บทที่2 : โดนกิน NC18+
-
ความเดิม ------------- "ข้า...ไม่ได้ล่อลวง!!" ดวงตาที่ยังคงสู้อยู่ตวัดมองเจ้าของร่างที่ทั้งหอบหายใจ ปากยาว ๆ ที่อ้าออกมีน้ำลายเหนียวซึมออกมาอย่างชัดเจน มันถูกกระตุ้น..เขาเองก็ด้วย ----------------------------------------
-
ซิลวา
"เจ้าทำ! ..ปล่อยกลิ่นกายออกมายั่วยวนข้า.....กรร..." ตะคอกเสียงและคำรามในลำคอ ก่อนจะสงบสติอารมณ์ จ้องมองยอดอกสีหวานที่ค่อยๆตั้งตระหง่านขึ้นมาจนกลืนน้ำลายตัวเองไปอึกนึง คำรามเบาๆอย่างหงุดหงิดตัวเองที่อยากสมสู่กับมนุษย์จนปวดอึดอัดแกนกาย
-
ซิลวา
มันค่อยๆย่อเบียดสะโพกดันแก่นกายเข้ากับร่องสะโพกของมนุษย์เพื่อลดความอึดอัด สายตาจับจ้องสบกับมนุษย์ที่ยังมีร่องรอยแห่งความหยิ่งยโสและทรนงตัว.... ...ข้าจะทำลายความโอหังของมันซะ
-
ซิลวา
"อ้าขาออก..เดี๋ยวนี้......" ปากกว้างๆอ้าออกและงับลงไปบนไหล่กว้างเบาๆอย่างข่มขู่ กลิ่นของมันฟุ้งกระจายมากขึ้นทุกทีจนมากเกินไป ส่วนปลายแกนกายใหญ่โตขยับเสียดสีขึ้นลงกับร่องสะโพกสะเปะสะปะเพราะความไม่เคยชิน
-
ริชาร์ด
"ข้าเปล่า!!!!.....อึกกกกกก" ร่างกายเขาร้อนจนแทบบ้าแล้ว สัญชาตญาณมันช่างน่ากลัว ไม่ได้สนเลยว่าใจเขาทั้งกลัวและรู้สึกแย่มากแค่ไหนที่มาเป็นแบบนี้กับหมาป่าอัลฟ่า
-
ริชาร์ด
ทั้งที่เขาควรจะฆ่ามัน มันเองก็ควรจะฆ่าเขา ไม่ใช่ทำเรื่องแบบนี้สิวะ.. กลิ่นที่ทั้งหอมทั้งน่าทรมานมันอบอวลอยู่รอบตัวเขา สมเพชตัวเองเหลือเกิน เขาไม่อยากจะให้ทุกอย่างมันเป็นไปแบบนี้
-
ริชาร์ด
ร่างกายเขามันกำลังจะขยับไปกับคำพูดเชิงคำสั่งนั่น ฟันเขี้ยวคมที่เตรียมประทับที่บ่ากว้างทำให้ต้องหยุดหายใจ แต่....พยายามอีกสักครั้งมันจะเป็นยังไงวะ
-
ริชาร์ด
รู้เลย...รู้ตอนที่บางสิ่งบางอย่างมันเบียดเข้าหากับด้านหลังของเขา ทั้งร้อนทั้งใหญ่ ไม่ต้องมองให้เสียสายตาก็รู้ว่ามันคืออะไร รวบรวมแรงเฮือกสุดท้ายเพื่อกำทรายและดินบนพื้นด้วยมือซ้ายข้างที่ไม่ถูกคมเขี้ยวนั่นเล็งก่อนจะสาดมันเข้าใส่หน้ายาว ๆ ของมัน แล้วขยับตัวคลานหนี
-
ซิลวา
"อาาาส์" มนุษย์ตรงหน้าเหมือนจะให้ความร่วมมือกับมันเป็นอย่างดี อยู่นิ่งและสมยอม อ้าขาออกกว้างให้มันบดเบียดแกนกายเข้ากับช่องทางลื่นๆนั่น
-
ซิลวา
"กรร!!!!" แต่ไม่ทันที่จะได้ทำอะไรต่อ ก็ต้องหลับตากันกรวดทรายก้อนเล็กๆที่ปะทะใบหน้า....คงเพราะมันเผลอปลดพลังที่พันธนาการเจ้ามนุษย์นี่ออก ถึงได้ถูกท้าทายเป็นครั้งที่สามแบบนี้
