ดึงรั้งด้วยรัก
× 0
× 0
× 0
2 เดือนผ่านไป
เวลา 6 โมงเย็น
วันนี้ผมมารับคุณมนไปทานข้าวเย็นที่ไร่แสงจันทร์ เพราะแม่ผมอยากเจอเธอบวกกับที่ผมเองก็อยากมารับเธอไปทานข้าวด้วยกันที่บ้าน 2 เดือนมานี่ผมเทียวมาหาเธอเกือบทุกวัน ผมก็เริ่มมั่นใจมากขึ้นว่าผมไม่ใช่แค่ชอบเธอ แต่ผมรักเธอไปแล้วแต่เธอกลับบอกว่าเธอไม่รู้ว่ารู้สึกยังไงกับผม
“หนูมนมาแล้วหรอจ่ะ...น้าดีใจนะที่หนูมนมาที่ไร่แสงจันทร์อีก...”
“คุณน้าอุตส่าห์ชวนมนมาทานข้าว มนจะกล้าขัดได้ยังไงละคะ...”
“นี่น้าให้ตาสินไปชวนหนูมนตั้งหลายครั้งแล้ว หนูมนเพิ่งจะมีเวลาให้น้า ดีนะไม่ปล่อยให้น้ารอเก้อ...”
“เอ่อ...มนขอโทษนะคะ มนไม่ว่างจริงๆ”
“น้าล้อเล่นจ่ะ น้ารู้ว่าหนูมนงานยุ่ง แต่นี่ก็ยังปลีกเวลามาทานข้าวกับน้า ขอบใจนะจ่ะ”
ผมยืนยิ้มมองดูทั้งคู่คุยกันก็รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก แม่ผมรู้ว่าผมชอบเธอถึงได้พยายามชวนเธอมาทานข้าวบ่อยๆ ถ้าแม่อยากได้เธอเป็นสะใภ้ก็ต้องช่วยผมอะนะ
.....
เมื่อ 1 เดือนก่อน
“นี่สรุป...สินชอบหนูมนจริงๆแล้วใช่ไหม...?”
“ครับ ผมชอบคุณมน”
เขาวางสายจากมนวดีเสร็จก็หันมาตอบแม่ของเขา เพราะตั้งแต่ที่เธอกลับมาเชียงใหม่ได้ 1 เดือน เขาก็คอยโทรไปหาเธอทั้งเช้า กลางวัน เย็นอยู่บ่อยๆ จนแม่ของเขาสังเกตุเห็น
“ทำไมถึงได้มั่นใจตัวเองแล้วละว่าชอบหนูมน เห็นตอนแรกที่แม่ถามยังไม่ยอมรับอยู่เลย...”
“ผมก็ไม่รู้ครับว่าทำไมถึงชอบเธอ เวลาเธอเข้ามาใกล้ๆแล้วทำตัวยั่วยวนใส่ จะบอกว่าไม่ชอบก็ไม่เชิง เพราะมันทำให้หัวใจผมเต้นผิดจังหวะตลอดเลย...”
“แล้วพวกผู้หญิงที่เข้ามายั่วยวนก่อนหน้านี้ละ..?”
“ผมก็ได้แค่มอง แต่ไม่ได้รู้สึกอะไร...”
“จริงหรอ...?”
“จริงสิครับ...ที่ผมมั่นใจเพราะว่าความรู้สึกแบบนี้มันเคยเกิดขึ้นกับผมมาแล้วครั้งหนึ่ง...”
สินสมุทรคิดถึงใครคนหนึ่งที่เขาเองก็เคยรักมากมาก่อนตอนสมัยเรียน
“...”
“ผมเคยรักผู้หญิงคนหนึ่งมาก มากสะจนยอมปล่อยให้เธอได้ไปคบกับคนที่เธอรัก แค่เห็นเธอมีความสุขผมก็มีความสุขไปด้วย...”
“แม่ไม่เห็นเคยรู้มาก่อนว่าสินเคยรักผู้หญิงจริงๆจังๆกับเขาด้วย เคยเห็นมีแต่ผู้หญิงที่คบๆเลิกๆอยู่ตั้งหลายคน...”
“เพราะผมเป็นแบบนี้มั้งครับ ตอนนั้นผู้หญิงที่ผมแอบรักเธอถึงไม่รักผมแล้วไปแต่งงานกับผู้ชายอีกคน...”
“แม่ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าสินเคยเสียใจกับความรักมาก่อน...”
“....”
