พี่ชาลครับ นี่แบคเองนะ ถ้าจดหมายนี้ถึงมือพี่เมื่อไหร่ ได้โปรดอย่าร้องไห้ อย่าทำตัวอ่อนแอ น้องรู้พี่เข้มแข็ง ขอโทษที่อยู่ด้วยไม่ได้ ขอโทษที่ไม่สามารถตื่นขึ้นมาทำอาหารเช้าให้เหมือนเคย พี่เบื่อไหมที่ต้องอยู่กับคนอย่างแบค ช่วงที่พี่นอกใจแบคไม่เจ็บปวดเท่าตอนที่พี่บอกแบคเป็นของตายเลยครับ ตอนนั้นแบคเจ็บมากจริงๆ เจ็บจนอาการมันกำเริบ จนไม่อยากมีชีวิตต่ออีกแล้ว แต่วันหนึ่งก็มีสิ่งมีชีวิตเล็กมาอยู่ในท้องแบค แบคจำเป็นต้องเข้มแข็งเพื่อลูกของเรา แบคต่อสู้กับโรคร้าย จนอาหมอบอกว่าอาการที่แบคเป็นอาจจะหายได้ แต่แล้วสิ่งที่แบคกลัวมันก็เกิด เค้าจากแบคไปอย่างไม่มีวันหวนมา ตอนนั้นแบคโกธรพี่มากรู้ไหม กลัวว่าพี่จะทำร้ายแบค แต่เพราะรักมากแบคจึงยอม แต่อาการแบค ร่างกายแบค มันไม่ไหวแล้วครับ มันตายไปตั้งแต่ที่ไม่มีลูก แบคอยากอยู่กับพี่นะ แต่อยู่ไม่ได้ แบครักพี่ แบคมองพี่ตลอด ตอนนี้พี่กำลังร้องไห้รึเปล่า แบคเช็ดน้ำตาให้ไม่ได้แล้วนะคนดี รักพี่ชาลที่สุดในโลกเลย
อย่ารอทั้งๆที่ไม่มีวันได้เจอ
อย่าตามหาทั้งๆที่ไม่รู้ว่ามีจุดหมายรึเปล่า
อย่าร้องเพราะไม่มีคนเช็ดน้ำตาอีกต่อไป
อย่าทำงานจนไม่กินข้าว เพราะน้องไม่สามารถบังคับได้อีกแล้ว
รักตลอดนะครับคนดี💓💓💓💓💓💓