บทที่8 : ร่างคน NC18+
-
ความเดิม ----- ตกเย็นเขาก็กินอาหารแบบเดียวกับมนุษย์ที่แรบบิทปรุงขึ้นมาจากการไปซื้อของในตลาดกลางเมือง จนถึงเวลาเข้านอน...ร่างสีดำทมึนก็โผล่ขึ้นที่บริเวณบ้านของมนุษย์ที่พึ่งจะมาเยี่ยมเยียนเขาอีก -----
-
ริชาร์ด
เขาทำอะไรกินแบบง่าย ๆ ที่ในตู้แช่ที่บ้านจะมี การอยู่คนเดียวมันไม่แย่นัก อาจจะเพราะเขาชินไปแล้วด้วย กำไลที่ได้มาเลยเอาติดกับตัวไว้เสียเลยด้วย
-
ซิลวา
ลอบมองอีกคนจากหน้าต่างห้องนอน โดยปกปิดตัวตนของตัวเองไว้.... อีกฝ่ายเหมือนจะทำท่ามองสำรวจไปมาเหมือนกัน พอชะโงกหน้ามาดูที่หน้าต่างเขาก็หลบทีนึง ...ไม่รู้เหมือนกันว่าจะหลบทำไม.. จนกระทั่งอีกฝ่ายล้มตัวลงนอนกับเตียงเขาก็กระโจนเข้าไปในห้อง ทั้งที่อีกคนยังไม่ได้ดับตะเกียงด้วยซ้ำ
-
ซิลวา
"กำลังรอข้าอยู่รึเปล่า..." ร่างที่เต็มไปด้วยขนสีดำกระโดดขึ้นคร่อมอีกคนบนเตียงทันที นัยน์ตาสีฟ้าสบตามองอีกคนอย่างทักทายด้วยความยียวนหน่อยๆ ....กลิ่นหอมสบู่จากร่างกายอีกคนเหมือนเขาจะได้กลิ่นเป็นครั้งที่สองแล้ว
-
ริชาร์ด
เขาไม่ได้สนใจอะไรเลย ปีนขึ้นไปบนเตียงในชุดนอนสบาย ๆ ที่เขาชอบสวม ไฟตะเกียงตรงหัวเตียงนอนก็ยังสว่างอยู่ กำลังคิดว่า...อะไรทำก่อนนอนดีหรือเปล่า เช่นเอาบันทึกออกมาอ่านหรืออะไรที่น่าสนใจ เขาไม่ทันสังเกตว่าเงาตะคุ่ม ๆ เดิมนั่นย่างกรายเข้ามาในห้องอีกแล้ว
-
ริชาร์ด
กว่าจะรู้ตัวก็นั่นล่ะ... เสียงทุ้มต่ำและแววตาสีฟ้าอมเทาเงาวับทำให้เขาเบิกตาขึ้นกว้างด้วยความตกใจ "แก....." แววตาไหววูบด้วยความประหลาดใจ ประหลาดใจตัวเองด้วยที่ทำไมถึงไม่รู้ตัวอีกแล้ว
-
ซิลวา
มองปฏิกิริยาที่ไม่รู้ตัวเองของอีะคน ที่ผงะทุกครั้งที่จอเขาก็ลอบหัวเราะในใจออกมา "ทำไม...ต้องตกใจขนาดนั้น" จมูกยาวซุกลงไปแตะกับซอกคออีกคนและดุนมันเบาๆ ...กลิ่นสบู่เริ่มจะมีกลิ่นอื่นปนเข้ามา..กลิ่นที่เขาคุ้นเคย
-
ซิลวา
"ข้าไม่ใช่พวกชอบฉีกเสื้อผ้าชาวบ้านหรอกนะ.." ผละออกมามองอีกคนแล้วเอ่ยขึ้นมาอย่างจะบอกว่าอีกคนควรทำอะไร...และเขามาเพื่ออะไร..
