เสียงปริศนา
-
เว่ยอิง
เจ็บๆๆๆๆ หลานจ้านๆ
-
เขาเงียบมาตลอดทางที่ลากข้าออกมา
-
ข้าทำอะไรผิดเนี้ยย
-
เว่ยอิง
หลานจ้าน ปล่อย!!!!
-
หลานจ้าน
.........
-
นี่แรงคนหรือขนาดข้าเป็นบุรุษเหมือนกันยังสู้ไม่ได้เลย
-
ข้าจึงทำได้แต่เงียบปล่อยให้เขาลากกลับหอสงบใจอย่างว่าง่าย
-
เว่ยอิง
เอ้า! ถึงแล้วเจ้าโกรธอะไรข้าก็เชิญพูดเถอะ
-
ข้าพูดทันทีหลังจากที่เขาปล่อยยามถึงเรือน
-
หลานจ้าน
เมื่อคืนนี้ข้า....
-
เว่ยอิง
!!!!!
-
หลานจ้าน
ข้า..ได้..
-
เว่ยอิง
เจ้าหลับสนิทเลย!!!!
-
หลานจ้าน
ข้าหลับรึ?
-
เว่ยอิง
ใช่! เจ้าเมาแล้วหลับไปจนข้าต้องไปนอนบนหลังคาเลย
-
ข้าพูดแก้มป่อง แต่สายตายังคงหลีกเลี่ยงการมองเขาโดยตรง
-
ใบหน้าอ่อนเยาเริ่มร้อนผ่าวเมื่อนึกถึงคืนแห่งการเสียจูบแรกไป
-
หลานจ้าน
เว่ยอิง...
-
เว่ยอิง
อ๊ะ! อะไรของเจ้าอยู่ๆก็เข้ามา
-
หลานจ้าน
เจ้าหลบหน้าข้า
-
เว่ยอิง
ข้ามีอะไรที่ต้องหลบหน้าเจ้าด้วย
-
หลานจ้าน
เจ้าหลบอยู่
-
เว่ยอิง
......
-
ข้าจะพูดได้ยังไงเล่าว่าเจ้าจูบข้า
-
เว่ยอิง
อ้ะ! เทียนสื่อเจียว!!
-
เว่ยอิง
กำลังหิวเลยย
-
หลานจ้าน
กินข้าวกันเถอะ
-
หลังจากนั้นเราทั้งคู่ก็กินข้าวกัน โดยข้าจะระวังอย่างดีไม่ให้เขาแตะเหล้า
-
หลานจ้าน
คุณชายซ่งหลานเพิ่งจะออกไปเมื่อเช้า
-
หลานจ้าน
เจ้าได้ลาหรือไม่
-
เว่ยอิง
อะไรนะ!! ไปแล้วหรือข้าไม่เห็นรู้เรื่องเลย
-
เว่ยอิง
แล้วได้บอกหรือไม่ว่าจะไปที่ใด
-
หลานจ้าน
ไม่ได้บอก..
-
หลานจ้าน
บอกแค่จะตามหาร่องรอยต่อ
-
เว่ยอิง
เช่นนั้นคงได้พบกันในเร็ววัน
-
หลานจ้าน
อืม
-
เว่ยอิง
ว่าแต่ลูกประคำนั่น ข้าว่ามันต้องสืบเสาะถึงผู้ควบคุมได้แน่
-
เว่ยอิง
หลานจ้าน ข้าขอดูหน่อยสิ
-
หลานจ้าน
ยังไม่ถึงเวลา
-
เว่ยอิง
แต่ว่า...
-
หลานจ้าน
ร่างกายเจ้าอ่อนแอ
-
หลานจ้าน
ให้ข้าจัดการเถอะ
-
เว่ยอิง
พลังหยินรุนแรงมากข้าว่าเจ้าไม่ควรทำผู้เดียว
-
เว่ยอิง
ข้าเป็นถึงปรมาจารย์อี๋หลิง เรื่องแค่นี้ข้าทนได้อยู่แล้ว
-
แน่นอนเพราะข้ามาที่นี่เพื่อช่วยสหาย
-
หลานจ้าน
อืม
-
ณ หลังน้ำตกกูซู
-
เว่ยอิง
เจ้าเปิด ข้าจะเป่าขลุ่ย
-
หลานจ้านพยักหน้าพร้อมกับหยิบถุงเชียนคุนออกมา
-
เว่ยอิง
เอาหล่ะ..เปิดได้!!!
