ทางด้านโซโล

หลังจากวันนั้น เรือของเราก็เงียบเฉียบ ไม่มีเสียของการเล่นกันของชอปเปอร์กับอุซปเลยเเม้เเต่น้อย เเม้เเต่นักดนตรีอย่างบรู๊คก็ยังำม่กล้าเล่นดนตรีเลย

เรือของเราไม่ครึกครื่นเหมือนเเต่ก่อนเลย เเละสมาชิกของกลุ่มเเต่ล่ะคนก็เริ่มที่จะหิวกันเเล้วด้วย ใครกันบ้างล่ะที่ไม่หิวนี้ก็ผ่านมาวันนึงเต็มๆเเล้ว อาหารยังไม่ได้ลงท้องเเม้เเต่อย่างเดียว

"" ซันจิขอน้ำส้มหน่อยสิ "" นามิที่กำลังนอนอาบเเดดอยู่เอ่ยขอน้ำจากซันจิ ที่ถูกลักพาตัวไป ทำให้โรบิ้นที่นอนอาบเเดดอยู่ข้างๆเรียกสติของหนเรือกลับมา

"" นามิซันจิไม่อยู่เเล้วนะ ""

"" เออใช้ พอดีชั้นลืม ""

คำว่าพอดีชั้นลืมเนี้ย มันทำให้ผมอารมณ์เสียได้อย่างง่านดาย ราวกับว่ามีบางสิ่งบางอย่างมากวนประสาทยังำงยังงั้น

"" ลืมหรอ เธอลืมได้ยังไงกัน เธอไม่เสียใจบ้างเลยหรือไงที่ซันจิถูกลักพาตัวไปเเบบนี้ เธอยังมีอารมณ์มาขอน้ำส้มจากซันจิอีกหรอ เธอนี้มัน เธอไม่เคยสงสารใครไม่เคยรักใคร ไม่เคยเป็นห่วงใครนอกจากตัวเองเลย เธอมันเป็นคนเห็นเเก่ตัว!!! ""

การที่ผมเดินไปหานามิเเละโวยวายใส่เธอทำให้สมาชิกในกลุ่มหลายคนตกใจกับการกระทำของผม

"" อะไรของนาย นายเป็นบ้าหรือไงโซโล ""

นามิที่ไม่รู้ตนสายปลายเหตุว่าเกิดอะไรขึ้น โซโลถึงมาโวยวายให้ตนเเบบนี้

ยิ่งทำให้โซโลที่โมโหอยู่เเล้ว ยิ่งโมโหไปกันใหญ่

"" เธอว่ายังไงนะนามิ ""

โรบิ้นที่เห็นว่าโซโลบังคับตัวเองไม่ได้เเล้วก็กลัวที่จะเกิดเรื่องโรบิ้นจึงเข้าไปห้ามโซโลเเล้วขอคุยเป็นการส่วนตัวด้วยว่าสาเหตุที่โซโลเข้ามาโววายเเบบนี้มันคืออะไร เเต่โรบิ้นก็รู้อยู่เเล้วเเหละว่าสาเหตถมันคืออะไร

"" โซโลหยุด เเล้วตั้งสตินะ ปคุยกับชั้นหน่อยได้ไหม เรื่งของซันจินะ ""

ประโยคหลังของโรบิ้น เสียงมันอาจจะเบาสำหรับนามิที่อยู่ไกลออกไป เเต่สำหรับโซโลเเล้ว มันดังมาก ดังพอที่จะเรียกสติที่หลุดของโซโลกลับมาได้เลยที่เดียว

"" ไปเจอกันที่ห้องครัวนะ เดียวชั้นลงไปรอข้างล่าง ""

ผมที่มีสติเเล้วก็รีบพูดประโยคดังกล่าวเเละลงไปรอข้างล่างทันที

พอลงมาข้างล่างก็รอไม่นานโรบิ้นก็ลงมาข้างล่างตามที่ผมบอก

"" มีอะไรหรอโรบิ้น ""

"" มีสิเรื่องของซันจิคุงนะ ""

พอพูดถึงซันจิที่ไรทำไมหัวใจของผมมันต้องเต้นเเรงด้วยนะ

"" อะ อืมว่ามาสิ ""

"" นายรู้ใช้ไหมว่าผู้หญิงที่ใช้พิษคนนั้นนะ เป็นพี่สาวของซันจิ ""

โรบิ้นรู้เรื่องนี้ได้ยังไงกัน เพราะตอนที่สาวคิ้วม้วนคนนั้นบอกกับผมว่าเธอคือพี่สาวของซันจิ ผมว่ทุกคนสลบไปเเล้วนะ ผมหมั้นใจ

"" เธอรู้ได้ยังไงกัน ""

"" อ๋อ พอดีชั้นรู้เรื่องนี้นานเเล้วอ่ะ ในหนังสือพิมพ์ก็บอกว่าตระกูลวินสโมคกำลังตามหาตัวซันจิ เเล้วยังบอกเอาไว้อีกตังหากว่า ซันจิคือลูกชาบของเขา ""