-
ริชาร์ด
"อ้อ หลังจากที่ฉีกไปแล้วสองครั้ง?" ยังทำหน้าใจดีสู้เสืออยู่ ...ไอ้ตัวตรงหน้าเขาน่ะ เอาจริง ๆ น่ากลัวกว่าเสืออีก เพราะถ้าแค่เสือ จัดการไม่นานก็อยู่หมัด แต่...หมาป่าตัวโตนี่ดิ
-
ริชาร์ด
"วันนี้แกไม่ได้ทำหรอก" เอ่ยเสียงขึ้นจมูกอย่างคนเหนือกว่า สอดมือเข้าไปใต้หมอนแล้วคว้าเอากำไลที่ได้จากผู้วิเศษนั่นมาก่อนจะท่องคำสลักที่เขาจำมันเอาไว้ก่อนหน้านี้ได้แล้ว แค่ขยับริมฝีปากพึมพำไม่ได้ออกเสียงอะไรชัดเจน
-
ซิลวา
รู้สึกจะ...ปากดีเป็นพิเศษ.. หึ..ทั้งที่กลิ่นของมันเริ่มลอยฟุ้งขึ้นมาแท้ๆ แต่สีหน้ามันใจนั่นก็ทำให้เขาแค่นหัวเราะอยู่ในใจเหลือเกิน
-
ซิลวา
"พูดอะไรของเจ้า...อยากให้ข้าฉีกมันรอบที่สามสินะ" ถึงจะมีความสามารถทางการได้ยินเป็นพิเศษ แต่อีกคนที่ทำปากขมุบขมิบแบบนี้น่ะไม่รู้หรอกว่าพูดอะไร..อาจจะกำลังก่นด่าเขาอยู่ก็ได้ ก้มหน้าลงไปคาบคอเสื้อและฉีกมันออกทันที
-
ริชาร์ด
"เฮ้ย อะ!!....." ทำไม..ไม่ได้ผล? หัวใจแทบร่วงทะลุเตียงลงหายไปเมื่อพบว่าคำสลักที่เขาเอ่ยพึมพำก่อนหน้านี้มันไม่ได้ผล หมาป่าตรงหน้าเขายังรุกรานไม่เลิก แถมยังฉีกเสื้อจนเสียงดังแคว่ก
-
ริชาร์ด
เขียวคมของมันทำให้เขาไม่กล้าขยับตัว ทั้งกลัว.....และรู้สึก..จำยอมหน่อย ๆ เลยตัดสินใจเลยลองเป็นครั้งสุดท้าย เขากำกำไลเอาไว้แล้วเปล่งเสียงท่องคำนั้นออกมาราวกับกำลังร้องเรียกขอความช่วยเหลือจากซิลวา
-
ซิลวา
อีกคนเหมือนจะเกร็งขึ้นมาผิดจากก่อนหน้าที่มีท่าทีแข็งกร้าวต่อเขา ฉีกทึ้งเสื้อผ้าอีกคนออกพร้อมกับแลบเลียแผ่นอกไปเรื่อย...จนกระทั่งได้ยินอีกคนตะโกนท่องคำที่สลักบนกำไลนั่นออกมา "อา....นั่นสินะ....หึหึ" หมาป่าหนุ่มผละออกมาชะโงกอยู่บนตัวอีกคน สายตาคมจับจ้องกับคนที่ท่าทางกลั้นใจรออะไรบางอย่าง
-
ซิลวา
"เจ้ากำลังเรียกข้าอยู่นี่เอง" ... คำพูดของมันดูเหมือนจะทำให้คนด้านล่างชะงัก ใบหน้าแหลมๆเริ่มหดสั้นลง ขนสีดำเริ่มกลายเป็นผ้าคลุมสีดำแทน ภายในเสี้ยววินาที ใบหน้าคมคายของซิลวาก็อยู่ตรงหน้าอีกคน
-
ซิลวา
....กระตุกยิ้มอย่างร้ายกาจให้มนุษย์ตรงหน้าพร้อมกับทาบมือไปกดมือทั้งสองข้างไม่ให้หนีไปไหนได้ "ข้าไล่หมาป่าไปแล้วนะ....ร่างกายนี้คือสิ่งที่ข้าต้องการเป็นสิ่งตอบแทน" เสียงทุ้มเอ่ยบอกอีกคนอย่างชัดถ้อยชัดคำ ด้วยน้ำเสียงเดียวกับหมาป่าเมื่อครู่ คราวนี้คงรู้สึกตัวแล้วล่ะนะ
-
ริชาร์ด
เสียงที่ท่องคำพวกนั้นอยู่สั่นระริกเพราะปลายลิ้นยาว ๆ ชุ่มน้ำลายนั่นเลียตวัดไปที่แผ่นอกของเขา แต่แค่อึดใจเดียว... ความหวังที่จะเป็นจริง คือหมาป่าตรงหน้าถูกกำจัดไปซะ ทว่ามันกลับหัวเราะเครือใส่เขาแล้วพูดจาคลุมเคลือ
-
ริชาร์ด
"....อะไร" รู้ตัวอีกทีเสียงก็แหบแห้งไป ชะงักตาค้างมองร่างด้านบนที่โถมทับเขาอยู่ ก่อนหน้าเป็นร่างของหมาป่าขนสีนิลแซมเงินสวย กลับกลายเป็นชายหนุ่มคนเดียวกันที่เขาเจอในกระท่อมก่อนหน้า และใช่ คนเดียวกับที่ให้กำไลวิเศษนี้
-
ริชาร์ด
"เจ้า!!!!!...." กำลังจะใช้มือเพื่อทำอะไรสักอย่างให้หลุดพ้นจากที่ตรงหน้า แต่กลายเป็นว่าแขนทั้งสองข้างถูกกดจนแทบจมลงกับเตียงขยับหนีไม่ได้ ทำไม....แรงจังนัก "เจ้าหลอกข้า!!" ที่ผ่านมา..เขาโดนต้มมาตลอดเลยหรอกหรอเนี่ย!!
-
ซิลวา
"หึ......" ก้มลงสบสายตาคมที่ไม่ปกปิดนัยน์ตาสีฟ้าอมเทาเป็นประกายนั่นอีกต่อไปพร้อมกับหัวเราะในลำคอเบาๆ เสียงตะคอกอย่างไม่อยากจะเชื่อนั่นทำเขากระตุกยิ้มออกมาอย่างง่ายดายทีเดียว....
