บทที่11 : เจ้ามีกี่ร่างกันแน่!
-
ความเดิม --- ".......ก็..แล้วแต่เจ้า" เอ่ยตอบกลับไปเบา ๆ ไม่ต่างกัน ลมหายใจและปลายจมูกโด่งที่คลอเคลียอยู่ไปมาที่แผ่นหลังและท้ายทอยทำให้รู้สึกดีจนไม่อยากให้มันผละไปไหนเช่นกัน ---
-
ซิลวา
กลิ่นหอมเริ่มจางลงไปหลังจากที่สัมผัสกันมาหลายรอบ... คำตอบจากอีกคนทำให้เขาฮัมรับเสียงต่ำในลำคออย่างพอใจที่ไม่ถูกปฏิเสธ สูดลมหายใจลึกและพ่นลมหายใจออกจนสุดอีกรอบ ก่อนจะกอดรวบเอวอีกคนไว้แล้วค่อยๆเลื่อนลงไปนอนตะแคงกอดจากด้านหลัง
-
ซิลวา
"ฮึ่ม........ไม่ค่อยได้ทำเรื่องเช่นนี้รึ" ลูบไปตามหน้าท้องและนวดลอนดล้ามที่ตึงเครียดนั่น เปิดปากถามไปอย่างนั้นเอง...เพราะจริงๆเขาก็แอบตรวจสอบร่างของอีกคนไว้แล้ว
-
ซิลวา
"ถ้าเหนื่อย ก็จงหลับซะ..พรุ่งนี้ข้าจะจากไปก่อนเจ้าลืมตาตื่น"
-
ริชาร์ด
กลิ่นหอมเย้ายวนเริ่มจางลง ...ถ้าหากไม่จางเขาคงได้มีต่อกันอีกแน่ ไม่เป็นอันจบ ค่ำคืนที่ว่ายาวนานก็จะยิ่งยืดระยะไปอีก นี่ก็...แทบหมดเรี่ยวแรงแล้ว
-
ริชาร์ด
เขาขยับพลิกลงไปตะแคงข้างตามที่เจ้าของร่างด้านหลังจัดแจงไป แกนกายอุ่นยังสอดคาเอาไว้ในร่างกายของเขา การขยับตัวก็ทำให้รู้สึกถึงแรงบดเบียดด้านในตัวไม่น้อยจนต้องเม้มริมฝีปากกลั้นเอาไว้
-
ริชาร์ด
"ข้าทำ....กับโอเมก้าด้วยกัน" เอ่ยบอกคนด้านหลังโดยไม่ได้หันไปมอง
-
ริชาร์ด
แน่นอนว่าอีกคนคงรู้ว่าเขาอยู่ในสถานะไหน ไม่อย่างนั้นคงไม่ทั้งดื้อดึงและรั้นขนาดนั้นตอนที่รู้ว่าตัวเองกำลังจะถูกทำอะไรก่อนหน้าแน่
-
ซิลวา
"หึ...ข้าก็คิดเช่นนั้น.....และเจ้าก็คงยังไม่มีคู่...ใช่หรือไม่" เหมือนข้า...
