่นานก็พันผ้าขนหนูออกมา
-
รัม
นานกว่าที่คิดแฮะ...
-
รัม
กำลังว่าจะลุกขึ้นไปดูอีกคนอยู่แต่ประตูก็เปิดออกมาก่อนพอดีเขาเลยชะงักไปหน่อย อีกคนก็อยู่ในชุดเดียวกันกับเขาไม่ต่างกัน ผิวแทน ๆ นั่นพอมีหยดน้ำเกาะแล้วมันก็ดู...เซ็กซี่แปลก ๆ เลยแฮะ
-
รัม
"อา..." เงยมองแล้วสบตากับอีกคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า กลิ่นสบู่โชยตามมา คล้ายกันเลยแต่ก็พออยู่ในร่างกายอีกคนมันก็ดูต่างจากเขา
-
ติม
เปิดประตูห้องน้ำเดินออกไปก็เจอกับอีกคนที่กำลังชะงักกึกอยู่ตรงหน้าพอดีเหมือนกับไม่แน่ใจว่าเขาทำไมหายไปนาน ...แต่ยังไม่เปลี่ยนชุดแฮะ...คงทำใจไว้แล้วล่ะสินะ
-
ติม
"หึ...จะมาแอบดูเหรอ?"
-
ติม
เดินไปใกล้จนจะชนแต่ก็แค่ไปหยุดยืนให้ชิดอีกคน โอบแขนข้างนึงกับเอวไว้แล้วทำท่าจะพาไปที่เตียง ถึงจะทำหน้าปกติ แต่คำพูดก็อดหยอกเย้าอีกคนไม่ได้
-
รัม
ทำหน้าไม่ถูกหน่อย ๆ ตอนที่อีกคนเดินออกมาแล้วแทบจะชนกับเขา แต่ตามนิสัยตัวเองก็..ไม่หลบหรอก "นึกว่าตกอ่างตายไปแล้วไง.."
-
รัม
ขบริมฝีปากแล้วเอ่ยแซะไปที่ช้านัก ถ้าช้ากว่านี้ก็จะไปเคาะประตูแล้ว ขยับเท้าเดินไปตามแรงดึงของนิด ๆ ของอีกคนเพื่อไปที่เตียง เหมือนจะแอบกลบเกลื่อนความกังวลที่เริ่มก่อตัวขึ้นมาบ้างเล็กน้อยล่ะ
-
ติม
พาอีกคนมานั่งที่เตียงแล้วขยับยิ้มขึ้นมาอย่างอดไม่ได้กับความปากไวของอีกคน..แถมยังน่าตีอีก
-
ติม
"ตายยังไม่ได้สิ"
-
ติม
คงเป็นวิญญาณตามหลอกหลอนอีกนานหรอก...แต่ที่สำคัญที่สุดก็คือ...เขาไม่ยอมตายวันนี้แน่ๆ
-
ติม
เอื้อมมือไปเปิดไฟหัวเตียงและปิดไฟในห้องจนมืดสลัว ก่อนจะทรุดนั่งลงข้างๆแล้วยื่นหน้าไปกระซิบข้างหู
-
ติม
"เดี๋ยวแฟนกูเสียใจ"
-
รัม
ตามลงไปนั่งที่เตียงนุ่มของมัน...ไม่ได้นุ่มแบบอ่อนยวบแต่เหมือนจะมีสปริงอย่างดี ก็นะ เตียงอย่างดีเหมาะกับคนอย่างมัน
-
รัม
"กูก็ไม่ให้มึงตายหรอก" ฮัมออกมาเบา ๆ ตอนที่อีกคนจัดการสร้างบรรยากาศโดยการเปิดไฟหัวเตียงแล้วปิดไฟในห้องไปแบบนั้น เขาไม่ยอมหรอก..ยังไม่ใช่ตอนนี้ และอีกนานด้วย มันจะต้องอยู่กับเขา
-
รัม
"หึ..." ขบริมฝีปากที่จะหลุดออกมาตอนเสียงทุ้มกระซิบอย่างน่าหมั่นไส้
-
ติม
"หึ.." พ่นลมหายใจใส่ใบหูพร้อมกับส่งเสียงนั้นกลับไป ก่อนจะผละออกมามองด้วยสายตาแวววาวแล้วคลี่ยิ้มออกมาก่อนเมื่อเห็นใบหน้าที่เม้มปากสุดกำลังนั้น
-
ติม
"อยากยิ้มก็ยิ้มสิ..กลัวกูรู้ว่าดีใจเหรอ" เสียงนั้นกระซิบทอดอ่อนยามที่ทาบมือลงกับเตียงและยื่นใบหน้าเข้าไปหาใกล้ๆ
-
รัม
"...จิ๊" มุมปากยกออกมานิด ๆ เหมือนโดนจับได้แต่ก็ส่งเสียงใส่อีกคนเหมือนไม่พอใจ หลบสายจาออกมาเล็กน้อยตอนที่อีกฝ่ายมองเขาทะลุปรุโปร่งหมด..