-
ซิลวา
เมื่ออยู่ในร่างมนุษย์แบบนี้คงเห็นชัดเลยว่าหมาป่าตนนี้ทำสีหน้าแบบไหน "น่าแปลกใจที่เจ้าจำเสียงของข้าไม่ได้..." ไม่ได้ยอมรับว่าเขาหลอกอีกคนด้วยซ้ำ....แต่กลับหรี่ตามองอีกคนแล้วก้มลงไปกระซิบข้างหูต่อ
-
ซิลวา
"แต่ข้า...ก็ไม่ได้อยู่ในร่างนั้น...ตามที่เจ้าต้องการแล้วไม่ใช่รึ" แลบลิ้นออกมาเลียซอกคออีกคนเบาๆ
-
ริชาร์ด
หอบหายใจถี่กระชั้นทั้งกลัวทั้งตกใจไม่น้อย หมาป่าน่ะ...มีร่างคนจริง ๆ ด้วยหรือว่ามันสามารถแปลงร่างเป็นใครก็ได้หรือเปล่า.. แล้วก็ใช่ เขาพลาดมากจริงที่จำเสียงของมันไม่ได้ ทั้งที่ก็คิดมาหลายครั้งว่าคุ้นจากที่ไหน ทั้งกลิ่น ทั้งเสียง ...บ้าชะมัด!!
-
ริชาร์ด
เขาพยายามจะดิ้นให้หลุดออกจากมือที่กดข้อมือเขาเอาไว้อยู่แต่ก็ไม่เป็นผล "อา...ย..หยุด" เขาจะดีใจดีหรือเปล่าที่ไม่ต้องร่วมรักในร่างหมานั้น แต่จะดีใจทำบ้าอะไรล่ะ!!
-
ริชาร์ด
ยิ่งพออยู่ในร่างมนุษย์แล้ว ก็ขยับร่างกายได้ตามใจจนเขาต่อต้านอะไรไม่ได้เลย กลิ่นของมันยิ่งตีขึ้นมาจนทำให้เขาหอบหายใจมากขึ้นโดยไม่ใช่แค่ความกลัวแล้ว..
-
ซิลวา
"ไม่...." เสียงทุ้มเอ่ยตอบไปอย่างเอาแต่ใจ ริมฝีปากเม้มงับอีกคนเบาๆ...แต่ก็ปล่อยมืออีกคนออกจากการบังคับ... เขาไม่ได้ใช้พลังเพื่อตรึงอีกคนอย่างที่เคยทำ...แต่กลับจงใจปัดป่ายมือทั้งสองไปตามผิวเนื้อที่ถูกฉีกทึ้งเสื้อผ้าออกไปและดึงถอดออกจนหมด
-
ซิลวา
จมูกโด่งเกลี่ยไล้และสูดดมกลิ่นของพวกเขา เงี่ยหูฟังเสียงหอบหายใจที่เป่ารดกันและกัน อา....ร่างนี้ก็ด้วยสินะ..แต่ต้องใช้ความพยายามมากอีกหน่อย .....ไม่เหมือนกับร่างจริงของเขาที่อีกคนจะมีปฏิกิริยาขึ้นอย่างรวดเร็วแบบนั้น
-
ริชาร์ด
"อาา..." กัดริมฝีปากเม้มเอาไว้เมื่อปลายจมูกโด่งซุกมาที่ซอกคอของเขา กลิ่นมันเริ่มแรงขึ้นยิ่งพอได้ใกล้แบบนี้ รู้เลยว่าไม่ใช่แค่ร่างหมาป่านั่นเท่านั้น นี่ก็ด้วย... ให้ตาย ทำไมมันถึงได้รุนแรงแบบนี้วะ
-
ริชาร์ด
"แฮ่ก...แฮ่กก" เสื้อผ้าเขาถูกถอดดึงออกไป มือร้อนที่สัมผัสร่างกายเขาทำให้มือข้างหนึ่งหลุดจากการกอบกุมจนขยับไปดันไหล่ของคนตรงหน้า แต่ก็อ่อนแรงเหลือเกิน เพราะเป็นอัลฟ่าเหรอ? แค่นั้นจริง ๆ เหรอฟะที่ทำให้เป็นได้ขนาดนี้น่ะ
-
ซิลวา
"ฮึ่มมมม..." ฮัมออกมาอย่างไม่พอใจเท่าไหร่ที่อีกคนผลักตัวเองออก...แต่เพราะอาการหอบหนักๆของอีกคนนี่ล่ะที่ทำให้เขายังมี่นใจว่าอีกฝ่ายมีอารมณ์ร่วมกับเขาเต็มเปี่ยม ผละใบหน้าขึ้นมาตามแรงผลักอันน้อยนิด...สายตาตวัดมองแผ่นอกที่กระเพื่อมขึ้นลง ..คอแดงๆที่พยายามกลืนน้ำลายลงไปอย่างยากลำบาก........