-
ซิลวา
ลูบมือตามหน้าท้องมาที่เอวสอบ ไล้ฝ่ามือเบาๆราวกับจะผ่อนคลายจากสิ่งที่เพิ่งจะกระทำกันมา แต่จริงๆคือความต้องการทีจะแตะต้องอีกคนไปทั่วของเขาเอง แกนกายข้างในเริ่มอ่อนตัวลงแล้วแต่ก็ยังคงเชื่อมต่อกันดี
-
ซิลวา
เขาอยากให้อีกคนเคยชินกับการมีเขาคอยวนเวียนอยู่ใกล้ๆก่อนที่จะตัดสินใจเผยความต้องการของตัวเองอย่างชัดเจน การที่อีกคนเป็นโอเมก้าแต่ฝักใฝ่ในด้านนั้นก็คงทำใจได้ยากกว่าโอเมก้าปกติ ....เขาจะให้เวลามันอีกสักนิดแล้วกัน
-
ริชาร์ด
"ข้ายัง...ไม่มี" ไม่เคยคิดจะมี.. แม้โอเมก้ารอบตัวเขาจะทยอยมีคู่ไปแล้ว แค่ส่วนไม่น้อยยังถูกส่งไปยังสถานที่บริการแก่พวกอัลฟ่า แค่คิด...ก็รู้สึกแย่แล้ว มืออุ่นที่ลูบไล้ไปทั่วตัวทั้งที่ร่างกายยังเชื่อมต่อกันทำให้เขาต้องหลับตาลง
-
ริชาร์ด
บอกว่าจะจากไปก่อนข้าตื่นด้วยซ้ำงั้นหรอ.. แล้วมันจะก็วนเวียนกันแบบนี้จนกว่าเจ้านี่จะเบื่องั้นหรือเปล่า เขารู้ดีว่าร่างกายส่วนนี้ของตัวเองเริ่มยินยอมมากขึ้นทุกที
-
ริชาร์ด
แต่อีกฝ่ายก็..ไม่กัดเขา ถึงจะขืนใจไปตั้งแต่ทีแรกก็เถอะ ทำไมละ? ทั้งที่เคยได้ยินว่ามันทรมานกับอัลฟ่าเช่นเดียวกันที่จะห้ามตัวเองไม่ให้มาร์ครอย
-
ซิลวา
ไม่รู้ทำไมมุมปากของเขามันต้องยกขึ้นทุกทีที่อีกคนพูด... แถมยังเป็นคำพูดที่เหมือนจะบอกว่าตนเองยังไม่มีพันธะใด..กับใคร
-
ซิลวา
เขาตั้งใจฟัง.. ทั้งเสียงพูด..เสียงลมหายใจ ....เสียงหัวใจที่เต้นใกล้ๆ รู้สึกว่าจิตใจตัวเองไปอยู่กับอีกคนมากขึ้นทุกที ....สาเหตุที่ออกจากป่ามาในเมืองอีกครั้งนี่ก็ด้วย....เพราะไม่เคยลืม ทั้งสายตาดื้อรั้นที่มองมา ...และกลิ่นที่ยังคงติดจมูกทุกครั้งนี่
-
ซิลวา
..ว่าแล้วก็จรดปลายจมูกลงไปดุนหลังคออีกคนเบาๆ ...ผิวเนื้อตรงนี้..น่าทำให้เป็นรอย ตีตราเป็นของตนซะ เหมือนที่อัลฟ่าตนอื่นทำเพื่อขยายฝูงของตนเอง แต่เขาไม่เป็นอย่างนั้น....คนที่เขาต้องการ...ต้องเป็นคนที่ยินยอม ..และพร้อมจะไปกับเขา
-
ซิลวา
สายตาคมจ้องมองหลังคอขาวๆนั่นอีกครั้ง ....เจ้าจะเป็นอย่างนั้นใช่มั้ย.... เม้มปากลงไปแรงขึ้นอีกหน่อยและดูดมันจนเป็นรอยแทน
-
ริชาร์ด
มันเงียบไปหลังจากนั้น.. เลยไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ "แล้วเจ้าล่ะ?" เขาไม่น่าถาม...รึเปล่า พวกอัลฟ่าถ้ามีพันธะแล้วยังมาทำเรื่องแบบนี้กับคนอื่นจะมีอาการแบบไหน?
