Chapter1
-
xiaozhan
เฉิงงงงง ไปกินข้าวกัน จ้านหิวเเล้ว
-
zhouchen
เออๆ ไปดิ หิวเหมือนกัน
-
zhouchen
เเล้วพี่ลู่อะ?
-
xiaozhan
จ้านทักไปบอกแล้ว
-
xiaozhan
พี่ลู่บอกว่า กำลังจะเลิกคลาส
-
xiaozhan
ให้ไปเจอกันที่โรงอาหารเลย
-
zhouchen
เครๆ
-
.
-
.
-
.
-
xiaozhan
เฉิง จ้านฝากซื้อหน่อย ได้มั้ย จ้านขี้เกียจเดิน
-
zhouchen
ไม่!!
-
xiaozhan
เฉิง เพื่อนรักก
-
xiaozhan
ไปซื้อให้จ้านหน่อยน้าาา
-
xiaozhan
เฉิงงงง ไปซื้อให้จ้านหน่อยน้าา
-
จ้านทำหน้าตาอ้อนวอน พร้อมกับส่งสายตาเว้าวอนไปให้เฉิง
-
zhouchen
อย่ามาทำหน้าเเบบนี้!!
-
zhouchen
ไปซื้อเองเลยย!!
-
xiaozhan
จ้านซื้อให้เฉิงหน่อยน้าๆๆๆ
-
zhouchen
ไม่เว้ย ไปซื้อเอง
-
xiaozhan
ชิ
-
xiaozhan
จ้านไปซื้อเองก็ได้
-
จ้านกับเฉิงก็เดินไปซื้อข้าวตามปกติ
-
แต่ระหว่างเดินกลับมาโต๊ะ เฉิงดันเหลือบไปเห็นผู้ชายคนนึ่ง
-
zhouchen
จ้าน!
-
zhouchen
นั้น....
-
zhouchen
หวังอี้ป๋อใช่มั้ย!?
-
พอจ้านได้ยินชื่อคนนั้น ก็หันควับ มองตามที่เฉิงชี้ไป
-
แต่ก็ได้เห็นเพียงเเว้บเดียวเท่านั้น ผู้ชายคนนั้น ก็เดินเข้าตึกไปเเล้ว
-
แต่จ้านก็จำได้ไม่ผิด ถึงจะเห็นเเค่เเว้บเดียว แต่จ้านก็จำได้
-
คนที่จ้านเเอบชอบมาตั้งนาน จะไปลืมได้ยังไงละ
-
จ้านยืนนิ่งไปสักพัก..
-
.
-
เฉิงที่เห็นจ้านไม่ตอบ เลยถามออกไป..
-
zhouchen
นั้นรุ่นน้องที่มึงชอบใช่มั้ย?..
-
xiaozhan
เขาอยู่มหาลัยเดียวกับเราหรอ..!?
-
xiaozhan
บังเอิญไปมั้ยอะ มหาลัยดังๆในจีนมีตั้งเยอะ
-
xiaozhan
คนเก่งๆอย่างป๋อจะมาเข้ามหาลัยธรรมดาเเบบนี้ทำไม..
-
zhouchen
เอาเถอะมึง อาจจะมองผิดก็ได้
-
จ้านที่พยายามคิดเเบบนั้นเหมือนกัน แต่ก็ยังมั่นใจว่าคนนั้นคืออี้ป๋อเเน่ๆ
-
zhouchen
ไปนั่งเถอะมึง
-
zhouchen
หิวข้าวจะตายเเล้ววว
-
xiaozhan
อื้อ..
-
ไม่นานเซวียนลู่ก็เดินมาหาทั้งคู่
-
xuanlu
มาเเล้ววว
-
zhouchen
ทำไมมาช้าจังเนี้ยย!!
-
xuanlu
เเฮะๆ..
