บทส่งท้าย
ตัวผมนั่งอยู่บนบัลลังก์สีทองขนาดใหญ่ ด้านซ้ายและด้านขวามีบัลลังก์ขนาดเล็กวางเรียงรายทอดยาวทั้งสองฝั่ง แน่นอน บัลลังก์เหล่านี้มีไว้สำหรับสาวๆของผม ไล่จากอดีตจอมมารซาร่าซึ่งนั่งถัดจากผม ไล่ไปเรื่อยๆเป็นหญิงงามจากทั่วดินแดนที่ซาร่าเก็บมาชุบเลี้ยง
เมื่อซาร่าเป็นของผม ผู้หญิงของเธอก็จะกลายเป็นของผมเช่นกัน
แอ๊ดดดดดด
บานประตูห้องโถงใหญ่ถูกเปิดออก ผมที่กำลังคิดอะไรเพลินๆอยู่นั้นได้สติ ดูเหมือนจดหมายเชิญที่ส่งไปจะถึงตัวผู้รับแล้ว พวกเธอถึงได้มาหาผมที่ปราสาทได้เร็วขนาดนี้
ร่างแรกที่โผล่เข้ามาเป็นหญิงสาวซึ่งมีหูและหางฟูฟ่อง เธอมาในชุดหวานสีขาวบริสุทธิ์พร้อมรอยยิ้มสดใส
...อลิซ หรือ อลิเซีย เดอ ทรีอาวาเล่ เจ้าหญิงแห่งดินแดนแมวป่า
คนที่สองเดินตามเข้ามาไม่ห่างกันนัก ร่างเล็กตามแบบฉบับชนเผ่าคนแคระในชุดคลุมสีเข้ม เธอคือแม่มดนานะ แม่มดน้อยโลลิ น้องสาวที่ไม่มีความเกี่ยวพันทางสายเลือดของผม
เมื่อทั้งสองมากันครบ ทุกคนที่ผมต้องการอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา ก็ถึงคราวที่ผมจะเอ่ยคำต้อนรับอย่างเป็นทางการเสียที
“ยินดีต้อนรับสู่ฮาเร็มของผมครับ ที่รัก”
จบบริบูรณ์