-
ซิลวา
ดี!! ไม่ต้องยั้งมือให้มันอีกแล้ว! ลืมตาคมกล้าขึ้นมาคำรามและพุ่งชาร์จร่างกายอ่อนแรงที่คลานหนี กดตรึงแขนทั้งสองข้างจนใบหน้าขาวๆนั่นแนบไปกับพื้นหญ้าเชียวชอุ่ม ขาหน้าทั้งสองเลื่อนมาล็อคตัวอีกคนไว้อย่างแน่นหนา
-
ซิลวา
"คิดว่า....จะพาร่างกายที่ติดสัดแบบนี้หนีไปจากข้าได้จริงๆรึ" กดสอดแกนกายเข้าไปในช่องทางนั้นอย่างไม่นึกปราณีอีกต่อไป...แต่ความคับแน่นกลับทำให้มันยั้งตัวเองไว้แค่ที่ส่วนปลายของมันแทน ปรือตาลงมองท้ายทอยและแผ่นหลังขาวๆตรงหน้า
-
ซิลวา
"อาาาาาา....กรรร..." ปากทางเข้าตอดรัดมันแน่นจนต้องครางและคำรามในลำคอออกมา ยิ่งได้ใกล้และสัมผัส หัวใจของมันกลับเต้นเร็วและร่างกายก็ร้อนรุ่มไปหมด
-
ริชาร์ด
เขาพยายามจะคลายหนี มือสองข้างพยายามคว้าจับหญ้าเขียวเหมือนมันจะเป็นปราการเดียวที่จะช่วยให้เขารอดพ้น แต่ร่างกายที่อ่อนปวกเปียกจากพลังมากมายและแรงฮีทของตัวเองมันจะหยุดทำงั้นได้ยังไง..
-
ริชาร์ด
สุดท้ายก็ถูกกระโจนเข้าใส่จนร่างเขาล้มกระแทกกับผืนหญ้าอีกครั้ง คราวนี้ร่างกายถูกล็อคเอาไว้ราวกับจะบอกว่ามันสาสมกับความฤทธิ์มากของเขา "อย่า!! ย...อ๊าาาาา!!!!" เสียงร้องดังจนหลง ใบหน้ากดซุกลงกับหญ้าเขียวจนได้กลิ่นของมันอย่างชัดเจน ทุกอย่างตีกันไปหมด
-
ริชาร์ด
แกนกายที่ใหญ่และเปียกนั่นกดแทรกเข้ามาโดยไม่รอฟังคำร้องห้ามใด ๆ ของเขา ร่างแอ่นเกร็งรับสิ่งแปลกปลอมนั่น หัวใจมันต่อต้านจนสั่นไปหมด แต่ช่องทางด้านหลังกลับอ้าแล้วตอบรับสิ่งที่จะเติมเต็มความต้องการที่แสนทรมานของตัวเองนี้
-
ซิลวา
เสียงร้องดังลั่นของคนข้างล่างไม่ได้ช่วยให้มันหยุดการกระทำที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นนี้เลย ขาขาวๆแยกออกกว้าง และแอ่นสะโพกอ้ารับแกนกายเปียกชุ่มที่สอดแทรกเข้าไปเพิ่มมากขึ้นกว่าเดิมอย่างย้อนแย้งกับประโยคเหล่านั้น
-
ซิลวา
จมูกยาวๆซุกลงไปสูดกลิ่นหอมหวนนั่นอีกเหมือนเป็นสิ่งเสพติด กระซิบกับใบหน้าที่หลับตาแน่น "แฮ่ก..แฮ่ก..ร่างกายของเจ้ามันต้องการ....อาาา...กลืนกินข้าเข้าไป"
-
ซิลวา
สะโพกที่กระตุกรัดเขามันช่างเย้ายวนจนต้องแทรกแกนกายเข้าไปจนสุด มันทั้งคับแน่นและตอดรัดจนต้องคำรามออกมา กรรรรร.... สะโพกมันเริ่มขยับโดนที่มันไม่ต้องสั่งการด้วยซ้ำ คำพูดที่ปฏิเสธมันแบบนี้...มันน่าทำให้ติดใจในรสชาติของมันเองเสียจริง..
