ทางด้านโซโล
หลังจากวันนั้น เรือของเราก็เงียบเฉียบ ไม่มีเสียของการเล่นกันของชอปเปอร์กับอุซปเลยเเม้เเต่น้อย เเม้เเต่นักดนตรีอย่างบรู๊คก็ยังำม่กล้าเล่นดนตรีเลย
เรือของเราไม่ครึกครื่นเหมือนเเต่ก่อนเลย เเละสมาชิกของกลุ่มเเต่ล่ะคนก็เริ่มที่จะหิวกันเเล้วด้วย ใครกันบ้างล่ะที่ไม่หิวนี้ก็ผ่านมาวันนึงเต็มๆเเล้ว อาหารยังไม่ได้ลงท้องเเม้เเต่อย่างเดียว
"" ซันจิขอน้ำส้มหน่อยสิ "" นามิที่กำลังนอนอาบเเดดอยู่เอ่ยขอน้ำจากซันจิ ที่ถูกลักพาตัวไป ทำให้โรบิ้นที่นอนอาบเเดดอยู่ข้างๆเรียกสติของหนเรือกลับมา
"" นามิซันจิไม่อยู่เเล้วนะ ""
"" เออใช้ พอดีชั้นลืม ""
คำว่าพอดีชั้นลืมเนี้ย มันทำให้ผมอารมณ์เสียได้อย่างง่านดาย ราวกับว่ามีบางสิ่งบางอย่างมากวนประสาทยังำงยังงั้น
"" ลืมหรอ เธอลืมได้ยังไงกัน เธอไม่เสียใจบ้างเลยหรือไงที่ซันจิถูกลักพาตัวไปเเบบนี้ เธอยังมีอารมณ์มาขอน้ำส้มจากซันจิอีกหรอ เธอนี้มัน เธอไม่เคยสงสารใครไม่เคยรักใคร ไม่เคยเป็นห่วงใครนอกจากตัวเองเลย เธอมันเป็นคนเห็นเเก่ตัว!!! ""
การที่ผมเดินไปหานามิเเละโวยวายใส่เธอทำให้สมาชิกในกลุ่มหลายคนตกใจกับการกระทำของผม
"" อะไรของนาย นายเป็นบ้าหรือไงโซโล ""
นามิที่ไม่รู้ตนสายปลายเหตุว่าเกิดอะไรขึ้น โซโลถึงมาโวยวายให้ตนเเบบนี้
ยิ่งทำให้โซโลที่โมโหอยู่เเล้ว ยิ่งโมโหไปกันใหญ่
"" เธอว่ายังไงนะนามิ ""
โรบิ้นที่เห็นว่าโซโลบังคับตัวเองไม่ได้เเล้วก็กลัวที่จะเกิดเรื่องโรบิ้นจึงเข้าไปห้ามโซโลเเล้วขอคุยเป็นการส่วนตัวด้วยว่าสาเหตุที่โซโลเข้ามาโววายเเบบนี้มันคืออะไร เเต่โรบิ้นก็รู้อยู่เเล้วเเหละว่าสาเหตถมันคืออะไร
"" โซโลหยุด เเล้วตั้งสตินะ ปคุยกับชั้นหน่อยได้ไหม เรื่งของซันจินะ ""
ประโยคหลังของโรบิ้น เสียงมันอาจจะเบาสำหรับนามิที่อยู่ไกลออกไป เเต่สำหรับโซโลเเล้ว มันดังมาก ดังพอที่จะเรียกสติที่หลุดของโซโลกลับมาได้เลยที่เดียว
"" ไปเจอกันที่ห้องครัวนะ เดียวชั้นลงไปรอข้างล่าง ""
ผมที่มีสติเเล้วก็รีบพูดประโยคดังกล่าวเเละลงไปรอข้างล่างทันที
พอลงมาข้างล่างก็รอไม่นานโรบิ้นก็ลงมาข้างล่างตามที่ผมบอก
"" มีอะไรหรอโรบิ้น ""
"" มีสิเรื่องของซันจิคุงนะ ""
พอพูดถึงซันจิที่ไรทำไมหัวใจของผมมันต้องเต้นเเรงด้วยนะ
"" อะ อืมว่ามาสิ ""
"" นายรู้ใช้ไหมว่าผู้หญิงที่ใช้พิษคนนั้นนะ เป็นพี่สาวของซันจิ ""
โรบิ้นรู้เรื่องนี้ได้ยังไงกัน เพราะตอนที่สาวคิ้วม้วนคนนั้นบอกกับผมว่าเธอคือพี่สาวของซันจิ ผมว่ทุกคนสลบไปเเล้วนะ ผมหมั้นใจ
"" เธอรู้ได้ยังไงกัน ""
"" อ๋อ พอดีชั้นรู้เรื่องนี้นานเเล้วอ่ะ ในหนังสือพิมพ์ก็บอกว่าตระกูลวินสโมคกำลังตามหาตัวซันจิ เเล้วยังบอกเอาไว้อีกตังหากว่า ซันจิคือลูกชาบของเขา ""