-
xuanlu
กินอะไรกันอยู่หรอ
-
xuanlu
พี่ลู่ทำซุปรากบัวต้มกระดูกหมู ที่เฉิงกับจ้านชอบมาด้วย
-
พี่ลู่พูด พรางชี้ไปที่ปิ่นโตที่ตนเตรียมมาจากบ้าน
-
เฉิงที่มองตามนิ้วที่พี่ลู่ชี้ก็ตาลุกวาว
-
แต่จ้านกลับมองตาม แล้วก็ยังเหม่อคิดถึงคนนั้น
-
zhouchen
หู้ยยย พี่ลู่ ตักให้เฉิงหน่อยๆ
-
พี่ลู่เห็นเฉิงทำตาลุกวาว เลยหยิบถ้วยที่ตนเตรียมมาด้วย ตักน้ำแกงให้เฉิง
-
แต่ก็ยังไม่ลืมที่จะหันไปถามจ้าน
-
xuanlu
จ้าน กินมั้ย เดี๋ยวพี่ตักให้
-
จ้านที่เหม่อลอยคิดถึงอีกคน จึงไม่ได้สนใจคนรอบข้างเลย
-
พี่ลู่ที่เห็นจ้านที่เหมือนอยู่ในโลกความคิดส่วนตัว พร้อมกับทำหน้าตาเหมือนคิดอะไรบางอย่าง
-
พี่ลู่เลยสะกิดจ้านไปหนึ่งที เพื่อเรียกสติ
-
xuanlu
จ้าน
-
xuanlu
เอาน้ำแกงมั้ย?
-
xuanlu
พี่ลู่ทำมาให้จ้านด้วยน้าาา
-
จ้านที่เห็นพี่สาวพูดเเบบนั้น ตนจริงพยักหน้า
-
พร้อมกับพยายามไล่ความคิดถึงคนนั้นออกจากหัว เเล้วกลับมายิ้มให้พี่ลู่ เหมือนปกติ
-
xiaozhan
ถึงพี่ลู่ไม่ ถามจ้านก็กินอยู่เเล้วนี้หน่าา
-
xiaozhan
ของโปรดจ้านเลยนะ
-
xiaozhan
จ้านจะพลาดได้ไงเล่าา~
-
พี่ลู่ที่เห็นจ้านยิ้มให้ ก็ยิ้มตามออกมา พร้อมกับตักน้ำแกงให้จ้าน
-
แต่ก็ยังไม่ลืมที่จะถามว่าเมื่อกี้เป็นอะไร เพราะตนไม่เคยเห็นจ้านเหม่อขนาดนั้นเลย
-
เพราะจ้านเป็นคนที่สมาธิดิมากๆ ไหวพริบก็ดี แค่พี่ลู่เดินข้างจ้าน แล้วอาเฉิงเดินตามมา พี่ลู่ยังไม่รู้เลย ผิดกับจ้านที่หันไปหาเฉิง พร้อมกับเเซวอีกว่า แอบเดินตามจ้าน จะเเอบปล้นจ้านรึเปล่าเนี้ย
-
xuanlu
จ้าน
-
xuanlu
เมื่อกี้จ้านเป็นอะไรหรือเปล่า
-
xuanlu
จ้านเล่าให้พี่ลู่ฟังได้นะ
-
xuanlu
พี่ไม่เคยเห็นจ้านเป็นเเบบนี้ พี่อดเป็นห่วงไม่ได้เลย
-
เฉิงหันมา แล้วพยักหน้า
-
zhouchen
มึงเป็นไรเล่าให้พวกเราฟังได้นะ ยังไงเราก็เป็นครอบครัวเดัยวกัน
-
พี่ลู่เอื้อมมือไปจับจ้าน พร้อมกับส่งสายตาว่า ถ้าไม่อยากบอกไม่เป็นไร
-
พี่ลู่เองก็ไม่ได้อยากคาดคั้นคำตอบจากจ้านหรอก แต่ก็อดห่วงไม่ได้นี่หน่าาา
-
เฉิงเห็นสายตาพี่ลู่ที่ส่งไปหาจ้าน ตนเลยส่งสายตาเเบบนั้นไปบ้าง พร้อมกับยิ้ม ให้จ้าน เพื่อให้อีกฝ่ายสบายใจขึ้นบ้าง
-
จ้านที่เห็นสายตาสองคู่ มองมาที่ตน เป็นสายตาที่รู้สึกปลอดภัย จ้านเลยเลือกที่จะพูดออกไป
-
xiaozhan
คือ...