-
ริชาร์ด
เขาไม่เคยเอาร่างกายตัวเองมาเป็นข้ออ้างในการทำภารกิจหรืออะไรแม้แต่น้อย ทุกครั้งถึงที่รอบฮีทของตัวเองก็ไม่เคยปล่อยปะละเลย กินยาไม่ก็ฉีดระงับมันเอาไว้ ยิ่งช่วงหลัง ๆ เขารู้สึกว่าร่างกายแข็งแรงมากพอที่จะไม่รู้สึกอะไรพวกนี้แล้ว
-
ริชาร์ด
เขาควรจะเป็นอัลฟ่า..ไม่ใช่โอเมก้า ไม่ว่าใครก็คิดแบบนั้น และเขาก็เกือบใช้ชีวิตแบบนั้นได้ จนกระทั่งมาถูกไอ้หมาป่านี่ขืนใจ!
-
ริชาร์ด
ความรู้สึกแย่มันกลับถูกแทนที่อารมณ์และความต้องการที่ร่างกายมันผลิตออกมาจนไม่สามารถควบคุมได้ ยิ่งถูกสอดใส่เข้ามาจนลึกเหมือนร่างกายมันตอบรับความหยาบโลนนี่อย่างพอใจ
-
ริชาร์ด
"อ๊า....ฮะ!" ร้องครางอย่างทรมานเมื่อแกนกายที่ใหญ่และคับแน่นแต่กลับลื่นไปด้วยน้ำหล่อลื่นของตัวมันและเขาทำให้มันแทรกเข้ามาได้จนสุด สะโพกที่ยกและเบียดเข้าหาเจ้าของกลุ่มขนด้านหลังก็ขยับไปอย่างช่วยไม่ได้
-
ริชาร์ด
"แฮ่กก....อ่ะ....ไม่...อ้ะ!! กรอดดดด...หยุด ย...ฮื้อ!" ปากเขามันติดกลิ่นดินกลิ่นหญ้าไปหมด..ใช่รวมถึงความหอมหวลจากร่างกายเขาและหมาป่าที่หอบครางอยู่ด้านหลังนี่ด้วย
-
ซิลวา
"ไม่..งั้นเหรอ...อ่าาาส์...หึ.." แค่นเสียงออกมาพร้อมกับเสียงครางกระเส่าข้างหูอีกคน สะโพกของอีกคนแอ่นขึ้นเบียดเข่าหาแกนกายของเขาอยู่เรื่อย...จนเหมือนกับว่าที่เจ้าตัวพูดออกมานั้นจะพูดกับตัวเองให้หยุดการกระทำอันน่าอายนี้
-
ซิลวา
ช่างน่าสนุก... "แฮ่ก...มันกลืนกินข้า...อย่างตะกละตะกรามเชียวล่ะ" สะโพกแกร่งขยับเร่งจังหวะอย่างเร็ว แกนกายหลั่งของเหลวเปียกลื่นที่ยิ่งทำให้ขยับง่ายขึ้นไปอีก
-
ซิลวา
เสียงขยับร่างกายไม่ดังเท่าไหร่นักเพราะกลุ่มขนนุ่มที่ดูดซับเสียงจากการกระทบนี่ไป ภายในช่องทางนี้ตอดรัดแกนกายของมันอย่างที่มันบอกอีกคนจริงๆ .....ล่อลวงข้าจริงๆนะเจ้ามนุษย์ ข้าจะทำให้เจ้าลืมข้าไม่ได้...