ประโยคดังกล่าวทำให้โซโลตกใจมาก เเต่ในความตกใจนั้นก็ยังมีความดีใจอยู่ ว่าซันจิจะปลิดภัยเเน่ถ้าพวกนั้นคือพี่ชายพี่สาวของซันจิจริงๆ
"" ค่อยโล่งอกหน่อยว่าไอคิ้วม้วนนั้นจะปลอดภัย ""
"" นายชอบซันจิคุงใช้ไหม ""
เเต่ประโยคทัดมาของโรบิ้นก็ทำให้ผมตกใจมากกับคำถาม ผมว่าผมไม่ค่อยได้เเสดงออกหรอกนะว่าผมนะชอบซันจิ
"" เธอบ้าหรือไง ใครกันจะไปชอบซันจิได้ ""
"" นายอย่าโกหกตัวเองสิโซโล มันไม่ได้เป็นเรื่องผิดหรอกนะที่นายนะจะชอบซันจิคุง ""
"" ชะ ชั้นไม่ได้ชอบมันสะหน่อย หึ หือออ ""
ผมที่เก็บอาการไมอยู่อีกต่อไปได้ร้องไห้ออกมายกใหญ่โดยที่มีโรบิ้นค่อยปลอบอยู่ข้างๆ
"" ถ้าอยากร้องก็ร้องออกมาให้สุดเลยนะโซโล ไม่มีใครว่านายหรอก เเละชั้นเนี้ยจะอยู่เคียงข้างนายเอง ""
"" ขะ ขอบคุณมากนะโรบิ้น ชะ ชั้นคิดถึงมันมากเลย อยาดจะเจออีกรอบ ชะ ชั้นจะได้เจอมันอีกไหม ""
ผมที่สติหลุดไปเเล้วได้พูดประโยคที่อยู่ในใขมาตลอดทั้งวันให้โรบิ้นฟัง
"" ได้เจอสิโซโล ซันจิคุงนะเป็นเพื่อนของพวกเรานะ หยุดร้องไห้ได้เเล้วเดียวไม่หล่อนะ ""
ทางด้านซันจิ
ตอนเช้าของอีกวันเป็นวันที่ผมไม่ค่อยอยากจะตื่นเท่าไหร่ รู้สึกเหนื่อยรู้สึกเหมื่อยไปทั้งตัว เเต่พอขยังตัวเท่านั้นเเหละ ก็รู้สึกเจ็บตรงก้นอย่างบอกไม่ถูก เลยรองขยังตัวอีกรองหนึ่ง จึงได้รับรู้ว่า ความเจ็บประกี้มาจากตรงไหน ก็ตรงก้นเเหละคับ
เเล้วพอลืมตาขึ้นก็รับรู้ได้เลยว่าผมไม่ได้อยู่ห้องของตัวเอง นี้มันห้องของใครกันทำไมไม่คุ้นตาเลย เเละเสื้อผ้าของผมหายไปไหนหมด คือตอนนี้บนตัวของผมไม่มีเสื้อผ้าเเม้เเต่ชุดเดียว
เเละพอหันสายหันขาวก็ได้รู้ว่าบนเตียงมีเสื้อผ้าอยู่บนเตียง เป็นเสื้อสีเเดงธรรมดาไม่มีลวดลายอะไรเลย ส่วนกางเกงก็เป็นกางเกงยีนสีกลมธรรมดาเหมือนกัน เเต่ที่ไม่ธรรมดาคือ มีกระดาษโน๊ตใบสีเเดงใบหนึ่งติดไว้ที่เสื้อะร้อมกับลายมือของใครสักคนเขียนไว้ว่า
"" ตื่นเเล้วหรอคับน้องชาย อืม~~ไม่ใช้สิต้องเรียกว่าเมียสุดที่รัก เมื่อคืนเราสองคนมีความสุขกันมากเลย เเละสามีก็รู้ว่าตื่นมาคุณเมียจะต้องเจ็บก้น ผัวเลยจัดเสื้อผ้าไว้ให้พร้อมข้าวที่โต๊ะนะจ๊ะ มียาเเก้ปวดด้วยนะ อย่าลืมกินล่ะ เดียวตอนเย็นเจอกันนะค่ะ ผัวไปทำงานก่อนนะ เดียวเจอกันนะค่ะที่รัก ""
พร้อมชื่อกำกับไว้ว่า อิจิจิผัวสุดที่รักของเมียเด็กดื่อ
อย่าบอกนะว่าผมกับมันได้กันเมื่อคืน ไม่จริงเเน่มันไม่ใช้เรื่องจริงเเน่นอน ผมไม่ยอมใก้มันทำผมง่ายขนาดนั้นหรอก
Love building game เกมสร้างรัก ( พี่หมึก น้องเเมว )
นิยายเรื่องใหม่ ฝากติดตามด้วยนะคับ