หลายวันต่อมา

ชายหนุ่มหน้าตี๋ทอดสายตามองไปยังร่างบางในชุดนักศึกษาที่ตอนนี้เธอกำลังสาละวนอยู่กับการตรวจเช็คเอกสารฝึกงาน วันนี้หญิงสาวต้องเดินทางไปยังมหาวิทยาลัยเพื่อส่งเอกสารฝึกงานให้กับทางมหาวิทยาลัย

“น้าชอบวันวานแต่งชุดนักศึกษาจังเลยน่ารักมาก” ชายหนุ่มเดินเข้าไปสวมกอดหญิงสาวจากทางด้านหลัง

“ปากหวานขึ้นทุกวันเลยนะคะ” หญิงสาวเงยหน้าขึ้นไปบอกกับชายหนุ่มด้วยรอยยิ้มแสนหวาน

“หวานจริงไหมนะ วันวานอยากรู้ไหมคะ ?” ชายหนุ่มที่นับวันหลังจากที่เขาได้สัมผัสลิ้มรสหวานจากหญิงสาวแล้ว เขาก็ยิ่งต้องการเธอมากขึ้นทุกวัน ยิ่งเห็นเธอในชุดนักศึกษาแบบนี้แล้วเขายิ่งแทบจะอดใจไว้ไม่ไหว

“ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนี้เลยนะคะ วันวานเพิ่งรู้นะเนี่ยว่าคุณน้าต๋าเฉิงหมกหมุ่นขนาดนี้ แล้วก็หื่นกามอีกด้วย ไปกันได้แล้วค่ะ เดี๋ยววันวานก็สายพอดี” หญิงสาวพูดพลางหันหลังกลับมาประชันหน้ากับชายหนุ่มภายในอ้อมกอดอบอุ่นของเขา ก่อนที่เธอจะจิ้มนิ้วลงที่หน้าอกของชายหนุ่มเบา ๆ อย่างหยอกเย้า

“ก็หื่นกับวันวานคนเดียวนะ งั้นก่อนไปน้าของพลังหน่อยสิ นะคะ……” ชายหนุ่มไม่พูดเปล่าและไม่ทันที่หญิงสาวจะได้อนุญาตอะไร เขาก็ได้ช่วงชิงจุมพิตแสนหวานของเธอไปเสียก่อน เมื่อจูบที่อ่อนหวานเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นจูบแสนเร้าร้อน มือไม้ของชายหนุ่มเริ่มลูบไล้ไปตามผิวกายละเอียดของหญิงสาวอย่างต้องการสัมผัสมากกว่าการจูบ……

“อื้อ….. คะ….คุณน้า พอก่อนค่ะ วันวานต้องรีบไปแล้ว” หญิงสาวที่รู้ว่าถ้าเกิดเธอยังปล่อยตัวปล่อยใจไปกับสัมผัสแสนอ่อนโยนของเขาเช่นนี้ เธอคงได้ไปมหาวิทยาลัยสายเป็นแน่แท้

“ก็ได้ค่ะ” ชายหนุ่มเอ่ยก่อนจะละจูบและอ้อมกอดออกจากหญิงสาวอย่างอ้อยอิ่ง พร้อมกับน้ำเสียงแสนเสียดาย

“ดูทำหน้าเข้า คุณน้าต๋าเฉิงเนี่ยน๊า” หญิงสาวส่ายหน้าพลางอมยิ้มให้ชายหนุ่มก่อนที่เธอจะเดินละจากร่างหนาไป และเตรียมตัวออกเดินทาง

ณ มหาวิทยาลัย

ชายหนุ่มที่นั่งรอหญิงสาวอยู่ใต้ตึกเรียนของเธอ ระหว่างที่วันวานส่งเอกสารการฝึกงานให้กับอาจารย์ที่คณะ ตลอดเวลาเขาตกเป็นเป้าสายตาของสาว ๆ ภายในคณะและต่างคณะตลอดเวลา บางคนถึงกับใจกล้าเดินเข้ามาขอทำความรู้จักหรือแม้แต่ขอช่องทางการติดต่ออย่างเช่น line หรือ Instagram กับชายหนุ่มแต่เขาก็ไม่ได้ให้ใครไปหรือแม้แต่คิดจะแอบสานสัมผัสกับใครทั้งนั้น เพราะว่าหัวใจของเขาได้มอบให้กับสาวน้อยที่กำลังเดินคุยอย่างร่าเริงมากับเพื่อนสนิทของเธอ แต่ที่เขารู้สึกว่ามันขัดหูขัดตาก็คงหนีไม่พ้นผู้ชายที่เดินมากับเธอนั้น ผู้ชายคนนั้นดูสนิทสนมกับหญิงสาวและชอบถึงเนื้อถึงตัวของวันวาน และเขาเองก็ไม่พอใจที่มีชายอื่นมายุ่งย่ามกับแฟนของเขา…..