-
~กรี้ดดดดดดดดดดดดดด~
-
เว่ยอิง
พลังหยินรุนแรงต้องใช้เสียงขลุ่ยสะกดไว้
-
~~วี้ดดดดดดดดด~~
-
~~ตึง ตึง ตึง ตึง~~
-
เว่ยอิง
หลานจ้าน เสียงฉินไม่ได้ผล
-
เว่ยอิง
ไม่ไหวพลังหยินรุนแรงเกินไป
-
ลูกประคำสีแดงค่อยๆลอยสูงขึ้น บ่งบอกถึงพลังหยินที่มหาศาล
-
ข้าคุมได้ แต่ไม่นานนัก
-
มันเริ่มเข้ามาหาข้าเพื่อคลอบคลุมจิตใจ
-
เสียงปริศนา
เจ้าคิดหรือว่าจะควบคุมมันได้คุณชายเว่ย
-
เว่ยอิง
เจ้าเป็นใคร!
-
เสียงปริศนา
ฮ่าๆ บอกก็ไม่สนุกสิ ข้ารอท่านอยู่นะ
-
เว่ยอิง
เจ้าต้องการอะไรกัน
-
เสียงปริศนา
โถ คุณชายท่านฉลาดอีกทั้งยังเก่งกาจ
-
เสียงปริศนา
ท่านไม่คิดหรือว่าทำไมข้าถึงยอมท่านทั้งๆที่ข้าก็สามารถทำลายท่านได้เช่นกัน
-
เว่ยอิง
ว่าไงนะ
-
เสียงปริศนา
ลองตามหาข้าสิ พิสูจน์ว่าท่านมีฝีมือพอจะปะมือกับข้า
-
เว่ยอิง
ข้าไม่ต้องการจะวัดฝีมือ เหตุใดถึงต้องทำลายกูซูด้วย
-
เสียงปริศนา
ท่านคิดรึว่าข้าต้องการจะทำลายกูซู?
-
เสียงปริศนา
ดูเหมือนว่าท่านยังห่างไกลนะ
-
เว่ยอิง
หากไม่ใช่กูซู...
-
เสียงปริศนา
ใครกันที่ท่านคิดจะช่วยเขา ข้าจะทำลายเขาซะ
-
เว่ยอิง
หลานจ้าน..
-
เมื่อใดกันที่พลังสีดำปกคลุมข้า
-
เสียงปริศนา
ขอให้ท่านโชคดีนะ คุณชายเว่ย
-
คำกล่าวลาถูกเอื้อนเอ่ยพร้อมกับพลังที่หายไป
-
ทันใดนั้นลูกประคำที่ลอยอยู่ก็พุ่งตรงเข้าไปที่หลานจ้าน
-
เว่ยอิง
หลานจ้าน!!!!
-
หลานจ้าน
!!!!!!!
-
พลัก!
-
หลานจ้าน
เว่ยอิง!!!
-
หลานจ้านพุ่งมาจับแขนข้าที่กำลังตกลงน้ำตก
-
หมับ!
-
เขาพยายามดึงข้าขึ้นไปแต่ไม่ทันการ แขนของเราทั้งสองเปียกจึงลื่น
-
เว่ยอิง
หลานจ้านปล่อยข้า เดี๋ยวเจ้าตกลงมาด้วย
-
หลานจ้าน
ไม่!
-
เว่ยอิง
ปล่อย...เหวอออออออ
-
มือของข้าลื่น แต่หลานจ้านดันไม่ปล่อยทำให้เสียหลักและตกลงไปทั้งคู่
-
เว่ยอิง
อร้ากกกกกกกกกก!!!!!!!!?!!?!!!!
-
.........
-
.....
-
..
-
ขอบคุณสำหรับการติดตาม ขอให้สนุกนะ😁😁
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น