-
ริชาร์ด
เขาไม่แน่ใจ แต่คิดว่าไม่ทางไหนก็ทางหนึ่งล่ะนะ โอเมก้าน่ะ ถ้ามีพันธะแล้วไปทำอะไรกับคนอื่นอาการมันจะเหมือนกับของแสลง เขาเคยเห็นด้วยตาตัวเองตอนโอเมก้าคนหนึ่งในกลุ่มค้ามนุษย์ถูกข่มขืน เป็นชายด้วย..ทั้งอาเจียน ทั้งอยู่ในท่าทีปางตาย ถ้าเขากับพวกไม่ช่วยเอาไว้..คงได้ตายจริง ๆ และงั้น ภาพเหล่านั้นก็ติดตาเขาไม่น้อยเลย
-
ริชาร์ด
"อืออ..." ครางเบา ๆ เมื่อริมฝีปากที่คลอเคลียอยู่ท้ายทอยของเขาอ้าปากแล้วขบดูดมันจนเผลอเกร็งตัวหน่อย ๆ จริง ๆ เขาต้องระวังตัวเองมากกว่านี้ แค่กับมันแล้ว..เขารู้ว่ามันมีสติมากพอ
-
ซิลวา
"ไม่มี...." ดูดเบาๆอีกที่...แล้วค่อยเงยหน้าขึ้นมากระซิบข้างหู
-
ซิลวา
"เหมือนจะเพิ่งเจอนะ...หึ..ข้ากำลังดูท่าทีอยู่" ฝ่ามือเอื้อมไปกำรอบข้อแขนที่ใส่กำไลของเขาไว้.... มันไม่ใช่ของวิเศษที่ใช้เรียกเขาออกมา...แต่เป็นของที่เขาพกมันไว้ตลอดก็เท่านั้น
-
ซิลวา
"เจ้าไม่กลัวข้ากัดเจ้ารึ.....ริชาร์ต" คลึงข้อมือสักพักเขาก็กางนิ้วออกอีกทีเพื่อดับไฟตะเกียงโดยไม่ต้องลุก แสงสว่างทั้งห้องพลันดับวูบลงเกลือเพียงแสงจันทร์และเสียงฝนที่เริ่มหล่นพรำ แต่ถ้าจะกัด...เขาก็คงลงเขี้ยวไปตั้งแต่วันแรกล่ะนะ
-
ริชาร์ด
เขาผ่อนลมหายใจออกมา... อย่างโล่งอก? แล้วเขาจะโล่งอกทำไมกันเล่า เขาชะงักไปเล็กน้อยเมื่อถูกพูดแบบนั้นใส่ ริมฝีปากที่เปล่งเสียงทุ้มออกมานั้นคล้ายจะล่อลวงเขาอยู่ตลอดเวลา หมายถึงเขางั้นหรือ?
-
ริชาร์ด
จะทำพันธะกับข้า? ทั้งที่ตอนเริ่มต้นมันเละเทะสิ้นดี แต่มาวันนี้เขาเองก็ให้คำตอบอะไรไม่ได้อีกแล้ว ทุกอย่างมันดูกลับตาลปัตรไปหมด แต่ถ้าถามว่าลึก ๆ แล้วรังเกียจมั้ย ...เขาก็แปลกใจเหมือนกันที่จะตอบแบบไม่ต้องคิดว่า .. ไม่รังเกียจ
-
ริชาร์ด
รู้สึกข้อมือที่ถูกคลึงพร้อมทั้งคำถามต่อมา "ถ้าเจ้าจะกัด..คงทำไปแล้ว" " แต่แทนที่จะกัด น่าจะฆ่าข้าไปก่อนด้วยซ้ำ" ไม่ต้องพูดถึงเรื่องกัด ทีแรกก็แปลกใจแล้วว่าทำไมถึงไม่ฆ่าเขาซะ ทั้งที่ไม่ได้มีเหตุผลให้ต้องดีด้วยซ้ำ แต่พอเรื่องในป่าเกิดขึ้นก็นึกเพียงว่าคงอยากจะทรมานเขาเล่น
-
ริชาร์ด
จนตอนนี้เขาก็ชักไม่แน่ใจแล้วว่ามันเป็นแค่เหตุผลเหล่านั้น
-
ซิลวา
หัวเราะหึในลำคอออกมาเพราะไม่ได้รับคำตอบอย่างที่ต้องการ แต่ก็ไม่ได้ถามไถ่ต่อ ก่อนจะหวนนุกถึงเหตุการณ์ครั้งนั้นแทน
-
ซิลวา
"ข้าคงสังหารเจ้าไปแล้ว....ถ้าเจ้าไม่ส่งกลิ่นออกมาแบบนั้น" เลยเปลี่ยนใจลงโทษอีกฝ่ายด้วยการกระทำเหล่านั้นแทน..แต่กลับทำให้เขาใจไม่อยู่กับตัวมาจนตอนนี้..