-
xiaozhan
จ้านคิดว่า.......
-
xiaozhan
คนที่เฉิงชี้ให้จ้านดู น่าจะเป็นหวังอี้ป๋อจริงๆ
-
พี่ลู่ที่เห็นจ้านพูดเเบบนั้น จึงทำหน้างงเล็กน้อย
-
zhouchen
มึงมั่นใจหรอวะ
-
zhouchen
อาจจะไม่ใช่ก็ได้
-
zhouchen
อี้ป๋อเขาไปเรียนต่อต่างประเทศไม่ใช่หรอ
-
xiaozhan
แต่..
-
xiaozhan
ไม่ใช่ว่าเขาจะกลับมาจีนไม่ได้นะ
-
จ้านพูดพร้อมกับทำหน้ามีความหวังเล็กๆ ว่าจะใช่จริงๆ
-
พี่ลู่ที่เห็นจ้านกับเฉิงคุยกัน ก็พอจะเข้าใจเเล้ว ว่าทั้งคู่หมายถึงอะไร
-
xuanlu
หวังอี้ป๋อ คนที่จ้านเคยเเอบชอบใช่มั้ย
-
xiaozhan
อือ..
-
xuanlu
แล้วจ้านยังชอบเขาอยู่มั้ย?
-
จ้านที่เห็นพี่ลู่พูดเเบบนั้น กับตนก็ไม่รู้จะตอบยังไง
-
xiaozhan
จ้าน..
-
xiaozhan
จ้านไม่รู้
-
จ้านพูดพร้อมกับทำหน้าเศร้าเล็กน้อย
-
ที่จ้านทำหน้าเเบบนั้นก็เพราะว่า เขาเคยเเอบได้ยินป๋อคุยกับเพื่อนในห้องน้ำตรงอ่านล่างหน้า เรื่องสเปคของป๋อ จ้านก็แอบฟังอยู่ห่างให้ห้องน้ำ จนตนก็ได้ยินคำหนึ่ง ที่ทำให้ตนพยายามเลิกชอบป๋อ
-
"กูไม่ได้ชอบผู้ชาย"
-
ที่ตอนนั้นป๋อพูดเเบบนั้นก็คงเพราะ เพื่อนป๋อดันเเซวว่ามีตุ๊ดเด็กคนนึ่งมาเเอบชอบป๋อ
-
เฉิงที่เห็นเพื่อนทำหน้าเศร้า ก็พูดขึ้นมาว่า
-
zhouchen
งั้น..
-
zhouchen
กูจะไปถามพี่ไห่ควานให้ ว่ามีคนชื่อ "หวังอี้ป๋อ" ในหมาลัยมั้ย
-
xiaozhan
แต่พี่ไห่ควานจะรู้จักหรอ...
-
zhouchen
เชื่อเหอะ เเฟนกูเก่งจะตาย
-
เฉิงพูดพร้อมยกนิ้วโป้ง เหมือนจะบอกว่า แฟนตนเองเก่งมาก ไม่ต้องห่วง//อวยเเฟนไปอี๊กก
-
xiaozhan
แต่.....
-
xiaozhan
..