-
รัม
ไม่ใช่กลัวรู้ว่าดีใจ..ก็แค่ มันเขินตัวเองมากกว่า พอลมหายใจอุ่นขยับมาใกล้เขาก็หันไปมองอีกคนอีกที
-
รัม
ไม่คิด...ว่าจะได้มาเจอกับมันในวันนี้ โลกเขาที่หม่นหมองมาหลายวันมันกลับ..เหมือนมีชีวิตขึ้นมาอีกครั้งเลย "อืม กูดีใจ"
-
ติม
คลี่ยิ้มออกมามากขึ้นเมื่ออีกคนเลิกกลั้นยิ้มและหลบสายตาออกไปด้วยใบหน้าที่ยังคงแดงก่ำ ถึงจะมองไม่ชัดมากก็เถอะ
-
ติม
แต่พอใบหน้านั้นหันมาหาเขา มองสบตาเขาและตอบอย่างจริงจังด้วยรอยยิ้มที่ยังเปื้อนอยู่ก็ทำให้จิตใจสั่นคลอนไม่น้อยเลย
-
ติม
"กูก็ดีใจ..." จากที่แค่อยากสัมผัส...มันก็มากไปกว่านั้นแล้ว โอบเอวอีกคนมาใกล้แล้วลูบหลังเบาๆ แนบจูบลงไปบนริมฝีปากนุ่ม...ผละออกมามองอย่างเชื่องช้า
-
ติม
"รักมึงนะ...รัม.." มันคงเป็นความรู้สึกที่ไม่ต่างกันอยู่แล้วล่ะ..เขารู้
-
รัม
พอได้คุยกันแบบจริงจังมากกว่าแค่การหยอก เขาก็ผ่อนความเขินลงไปได้บ้าง ยิ่งได้ยินคำพูดพวกนั้นที่บอกว่าตัวมันเองก็ดีใจที่ได้เจอกับเขาลมหายใจก็ติดขัดขึ้นมาหน่อย กูดีใจ....ที่สุดเลย
-
รัม
สบดวงตากับอีกคนแน่นิ่งท่ามกลางแสงสลัวของไฟหัวเตียง แต่มันมีตัวตนชัดเจนที่สุดในทุกช่วงเวลาที่ผ่านมา ปรือตาลงเล็กน้อยตอนที่ร่างกายขยับเข้าหากันตามาแรงโอบ ริมฝีปากแตะจูบมาพร้อมกัยคำพูดที่ทำให้เขาแทบจะหยุดหายใจ
-
รัม
"...อืม....." ลำคอมันแห้งผากอย่างนึกไม่ถึงเลย..ทั้งไม่คิดว่ามันจะบอกรักเขาตรง ๆ แบบนี้
-
รัม
"กู..ก็ด้วย" เอ่ยตอบไม่เต็มเสียงแต่ก็มั่นใจว่ามันได้ยิน
-
รัม
เขารัก..... มั่นใจมากแล้ว
-
ติม
"อืม.." ลมหายใจติดขัดไปเล็กน้อยกับคำตอบที่ได้มา โอบกอดอีกคนแนบแน่นและคลายออก มองตากันอยู่อย่างนั้นอย่างไม่รู้จะพูดอะไร
-
ติม
มันดีใจ...ที่สุด ถึงเขาจะแน่ใจและมั่นใจ แต่ไม่มีอะไรจะมีความสุขมากไปกว่ามันจะออกมาจากปากของมันเอง
-
ติม
เขาอาจจะรู้สึกกับอีกคนในเกม... แต่เขาไม่เคยได้พูดมันออกมาเลย..