-
ซิลวา
และกระตุกยิ้มให้กับสายตาฉ่ำเยิ้มที่มองมา...... "คำพูดช่างเชื่อถือไม่ได้...." หยัดกายขึ้นมาดึงผ้าคลุมของตัวเองออกไปพร้อมกับกระชากเสื้อของตัวเองทิ้งลงข้างเตียงบ้าง ...มัดกล้ามสีแทนที่ล้อกับแสงตะเกียงข้างเตียงปรากฎให้เห็นตรงหน้าอีกคน
-
ซิลวา
".....อืมม....ให้ข้าหยุดงั้นเหรอ......ถามตัวเจ้าเอง..หรือยัง" เหลือบตามองดูที่แกนกายอีกคนก่อนจะตวัดมองสบตาคนที่อ่อนลงอีกรอบ
-
ริชาร์ด
กัดฟันกรอดตอนถูกมองแบบนั้น ยิ่งรู้สึกเหมือนตัวเองสู้อะไรมันไม่ได้เลย ไม่ว่าจะในร่างหมาป่า หรือว่าร่างมนุษย์ ล้วนแต่เป็นจุดอ่อนทั้งนั้น "อา...แฮ่กกก..ทำไมเจ้าถึง...อึกก ตามข้านัก" เอ่ยแบบทรมานถามกลับไป
-
ริชาร์ด
จังหวะที่ผ้าคลุมและเสื้อที่คนด้านบนมันสวมอยู่ถูกกระชากทิ้งอย่างไม่ใยดี ผิวกายที่แข็งแกร่ง มัดกล้ามสีแทนนั่นกลับทำให้เขารู้สึกตื่นตัวมากขึ้นอีก อา ให้ตาย...นี่ข้าตื่นเต้นงั้นหรอ?
-
ริชาร์ด
"อืมม" กัดปากล่างตวัดตามองกลับไปทั้งที่แววตายิ่งฉ่ำเยิ้มมากขึ้นเรื่อย ๆ ยิ่งตกอยู่ในห้วงอารมณ์มากเท่าไร ร่างกายเขาก็ส่งกลิ่น ร่างกายมันก็ส่งกลิ่นตีกันมั่วไปหมดจนสมองเบลอ แกนกายเขาไม่ใช่อย่างเดียวที่บ่งบอกว่ามีอารมณ์ร่วม..แต่เป็นช่องทางด้านหลังที่กระตุกเหมือนร้องบอก คิดถึงสิ่งที่เติมเต็มเข้ามา..
-
ซิลวา
ปลดเปลื้องอาภรณ์ที่ปกคลุมร่างกายออกจนร่างกายของพวกเขาสัมผัสกันด้วยผิวเนื้ออุ่นๆทั้งคู่.... กลิ่นแห่งความต้องการอันเย้ายวนจากร่างกายอีกคนและภาพที่ฟ้องนั่นทำให้เขายิ่งหลั่งน้ำหล่อลื่นออกมาแม้ว่าจะอยู่ในร่างมนุษย์ ส่วนล่างที่คร่อมอยู่ กดทาบลงไปเบียดชิดกับคนตรงหน้าอย่างต้องการสัมผัสปลุกเร้ามากขึ้น
-
ซิลวา
เชยปลายคางขึ้นมาก่อนจะเกลี่ยนิ้วโป้งบนริมฝีปากที่กัดเม้มด้วยความซ่านเสียว... "เพราะเจ้า...เป็นของข้า...." สายตานั้นทั้งดื้อดึงและโหยหาในเวลาเดียวกัน ...สะโพกที่บิดส่ายเหมือนจะหลีกหนีแต่กลับวนมาเบียดเขากลับด้วยเหมือนกัน
-
ซิลวา
ใบหน้าคมคายโน้มลงไปจนเกือบชิด....แลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเองก่อนจะสบตากับอีกคน ....แล้วปิดปากนั่นด้วยริมฝีปากและปลายลิ้นของเขาจนแนบสนิท มือทั้งสองโอบเอวแล้วเลื่อนลงไปบีบขยำบั้นท้าย...ดันร่างกายอีกคนขึ้นสัมผัสกับตัวเองมากขึ้น อา...ร่างกายของมนุษย์ช่างทำอะไรๆได้มากกว่าที่คิดนัก
-
ริชาร์ด
สัมผัสที่ร้อนเร่านั่น...ช่างแตกต่างกับร่างปุกปุยนั่นเหลือเกิน แม้ความร้อนในตัวจะไม่ต่างกันมากเท่าไร แต่ผิวที่สัมผัสผิวทำให้ต้องกลืนน้ำลายลงคออันแห้งผากบ่อยครั้งมากขึ้น ทั้งใบหน้าคมที่ดูดีนั่นทำให้ผู้ชายด้วยกันเองอย่างเขายังอดมองไม่ได้เลื่อนมาใกล้จนปลายจมูกแทบสัมผัสกัน
-
ริชาร์ด
"อาา...." ครางอย่างน่าอายออกมาเมื่อส่วนล่างขยับเบียดกัน ร่างกายเขาไม่รู้สึกรังเกียจอะไรเลย..มันน่าหงุดหงิดสุด ๆ ทำไมเขาถึงต่อต้านได้ไม่สุด..ทำไมสุดท้ายแล้วเขารู้สึกดีไปกับสัมผัสของมันทุกครั้ง ยิ่งคำพูดที่พูดบอกแสดงความเป็นเจ้าของนั่นกลับทำให้ก้อนเนื้อฝั่งซ้ายในอกมันเต้นเร็วขึ้นมาได้อย่างไม่น่าเชื่อ
