.

.

 

"ไม่รู้ครับ ผมไม่เคยทราบเรื่องนี้มาก่อน"

เสียงตอบคำถามของร่างสูงที่ยืนอยู่กลางวงที่รายล้อมไปด้วยนักข่าวหลายสำนักที่กำลังรุมล้อมถามคำถามกับเขาอยู่

"แล้วที่มีเเชทหลุดออกมาว่าเด็กเป็นลูกของคุณล่ะคะ"

"ใช่ค่ะ และในแชทยังบอกชื่อของเเม่เด็กอีกด้วย"

"ในแชทยังบอกอีกว่าคุณทำผู้หญิงท้องแล้วไม่รับผิดชอบหรอคะ"

 

นักข่าวยังคงถามต่อ แต่ตอนนี้เกรย์ แร็ปเปอร์หนุ่มกำลังเข้าขั้นวิกฤตแล้ว เมื่อเเสดงคอนเสิรต์เสร็จนักข่าวก็กรูเข้ามาถามเรื่องที่ว่าเขามีลูก

"ผมยังไม่รู้เรื่องครับ แต่ผมจะออกมาให้สัมภาษณ์อีกครั้งแน่นอน"

ร่างสูงตัดบทไปเพราะเขาเองก็พึ่งรู้เรื่องนี้ตอนที่นักข่าวเข้ามาถาม นี่เขาไปทำผู้หญิงท้องตอนไหน และงานของเขาตอนนี้กำลังไปได้สวย ถ้ามีคนสร้างเรื่องที่เขามีลูกขึ้นมา จะต้องเอาเรื่องให้ถึงที่สุด

"และถ้ายังตามมา จะไม่มีการออกมาแถลงข่าวใดๆ"

ชายหนุ่มบอกเสียงเข้มและเดินออกมาจากวงล้อมของนักข่าวกันที

 

เมื่อเดินเข้ามาในรถตู้ส่วนตัวผมก็เอนหลังพิงเบาะเเละหลับตานอนทันที เหนื่อยชะมัด

"มึงรู้เรื่องที่มึงมีลูกยัง" เสียงของไกด์เพื่อนของผม และพ้วงด้วยตำแหน่งผู้จัดการส่วนตัว

"อย่าพึ่งกวนสัส กูเหนื่อย" ผมด่ามันไป ตอนนี้ผมยังไม่อยากรับรู้เรื่องอะไรทั้งนั้น คนมันเหนื่อยอยากพักผ่อน

"แล้วมึงไม่อยากรู้หรอแม่ของเด็กเป็นใคร" ไอ้ไกด์ยังคงพูดต่อ

"....." ผมไม่ตอบโต้ใดๆ

"แล้วเเต่ละกัน กูถือว่ากูบอกมึงแล้วนะ" มันพ่ามแค่นั้น เเละออกรถทันที

 

 

 

@คอนโดเกรย์

 

แกร๊ก!

"แม่?!"

เมื่อผมเปิดประตูเข้ามาในห้องก็เจอกับแม่ที่นั่งอยู่ที่โซฟา แต่ว่าหน้านี่บอกบุญไม่รับ

"ทำไม? คิดว่าแม่เป็นผีรึไง"

"โอ๋~ เปล่าค้าบบ ใครจะกล้าคิด" ผมเข้าไปกอดแม่สุดที่รัก

"ไม่ต้องมากอด ถอยบอกไปแล้วตอบคำถามแม่มา"

แม่ดันตัวผมออกห่างและเปิดหน้าจอโทรศัพท์ให้ผมดู มันคือข่าวที่เนื้อหาของมันคือเรื่องเดียวกันที่นักข่าวถามผม แต่รูปของผู้หญิงที่เป็นข่าวทำให้ผมนิ่งไปพักหนึ่ง

"ลูกแกจริงหรือเปล่า"

