สมบัติส่วนตัว 🔥🔥
-
ห้องใยบัว
-
ใยบัว
-
ใยบัว
ว้าย!!
-
ภีมร์
ชู่ ~
-
ใยบัว
คะ คุณภีมร์ !!!
-
ฉันตกใจเมื่อฉันหันไปมองคนข้างหลังแล้วรู้ว่าเป็นใคร
-
ภีมร์
ยิ้มหน้าบานเชียวนะ !!!
-
ใยบัว
คุณเข้ามาได้ยังไงคะ
-
ภีมร์
เข้าห้องเธอน่ะง่ายจะตาย
-
ใยบัว
ปะ ปล่อยนะ!!
-
ภีมร์
ฮึ ~
-
ใยบัว
โอ๊ย!!
-
คนตัวสูงผลักตัวฉันให้ล้มลงบนเตียงก่อนที่จะขึ้นมาคร่อมร่างของฉันเอาไว้แล้วรวบแขนทั้งสองข้างของฉันเอาไว้แน่น
-
ภีมร์
มีความสุขมากสินะ ที่อวยแฟนตัวเองให้คนอื่นฟัง
-
ใยบัว
โอ๊ย!! บัวเจ็บนะคะ
-
ภีมร์
หัดทำตัวให้มันดีๆหน่อยได้ไหม
-
ใยบัว
บัวทำอะไรคะ!!
-
ภีมร์
พูดถึงผู้ชายคนอื่นได้หน้าตาเฉย หน้าไม่อาย!!!
-
ใยบัว
!!!!
-
ภีมร์
อย่าลืมนะว่าเธอเป็นเด็กอุปการะของคุณแม่ฉัน จะทำอะไรหัดคิดถึงชื่อเสียงของบ้านฉันบ้าง
-
คุณภีมร์เอื้อมมือมาบีบแก้มของฉันอย่างแรง
-
ใยบัว
บัวไม่เคยลืม และไม่เคยทำอะไรที่เสื่อมเสียมาถึงคุณท่านทั้งสองค่ะ
-
ภีมร์
แน่ใจเหรอ!!
-
ใยบัว
อือออออ
-
คนป่าเถื่อนก้มลงมาคลอเคลียต้นคอของฉันอย่างรุนแรงก่อนจะขบเม้มจนเกิดรอยแดง
-
ภีมร์
อย่าให้ฉันได้ยินว่าเธอยุ่งกับผู้ชายคนอื่นอีกนะ
-
ใยบัว
.......
-
ภีมร์
ฉันอายคนอื่นเค้า ที่ต้องเห็นว่าเธอทำตัวอ่อยคนอื่นเค้าไปทั่วแบบนี้
-
ใยบัว
พูดเกินไปแล้วนะคะ บัวไม่เคยทำตัวแบบนั้น
-
ภีมร์
แต่ที่ฉันเห็นมันไม่ใช่!!!
-
ใยบัว
บัวไม่รู้ว่าทำไมคุณภีมร์ถึงคิดว่าบัวเป็นคนแบบนั้นนะคะ แต่บัวไม่เคยทำในสิ่งที่คุณภีมร์พูดสักครั้ง
-
ภีมร์
ก็ดี เพราะฉันขี้เกียจจะมานั่งแก้ตัวให้กับเด็กไม่มีหัวนอนปลายเท้าอย่างเธอ อย่าเอานิสัยต่ำๆมาทำให้ครอบครัวฉันเสื่อมเสีย
-
ฉันอึ้งในคำพูดอันเจ็บแสบของคุณภีมร์
-
ใยบัว
อึก ฮือๆ ทำไมต้องดูถูกบัวขนาดนี้ด้วย
-
น้ำตาแห่งความเสียใจไกลลงมาอาบเต็มแก้ม ฉันร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวดกับคำพูดของคุณภีมร์ที่ดูถูกฉันไม่หยุด
-
ภีมร์
เลิกยุ่งกับมันซะ!! เธออยากทำให้ผู้มีเพราะคุณที่ชุบเลี้ยงเธอมาต้องมาเสียหน้าเพราะเธอเหรอ
-
ใยบัว
บัวรู้ดีค่ะ ว่าบัวมาจากไหน และบัวไม่เคยลืมว่าถ้าไม่มีคุณท่านแล้วบัวจะเป็นยังไง เพราะฉะนั้นบัวไม่ทำเรื่องที่คุณพูดแน่
-
ภีมร์
งั้นก็ดี!! อย่าให้รู้อีกว่าเธอกล้าพูดเกี่ยวกับหรือยุ่งผู้ชายคนอื่นอีก
-
ใยบัว
.......