-
ริชาร์ด
"อืมมม..." สุดท้ายเขาก็หลับสายตาอันดื้อดึงของตัวเองลงเมื่อริมฝีปากด้านบนนั่นกดทับลงมา แม้ทีแรกจะพยายามเม้มปิดเอาไว้แต่ก็ห้ามความต้องการของตัวเองไม่ได้ อ้าปากเปิดให้ลิ้นอุ่นนั่นซุกซอนเข้ามาในโพรงปากตัวเอง เกี่ยวกระหวัดปลายลิ้นที่แตกต่างกับร่างหมาป่านั่น
-
ริชาร์ด
สัมผัสในแบบร่างมนุษย์... แตกต่างออกไป เบื้องล่างที่เบียดกระชั้นเข้าหากันไม่หยุดทำให้เขาเริ่มร้อนขึ้นมาจนต้องใช้แขนที่พยายามผลักมันออกไปในตอนแรกกอดรอบคอแกร่งเอาไว้แทน
-
ซิลวา
"อืมม..." ตวัดปลายลิ้นรับอีกคนที่แทรกมาสัมผัสราวกับว่าสิ่งที่ต่อต้านเขาก่อนหน้านี้เป็นเรื่องโกหก ในอกของเขามันเหมือนทั้งชุ่มชื้นและตื่นเต้นยิ่งขึ้นไปอีกเมื่ออ้อมแขนที่เคยผลัดไสกลับกอดรั้งลำคอของเขาเข้าไปมากขึ้นอีกจนริมฝีปากที่งับจูบและไล้เลียแทบจะไม่มีช่องว่าง
-
ซิลวา
ลมหายใจหนักๆและร้อนเร่าเป่ารดใบหน้ากันและกัน...สายตาที่ดื้อดึงกลับปรือหลับลงอย่างสมยอม... นี่สิ.....ถึงได้น่าสนใจ.... ช้อนสะโพกอีกคนขึ้น ...และมันก็ยกขาทั้งสองข้างชันขึ้นตามเขาอย่างว่าง่าย
-
ซิลวา
....แกนกายใหญ่จ่อเบียดอยู่กับร่องสะโพกเคลื่อนเข้าๆออกๆเพื่อหาช่องทางข้างหลัง แล้วก็เจอกับความชุ่มฉ่ำที่บีบรัดอย่างต้องการจะกลืนกินเขาเข้าไปเหมือนทุกที "อืมม...." ดูดดึงปลายลิ้นนั่นด้วยความมั่นเขี้ยว...สิ่งนี้คงทำไม่ได้ในร่างหมาป่า...เขาอยากฟัดมันให้จมเขี้ยวจริงๆ...
-
ซิลวา
แต่แทนที่จะฟัด... เขาก็ขยับสะโพก..สอดแกนกายในร่างมนุษย์เข้าไปในข่องทางที่ตอดขมิบรัด... ถึงส่วนปลายจะยากกว่าเดิมสักหน่อย แต่ก็ขยับเขยื้อนไปจนสุดทาง.... "ซี๊ด..."
-
ริชาร์ด
ริมฝีปากบดจูบกันไม่ห่าง แลกทั้งลมหายใจ น้ำลายและรสจูบที่ทั้งร้อนแรงและวาบหวามไปมาไม่หยุด รู้สึกเหมือนจะเสียความเป็นตัวเองได้เพราะจูบนี้เลย.. ร่างกายเขาทนไม่ไหว ยิ่งรู้ว่าเบื้องล่างนั่นมีปฏิกริยาและชื้นแฉะราวกับต้องการมันมากแค่ไหนเขาก็ยิ่งจำยอมมากขึ้นเท่านั้น ครั้งที่สาม...
-
ริชาร์ด
เพราะอยู่ในร่างนี้อะไร ๆ ก็เหมือนจะง่ายขึ้นไปหมด พอมือหนาโอบสะโพกเขาขึ้น สองขาก็แทบเกี่ยวกระหวัดเอวสอบเข้าไปทันที อา....ง่ายแบบนี้เลยหรอเขา แต่เหนื่อยจะต่อต้านแล้ว "อึก....." ลมหายใจสะดุดไปเมื่อปลายยอดจ่อเบียดเข้ามาที่ช่องทางด้านหลัง มันแตกต่างกับรูปร่างตอนที่เป็นตัวมีขนนั่น
-
ริชาร์ด
"ดะ.....อ่ะ! อ๊ะ!!" ริมฝีปากผละออกมาจากจูบดูดดื่มเพื่อจะร้องห้าม แต่แกนกายของมันก็กดเข้ามาเสียก่อน ทำเอาคำพูดที่กำลังจะบอกให้หยุดแปรเปลี่ยนเป็นเสียงครางออกมาแทน ร่างกายที่สอดประสานกันภายใต้ความมืดมิดของท้องฟ้ายิ่งทำให้ตัวเขาสั่นระริก ช่องทางด้านหลังขมิบตอดและรับของอีกคนเข้ามาอย่างยินยอม
-
ซิลวา
"อ่าาาส์.....อะไร.....ไม่ชอบร่างนี้รึ" พออีกคนผละริมฝีปากออก เสียงครางหวานก็ดังขึ้นอย่างที่อีกคนไม่สามารถจะกนุดได้....มันช่างน่าฟังเหลือเกินเมื่อเสียงนี้เปล่งขึ้นทุกทีที่เขาขยับสะโพกเขยื้อนเข้าไปอีก "แฮ่ก...แต่มัน....ช่างมูมมามเหลือเกิน..."