-
ซิลวา
เพราะรู้ทีหลังว่าเป็นเรื่องเข้าใจผิด...จึงไม่ถือโทษอะไรอีกต่อไป โอบเอวอีกคนกระชับเข้าหา "อีกอย่าง...อื่ม..." เพราะขยับตัวเลยทำให้แกนกายที่อ่อนตัวเลื่อนออกมาจนต้องร้องครางในลำคอ
-
ซิลวา
"เจ้าก็..แค่ทำภารกิจพลาด" ขยับตัวเบียดบดเข้าไปชิดอีกที เอ่ยคำพูดล้อเลียนอีกคนที่ดันมาสาดกระสุนใส่เขาแทนที่จะเป็นอีกด้านของป่า ....มานึกดูอีกทีก็ไม่เคยมีใครที่เขามีสัมพันธ์และยังพูดคุยยืดยาวขนาดนี้...อย่างกับว่ากลัวช่วงเวลานี้จะหายไป
-
ริชาร์ด
"หึ...ความผิดข้าสินะ" สะบัดเสียงใส่อีกคนหน่อย ๆ เหมือนหมั่นไส้กับคำตอบที่ได้รับ ก็ไม่ใช่เพราะว่ามันเองก็มีกลิ่นแปลก ๆ ที่ทำให้เขารู้สึกจนต้องชะงักไปเองเหมือนกันหรอกหรอไง
-
ริชาร์ด
เขาก็ไม่เข้าใจ จนตอนนี้ก็ยังไม่เข้าใจ.. ถึงจะมีความคิดเด้งขึ้นมาในหัวแต่ก็ยังไม่ปักใจเชื่อขนาดนั้น เขาอาจดูเป็นพวกหัวรั้น ทั้งที่อะไรหลาย ๆ อย่างมันชัดเจนขนาดนี้แล้วแท้ ๆ
-
ริชาร์ด
"อ..อ่าา เจ้า!" กัดฟันเมื่อจู่ ๆ อีกคนก็กอดรัดร่างเขาเอาไว้แล้วถอนแกนกายใหญ่นั่นออกไปจากตัวแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยจนเขาต้องชะงักไป
-
ริชาร์ด
แต่ก็ใช่ เขาทำพลาด... ใครจะรู้กันล่ะว่าหมาป่าศักดิ์สิทธิ์อะไรจะโผล่มาอยู่กลางป่าที่กำลังเกิดเรื่องแบบนี้ แถมขนาดตัวที่ใหญ่โตนั่นก็ทำให้เขาเข้าใจแบบนั้น เสียงกระซิบทุ้มและคำพูดเอ่ยที่คุยกันเรื่องอื่นยกเว้นเรื่องอย่างว่าก็ทำให้เขารู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกเหมือนกัน…
-
ซิลวา
"หึ...." แค่พ่นลมหายใจตอบกลับไปก็แค่นั้น อีกคนยอมให้เขากอดอย่างที่ต้องบังคับมาแล้วทุกรอบ...แต่เขาก็ไม่ได้อยากจะใช้กำลังนักหรอกนะ
-
ซิลวา
"ภารกิจคราวหน้าของเจ้า...เมื่อไหร่?" ถึงจะส่งกระต่ายพวกนั้นไปดูแต่มันก็ไม่ได้เรื่องอะไรสักเท่าไหร่หรอก จ้าแรบบิทเหมือนจะเล่าว่าพวกนักล่าต้องออกไปปฏิบัติภารกิจเป็นบางครั้ง ถึงตอนนั้นเขาจะได้ไม่ต้องคอยเก้อ
-
ซิลวา
เนื้อตัวเปลือยเปล่าทั้งสองแนบชิดกัน เสียงพูดคุยเอ่ยออกมาและสั่นสะเทือนเสียงผ่านร่างกายของกันและกันไปด้วย ถึงจะพูดกันเบาๆแต่ก็ยังได้ยินชัด และดูปกติ.. จนเหมือนว่าเหตุการณ์ก่อนหน้านี้จะเป็นขั้นตอนการทำความรู้จักกันแทนการพูดคุย