"ผม...ไม่รู้" ผมตอบแม่ ผมไม่รู้เลยจริงๆ

"แต่ถ้าใช่แล้วทำไมต้องกับเเม่นี่! หรือมันอาจจะไม่ใช่ลูกแกก็ได้ อาจจะท้องกับคนอื่นแล้วมาโยนขี้ให้แก" แม่นั่งลงที่โซฟาด้วยความหงุดหงิด

"แต่ผมว่า..." ผมที่คิดคำพูดไม่ออกเลย มันช็อค เพราะผู้หญิงคนนี้คือหนูนิล แฟนเก่าผม และถ้าเธอท้องก็มีสิทธิ์ที่เด็กจะเป็นลูกผม70% ทำไมถึง70น่ะหรอ สิ่งเเรกคือผมเปิดซิงเธอเเละตอนนั้นมันก็หลายรอบ ไม่ใช่แค่ครั้งเดียว แทบยังสดอีกด้วย แต่อีก30%ก็คือ เราเลิกกันไปเกือบปีแล้ว เธออาจจะไปมีใครก็ได้

"แกไม่ต้องพูด ตรวจ DNAซะ"

"ถ้ามันทำให้แม่สบายใจแล้วล่ะก็ผมจะตรวจ"

"หึ! ยังไงก็ไม่ใช่ลูกแก เชื่อฉันสิ หน้าตาเด็กนี่ดูก็รู้ว่าแรด"

"แม่ครับ!! " ผมรีบปรามแม่ทันทีเมื่อเธอเริ่มพูดเกินไป

"นี่ขึ้นเสียงกับเเม่หรอ"

"เฮ้ออ กลับไปก่อนเถอะครับ ผมอยากพักผ่อน"

ผมค่อยๆใจเย็นและบอกให้แม่กลับไปก่อน ผมอยากจะคิดอะไรสักหน่อย

"ก็ได้ แกต้องไปตรวจให้เรียบร้อยอย่าให้มันมาใส่ร้ายแกได้"

ผมไม่ฟังประโยคสุดท้ายของแม่และรีบเดินเข้าไปในห้องนอนทันที

 

ผมเปิดหน้าจอโทรศัพท์ เบอร์โทรที่เม็มว่าหนูนิล ที่จริงผมลบไปหลายรอบแล้ว และเป็นเพราะอะไรไม่รู้ มันรีกลับมาใหม่ตลอด จนตอนนี้ผมขี้เกลียดลบแล้ว

ผมกดโทรออกหาเธอเพื่อจะถามหาความจริง แต่เธอไม่รับเลย ไม่ว่าจะโทรไปอีกกี่รอบ ผมจึงตัดสินใจโทรไปหาแม่ของเธอหรือป้านิด และพูดคุยกับท่านและตอนนี้หนูนิลอยู่โรงพยาบาลเพราะพึ่งคลอดไป ผมจึงขอไปเจอหนูนิลที่โรงพยาบาล

 

 

 

@โรงพยาบาล

 

ตึก ตึก ตึก !

ผมเดินเข้ามาในโรงพยาบาลและตรงไปยังห้องของหนูนิล

"มาแล้วหรอลูก" เป็นป้านิดที่ออกมารับ

"สวัสดีครับ เด็กล่ะครับ" ผมยังไม่สนิทใจที่จะเรียกลูกเท่าไหร่

 

ป้านิดพาเดินเข้ามาในห้องก็เจอหนูนิลที่กำลังให้นมเด็กอยู่ เมื่อเธอเจอผมก็ก้มหน้าหงุดทันที

"เฮีย..." ถึงเสียงจะเบาแต่มันก็ทำให้ผมได้ยินเสียงแผ่วๆของเธอ

"เข้าไปดูสิลูก" ป้านิดบอกผม ผมจึงค่อยเดินเข้าไปใกล้ๆ และวินาทีแรกที่ผมเห็นหน้าเด็กก็รู้ได้ทันทีเลยว่า นี่คือลูกของผมอย่างเเน่นอน

"มาทำไมคะ" หนูนิลเงยหน้าขึ้นถามผมเสียงแข็ง แววตาของเธอเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อน