-
ซิลวา
ถอนกายออกมาก่อนจะกดปลายเท้าลงกับเตียงนุ่มแล้วกระแทกเข้าไปเพื่อตอกย้ำว่าช่องทางนั้นเปียกลื่นจนได้ย่นเสียงเฉอะแฉะในยามที่ร่างกายเชื่อมต่อกันมากแค่ไหน และยิ่งดังถี่ขึ้นอีกเมื่อสะโพกนั้นขยับเข้าจังหวะมากขึ้น
-
ซิลวา
แกนกายที่มีส่วนปลายแปลกไปจากเดิมนั้นครูดสัมผัสพื้นผิวผนังด้านในมากกว่าเดิม ....แทนที่จะลื่นเหมือนร่างหมาป่า..มันกลับฝืดนิดๆ..และกระตุ้นผนังไวสัมผัสนั่นได้ดีเหลือเกิน
-
ริชาร์ด
ก็ไม่ใช่ว่าไม่โอเค....ไม่อยากตอบเพราะก็ไม่ใช่ว่าชอบมากหรือไม่ชอบ แต่มัน.. "แฮ่ก! อ่ะ....อื้มมม" เหมือนว่าเสียงคราที่เขาเปล่งออกมาจะกระตุ้นมันได้ไม่น้อย เมื่อลมหายใจจากร่างอุ่น ๆ ตรงหน้ากระชั้นขึ้นมา แกนกายก็เหมือนจะขยายตัวขึ้นได้อีก
-
ริชาร์ด
แขนที่กอดคล้องคอแกร่งเอาไว้ก็เปลี่ยนเป็นจับบ่ากว้างเพื่อบีบระบายอารมณ์ที่คุกรุ่นด้านใน สะโพกที่ขยับเข้ามาถี่ ๆ และคำพูดวิจารณ์ร่างกายของเขายิ่งทำให้เหมือนสติจะขาดสะบั้นลงได้เลย รู้ว่าร่างกายมันตอบสนองอีกคนได้อีกแค่ไหน..เขารู้ดีเลย
-
ริชาร์ด
"ฮะ! อืออ อ่ะ อ๊ะ....บ..บ้าเอ้ย อื้มม" จังหวะถูกเร่งเร้ามากขึ้น เสียงแกนกายที่สอดใส่เข้ามาเบียดกับของเหลวลื่น ๆ ในร่างกายของเขาจนมันเกิดเสียงน่าอายขึ้นมา ทั้งยังกดถูเข้ามาในผนังด้านในได้ต่างกับร่างหมาป่าของมันอย่างมาก
-
ซิลวา
รู้สึกได้ถึงน้ำหนักมือที่บีบไหล่และจิกลงอย่างทนไม่ไหวตอนที่ร่างกายเขาถาโถมเข้าใส่....ขยับดึงรั้งแกนกายเข้าออกเบียดเสียดกระทั้นอย่างแรงไม่ตก ...มีแต่จะเร่งขยับมากขึ้นจนำด้ยินเสียงเนื้อกระทบกัน...เพราะเสียงสบถปนเสียงครางที่ทำให้กระตุกยิ้มมุมปากอย่างพอใจ ยันแขนข้างๆตัวอีกคนหยัดกายขึ้นเล็กน้อยเหมือนทำท่าที่ถนัด
-
ซิลวา
....วางฝ่ามือทาบลงบนหน้าท้องและเลื่อนไปสะกิดยอดอกสีสดอย่างสนใจ.. ขยับแค่สะโพกกระแทกถี่รัวเร่งความซ่านเสียวที่เขารู้สึกผ่านแกนกายที่ถูกตอดรัดหนักๆยามเบียดแทรกเข้าไป เสียงหอบหายใจดังขึ้นเรื่อยๆจนแทบจะไม่มีเสียงคุยกัน แต่จังหวัการเต้นของกัวใจ้ขากลีบมากขึ้นเรท่อยๆยามสบตากับคนตนงหน่าและขยับเข้าออกไปด้วย "แฮ่ก..แฮ่ก....ดี..อาาาา...."