“วันวานไปนะวันเกิดพีชอาทิตย์หน้า พาเพลินด้วยนะไปด้วยกัน” ‘ พีช ’ ชายหนุ่มเพื่อนร่วมคณะของวันวานที่มีใจแอบชอบวันวานอยู่เอ่ยชวนวันวานและพาเพลินให้ไปร่วมฉลองวันเกิดกับเขาในอาทิตย์หน้า

“วันวานขอดูก่อนได้ไหมพีช วันวานไม่แน่ใจว่าวันวานจะลางานได้ไหมอ่ะ” วันวานที่ไม่ค่อยชื่นชอบการท่องราตรีเท่าไหร่พยายามเอ่ยปฏิเสธกับพีชอย่างรักษาน้ำใจ เพราะพีชชวนเธอและพาเพลินไปงานเลี้ยงวันคล้ายวันเกิดของเขาที่นิคาชิโอ้คลับ จริง ๆ ที่คลับแห่งนี้ก็เป็นคลับของคุณลุงเปลวไฟของเธอที่มีหุ้นส่วนอยู่และอีกอย่างที่ตั้งของคลับก็อยู่ชั้นบนสุดของโรงแรมที่คุณพ่อสายลมของเธอดูแลอยู่เช่นกัน ซึ่งมันก็ค่อนข้างปลอดภัยในระดับหนึ่งแต่เธอก็ไม่ได้อยากไปอยู่ดี

“ไปตอนกลางคืนวันวานน่าจะเลิกงานแล้วนะ หรือวันวานรังเกียจพีชเหรอ” พีชยังคงพยายามตื้อวันวานอยู่ วันวานเองก็ลำบากใจทุกครั้งที่พีชใช้คำพูดแบบนี้กับเธอ เธอพอจะรู้ว่าพีชรู้สึกเกินคำว่าเพื่อนกับเธอ แต่เธอก็แกล้งทำเป็นไม่รู้เพราะเธอไม่ได้คิดอะไรกับพีชเกินเลยคำว่าเพื่อนเลย และเธอก็ไม่อยากให้ความหวังพีชด้วยเธอเลยมักจะขีดเส้นสถานะกับพีชชัดเจน

“พูดแบบนี้อีกแล้วนะพีช วันวานไม่ได้รังเกียจพีชสักหน่อย เอาเป็นว่าถ้าพาเพลินไปด้วยวันวานก็จะไปนะ” วันวานอ้างพาเพลินทันที พาเพลินที่เงียบฟังทั้งคู่สนทนาอยู่นานได้แต่อ้าปากค้างและทำตาโตใส่วันวานอย่างคนตกใจ

“อ้าว! ไหงโยนมาที่คุณเพื่อนแบบนี้ละวันวาน” พาเพลินพูดอย่างคนรับกรรม

“ไปนะเพลิน ไปกันเยอะ ๆ สนุกดี พวกไอ้กรรณกับผิงผิงก็ไปด้วย” พีชหันไปหว่านล้อมพาเพลินโดยอ้างเพื่อนคนอื่น ๆ

“ขอให้คำตอบอีกทีนะ……” พาเพลินที่กำลังจะพูดอะไรต่อกลับถูกขัดขึ้นโดยเสียงเข้มของต๋าเฉิง

“วันวานเสร็จหรือยังคะ” ต๋าเฉิงที่หงุดหงิดและรำคาญพีชที่มาเกาะแกะกับแฟนของตัวเอง เขาจึงเดินเข้ามาตามวันวานพลางเอามือโอบไหล่เล็กของเธออย่างต้องการแสดงความเป็นเจ้าของ

“คุณน้าต๋าเฉิง วันวานเสร็จพอดีเลยค่ะ” หญิงสาวที่เห็นแฟนหนุ่มของเธอเดินเข้ามาถามเธอก็ได้แต่ส่งยิ้มหวานให้ก่อนที่จะตอบกลับไป