-
xiaozhan
ป๋อไม่ได้ชอบผู้ชาย
-
จ้านพูดพร้อมกับทำหน้าเศร้าอีกครั้ง
-
พี่ลู่จึงพูดเเทรกขึ้นมา
-
xuanlu
ทุกอย่างมันเปลี่ยนเเปลงได้หมดเเหละจ้าน
-
xuanlu
ถ้าตัวจ้านดีเอง เขาก็จะรักจ้านที่จ้านเป็นจ้าน
-
xuanlu
ขนาดจ้านยังชอบหวังอี้ป๋อ ทั้งๆที่เขาเป็นผู้ชาย
-
xuanlu
ตัวจ้านเองก็ไม่ใช่เกย์
-
xuanlu
ไม่ต้องคิดมากนะ
-
zhouchen
ยิ้มเยอะๆ มึงยิ้มดูดีกว่าทำหน้าเศร้าอีก
-
zhouchen
หน้าเศร้าทีไร ดูเหมือนหมาหง่อยเลย
-
zhouchen
5555555555555
-
จ้านพอเห็นเเบบนี้ ก็ยิ้มออกมาได้ อย่างน้อย จะเป็นยังไง จ้านก็ยังมีเฉิงกับพี่ลู่ ที่อยู่เคียงข้างจ้าน
-
xiaozhan
เเงงงง
-
xiaozhan
อย่าว่าจ้านนะ
-
xiaozhan
พี่ลู่
-
xiaozhan
เฉิงว่าจ้านน
-
xiaozhan
จ้านไม่ได้หง่อยเหมือนหมาเลยนะ
-
xiaozhan
เหมือนหมาตรงไหนนน
-
จ้านพูดพร้อมกับชี้หน้าตนเอง และหันไปมองเฉิงด้วยสายตางอนๆ
-
พี่ลู่ได้เเต่ยิ้ม และเเอบขำในใจที่สองคนเถียงกัน งอนกันเหมือนเด็กเลย
-
xuanlu
จ้าๆ ไม่เหมือนๆ
-
xuanlu
อาจ้านของพี่ลู่ น่ารักที่สุด
-
zhouchen
พี่ลู่!
-
zhouchen
แล้วเฉิงไม่น่ารักหรอ
-
เฉิงพูดพร้อมทำหน้ามุ่ยใส่
-
พี่ลู่หันไปหาเฉิง เเล้วแต่ก็แอบขำในใจ
-
xuanlu
น่ารักทั้งคู่เลยๆ
-
xuanlu
ไม่ต้องเถียงกันน้าาา5555
-
xiaozhan
ถึงยังไง จ้านก็น่ารักกว่าอยู่ดี
-
จ้านพูดพร้อมหันไปยิ้มกวนๆให้พี่ลู่กับเฉิง
-
zhouchen
มึงมันขี้มโน
-
เฉิงพูดพร้อมทำหน้าเบื่อหน่ายใส่จ้าน
-
xuanlu
พอเลยๆ
-
xuanlu
ไม่ต้องเถียงกันเเล้ว
-
xuanlu
รีบกินข้าวเลยนะ พี่ลู่ต้องไปดูรุ่นน้องต่อด้วย
-
จ้านกับเฉิง ทำหน้างงๆ
-
xiaozhan
ทำไมพี่ลู่ต้องไปด้วยอะ กลับบ้านพร้อมกันเลยได้มั้ย จ้านไม่มีคลาสเรียนเเล้วด้วย
-
zhouchen
ใช่ๆ กลับพร้อมกันเลยนะ
-
พี่ลู่หันไปยิ้มให้กับทั้งสองคน
-
xuanlu
แต่พี่ลู่เป็นฝ่ายพยาบาล วันนี้ช่วงบ่ายมีรับน้องด้วย พี่ลู่เลยต้องไปดูนะ
-
xuanlu
เฉิงกับจ้าน ก็ไปได้นะ
-
zhouchen
เฉิงไม่ไปละหนึ่ง
-
xiaozhan
แงง จ้านก็ขี้เกียจ ขอกลับบ้านนอนดีกว่า
-
zhouchen
งั้นถ้าพี่ลู่เลิกเรียน ทักมาหาเฉิงนะ
-
xuanlu
โอเคจ้าา กลับบ้านดีๆนะ
-
xiaozhan
ค้าบบบบ~
-
ไม่นานทั้ง2ก็เดินไปรถเฉิงเพื่อกลับบ้าน
-
.
-
.
-
.
-
.
-
.
-
zhouchen
พี่ไห่ควานน
-
zhouchen
เฉิงฝากหาให้หน่อยได้มั้ย
-
zhouchen
ในมหาลัยเรามีคนชื่อ "หวังอี้ป๋อ" มั้ย
-
zhouchen
ถ้าหาเจอ เฉิงจะให้รางวัล
-
zhouchen
แต่ตอนนี้ พี่ตั้งใจเรียนก่อนนะครับ
-
zhouchen
💗💕💕
-
zhouchen
รักพี่ไห่ควานนะครับ!!
-
.
-
.
-
.
-
.
-
.
-
.
-
.
-
See you next chapter ~
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น