เช้าวันที่สดใส

ฉันตื่นขึ้นมาตั้งแต่เช้าๆเพื่อที่จะทำข้าวไปให้โฮจุน ฉันอยากจะทำตามใจของตัวเองดูสักครั้ง ฉันว่าฉันชอบเขาแล้วแน่ๆ

ฉันยืนก้มหน้า มันพูดไม่ออกเพราะกำลังเขินอยู่

ณ.หน้าบ้านน

ฉันเดินถือกล่องออกมาพอหันไปมองทางบ้านของโฮจุน ฉันเห็นผู้ชายชุดดำกำลังจะแทงเขา น..นี้มันอะไรกัน

พวกมันแทงเฉียดที่หน้าท้องของโฮจุนแต่คงจะเจ็บไม่น้อยย

พวกเขาถือมีดแล้วเดินมาทางฉัน ฉันทำได้แค่ยืนตัวแข็งทื่อ วินาทีนี้กลัวมากๆ

ตุบบ!!! ผลั่ววว!!💥

โฮจุนเข้าไปถีบและต่อยมัน แต่แผลของเขาเลือดออกเยอะมากก

ตุบบบ!!!!!

มันถีบโฮจุนที่ท้องจนชนกับผนังกำแพงง แต่ไม่มีเสียงโฮจุนร้องสักแอะ มีเพียงสีหน้าที่เจ็บปวด

ฉันเดินหันไปหยิบไม้แล้วเดินไปที่มันก่อนจะฟาดรัวๆ ถ้าฟาดครั้งเดียวมันไม่สลบ ฉันก็ซวยนะสิจริงมั้ยย

ปึกกกๆๆๆๆ!!!!!

ฉันฟาดจนมันนอนแน่นิ่งไป

โฮจุนค่อยๆทรุดตัวนั่งลงฉันเลยวิ่งเข้าไปหาเขาทันที

ฉันเอามือไปกลุมที่แผลของเขา เขาหันมามองหน้าฉัน แต่ฉันไม่กล้าสบตากับเขา

ฉันพยักหน้าแล้วค่อยๆพยุงเขาขึ้นแล้วกลับเข้าไปในบ้านเขา

ฉันทำแผลให้เขาจนเสร็จแต่เขาไม่ยอมหยุดเรียนดื้อดึงจะไปให้ได้

ฉันเข้าไปพยุงเขาพร้อมกับท่าทางรนลาน

โฮจุนดึงคอเสื้อฉันเข้าไปจูบ ฉันตกใจไม่น้อยที่เขาทำแบบนี้

ไม่นานเขาก็ปล่อยจูบออก

ฉันหันไปมองหน้าเขา เฮ้อออ เขินจะตายอยู่แล้ววว

นายนี้คิดจะทำไรอีกกก!!

. . .

จบ