“เฮียขอโทษนะหนู เฮียเพิ่งเคลียร์งานเสร็จ แฮ่ก ๆ เห้ย! นายน้อย! คุณหนูวันวาน!” หย่งเต๋อที่รีบวิ่งอย่างกะหืดกะหอบมาหาพาเพลินทันทีที่เขาจอดรถและเห็นเธอยืนอยู่กลางลานจอดรถโดยที่เขาไม่ทันได้สังเกตว่าตรงนั้นนอกจากพาเพลินแล้วยังมีต๋าเฉิงและวันวานยืนอยู่ด้วย

 

“โดดงานมารับสาวเหรอหย่งเต๋อ” ต๋าเฉิงเอ่ยถามเขาเสียงเรียบแต่ใบหน้าของเขากลับเปื้อนด้วยรอยยิ้มอบอุ่น

 

“กะ…… ก็ประมานนั้นครับนายน้อย”  หย่งเต๋อตอบกลับอย่างคนเคอะเขินพลางรู้สึกร้อนผ่าวที่ใบหน้า จะว่าไปแล้วพาเพลินก็ถือเป็นแฟนคนแรกของเขาเหมือนกัน ตั้งแต่จำความได้เขาก็ไม่เคยคิดจะจริงจังหรืออยากผูกพันกับใครเลยสักคน ผู้หญิงที่ผ่าน ๆ มาก็แค่ชั่วคราวเท่านั้น แต่กลับพาเพลินก็ไม่รู้ทำไมเขาถึงยอม….

 

“นี่พาเพลินแกอย่างบอกนะว่า คุณน้าหย่งเต่อเป็นแฟนแกนะ” วันวานหันไปถามพาเพลินด้วยเสียงเบา ๆ 

 

“คิกคิก ก็………..” พาเพลินหัวเราะชอบใจที่ทำให้วันวานอยากรู้อยากเห็นบ้าง เธอจงใจลากเสียงยาว ๆ และเว้นจังหวะไว้ ก่อนที่เธอจะอมยิ้มเล็ก ๆ

 

“บอกวันวานมาเดี๋ยวนี้นะ!” วันวานยกมือขึ้นจับแขนพาเพลินพลางเขย่าตัวเพื่อนสาวอย่างคนต้องการคำตอบ

 

“เจ้าเพื่อนบ้า! ปล่อยพาเพลินนะ!” พาเพลินที่ตัวสั่นคลอนไปตามแรงเขย่าเอ่ยต่อว่าวันวาน

 

“ก็ตอบวันวานมาก่อนสิ!” วันวานยังเค้นคำตอบจากพาเพลินอยู่ โดยการกระทำของทั้งสองสาวตกอยู่ในสายตาของทั้งสองหนุ่มตลอดเวลา

 

ต๋าเฉิงที่ได้เห็นอีกมุมหนึ่งของวันวานก็ได้แต่ส่ายหัวกับความอยากรู้อยากเห็นของแฟนตัวเอง ก่อนจะหันไปมองหย่งเต๋อที่ก้มหน้ายืนนิ่งต่อหน้าเขาอย่างนอบน้อมอยู่

 

“โตเป็นหนุ่มแล้วสินะนายนะ” ต๋าเฉิงเอ่ยกับหย่งเต่อด้วยรอยยิ้ม หย่งเต๋อได้แต่หน้าขึ้นสีแดงระเรื่ออย่างเขินอาย เขาไม่น่าบุ่มบ่ามวิ่งเข้ามาแบบนี้เลย โดนนายน้อยแซวจนได้

 

“ไม่แซวผมนะครับนายน้อย มันเป็นเรื่องบังเอิญ จริง ๆ ผมก็โตเป็นหนุ่มนานแล้วนะครับ ว่าแต่ผมนายน้อยก็โดดงานมารับสาวเหมือนกันนะครับ” หย๋งเต๋อได้แต่ส่งยิ้มสุดเท่ห์ให้ต๋าเฉิงก่อนจะเอ่ยแซวนายน้อยของเขากลับคืนบ้าง 

 