ประโยคดังกล่าวทำให้โซโลตกใจมาก เเต่ในความตกใจนั้นก็ยังมีความดีใจอยู่ ว่าซันจิจะปลิดภัยเเน่ถ้าพวกนั้นคือพี่ชายพี่สาวของซันจิจริงๆ

"" ค่อยโล่งอกหน่อยว่าไอคิ้วม้วนนั้นจะปลอดภัย ""

"" นายชอบซันจิคุงใช้ไหม ""

เเต่ประโยคทัดมาของโรบิ้นก็ทำให้ผมตกใจมากกับคำถาม ผมว่าผมไม่ค่อยได้เเสดงออกหรอกนะว่าผมนะชอบซันจิ

"" เธอบ้าหรือไง ใครกันจะไปชอบซันจิได้ ""

"" นายอย่าโกหกตัวเองสิโซโล มันไม่ได้เป็นเรื่องผิดหรอกนะที่นายนะจะชอบซันจิคุง ""

"" ชะ ชั้นไม่ได้ชอบมันสะหน่อย หึ หือออ ""

ผมที่เก็บอาการไมอยู่อีกต่อไปได้ร้องไห้ออกมายกใหญ่โดยที่มีโรบิ้นค่อยปลอบอยู่ข้างๆ

"" ถ้าอยากร้องก็ร้องออกมาให้สุดเลยนะโซโล ไม่มีใครว่านายหรอก เเละชั้นเนี้ยจะอยู่เคียงข้างนายเอง ""

"" ขะ ขอบคุณมากนะโรบิ้น ชะ ชั้นคิดถึงมันมากเลย อยาดจะเจออีกรอบ ชะ ชั้นจะได้เจอมันอีกไหม ""

ผมที่สติหลุดไปเเล้วได้พูดประโยคที่อยู่ในใขมาตลอดทั้งวันให้โรบิ้นฟัง

"" ได้เจอสิโซโล ซันจิคุงนะเป็นเพื่อนของพวกเรานะ หยุดร้องไห้ได้เเล้วเดียวไม่หล่อนะ ""

 

 

ทางด้านซันจิ

ตอนเช้าของอีกวันเป็นวันที่ผมไม่ค่อยอยากจะตื่นเท่าไหร่ รู้สึกเหนื่อยรู้สึกเหมื่อยไปทั้งตัว เเต่พอขยังตัวเท่านั้นเเหละ ก็รู้สึกเจ็บตรงก้นอย่างบอกไม่ถูก เลยรองขยังตัวอีกรองหนึ่ง จึงได้รับรู้ว่า ความเจ็บประกี้มาจากตรงไหน ก็ตรงก้นเเหละคับ

เเล้วพอลืมตาขึ้นก็รับรู้ได้เลยว่าผมไม่ได้อยู่ห้องของตัวเอง นี้มันห้องของใครกันทำไมไม่คุ้นตาเลย เเละเสื้อผ้าของผมหายไปไหนหมด คือตอนนี้บนตัวของผมไม่มีเสื้อผ้าเเม้เเต่ชุดเดียว

เเละพอหันสายหันขาวก็ได้รู้ว่าบนเตียงมีเสื้อผ้าอยู่บนเตียง เป็นเสื้อสีเเดงธรรมดาไม่มีลวดลายอะไรเลย ส่วนกางเกงก็เป็นกางเกงยีนสีกลมธรรมดาเหมือนกัน เเต่ที่ไม่ธรรมดาคือ มีกระดาษโน๊ตใบสีเเดงใบหนึ่งติดไว้ที่เสื้อะร้อมกับลายมือของใครสักคนเขียนไว้ว่า

"" ตื่นเเล้วหรอคับน้องชาย อืม~~ไม่ใช้สิต้องเรียกว่าเมียสุดที่รัก เมื่อคืนเราสองคนมีความสุขกันมากเลย เเละสามีก็รู้ว่าตื่นมาคุณเมียจะต้องเจ็บก้น ผัวเลยจัดเสื้อผ้าไว้ให้พร้อมข้าวที่โต๊ะนะจ๊ะ มียาเเก้ปวดด้วยนะ อย่าลืมกินล่ะ เดียวตอนเย็นเจอกันนะค่ะ ผัวไปทำงานก่อนนะ เดียวเจอกันนะค่ะที่รัก ""

พร้อมชื่อกำกับไว้ว่า อิจิจิผัวสุดที่รักของเมียเด็กดื่อ

อย่าบอกนะว่าผมกับมันได้กันเมื่อคืน ไม่จริงเเน่มันไม่ใช้เรื่องจริงเเน่นอน ผมไม่ยอมใก้มันทำผมง่ายขนาดนั้นหรอก

Love building game เกมสร้างรัก ( พี่หมึก น้องเเมว )

นิยายเรื่องใหม่ ฝากติดตามด้วยนะคับ