-
ริชาร์ด
"อีกสองวันข้างหน้า" เอ่ยตอบคนที่ยังแนบตัวอยู่ที่ด้านหลังของเขาไม่มีท่าทีว่าจะปล่อยหรือผละออกไปไหนเลย
-
ริชาร์ด
นึกแล้วก็น่าขำ...พวกเขาเจอหน้ากันก็มีแต่เรื่องนั้น แต่คราวนี้กลับถามไถ่ราวกับรู้จักกันมาดีแล้ว ก็อาจจะ...ดีในส่วนของร่างกาย
-
ริชาร์ด
"ทำไม?" เอ่ยถามต่อด้วยความสงสัย ว่าทำไมถึงได้อยากรู้ถึงวันทำภารกิจของเขา คงไม่ใช่จะตามไปเจออีกหรอกนะ แค่นั้ก็เจอหน้ากันบ่อยไปแล้วทั้งที่ไม่ได้เป็นอะไรกันด้วยซ้ำ
-
ซิลวา
"จะได้ไม่มา" เอ่ยตอบไปอย่างไม่ต้องคิด คงไม่ได้เสียใจที่ไม่ได้บอกเขาว่าวันพรุ่งนี้แทนหรอกนะ
-
ริชาร์ด
"อา...." พยักหน้ารับแบบขอไปที แต่ก็แอบ ผิดหวังอยู่ลึก ๆ หรอก...ทีแรกนึกว่าจะตามเขาไป หรืออะไรทำนองนั้น แต่ก็ไม่ได้รู้สึกขุ่นเคืองอะไร แปลกใจตัวเองมากกว่าที่ทำเหมือนว่าเสียดายอยู่ในใจ
-
ซิลวา
"แต่พรุ่งนี้...ก็จะมา " เอ่ยดักไว้ก่อนด้วยน้ำเสียงปกติ แล้วยกมุมปากขึ้นนิดๆ " หรือเจ้าจะมาหาก็ได้นะ หึหึ" นึกถึงเรื่องที่อีกคนมาหาเขาในวันนี้ก็เอ็นดูทีเดียว....อยากขับไล่แต่ก็ดันจำเขาไม่ได้อีก
-
ริชาร์ด
"ไม่...ข้ารู้สึกเหมือนถูกหลอก" ส่งเสียงจิ๊ในลำคอตอนที่มันบอกว่าให้ไปที่บ้านนั่น วันนี้เขาไปด้วยความคาดหวัง แต่กลายเป็นว่าถูกตลบหลังเสียแทน..เสียเชิงชะมัด แล้วยังรวบมาตอนนี้อีก ปกติเขาไม่เคยปล่อยปะละเลยให้เซนต์ตัวเองมันไม่ทำงานขนาดนี้นี่นา
-
ซิลวา
"หึ....ข้าไม่ได้ปิดบังเสียงของข้าด้วยซ้ำ" "...และผู้วิเศษก็คือข้าในร่างมนุษย์จริงๆ" ใครจะไปยอมรับว่าตั้งใจหยอกจริงๆ ...แต่ตอนแรกก็แค่อยากจะทดสอบว่าอีกคนจะรู้สึกยังไงกับร่างมนุษย์ของเขามากกว่า
-
ริชาร์ด
"ตกลง....เจ้าคือผู้วิเศษ..แล้วร่างหมาศักดิ์สิทธิ์..นั่นก็จริงหรอ?" เป็นอะไรมากมายไปหมดไม่เหนื่อยรึไง ก็จริงที่เขารู้สึดว่าเสียงนั้นช่างคล้ายกัน..แต่ก็นึกไม่ออกเองว่ามันคล้ายกับใคร แต่ที่เห็นเขาจำไม่ได้ แล้วยังพยายามทำนั่นนี่มันก็คือตั้งใจหลอกเขาไม่ใช่รึไงเล่า....