“เรียกว่ามาเฝ้าดีกว่าหมามันเยอะแถวนี้! แต่นายนะ…..ดีแล้วจะได้ไม่เหงา….. วันวานค่ะน้าว่าเลิกแกล้งเพื่อนได้แล้วนะจะได้กลับบ้านกัน พาเพลินกับหย๋งเต๋อจะได้ไปสวีทกันลำพังบ้างนะคะ” ต๋าเฉิงเอ่ยกับหย๋งเต่อก่อนจะปรายตามองเลยหลังหย่งเต๋อไปยังมุมหนึ่ง และหันไปหาวันวานก่อนบอกให้เธอหยุดแกล้งพาเพลินแต่ไม่วายยังมีการเอ่ยแซวทั้งสองคนอีก

 

“นายน้อยก็พูดไปเรื่อย” หย่งเต๋อได้แต่บ่นต๋าเฉิงเสียงเบา ก่อนจะแอบมองไปยังร่างเล็กที่ยืนหน้าแดงอยู่

 

“จริงด้วย! แต่จะว่าไปวันวานก็อยากให้เราไปทำอะไรทานที่คอนโดเหมือนกันนะคะ ถือว่าเป็นการฉลองให้คุณน้าหย่งเต๋อกับพาเพลินที่เป็นแฟนกันด้วย” วันวานเอ่ยอย่างออกความคิดเห็นก่อนจะเงยหน้ามองสบตากับต๋าเฉิงอย่างขออนุญาต

 

“ถามหย่งเต๋อกับพาเพลินก่อนแล้วกันเนอะ เผื่อบางทีทั้งสองคนอาจจะอยากเป็นส่วนตัวก็ได้” ต๋าเฉิงบอกกับวันวานก่อนที่จะเอื้อมมือไปลูบผมเธออย่างรักใคร่ แต่ถึงแม้ใจจริงเขาอยากจะอยู่ตามลำพังกับวันวานก็ตาม แต่เขาก้เลือกที่จะตามใจเธอเพราะเขาไม่อยากขัดใจวันวาน

 

“แกอยากไปกับคุณน้าหย่งเต๋อสองต่อสองไหม ?” วันวานหันไปถามเพื่อนสาวของเธอ ก่อนจะเลยไปสบตากับหย่งเต๋ออย่างขอความเห็น

 

“พาเพลินยังไงก็ได้ เฮียละเอายังไง ?” พาเพลินหันไปขอความเห็นจากหย่งเต๋อ ใจหนึ่งเธอก็อยากไปทำอาหารทานกันที่คอนโดของต๋าเฉิง แต่อีกใจหนึ่งเธอก็อยากไปเดทกับหย่งเต๋อสองต่อสองเช่นกัน

 

สิ้นคำถามของพาเพลิน ทุกสายตาพลางหันไปจองมองหย่งเต๋ออย่างรอคอยคำตอบ ที่จริงเขาก็เหนื่อยกับงานที่ทำมาหลาย ๆ วันเช่นกัน เพราะอาซานที่ลาพักร้อนและรวมถึงไปดูแลงานต่าง ๆ ที่ประเทศจีนแทนนายน้อย จึงทำให้งานทางนี้หนักเอาการ ถึงนายน้อยจะลงมือทำหลาย ๆ อย่างด้วยตัวเอง แต่การเริ่มตั้งกิจการสักกิจการหนึ่งมันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย มันเลยทำให้เขาอยากพักผ่อนดูซีรีส์อยู่บ้านมากกว่า แต่ก็ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากพาพาเพลินไปเที่ยว เขาก็อยากใช้เวลากับเธอนาน ๆ เช่นกัน

 

“งั้นเราไปหาอะไรทำทานกันที่คอนโดนายน้อยก็แล้วกัน เดี๋ยวดึก ๆ เฮียไปส่งบ้าน” หย่งเต๋อหันไปสบตากับพาเพลินก่อนที่เธอจะพยักหน้าตอบรับ 

 

“เย้ ๆ ดีจังเลย งั้นเดี๋ยวเราแวะซุปเปอร์ซื้อวัตถุดิบก่อนเข้าคอนโดนะคะ” เห็นทีคนที่ดีใจที่สุดน่าจะเป็นวันวาน เธอยิ้มอย่างดีใจที่เธอจะได้เม้าส์กับเพื่อนสาวถึงเรื่องราวความรักความสัมพันธ์ของเธอและพาเพลิน…….