-
ภีมร์
เข้าใจที่ฉันพูดไหม!!!
-
ใยบัว
เข้าใจค่ะ
-
ภีมร์
ถึงคุณแม่ฉันจะเอ็นดูเธอ แต่อย่าลืมตัวแล้วคิดว่าจะทำอะไรก็ได้ หัดเจียมตัวซะบ้างว่าเธอเป็นใครและควรอยู่ในระดับไหน
-
ใยบัว
!!!!!!
-
ภีมร์
ถ้ายังไม่รู้ฉันจะย้ำให้ฟังอีกที ยัยคนรับใช้
-
ใยบัว
.........
-
คุณภีมร์ผละออกจากตัวฉันก่อนจะมองฉันด้วยสายตาโกรธจัด แล้วเดินออกจากห้องไปทันที
-
คนใจร้าย ทำไมต้องพูดดูถูกกันขนาดนี้ด้วย ถึงบัวจะเป็นเด็กกำพร้า แต่บัวก็ไม่เคยทำตัวเหลียวไหลหรือทำอะไรที่จะเสื่อมเสียมาถึงผู้มีพระคุณของบัว
-
ใยบัว
อึก ฮือๆ
-
ก็เพราะบัวเจียมตัวไงคะ บัวถึงไม่กล้าแม้แต่จะเอื้อมมือไปหาคุณ แค่บัวแอบรักคุณ บัวก็รู้ว่ามันไม่ควรแล้ว
-
ขอโทษนะคะ ที่คนต่ำต้อยอย่างบัวบังอาจไปหลงรักคุณ
-
ต่อไปบัวจะเจียมตัวให้มากว่านี้นะคะ
-
เวลา 04:00 น.
-
ใยบัว
เฮ้ออออ
-
ฉันตื่นมาเตรียมของทำอาหารเช้าเหมือนเช่นเคย เรื่องเมื่อคืนทำให้ฉันนอนไม่หลับ
-
คำพูดร้ายกาจของคุณภีมร์ ทำให้ฉันทบทวนตัวเองว่าฉันควรเจียมตัวมากกว่านี้
-
ภีมร์
ทำอะไร
-
ใยบัว
!!!!!
-
ฉันหันไปหาต้นเสียงที่ทักฉันขึ้นเสียงเข้ม คนตัวสูงในชุดนอนยืนมองฉันอยู่ที่หน้าประตูห้องครัว
-
ฉันหลบสายตาของคุณภีมร์ทันทีที่เค้าจ้องมองมา
-
ภีมร์
ช่วยอุ่นนมไปให้ฉันที่ห้องด้วย
-
ใยบัว
......
-
ภีมร์
ไม่ได้ยินที่ฉันสั่งเหรอ
-
ใยบัว
ค่ะ บัวจะยกไปให้นะคะ
-
คุณภีมร์สั่งฉันก่อนจะเดินกลับไปที่ห้องทันที
-
ห้องคุณภีมร์
-
ใยบัว
-
ใยบัว
นมอุ่นๆค่ะคุณภีมร์
-
ภีมร์
ขอบใจ
-
ฉันคุกเข่าแล้ววางแก้วนมไว้ที่โต๊ะเล็กกลางห้องที่คุณภีมร์นั่งทำงานอยู่ ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเตรียมตัวออกจากห้องทันที
-
ใยบัว
!!!!!
-
ภีมร์
จะไปไหน!!!
-
ใยบัว
คุณภีมร์!!
-
คนตัวสูงที่นั่งอยู่บนเบาะนุ่มที่พื้นเอื้อมมือมาจับแขนฉันก่อนจะดึงให้นั่งลงข้างๆเขา
-
ภีมร์
ฉันยังไม่อนุญาตให้ไป
-
ใยบัว
........
-
ฉันนั่งลงข้างๆคุณภีมร์อย่างว่าง่ายโดยไม่เถียงอะไรทั้งนั้น
-
ภีมร์
ก้มหน้าก้มตาทำไม
-
ใยบัว
ป่าวค่ะ
-
ภีมร์
ป่าวก็เงยขึ้นมามองหน้าฉันสิ
-
ใยบัว
........
-
ฉันยังคงก้มหน้าก้มตาไม่ยอมเงยหน้าตามที่เขาสั่ง ก็เพราะฉันกลัวว่าจะร้องไห้ถ้าฉันมองหน้าคุณภีมร์ตรงๆ
-
ภีมร์
ฉันสั่งก็เงยหน้ามาสิ!!