-
ซิลวา
"อาาาาส์" ร่างกายร้อนวาบ หัวใจกระตุกรัดอย่างน่าประหลาด...มันหยุดตัวเองไม่ได้เลยจริงๆ ยิ่งมองบั้นท้ายแผ่นหลังและใบหน้ายั่วยวนนั่นแล้วยิ่งทำให้มันแทบคลั่ง
-
ริชาร์ด
เสียงหอบคราง ร่างกายที่บิดเร่าไปด้วยความต้องการ..แม้อยากขัดขืนใจจะขาดแต่เขาก็ทำไม่ได้ตามที่ใจต้องการ ร่างกายมันขยับตามสัญชาตญาณการหาคู่..แค่ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องมาเป็นกับไอ้หมาบ้านี่.... ทำไมไม่ฆ่าเขาไปเลยก็จบ.. หรืออาจหลังจากนี้
-
ริชาร์ด
"หุบ.....อ่าาาา ปาก..ข้าไม่.....ไม่ชะ อ๊าา!" เสียงครางน่าอายที่ดังไม่หยุดเพราะแกนกายทั้งร้อนและใหญ่นั่นเบียดกระแทกเข้ามา แม้ช่องทางด้านหลังจะไม่ชินกับสิ่งแปลกปลอมนี่ แต่ความเป็นโอเมก้าที่ถูกสร้างมาเพื่อเป็นที่รองรับมันก็ทำหน้าที่ได้ดีเสียเหลือเกิน
-
ริชาร์ด
ราวกับข้างในร่างกายเขาถูกหมาป่าตัวโตลงรอยเอาไว้เพื่อให้จำ จำให้ขึ้นใจ มือขยุ้มหญ้าสีเขียวด้วยความสาดเสียว ผนังด้านในทั้งตอดทั้งรัดสิ่งแปลกปลอมนั่นไม่หยุด
-
ริชาร์ด
แกนกายของเขาก็มีของเหลวไหลซึมออกมาไม่หยุด แม้ปากจะบอกว่าไม่ แต่ร่างกายเขามันชัดเจนยิ่งกว่าอะไร
-
ซิลวา
ลอบยิ้มอย่างพอใจและจงใจขยับให้แกนกายใหญ่สัมผัสไปจนทั่ว จนร่างกายอีกคนกระตุก สะโพกบิดส่ายไปมาเหมือนกับต้องการมากกว่าบิดหนี ช่องทางนั้นเริ่มปรับตัวและนุ่มพอให้มันคว้านไปจนทั่ว เสียงครางนั่นอีก...อา....
-
ซิลวา
"โอว....ซี๊ดดด...แฮ่ก..แฮ่กก..." เท้าขาหน้าจิกกรงเล็บลงข้างร่างกายขาวสะอาด แลบลิ้นเลียซอกคอและท้ายทอยขาวราวกับอยากจะประทับตราลงไป แต่ก็เลื่อนลงมาไล้เลียแผ่นหลังไปพร้อมกับการขยับบั้นเอวหาจุดกระสันของมนุษย์ตรงหน้า
-
ซิลวา
.....ที่กระตุกรัดอย่างไม่น่าให้อภัยเมื่อกี้คงเป็นจุดนี้รึเปล่านะ ลองขยับถี่ๆกระแทกลงไปอย่างไม่ยั้ง ของเหลวของมันและอีกคนไหลเอ่อเฉอะแฉะไปหมด
-
ริชาร์ด
"อา!! หยุด...อึกก ข้าบอกให้.....!!!!" เสียงถูกกล้ำกลืนลงไปในลำคอทันทีที่เจ้าของร่างหมาตัวโตด้านหลังมันกระแทกเข้ามาถี่ ๆ ซ้ำย้ำเข้ามาในจุดที่ทำเอาเขาสะดุ้งไปได้ทีนึงแล้ว
-
ริชาร์ด
ครานี้เหมือนได้ใจ กระแทกเบียดเข้ามาภาพทุกอย่างเบลอหมุนติ้ว "อ๊าาา!!!! ย....อ๊างงง" ร่างกายสั่นระริก
-
ริชาร์ด
