สืบสวนปริศนา
-
วันต่อมา
-
ณ สระเหมันต์ หลังข้าอาบน้ำเสร็จ
-
ซือจุย
ผู้อาวุโสเว่ย!! เหตุใดขอบตาคล้ำเช่นนี้!!
-
เว่ยอิง
พอดีข้านอนไม่หลับหน่ะ ฮ่าๆ
-
ใครจะบอกหล่ะว่าสับสนตัวเองทั้งคืนจนนอนไม่หลับ
-
แถมหลานจ้านก็เมาหลับบนเตียงข้าจะให้ข้าไปนอนไหน
-
ซือจุย
ว่าแต่ท่านเห็นเซียนตูหรือไม่
-
ซือจุย
ข้าไม่เห็นท่านกลับมาเมื่อคืน
-
เว่ยอิง
อ่อ หลับอยู่เรือนสงบใจหน่ะ
-
ซือจุย
เซียนตูหลับสบายดีหรือไม่ขอรับ
-
เว่ยอิง
สบายดี เจ้าเป็นห่วงรึ
-
ซือจุย
ขอรับ ที่ผ่านมาเซียนตูทำงานหนักมาก
-
ซือจุย
จนบางครั้งถึงขั้นไม่ได้นอนบ้างก็มี
-
เว่ยอิง
เหตุใดถึงได้โหมงานหนักเช่นนั้น
-
ซือจุย
ข้าก็ไม่รู้ขอรับ
-
ซือจุย
หลังจากที่ท่านออกท่องยุทธภพ
-
ซือจุย
ก็ไม่เคยเห็นเซียนตูยิ้มหรือแสดงออกว่าสบายดีเลย
-
เว่ยอิง
งั้นรึ
-
เวินหนิง
คุณชายเว่ย!
-
เวินหนิง
ข้าพบแล้วขอรับ
-
ซือจุย
พบ?
-
เว่ยอิง
เดินไปคุยไปเถอะ
-
ซือจุย
ขอรับ
-
เว่ยอิง
หลังจากที่ข้าฟื้นตัวก็เพิ่งนึกขึ้นได้
-
เว่ยอิง
ว่าการเกิดพลังมารนี้มีจุดน่าสงสัย
-
ซือจุย
น่าสงสัย?
-
เว่ยอิง
หลานจ้านบอกข้าว่าเขาพบพลังมารนี้ที่อี๋หลิงและสยบมันไว้
-
เว่ยอิง
ตามจริงแล้ว พลังนี้จะถูกสะกดไว้และไม่สามารถทำอะไรได้ ยิ่งอยู่ในกูซูก็ยิ่งไม่มีทาง
-
ซือจุย
แต่พลังมารนี้ก็เกิดคลั่งขึ้นมา
-
เว่ยอิง
มีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวว่าสิ่งนี้จะถูกกระตุ้นโดยใครสักคน
-
เว่ยอิง
พลังถูกกระตุ้น ฉะนั้นแสดงว่าจะต้องมีสิ่งของเป็นสื่อกลาง
-
เว่ยอิง
หากไม่สิ่งนั้นไว้กักเก็บพลัง....
-
ซือจุย
พลังก็จะไม่สามารถหลอมรวมเป็นหนึ่งแล้วกลายเป็นพลังมหาศาลได้
-
เว่ยอิง
ฉลาดนัก สมแล้วที่เป็นศิษย์เอกของหานกวงจวิน
-
ซือจุย
ไม่เลย ข้าก็ยังต้องการให้ท่านชี้แนะอีก
-
เว่ยอิง
อะไรรึ
-
ซือจุย
ท่านจะรู้ได้อย่างไรว่าสิ่งของชิ้นไหนเป็นสื่อกลางทำให้เกิดพลังมหาศาล
-
เว่ยอิง
หึ เดี๋ยวก็รู้
-
ข้า ซือจุยและเวินหนิงเดินไปถึงห้องทำงานของหลานจ้าน
-
ซึ่งเป็นจุดกำเนิดของพลังมหาศาล
-
เว่ยอิง
นี่หรือห้องทำงานของหลานจ้าน
-
เว่ยอิง
เสียหายเยอะเลยแฮะ
-
ซือจุย
จิ้งอี๋เจ้ามาทำอะไรที่นี่!