“ไม่ต้องห่วงนะ...ครั้งนี้แม่จะช่วยสินเอง แม่จะทำให้สินสมหวังกับหนูมนเอง”
สินสมุทรหันมายิ้มให้แม่ของเขาอย่างรู้สึกดี
“ผมคิดแล้วว่าถ้าคุณมนตกลงยอมคบกับผมเป็นแฟน ผมจะขอเธอแต่งงานนะครับ แม่จะว่ายังไงบ้าง?...”
“เร็วขนาดนั้นเลยหรอ...?”
“เธอต้องทำงานที่นี่แค่ 2 ปีครับแม่ ผมจะไม่ยอมให้เธอห่างผมไปไหน นี่คงเป็นวิธีเดียวที่ผมจะดึงให้เธออยู่กับผมได้...”
“แม่จะช่วยสินเอง...”
.....
เมื่อ 4 ปีที่แล้ว
“สิน...”
“ไอ้ณะ มีไรวะ...?”
“คือฉัน...กับอ้อมคิดว่า เราจะแต่งงานกันว่ะ..”
สินสมุทรตกใจมากที่ได้ยินเพราะเขาไม่คิดมาก่อนเลยว่า ณพลกับอ้อมจะแต่งงาน ถึงแม้เขาจะรู้ว่าทั้ง 2 คนจะมีปัญหากันตลอด แล้วอ้อมก็ยังชอบมาปรึกษาเขา
“แกคิดดีแล้วหรอ...เรื่องแต่งงาน?”
“อ้อม ไม่ไว้ใจฉัน เขาระแวงฉันเรื่องผู้หญิง ฉันอยากทำให้อ้อมเชื่อว่าฉันรักเขาจริงๆ...”
“...”
“ไอ้สิน..แกคงไม่ได้ยังรักอ้อมอยู่หรอกใช่ไหม.?”
“เห้ย!...ทำไมถามแบบนั้น?...ฉันมองอ้อมเป็นแค่เพื่อนมาตั้งแต่วันที่แกกับอ้อมคบกันแล้ว...เรื่องแต่งงานถ้าแกมั่นใจแล้วก็เอาเลยไอ้ณะ ฉันสนับสนุน...”
“ฉันได้ยินว่าแกไม่ได้รู้สึกอะไรกับอ้อมแล้วฉันก็สบายใจ...”
“ทำไมวะ...นี่แกยังคิดว่าฉันชอบอ้อมอยู่หรอ?”
“ปะ ปะ เปล่า...ฉันก็แค่ถามเฉยๆ...”
“แกสบายใจได้ไอ้ณะ ตอนนี้ฉันมีแฟนใหม่แล้ว พวกไอ้ชัย ไอ้โอม มันก็เคยเจอแล้ว แกไม่ต้องห่วงว่าฉันจะยังรักอ้อมอยู่หรือเปล่า แกแค่รักอ้อมให้มากๆก็พอ”
.....
ณพลมองหน้าสินสมุทรนิ่งๆ แล้วก็คิดถึงคำพูดของชัยชนะหรือไอ้ชัยเพื่อนคนหนึ่งสมัยเรียนที่สินสมุทรพูดถึงเมื่อกี้ ในห้าง M เมื่อ 5 วันก่อน
“ไอ้ณะ ได้ข่าวว่าไอ้สินบอกเลิกผู้หญิงในสต็อคไปจนหมด เพราะไปหลงรักผู้หญิงคนหนึ่งจริงปะว่ะ...?”
“....” ณพลหันไปมองหน้าชัยชนะ
“มันคงรักจริงว่ะคนนี้ ถึงได้จริงจังขนาดนี้...เห็นสาวๆในคณะบ่นกันใหญ่ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร อยากเห็นหน้าแต่มันปิดเงียบเลย แต่แปลกนะไม่เห็นมันเคยควงใครสักคน แกรู้ใช่มะว่าเป็นใคร...?”
“ไม่รู้...”
ณพลพูดจบก็เดินไปเลย ปล่อยให้ชัยชนะเพื่อนของเขายืนมองอย่างงงๆว่าทำไมอยู่ดีๆ ณพลถึงต้องหงุดหงิดแบบนั้นด้วย
.....
ณพลคงรู้ว่าสินสมุทรยังรักอ้อมอยู่ ถึงได้โมโหแบบนี้...
แล้วสินสมุทรจะทำสำเร็จไหมกับการจีบมนวดี และขอเธอแต่งงาน...
แล้วถ้าเขารู้ว่ามนวดีคือน้องสาวของเพื่อนรักที่เขาแย่งเมียมาจนต้องฆ่าตัวตายละ เขาจะทำยังไง...?
😎😎😎