“งั้นกลับกันเลยนะคะ พาเพลินกลับยังไงครับ ให้น้าไปส่งบ้านไหม” ต๋าเฉิงเลื่อนมือลงไปจับมือวันวานก่อนจะหันไปถามพาเพลินที่จ้องมองต๋าเฉิงอย่างตื่นตาตื่นใจ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นต๋าเฉิงตัวเป็น ๆ และต๋าเฉิงก็หล่อกว่าที่เธอคิดไว้เสียอีก

“พาเพลิน แก! ได้ยินที่คุณน้าถามไหม” วันวานที่เห็นเพื่อนสาวของตัวเองจ้องมองต๋าเฉิงตาค้าง เธอจึงยกมือขึ้นไปโบกไปโบกมาตรงหน้าเพื่อนสาว

“หละ….. หล่อมาก เอ้ย! กะ….แกว่าอะไรนะวันวาน” พาเพลินที่ถูกดึงสติกลับ พูดอย่างรุกรีรุกรนพูดผิดพูดถูก แต่นั้นกับเรียกรอยยิ้มจากต๋าเฉิงได้ดี

“กลับกันไหม” วันวานบอกพาเพลินก่อนที่จะเอื้อมมือไปจุงมือพาเพลินเดินออกจากวงสนทนา แต่เธอก็ยังรักษามารยาทมากพอที่จะหันไปบอกลาพีช

“วันวานไปก่อนนะพีช ไว้เจอกันนะ” วันวานหันไปบอกลาพีชก่อนที่เธอจะจุงมือทั้งเพื่อสาวและแฟนหนุ่มเดินออกจากตรงนั้นมา

“พีชจะรอคำตอบนะวันวาน” ไม่วายพีชยังตะโกนไล่หลังวันวานตามมา

ทั้งสามคนพากันเดินมายังลานจอดรถที่คณะ ก่อนที่วันวานจะปล่อยมือพาเพลินออกพร้อมกับมือของต๋าเฉิงด้วยเช่นกัน

“จุงพาเพลินคนนี้เป็นหมาเลยนะยะ” พาเพลินได้ทีก็เอ่ยแซวเพื่อนสาว

“ฟู่ว…. อึดอัดมากเลย” วันวานถอนหายใจอย่างโล่งอก

“ขนาดนั้นเลยเหรอคะวันวาน” ต๋าเฉิงเอ่ยถามวันวานพลางเอื้อมมือไปโยกหัวเธอ

“ประมาณนั้นค่ะ…… ว่าแต่แกเถอะพาเพลิน แกจะกลับยังไงรถเสียไม่ใช่เหรอ วันวานไปส่งบ้านดีไหม ?” วันวานตอบชายหนุ่มก่อนที่เธอจะหันไปถามเพื่อนสนิทเรื่องการเดินทางกลับบ้าน  

“ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวแฟนพาเพลินมารับ คิกคิก” พาเพลินพูดก่อนจะหน้าแดงด้วยความเขินอายเล็กน้อย เมื่อนึกถึงใบหน้าแฟนสุดเท่ห์ของเธอ

“หื้ม….. แกลืมเม้าส์ให้วันวานฟังสินะเรื่องแฟนเนี่ย  อะไรเนี่ยไปมีแฟนตอนไหน ? บอกวันวานมาเดี๋ยวนี้!!!” วันวานที่รู้สึกว่าตัวเองพลาดอะไรไปเอ่ยถามพาเพลินพลางจับสองแขนพาเพลินเขย่าอย่างต้องการคำตอบ

“ก็…….” พาเพลินพูดเขิน ๆ ก่อนจะมองหน้าวันวานและเลยไปมองหน้าของต๋าเฉิง

“อยากนั่งคุยกันตามภาษาสาว ๆ ก่อนไหมคะ” ต๋าเฉิงที่เห็นสองสาวเหมือนต้องการคุยกันตามประสาก็เอ่ยถามออกมา

“ได้เหรอคะ ?.......” วันวานหันหน้าไปถามต๋าเฉิงด้วยสายตาเป็นประกายระยับ

“ได้สะ………” ชายหนุ่มที่กำลังจะตอบหญิงสาวคนรัก แต่เขากลับต้องกลืนคำพูดเหล่านั้นลงไปเมื่อสายตาของเขาเหลือบไปเห็นร่างสูงใหญ่แสนคุ้นตาที่กำลังวิ่งกะหืดกะหอบมายังทางที่พวกเขายืนอยู่ ก่อนที่จะหยุดลง…..