-
ใยบัว
โอ๊ย!!!
-
คนออกคำสั่งดึงฉันให้ขยับเข้าไปนั่งระหว่างกลางท่อนขาทั้งสองข้างของเขาก่อนจะจับใบหน้าของฉันให้หันไปมองหน้าเขาตรงๆ
-
ภีมร์
ต้องให้อารมณ์เสียอยู่เรื่อย
-
ใยบัว
ปล่อยค่ะ
-
ภีมร์
เธอไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน!!!
-
ใยบัว
อืออออ
-
คนตัวสูงจูบที่ริมฝีปากของฉันแรงๆก่อนจะถอนออกอย่างรวดเร็วเพื่อให้ฉันเจ็บ
-
ภีมร์
ยังโกรธฉันเรื่องเมื่อคืนอีกเหรอ
-
ใยบัว
บัวไม่มีสิทธิ์จะโกรธคุณหรอกค่ะ
-
ภีมร์
ก็ดี!! เพราะถึงจะโกรธยังไงมันก็ไม่มีความหมายสำหรับฉันอยู่ดี
-
ใยบัว
......
-
ฉันเบือนหน้าหนีคนปากร้ายตรงหน้าทันทีและดันตัวเองให้ลุกขึ้น
-
ภีมร์
จะไปไหน!!!
-
ใยบัว
ปล่อยค่ะ คนใช้อย่างบัวไม่ควรอยู่ในห้องเจ้านายนานๆ
-
ภีมร์
นี่เธอกล้ายอกย้อนฉันเหรอ
-
ใยบัว
ก็คุณภีมร์พูดเองไม่ใช่เหรอคะ
-
ภีมร์
ใยบัว!!!
-
ใยบัว
อืออออ
-
คนตัวสูงจับใบหน้าของฉันเข้าไปจูบอย่างรุนแรงก่อนจะอุ้มฉันโยนลงบนเตียงนุ่มก่อนจะขึ้นมาคร่อมร่างบางของฉันเอาไว้
-
ภีมร์
ต่อปากต่อคำจริงๆนะเธอ
-
ใยบัว
ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วยคะ
-
ภีมร์
ก็เธอกล้าเถียงฉัน
-
ใยบัว
บัวเจ็บนะคะ ทำไมคุณภีมร์ต้องทำแบบนี้กับบัวด้วย
-
ภีมร์
ต่อไปฉันจะคอยดูพฤติกรรมเธออย่างใกล้ชิด เธอจะได้ไม่ต้องไปยุ่งกับมครได้อีก
-
ใยบัว
บัวรู้ดีว่าต้องวางตัวยังไง บัวไม่ทำอะไรเสียหายแน่นอน
-
ภีมร์
ใครจะเชื่อละ
-
ใยบัว
อืออออ อย่า!!
-
ริมฝีปากร้อนก้มลงมาคลอเคลียบริเวณเนินอกของฉันอย่างรุนแรงและป่าเถื่อน
-
ภีมร์
อย่าให้รู้ว่ายุ่งกับมัน!! ไม่อย่างนั้นเธอเจอดีแน่
-
ใยบัว
.....
-
ภีมร์
เข้าใจที่ฉันพูดไหม
-
ใยบัว
เข้าใจค่ะ
-
ภีมร์
ดี!!
-
ใยบัว
อือออ คะ คุณภีมร์อย่าค่ะ
-
ฉันตกใจเมื่ออยู่มือหนาก็เอื้อมมาปลดกระดุมเสื้อของฉันออกอย่างรวดเร็วจนเผยให้เห็นเนินอกขาวกับบราเซียสีชมพูอ่อนของฉัน
-
ภีมร์
อยู่นิ่งๆ
-
ใยบัว
มะ ไม่!!
-
คนตัวสูงก้มลงมาขบเม้มบริเวณเนินอกของฉันอย่างแรงจนเกิดเป็นรอยแดงช้ำๆขนาดไม่ใหญ่มาก
-
ภีมร์
ทำแบบนี้เธอจะได้ไม่กล้าไปทำอะไรกับใครได้ ถ้าเธอไปแก้ผ้ากับใครมันก็ต้องเห็นรอยคีสมาร์คของฉัน
-
ใยบัว
คุณภีมร์ อึก ฮือๆ คนใจร้าย!! อึก ทำไมต้องทำกับบัวแบบนี้คะ คุณภีมร์เห็นบัวเป็นคนแบบไหนกันแน่
-
ภีมร์
มานี่!!