-
ซิลวา
ลูบฝ่ามือตามแผ่นอกไปลูบคางอีกคนเบาๆแล้วบีบมันเล่น นานแค่ไหนแล้วที่เขาไม่ได้สัมผัสมนุษย์มากขนาดนี้ นอกจากตัวเองที่ก็ไม่ค่อยแปลงเป็นมนุษย์เท่าไหร่
-
ซิลวา
"ดูเหมือนเจ้าจะจำอีกร่างของข้าได้ดีกว่านะ" หัวเราะหึในลำคอออกมาอีกครั้งอย่างรู้สึกขัน
-
ซิลวา
"ร่างจริงของข้าน่าจะถูกใจเจ้ามากกว่า" จู่ๆก็แปลงส่วนบนของตัวเองเป็นหมาป่าไปครึ่งร่าง จมูกยาวๆพาดบนบ่าอีกคนไปเลียแผล่บที่มุมปากได้พอดี
-
ริชาร์ด
ขบริมฝีปากแบบงุ่นง่านก่อนจะชะงักแล้วพูดขึ้นแบบมีน้ำโหนิด ๆ "พูดบ้าอะ.....อ่ะ" ไม่ทันได้ตอบเต็มคำมนุษย์ที่เคยอยู่ข้างหลังก็เปลี่ยนร่างเป็นหมาป่าที่ครึ่งตัวบนจนเขาเบิกตาตกใจ "เจ้า...มีกี่ร่างกันแน่!"
-
ซิลวา
"อืมม....ร่างไหนก็ข้าทั้งนั้น" "...หมาป่าอย่างเราล้วนมีร่างมนุษย์และฐานะของมนุษย์ เพราะอายุขัยยาวนาน" ไม่ได้ตอบคำถามนั้นเพราะอีกคนก็คงเห็นแล้วว่าเขามีกี่ร่าง
-
ซิลวา
และการมีอายุขัยยาวนานนี้ก็จะแบ่งให้กับคู่ของตนอีกด้วย ...ในตอนแรกเขาถึงไม่ยอมรับการมีคู่เป็นมนุษย์เอามากๆ ....แต่ตอนนี้เขาเริ่มจะเข้าใจว่าการที่เขามีชีวิตยืนยาวมาตลอดนี้ก็เพื่อพบกับสิ่งที่ลึกๆในใจมันตามหาอยู่ตลอด ...และต้องการที่จะอยู่กับมัน...แม้ว่าจะเร็ว..แต่มันแน่นอนแล้ว
-
ซิลวา
บนปุยที่งอกขึ้นมาปกคลุมช่วงบนทำให้สบายตัวขึ้นมากเมื่อต้องนอนตากลมที่พัดเข้ามาทางหน้าต่าง อา..ใช่ อีกคนก็คงหนาว ละมือจากใบหน้าของอีกคน ก่อนจะรั้งผ้าห่มขึ้นมาคลุมให้จนถึงอก
-
ริชาร์ด
"บ้าชิบ.....ข้าดูไม่ออกจริง ๆ ด้วยสินะ" บ่นพึมพำกับตัวเอง ถ้าเจอร่างนี้เขาก็คงจะไม่รู้อีกว่าเป็นมัน อาจจะ..คลับคล้ายคลับคลาบ้าง เพราะไม่เคยได้สังเกตอะไรสิ่งที่ตัวเองไม่ได้สนใจ อ้อ..นอกจากสิ่งที่ตนจะฆ่าเท่านั้นละ
-
ริชาร์ด
มองขนปุย ๆ ที่ออกมาคล้ายกับร่างแรกที่เขาเจอ แต่นี่เหมือนจะเป็นแวร์วูล์ฟทำนองนั้นสินะ เดินสองขา หยิบจับสิ่งของได้ ร่างกายเขามันอุ่นวาบขึ้นมาตอนผ้าห่มถูกรั้งขึ้นมาคลุมให้ ไม่เห็น..จำเป็นต้องทำอะไรให้เขานัก
-
ริชาร์ด
การที่ไม่คิดจะฆ่าหรือต่อต้าน มันก็น่ากลัวมากพอแล้วสำหรับเขา.. เพราะรู้ดีว่าอะไรจะมันจะค่อยเปลี่ยนแปลงมากขึ้นไปเรื่อย ๆ "เจ้าอยู่ในร่างหมาป่าบ่อยสุดสินะ" เพราะนั่นคือร่างจริง ถูกมั้ยละ?