-
ริชาร์ด
เขาหรี่ตาลงอีกครั้งเมื่อความต้องพุ่งขึ้นสูง..เร็วจนน่ากลัว เหมือนว่าร่างกายเขาและมันตอบสนองกันและกันได้ดีเหลือเกิน "ฮะ...อืออ...แฮ่กก....อ่ะ..!" จิกหัวไหล่แกร่งเมื่อมัยเบียดถูกสุดกระสันด้านในครั้งหนึ่งจนสะโพกแอ่นเข้าหาแล้วขยับเบียดไปด้วย
-
ริชาร์ด
บ้าชะมัด..เขารู้สึกดี ไม่ว่าจะร่างไหนของมัน เขาก็ตอบรับและตอบสนองได้ดีเหลือเกิน "อ่าา...แฮ่ก...อืมม ก..กรอดด" ขบฟันก่อนจะชะงักเมื่อเห็นดวงตาคมที่เต็มไปด้วยความต้องการสบตรงมา หน้าเขาร้อนวาบ
-
ริชาร์ด
เสียงครางและผิวกายที่กระทบกันไวจนแทบไม่เป็นจังหวะเร่งเร้าให้บรรยากาศมันร้อนระอุขึ้นอีก แผ่นอกแอ่นเข้าหาปลายนิ้วที่เขี่ยสะกิดก่อนจะเบือนหน้าหนีด้วยความอายจากสายตาคู่นั้น "อ๊ะ...อาาาา"
-
ซิลวา
กระแทกแกนกายขยี้ลงที่สุดกระสันของมันซ้ำๆ ตอกย้ำลงไปถี่รัวจนตัวมัยกระตุกบิดส่ายเบียดเข้าหาไม่หยุด ทั้งสะโพกทั้งแผ่นอกแอ่นขึ้นมารับสัมผัสจากเขาจนร่างกายมันแทบไม่ติดพื้น ...นิ้วหัวแม่โป้งเบียดลงไปบีบคลึงยอดอกเรียกเสียงครางของมันมากขึ้นมากขึ้นไปอีก ...มากกว่าทุกครั้งที่เขาเคยทำกันมา
-
ซิลวา
มีเพียงศีรษะและไหล่ที่ใบหน้านั้นหันไปซบเบียดกับหมอนและหลับตาปากครางออกมาอย่างเสียวซ่าน "ซี๊ดดด...อ่า..อ่าสสส์...แฮ่ก" ยิ่งมันกระตุกตอดเขาถี่ๆแบบนี้เขาก็ยิ่งเร่งรัวสะโพกลงไปตอกย้ำตัวตนของเขาฝังลึกและครูดผ่านผนังไวสัมผัสจนมันขยายใหญ่และสั่นระริก กล้ามเนื้อทุกส่วนของเขาเกร็งจนเหมือนจะปลดปล่อยออกมาให้ได้เลย
-
ริชาร์ด
หน้าท้องเกร็งจนเป็นลูกเมื่อแกนกายที่ทั้งใหญ่ทั้งคับแน่นนั่นกระแทกเข้ามาไม่หยุดจนเหมือนข้างในถูกสัมผัสไปทุกซอกมุม "อื้อออ!....อืออ...กึดด...ฮื่อออ อื้มมมม" ปากที่กัดหมอนกลั้นเสียงครางยังทำได้ไม่สุดเลย ข้างในเขามันอ่อนไหวไปหมด ทั้งการกดกายเขามาของมัน และแม้แต่กระทั่งถอนออกจนครูดผนังอ่อนนุ่ม
-
ริชาร์ด
ทั้งหมดมันทำให้เขาแทบคลั่งได้เลย ไม่ว่าจะร่างไหน...มันก็ยังทำให้เขาหัวสมองโล่งว่างไปหมด จากที่ต่อต้านในตอนแรกกลับยืนยอมพร้อมรับอย่างหยุดไม่อยู่
-
ซิลวา
"อาาาา...อ่าาาาา....ซี๊ดดดด" ซุกใบหน้าลงไปเลียยอดอกอีกข้างอย่างตะกละตะกลาม ปลายนิ้วเท้าและเข่าทิ้งน้ำหนักถาโถมลงไปอีกสามสี่ครั้ง ก่อนที่กระแทกครั่งสุดท้ายอย่างหนักหน่วง เกร็งกระตุกปล่อยน้ำข้นๆฉีดราดรดข้างในร่างกายอีดคนจนชุ่มฉ่ำไปหมด
-
ริชาร์ด
"แฮ่กก...อ่ะ...ไม่..ไหว...อ้ะ....อื้อออ!! อ..อ๊า!" มันรู้สึกดีจนไม่เป็นตัวเอง.. เขาครางเสียงสูงสะบัดใบหน้าเงยขึ้นกดศีรษะลงกับหมอนหนัก ๆ ทั้งเบื้องล่างทั้งยอดอกที่ถูกทั้งเขี่ย อีกข้างถูกงับด้วยปากและลิ้นร้อนไม่ขาดสาย ไม่ไหว... แกนกายของเขากระตุกเกร็งจนปวดก่อนจะปลดปล่อยของเหลวออกมาพร้อมกับความร้อนที่วาบไหวในช่องท้อง...
-
ซิลวา
"อื่มม..ฮึ่มม!...อาาาาา" ผละใบหน้าออกมามองดูอีกคนด้วยสายตาคม ขยำผ้าปูที่นอนแย่นแล้วกระแทกกายเข้าไปตอกย้ำอีกรอบ...มันบีบรัดเขาถี่รัวจนรู้สึกว่าทั้งตัวเขาถูกผนังด้านในกลืนกินไปหมด "แฮ่ก...แฮ่ก..."
