ตอนที่ 14 บั กสีดา

แบบอักษร

เราหนีเจ้างูยักษ์มาไกลจนถึงรถเราก็รีบเก็บรถเก็บตนเองด้วยเข้ามิติ แม่มิติจะเก็บสิ่งมีชีวิตไม่ได้ แต่เราคือข้อยกเว้น ตกลงเราไม่ใช่สิ่งมีชีวิตหรือไงนะ พอเข้ามาอาบน้ำอาบท่าที่เพ้นเฮ้าในมิตินี้ละครับสบายดี ผมก็ออกไปทำอาหารซึ่งพี่ก็ออกมาจากห้องอีกห้องพอดี เราจึงช่วยกันทำอาหารทานกันอย่างมีความสุข ระหว่างทานอาหารผมก็ได้คิดว่าเราโกงมากไปไหมนะ

"ไม่หรอกนะการที่เราได้พลังคนอื่นก็ได้เช่นกันเพียงต่างแต่คนละรูปแบบ อีกอย่างนะเราไม่ได้พลังนี้เราก็ตายไปแล้วเช่นกันหรือลำบากกว่านี้มาก แม้เราได้พลังก็ใช่ว่าเราไม่ได้ฝึกฝนไม่ใช่หรือไงน้องรัก เราไม่ได้ใช่พลังในการทำผิดต่อคนอื่นที่เป็นคนดีหรือไม่ ก็เปล่าใช่ไหมละ มิหนำซ้ำเรายังต้องการที่จะช่วยคนอื่นด้วย มิติที่เรามีมันสามารถช่วยคนให้อิ่มท้องได้ และนั้นคือภาระของเรานะเจ้าตัวแสบของพี่ ภาระที่เราต้องทำให้ดีเท่าที่เหมาะสมด้วย ภาระอันยิ่งใหญ่ น้องตอบพี่สิว่า เราโกงหรือไม่ คนอื่นเสียหายกับการที่เรามีพลังหรือ ไม่เลยน้องพี่พวกเขารู้ อิจฉา ต้องการใช้เราเพื่อผลประโยชน์ และอีกมากมาย ไม่ต่างจากในหนัง ภาพยนต์ที่เราได้ดูกันบ่อยๆหรอกนะ แต่ที่เราต้องปกปิดน้องเข้าใจใช่ไหม"

"เอาตามพี่เลยลางสังหรณ์ของพี่ถูกเสมอ ผมเชื่อ งั้นเราเปลี่ยนเป็นรถบัสสินะ"แล้วเราก็เปลี่ยนเป็นรถบัสทัวร์ที่รับคนได้ 30 คนเลยทีเดียว แล้วผมก็เดินออกมาจากข้างคนขับเอาอาหารออกมาวางไว้ชั้นล่างจำนวนหนึ่ง และน้ำอีกหลายแพ็ค เราขับผ่านจุดนั้นที่กะระยะแล้วเล็กน้อยก็ราว 500 เมตรพวกนั้นก็โพล่ออกมาและวิ่งตามตะโกนเรียกให้เราหยุด เมื่อรถหยุดพี่ก็เปิดประตูรอรับ พวกนั้นกระโดดขึ้นมา พอคนสุดท้ายขึ้นมาก็ตะโกนบอกเราไปได้ ทำสะเหมือนเราเป็นรถสองแถวเลยวุ้น

"ไม่รู้สิครับเอาเป็นว่าเสี่ยงดวงทั้งพวกผมกับพวกคุณละกันนะครับ เพราะพวกคุณก็ไม่มั่นใจเช่นกันไม่ใช่เหรอครับที่อยู่ก็ให้อาหารการกินง่าย คิดสะว่าเรามีเวลามองกันอีกนานถ้าไม่ตายก่อนนะครับ"

เก้าอี้มุมนั้นมีสบู๋ยาสีฟันแปลงให้พร้อมละนะจัดการเอาเอง เสื้อผ้าก็เลือกเอามุมนี้นะครับ หากเหนื่อยอยากพักก็ไปนอนข้างบนละกันนะครับ ผมไปนั่งกับพี่แล้วมีไรก็มาถามที่ห้องคนขับละกันนะครับ"พูดเสร็จก็เดินตัวปลิวเข้าไปหาพี่ทันที

ตอนก่อนหน้า

ตอนต่อไป

กลับไปหน้าเรื่อง

ความคิดเห็น

แจ้งนิยายไม่เหมาะสม