-
คุณภีมร์ดึงฉันให้ลุกขึ้นแล้วไปยืนที่หน้ากระจกบานใหญ่ตรงมุมห้อง
-
ภาพสะท้อนของฉันที่บนใบหน้ามีแต่รอยน้ำตา กับชายหนุ่มที่ยื่นกอดฉันชากด้านหลังมืออีกข้างดึงคอเสื้อฉันลงเผยให้เห็นรอยแดงบนเนินอก
-
ใยบัว
อึก
-
ภีมร์
รอยนี่คือสัญลักษณ์ว่าเธอเป็นสมบัติส่วนตัวของฉัน...ห้ามเธอเป็นของใครอีก
-
ใยบัว
อือออ
-
คนตัวสูงก้มลงมาคลอเคลียต้นคอของฉันอย่างร้อนแรง พร้อมกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นกว่าเดิม
-
ภีมร์
เข้าใจไหม!!
-
ใยบัว
ขะ เข้าใจค่ะ ฮือๆ
-
ภีมร์
ดี!! แล้วจำไว้ว่าฉันจะไม่ยอมแบ่งสมบัติของฉันให้กับใครเด็ดขาด
-
ใยบัว
อึก ฮือๆ
-
ภีมร์
ออกไปได้ละ
-
คนใจร้ายผลักตัวฉันให้ออกห่างอย่างแรงจนตัวฉันเซไปข้างๆ ฉันเอื้อมมือขึ้นติดกระดุมเสื้อก่อนจะออกไปจากห้องทันที
-
Story : Pheem 💋💋
-
ภีมร์
เวรเอ้ย!!
-
ผมปัดกองหนังสือบนโต๊ะลงบนพื้นด้วยความหงุดหงิดกับสิ่งที่ผมทำกับหนูบัว ผมรู้ว่าผมทำรุนแรงและพูดจะทำร้ายจิตใจเธอขนาดไหน
-
แต่ผมก็อยากจะทำทุกวิถีทางเพื่อกันไม่ให้เธอไปยุ่งกับคนอื่น ภาพสีหน้าของหนูบัวที่พูดถึงไอ้ติณณ์อะไรนั้นยิ่งคิดผมก็ยิ่งโมโห
-
ก็เจ้าหล่อนยิ้มสดใสซะขนาดนั้น สงสัยจะรักมันมากละสิ แต่ไม่มีวัน!!! ที่ผมจะปล่อยให้หนูบัวตกไปเป็นของมัน
-
ไม่รู้สิ ผมก็ไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเองเหมือนกัน จะบอกว่ารักก็ยังไงๆอยู่
-
จะว่าหวงแบบน้องสาวก็ไม่ใช่ เพราะผมก็ไม่เควหวงยัยพลอยขนาดนี้ ผมคงเป็นพวกเห็นแก่ตัวมั้งที่คิดอยากจะเก็บเธอมาเป็นของผมคนเดียว
-
หรือว่าผมจะรักหนูบัวเข้าแล้วจริงๆ !!!!!
-
ภีมร์
ไม่หรอก!! มึงจะบ้าเหรอ?
-
ผมพูดกับตัวเอง นั้นสิผมจะรักยัยนั้นได้ยังไงวะ
-
ภีมร์
ฮ่าๆๆๆ ไม่หรอกน่า คนอย่าไอ้ภีมร์มีคนสวยกว่านี้ให้เลือกตั้งเยอะ จะรักยัยนั้นได้ยังไง
-
ผมหัวเราะใส่ตัวเองที่ความคิดในหัวเริ่มตีกันเหมือนมีตัวอะไรสองตัวมาด่ากันข้างๆหู นี่กูจะบ้าไปกันใหญ่แล้วนะ
-
ภีมร์
แล้วกูจะพูดคนเดียวทำไมเนี่ย !! 😓😓
-
จบ Story : Pheem 😥😥
-
ผลส้ม สีชมพู 🍊🍊
โปรดติดตามตอนต่อไป.....❤️❤️
-
ผลส้ม สีชมพู 🍊🍊
ขอยาระงับประสาทให้คุณภีมร์ด่วนค่ะ!!!!! พ่อคุณจะเริ่มบ้าแล้วหรือไงคะ แล้วทำไมต้องทำรุนแรงกับหนูบัวด้วย!! ทุกคนช่วยเป็นกำลังใจให้หนูบัวของไรท์เด้วยน้าาา แล้วอย่าลืมกดไลค์หรือคอมเม้นเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ ป.ล. คุณภีมร์ เชิญรับยาที่ช่องสองค่ะ 😥😥😥😥
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น