-
ซิลวา
ของเหลวพุ่งเปรอะแนวหน้าท้องและแกนกายนั่นก็ยังคงถูกลอนกล้ามถูไถไปมา เสียงหอบหายใจหนักๆยังคงดังต่อเนื่องและค่อยๆผ่อนลง สายตาคมจับจ้องเส่นเลือดใหญ่บริเวณคอที่เต้นตุบตามแรงบีบของหัวใจ ซอกคอที่เผยออกมาอย่างที่น่าจะก้มลงไปกัดและทำให้กลายเป็นของเขาซะให้เข็ด ประสานมือกับอีกคนกดลงข้างหมอนแล้วทรุดตัวลงไป งับติ่งหูนั้นเบาๆ
-
ซิลวา
"งื่ม....ข้าจะทำให้เจ้า....ต้องการข้ามากกว่านี้..แฮ่ก..." เลื่อนริมฝีปากตามกรอบใบหน้า ก่อนจะผละออกมาเล็กน้อยเพื่อสบตา เอ่ยคำพูดที่เหมือนจะแน่ใจว่าอีกคนจะไม่สามารถลืมเขาได้แน่
-
ริชาร์ด
"อาาาา...แฮ่กกก ฮะ ฮ่าาา.....แฮ่ก" หอบหายใจไม่หยุดขณะที่ร่างกายเขาก็ยังร้อนอยู่ คงกลิ่นกายนี้ เพราะความต้องการลึก ๆ ของตัวเอง หรือเพราะยังมีแกนกายร้อนฉ่าสอดอยู่ในตัวกันแน่ เขาไม่รู้เลยว่าอะไรทำให้อายกว่ากันระหว่างร่างหมาป่ากับร่างมนุษย์ของมัน ที่แปลงกายได้แบบนี้...มันคือหมาป่าศักดิ์สิทธิ์ในตำนานจริง ๆ งั้นหรอ? ใครก็ว่าสาปสูญไปแล้ว แล้วทำไมถึงได้
-
ริชาร์ด
"อ...อ่าา!" หลับตาแน่นเมื่อลมหายใจอุ่นเป่ารดและงับติ่งหูของเขาจนร่างกายสั่นสะท้านขึ้นมาอีก ร่างกายมันควบคุมไม่ได้เลย สัมผัสจากมันทำให้เขาควบคุมตัวเองไม่ได้... "แค่นี้....ข้าก็จะตาย อยู่...อึกก แล้ว" เอ่ยด้วยเสียงอ่อนแรง แต่ดวงตาก็ตวัดมองอีกคน แววตายังมีความฉ่ำเยิ้มอยู่ดี
-
ซิลวา
เอียงคอฟังคำพูดอีกคนอย่างสนใจ..กระตุกยิ้มมุมปากด้วยความพอใจลึกๆ "หมายถึงต้องการข้า....จะตายแล้วน่ะเหรอ" ข้างในนั้นยังเหมือนอยากกลืนกินเขาไม่หยุดเลย....แกนกายของเขาก็ยังคงแข็งตัว..ไม่ได้อ่อนลงเหมือนกัน เพราะกลิ่นที่ตลบฟุ้งอย่างที่กระตุ้นเขาแบบนี้...
-
ซิลวา
..สายตาฉ่ำที่จ้องมองมา..คำพูดกระท่อนกระแท่นสลับกับการหอบหายใจหนักๆ "อา....เจ้าแค่อยู่เฉยๆก็ได้..." งับริมฝีปากนุ่มก่อนจะหยัดตัวขึ้นมาเขยื้อนร่างกายเนิบนาบ ท่าทีอ่อนระโหยโรยแรงและยอมพูดจามากขึ้นของอีกคนทำให้เขารู้สึกเอ็นดูขึ้นมานิดๆ....
-
ริชาร์ด
กัดปากมองตอบไป ลมหายใจยังหอบถี่ ๆ อยู่ มือที่สอดเข้าไปในหมอนแล้วขยุ้มก็ยังค้างอยู่แบบนั้น "ไม่ต้อง...แฮ่กก..พูด...แฮ่ก..แล้ว" ยิ่งมันพูดร่างกายเขาก็ยิ่งมีปฏิกริยา รู้แล้ว..มันไม่จบแค่รอบเดียวสินะ เหมือนตอนในป่า ที่เขาถูกมันกระทำติด ๆ แบบนั้น
-
ริชาร์ด
"เจ้านี่มัน....อึก!" ดวงตาฉ่ำที่ยังมีแววดื้อดึงจ้องมองร่างมนุษย์ด้านบนอยู่แบบนั้น ใองสบดวงตามที่เหมือนจะทำให้ร่างกายเขาวูบไหวไปหมดแล้วสะดุ้งนิด ๆ ตอนมันดันกายเข้ามาแล้วขยับเชื่องช้า ร่างกายเขายังตอบรับมันได้ดี แกนกายตัวเองแม้จะเพิ่งปลดปล่อยแต่มันก็กลับมาแข็งขืนได้อีก
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น