ทนไม่ไหว..มันเกินไป ของเหลวสีขุ่นพวยพุ่งออกมาจากแกนกายที่แทบถูเบียดไปกับหญ้าเขียวจนมันเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำคาวนั่น ปลดปล่อยออกมาเพราะไม่สามารถทนไหว
-
ริชาร์ด
จุดกระสันนั้นถูกเจ้าหมานี่บดเบียดจนเขาแบไม่ทันได้หายใจ ร่างเกร็งกระตุก ช่องทางด้านหลังก็ตอดรัดท่อนเนื้อร้อนนั่นแน่น
-
ซิลวา
"ฮึ่มมมมมม!....อ่าาา!!..กรรรร!!" ยิ่งโถมกระแทกเข้าไปอย่างหนักหน่วงเพราะข้างในตอดกระตุกถี่ๆเพราะจุดกระสันที่ทำเอากคนครางลั่นและแอ่นเกร็งบั้นท้ายค้างไว้จนตัวกระตุกถี่ๆปลดปล่อยออกมา
-
ซิลวา
มันรีบตักตวงความเสียดเสียวข้างในร่างกายที่เหมือนกับสร้างมาเพื่อมัน... แกนกายค่อยๆพองคับแน่นจนมันเองก็ปวดหนึบ จนในที่สุดก็ฉีดพ่นปลดปล่อยออกมาแตกกระจายข้างในตัวมนุษย์ที่มันสาบานได้เลยว่าก่อนหน้านี้ไม่มีความคิดที่จะทิ้งเมล็ดพันธุ์ของมันให้เข้าไปอยู่ในร่างกายมนุษย์แน่ๆ
-
ซิลวา
ส่วนที่พองคับช่องทางยังคงล้อคไว้ไม่ให้น้ำเชื้อไหลย้อนออกมาตามปฏิกิริยาของสายพันธุ์ "แฮ่ก...แฮ่กก...อาาา..." ลมหายใจร้อนๆเป่ารดท้ายทอยและซุกไปเลียแผล่บ...กลิ่นอายยามที่ได้ปลดปล่อยมันหอมหวนกว่าเดิมอีก
-
ซิลวา
ไม่นานนักแกนกายของมันก็อ่อนตัวลงและหลุดออกมาจนของเหลวขุ่นไหลออกมาตามหน้าขาขาวๆ
-
ริชาร์ด
"อ่ะ....อย่า....ไม่....อึกกก...อ่าาา.....อย่าปล่อย..แฮ้กกก!!!" กัดฟันแน่นขณะที่พยายามร้องห้ามหมาป่าที่ถาโถมแก่นกายพองคับเข้ามาไม่หยุดจนร่างกายเขาเคลื่นไถลไปกับพื้นหญ้า
-
ริชาร์ด
ชาตินี้ทั้งชาติเขาไม่คิดจะตกเป็นที่รองนับอารมณ์ของอัลฟ่าตนไหนทั้งนั้น แค่คิดก็ขยะแขยงมากแล้ว แต่ทำไมร่างกายมันถึงได้ยอมให้อัลฟ่าหมาป่าตัวโตนี่ทำอะไรตามใจขนาดนี้ ทั้งแกนกายที่ใหญ่จนคับ มันควรจะเจ็บเจียนตาย แต่เขากลับรู้สึกดีมากกว่า ดีซะจนเกลียดตัวเองขึ้นมาตะหงิด ๆ
-
ริชาร์ด
"อาาาา!!....อึกกก......ไม่.." เสียงแผ่วเบาพร้อมกับร่างกายที่สั่นสะท้านทำให้รู้ว่ามันปลดปล่อยเข้ามาในตัวเขา เสียงที่พยายามห้ามไปไม่ช่วยอะไรเลบสักนิด กลิ่นหอมฟุ้งไปทั่ว มันอธิบายไม่ถูกว่าคืออะไร..
-
ริชาร์ด
นี่มันบ้าไปแล้ว.. ร่างกายซุกซบลงไปอย่างเหนื่อยอ่อน ช่องทางด้านหลังยังตอดคุบแกนกายนั่นจนกระมั่งมันเลื่อนหลุดออกไป
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น