-
ซิลวา
"ถูกต้อง...นั่นคือร่างจริงของข้า" เอ่ยบอกก่อนจะซุกใบหน้าไปสูดดมกลิ่นด้วยร่างนี้ เพราะมันชัดเจนกว่า
-
ซิลวา
ที่เขาไม่ค่อยจะเคยชินเท่าไหร่คงเป็นร่างมนุษย์ในที่แห่งนี้ แต่เมื่อก่อนต้องอยู่ในร่างมนุษย์มาเกือบปีเพราะมีหน้าที่ต้องรับผิดชอบก็เคยชินในการใช้ชีวิตแบบมนุษย์อยู่บ้างล่ะ เงียบกันไปอีกสักพักแต่เขาก็ไม่ได้ถามอะไรเพิ่ม ฟังเสียงลมหายใจของอีกคนก็เพียงพอ
-
ริชาร์ด
มีร่างมากขนาดนี้ไม่เหนื่อยหรือไงนะ.... จู่ ๆ ความคิดที่ว่า 'ถ้าข้าเป็นหมาป่าบ้างจะาขนสีอะไรนะ' ก็ทำให้เขารู้สึกอายตัวเองหน่อย ๆ
-
ริชาร์ด
ร่างกายที่มีขนปุกปุยแต่สามารถขยับได้ราวกับมนุษย์นี่ก็น่าจะดีไม่น้อยเหมือนกัน ว่องไวเหมือนหมาป่า สะดวกสบายดั่งมนุษย์ เขาขยับมือไปใกล้แขนที่ยังเกี่ยวพาดร่างกายของเขาอยู่เหมือนไม่รู้ตัว แต่แค่..... อยากลองเป็นฝ่ายสัมผัสบ้างไม่ใช่ถูกสัมผัสคนเดียวแบบนี้ดู
-
ซิลวา
รู้สึกถึงการขยับและสัมผัสที่ใกล้เข้ามาจนเกือบชิด...ขณะที่แขนของตนเองก็ค่อยๆขยับไปจนมือนั้นทาบมากับท่อนแขนของเขา... "อา..."
-
ซิลวา
...ชะงักทิ้งไว้..เพราะไม่อยากจะห่างจากสัมผัสนี้ไป ..เขาก็ไม่เข้าใจว่าสิ่งเล็กๆน้อยๆแบบนี้ทำไมเขาต้องหวงแหนมันด้วย แต่อีกคนก็คงจะดึงออกไปในไม่ช้าหรอก...ใช่มั้ย
-
ริชาร์ด
อบอุ่น..ซ่านไปทั้งตัวเลย มันคือความรู้สึกอะไรก็ไม่รู้ แต่เจาก็ได้แค่หลับตาลงแล้วผ่อนลมหายใจออกมายาว ๆ โดยไม่ได้คิดจะผละมือออกไปไหน เขาไม่ได้จับมือกันด้วยซ้ำ.. แต่การแตะไว้ใกล้ ๆ ทำให้รู้ว่าเขาไม่ได้ไปไหน และมันเองก็ยังอยู่ตรงนี้เหมือนกัน
-
ริชาร์ด
บรรยากาศรอบตัวรวมทั้งความเหนื่อยทำให้เขาค่อย ๆ จมลงสู่ห้วงนิทรามากขึ้นเรื่อย ๆ แว้บหนึ่งที่รู้สึกสงสัยว่า...พรุ่งนี้ที่ตื่นมาแล้วไม่เจอมัน จะรู้สึกยังไงนะ? เขารู้สึกคาดหวังอย่างบอกไม่ถูก แต่สุดท้าย..ก็หลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อน
-
ซิลวา
พอรับรู้ว่าอีกคนหลับไปแล้ว เขาก็นึกย้อนไปที่คิดครั้งแรก..ว่าจะออกไปทันทีที่อีกคนหลับลง เหมือนว่าแค่รอจนอีกคนหลับก็มากพอแล้ว... ทุกทีเขาแค่ผละจากไปก็เท่านั้น ....แต่ร่างกายมันกลับหนักอึ้งและผ่อนคลายซะจนไม่อยากจะลืมตาขึ้นมาอีก
-
ซิลวา
ระบายลมหายใจออกช้าๆ...ก่อนจะดุนจมูกกับปลายคางอีกคนเบาๆ "เจ้ามนุษย์ที่ร้ายกาจ....." เอ่ยกระซิบออกมาแผ่วเบา สูดดมกลิ่นกายของอีกคนที่มีกลิ่นของเขาปะปนอยู่อย่างที่เขาเคยทักอีกคน ก่อนจะค่อยๆจมสู่ในห้วงนิทราในที่สุด
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น