-
จิ้งอี๋
ตกใจอะไรของเจ้า
-
จิ้งอี๋
ข้าแค่ผ่านมาเท่านั้น
-
จิ้งอี๋
เห็นท่านเวินหนิงกำลังทำอะไรลับล่อๆอยู่ข้าสงสัยเลยเข้ามาถาม
-
เวินหนิง
คุณชายข้าเป็นคนให้จิ้งอี๋ช่วยหาของ
-
เวินหนิง
เพราะน่าจะรู้เรื่องนี้มากกว่าข้า
-
เว่ยอิง
ดีแล้วเวินหนิง
-
เว่ยอิง
แล้วเจ้าอะไรรึ
-
จิ้งอี๋
สิ่งนี้ขอรับ
-
จิ้งอี๋ชี้ไปทางตู้หนังสือที่ล้ม
-
หลังตู้หนังสือมีลูกปัดสีแดงเล็กๆหล่นอยู่
-
ซือจุย
ลูกประคำ?!?!
-
ซือจุย
สิ่งนี้มีอยู่ในกูซูด้วยรึ?
-
เว่ยอิง
เพราะไม่มีมันถึงได้น่าสงสัยไง นี่แหละวิธีหา
-
ซือจุย
ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้
-
เว่ยอิง
เจ้าคิดยังไง เวินหนิง
-
เวินหนิง
แม้จะน้อยนิด แต่ข้ารู้สึกได้ถึงพลังมาร...
-
เวินหนิง
คุณชายเว่ย ข้าคิดว่าเรื่องนี้ไม่ธรรมดา
-
เว่ยอิง
ใช่ ข้าว่ามันจะต้องมีเบื้องหลัง
-
ข้าหยิบลูกประคำสีแดงขึ้นมา
-
กรี้ดดด!!!! อ้ายยย~~~ ปล่อยข้าออกไป!!!!
-
เว่ยอิง
อึก! ปวดหัว เสียงความเจ็บปวดนี่!
-
เว่ยอิง
ความแค้นรุนแรงเหลือเกิน
-
!!!!!พลึ่บ!!!!
-
ซือจุย
ผู้อาวุโสเว่ย!!!!
-
ข้าล้มลงเพราะทนต่อพลังมารไม่ไหว ปวดหัวจริงๆ
-
ปึก!
-
เว่ยอิง
หืม?
-
หลานจ้าน
............
-
เว่ยอิง
ละ..หลานจ้าน
-
เว่ยอิง
เจ้าตื่นแล้วรึ
-
เขารับข้าที่กำลังล้มลงไว้และพยุงข้าขึ้นยืน
-
หลานจ้าน
...........
-
เขาหยิบถุงเชียนคุนขึ้นมา แล้วเก็บลูกประคำไว้
-
หลานจ้าน
กลับ..
-
หมับ!
-
เขาจับแขนข้าแล้วออกแรงดึงสุดกำลังจนข้าเกือบล้ม
-
เว่ยอิง
ละ..ละ..หลานจ้าน เดี๋ยวก่อนข้ายังไม่ทันดูรอบๆเลย
-
หลานจ้าน
........
-
เว่ยอิง
เจ้าเป็นอะไรของเจ้าเนี้ย!!
-
เว่ยอิง
ปล่อยข้าก่อนน
-
เว่ยอิง
ซือจุย ช่วยข้าทีสิ!
-
ซือจุย
ข้ามิกล้า เชิญท่านทั้งสองตามสบาย
-
ซือจุยหลบหลานจ้านที่กำลังลากข้าออกไป
-
เว่ยอิง
เดี๋ยวสิๆๆๆ ข้าทำอะไรผิดเนี้ย หลานจ้าน ปล่อยก่อนน
-
หลานจ้าน
.........
-
เว่ยอิง
หลานจ้านนนนนนน
-
เวินหนิง
หวังว่าคุณชายเว่ยจะรอดออกมา
-
จิ้งอี๋
ไม่รู้สิ ข้าไม่เคยเห็นเซียนตูเป็นเช่นนี้มาก่อน
-
ซือจุย
ท่านอาวุโส..ข้าขอโทษ
-
จิ้งอี๋
เราไปจิบน้ำชาเอาใจช่วยกันเถอะ
-
เวินหนิง
ช้ากำลังคอแห้งเลย
-
ซือจุย
งั้นไปกันเถอะขอรับ
-
............
-
.........
-
.....
-
ขอบคุณสำหรับการตอบรับนะคะ
-
พอดีว่ากำลังลุ้นเกรดตัวเองเลยอัพช้า หวังว่าทุกคนจะชอบนิยายเรื่องนี้นะ
-
จะแต่งสุดความสามารถเลยค่า
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น