-
ติม
จนกระทั่งถึงคราวที่เขาคิดว่าจะไม่ได้เจอกับมันอีก สิ่งที่เสียดายเป็นอย่างแรกก็คือ..การที่เขาไม่ได้เอ่ยบอกมันออกมานั่นเอง
-
ติม
แต่อีกคนอยู่ที่นี่...อยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้ เขาก็ไม่ลังเลอีกต่อไป..
-
รัม
น้ำตาเขามันคลออยู่นิด ๆ หลังจากที่พูดและเห็นปฏิกริยาของมัน ท่าทีที่บ่งบออกว่าดีใจแค่ไหนนั่น
-
รัม
คง..ไม่มีอะไรดีไปกว่านี้อีกแล้ว
-
รัม
เขาเคยคิดว่าคำพูดนี้ในช่างห่างไกล ทั้งที่มันเป็นแค่โลกในเกม ทั้งที่มันไม่ควรจะรู้อะไรเลย แตาก็ยากมากจริง ๆ เมื่อช่วงเวลาทุดช่วงกับมันช่างมีค่ามากนัก รู้อีกทีก็รักไปแล้ว..แต่เขาดันบอกไม่ได้ และคิดว่าคงไม่มีทางอีกแล้ว
-
รัม
...ยิ่งคิดมาถึงตรงนี้ก็อดจะขยับแขนกอดมันกลับไปไม่ได้ แค่อยู่ตรงนี้.. แค่มันอยู่กับเขา
-
ติม
แตะจูบที่เปลือกตาอีกคนเมื่อเห็นว่ามันเริ่มมีน้ำตาคลอออกมา แล้วค่อยผละออกมาเชยคางอีกคนขึ้นมาหา
-
ติม
"สัญญา..ว่าจะอยู่ด้วย..ไม่ไปไหน"
-
ติม
แตะจูบลงไปอีกครั้งและเม้มริมฝีปากนุ่มเบาๆ "ไม่มีใครสำคัญเท่ามึงอีก"
-
ติม
ดุนปลายจมูกโด่งเข้าหากันเบาๆและเริ่มแนบจูบลงไปโดยที่ไม่ต้องการคำตอบใดๆจากคนตรงหน้าอีกต่อไป
-
ติม
มันชัดเจนมากพอแล้ว ถึงปกติจะเป็นพวกไม่พูดอะไรมาก เน้นการกระทำ ..แต่เขาอยากให้มันมั่นใจมากที่สุด..
-
รัม
อืม...เขาคงยอมให้มันไปไหนไม่ได้แล้ว ทั้งความรู้สึกนึกคิดที่ชัดเจนจนแทบบ้า ไม่เคยมีสักครั้งที่ตัวเองจริงจังได้เท่านี้ แต่เขาก็ไม่อยากโกหกตัวเองอีกแล้ว
-
รัม
"อืมมม..." ฮัมรับริมฝีปากที่บดจูบลงมาก่อนที่จะหลับตาลงแล้วเอียงคอรับจูบที่แทนคำพูดและความรู้สึกทั้งหมดนั่นอย่างเต็มใจ
-
รัม
ตอนนี้..เขารู้สึกเหมือนความกังวลที่ผ่านมามันเป็นแค่ความฝัน มันตรงหน้าที่เป็นเรื่องจริง
-
แล้วคุณล่ะ....
-
เคยมีคนที่คุณชอบ...ในโลกเสมือนบ้างมั้ย
-
คนที่คุณไม่แม้แต่จะพบกันในโลกแห่งความจริง
-
แต่คุณยอมรับตัวตนของคนคนนั้นไปอย่างหมดหัวใจ
-
...
-
......The end.....
-
[ประกาศ] - เรื่องนี้จบแล้วในความหมายของการจบพลอตหลักนะคะ - ที่จะลงหลังจากนี้จะเป็นเนื้อเรื่อง side story ชีวิตในมุมต่างๆของตัวละคร ซึ่งมีอีกประมาน1000 กว่าหน้าA4 - จะเริ่มใช้ระบบเหรียญ และกุญแจ โดยที่กุญแจสามารถอ่านฟรีได้ทุกตอนค่ะ - ความยาวต่อตอนจะยาวขึ้นประมาน 3 เท่า - ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามค่า
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น