"หนูนิล.." ป้านิดพูดเบาๆเมื่อลูกสาวตัวเองทิฐิสูงเกินใคร และสำหนับเด็กน้อยคนนี้ไม่ว่าใครเห็นหน้าเด็กก็บอกว่านี่คือลูกของเกรย์แน่นอน

 

"เฮียอุ้มได้มั้ย" ผมถามเธอเบาๆ ความน่าเกรงขามมันใช้ไม่ได้เลยกับตอนนี้

"อย่าเลยค่ะ ลูกยังคอไม่แข็ง" เธอพูดเสียงแข็ง

"ก็เด็กยังกินเหล้าไม่ได้นิ" ผมพึมพัมเบาๆ

"ตลกหรอคะ?" เธอเลิกคิ้วถาม ผมเกาคอตัวเองแก้เก้อ อ่า~ เธอเปลี่ยนไปเยอะจริงๆ แต่เด็กในอ้อมแขนเธอเป็นลูกของผมแน่นอน เค้าโครงหน้าถอดแบบผมมาเป๊ะๆ

"อยู่กับพี่เขาก่อนนะลูกแม่ต้องกลับไปทำอาหารเย็นให้พ่อก่อน... ฝากน้องด้วยนะลูก"

ป้านิดพูดกับลูกและหันมาบอกผม ผมเองก็พยักหน้าเบาๆเชิงเข้าใจ

 

"หนูอยู่กับลูกแค่2คนได้ค่ะ"

"อย่าดื้อน่าลูก ยังลุกเดินไม่ได้ไม่ใช่หรือไง" ป้านิดพูด อ่ออ นี่ยังเดินไม่ได้เพราะแผลสินะ แต่ยังเก่งทำเป็นอยู่ได้อีก ดื้อจริงๆ

"ก็ได้ค่ะ" เธอตอบแบบขอไปที และสนใจลูกต่อ

 

เมื่อป้านิดออกไปภายในห้องก็เกิดความเงียบเพราะเธอเองก็ไม่คุยกับผม

"จริงๆแล้ว แม่เฮียอยากให้ตรวจ DNA"

ผมทลายความเงียบ แต่เหมือนมันจะทำให้เงียบกว่าเดิมเสียอีก ใบหน้าหวานครุ่นคิดกับคำพูดของผม

"แต่เฮียเชื่อนะว่าเด็กคือลูกเฮีย"

หนูนิลยังคงเงียบอยู่เหมือนคิดอะไรสักอย่าง

"หนูว่าไง?" ผมถามย้ำ

"ถ้านั่นมันทำให้ใครสบายใจจะตรวจก็ได้"

เธอตอบเสียงเรียบก่อนจะวางเจ้าตัวน้อยที่กำลังหลับลงที่เตียงเด็ก และนอนลงที่เตียงของตัวเอง

"จะตรวจตอนนี้เลยก็ได้" ร่างบางพูดขึ้น สีหน้าของเธอไม่ค่อยดีนัก คิ้วเล็กขมวดเบาๆ แต่เเววตากลับเศร้าซึม....

"เฮียเข้าใจแล้ว พักผ่อนก่อนเถอะ" ผมบอกเธอและเอนที่พนักพิงเก้าอี้

เธอมองผมเล็กน้อยก่อนจะเบือนหน้าหนี และหลับตานอน ผมไม่รู้เลยว่าต่อจากนี้ผมจะเป็นยังไงต่อ แต่ถ้าเด็กคือลูกผมจริงๆผมก็พร้อมรับผิดชอบ ในสิ่งที่กระทำ

 

 

 

.

 

 

 

 

 

:::::::::::::::::::: OPEN :::::::::::::::::::::

 

 

 

 

 

 

 

talk : มาแล้วจ้าาา ตอนเเรก เอาแบบเบาๆไปก่อนเนาะ พึ่งเริ่มเรื่อง เนื้อเรื่องเข้มข้นขึ้นอย่างแน่นอน

โปรดติดตามตอนต่อไป......

❤🧡💛💚💙💜