หลังจากที่เฟร์ยมาส่งฉันที่บ้านแล้วเค้าก็กลับไป กลับมาก็ยังไม่เจอไอ้พี่ตัวแสบเลย เหอะๆ ไปเที่ยวห้างกว่า

ไลน์ ผีเสื้อ​ราตรี

เรา: ว่างไหม

มินนี่: ว่าง

มาวิน: ว่าง

ไอซ์: ว่าง

น้ำหวาน: ไม่ว่าง ติดเดินแบบ

เรา: ไปเดินห้างกัน หิววว

มินนี่+ไอซ์ : มึงเลี้ยง

เรา: ตลอด มึงอ่ะวินไม่ไปเหรอ

มาวิน: ไปๆ

เรา: งั้นมึงมารับกูด้วย เจอกันที่ห้างZZ

พวกมัน: โอเคร /หลังจากนั้นเราก็มาอาบน้ำแต่งตัว รอมาวินมารับ

เรานั่งรอวินในห้องรับแขกสักพัก เฮียแดนก็กลับมา

เรา: เฮียยยยยยย

เฮีย: บอกว่าอย่าเรียกยาวๆไง

เรา: หึ! เมื่อคืนทิ้งน้อง ค่อยดูจะฟ้องป๋า

เฮีย: เห้ยๆ ไม่ได้ทิ้งก็ฝากเฟร์ยมาส่งแล้วไง

เรา: เหอะ! ไม่คุยด้วยแหละไปดีกว่า

เฮีย: อ้าวแล้วนั่นจะไปอ่ะ

เราคุยกะเฮียเสร็จก็ออกมาเลยเพราะวินมารออยู่แล้ว หลังขึ้นรถวินก็ขับรถออกมาตรงดิ่งถึงที่ห้างทันที เราหยิบโทรศัพท์​ขึ้นเพื่อจะถามว่าพวกมันอยู่ไหนกัน

ไลน์ ผีเสื้อราตรี

เรา: พวกมึงอยู่ไหนกัน

มินนี่: อยู่ร้านชาบู

เรา: โอเครๆ

พอถามพวกมันเสร็จเรากะมาวินก็ตรงมาร้านชาบูทันที เรากะวินเดินเข้าไปร้านตรงที่ไอซ์กะมินนี่นั่งรอแล้ว พวกเรามาถึงก็สั่งอาหารกัน ระหว่างรออาหารก็นั่งเรื่อยเปื่อย​ไป สักพักพนักงานก็ยกอาการมาเสิร์ฟ​ให้ พออาหารพวกเราก็นั่งกินจน มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา

............... สวัสดีครับน้องโทรี่

นึกว่าใครที่แท้ก็กลุ่มเพื่อนๆเฮียเรานี่เอง คนที่ทักเราชื่อ พี่โซ่น่ะ

เรา: อ้าว! สวัสดีค่ะพี่โซ่ สวัสดีค่ะพี่ๆ

พวกพี่ๆ: สวัสดีครับ

เรา: มาทานอาหารกันเหรอค่ะ

พี่โซ่: ครับ 😊 งั้นพวกพี่ขอตัวไปหาที่นั่งก่อนนะ

เรา: ค่ะ /แล้วพวกพี่ๆก็เดินไปหาที่นั่ง

มินนี่: พี่โซ่โคตรหล่อเลยอ่ะมึง

ไอซ์: เบาๆหน่อยมึง

เรา: แรดนะมึง

มินนี่: นี่แหละพ่อของลูกกู

เรา+ไอซ์+มาวิน: มึงมีมดลูกเหรอ /พูดพร้อมกันมาก

มินนี่: ชิ! 😡

หลังจากนั้นพวกเราก็นั่งทานกันจนอิ่มแล้วแวะซื้อของนิดหน่อยจึงแยกกันกลับบ้าน พอกลับมาถึงบ้านเราก็เจอเฮียนั่งอยู่ที่โซฟาเหมือนรอใครสักคน

เรา: เฮียยยยยยยย

เฮีย: จะเรียกยาวๆทำไม

เรา: มานั่งรอใครตรงนี้

เฮีย: รอเรานั้นแหละ เฮียว่าคืนพรุ่งนี้จะจัดปาร์ตี้​หน่อยอ่ะ ห่างหายไปนาน ชวนเพื่อนๆเรามาด้วยดิ

เรา: โอเครๆค่ะ

เฮีย: งั้นเฮียไปข้างนอกก่อนจะไปเคลียร์​งานสักหน่อย ว่าแต่เราจะไปไหนต่อป่าว

เรา: ไม่ได้ไปอ่ะเฮีย

เฮีย: งั้นไปช่วยงานเฮียหน่อย ไปดูท่าเรือกะบ่อนให้หน่อย

เรา: แล้วเฮียจะไปไหน

เฮีย: จะเข้าไปดูเอกสารที่บริษัท​หน่อยและจะไปผับอ่ะไปเคลียร์​บัญชี​หน่อย

เรา: อ๋อ งั้นเฮียไปเหอะ เดี๋ยวรี่ให้ตะวันและวายุไปเป็นเพื่อน

เฮีย: เครๆ /แล้วเฮียออกไป เราขึ้นห้องมาอาบน้ำแต่งตัวใหม่ เสร็จก็ลงมารอตะวันและวายุ หลังจากนั้นก็ตรงไปที่ท่าเรือก่อนเราเข้ามาเคลียร์​เอกสารทั้งหมดที่ค้างไว้2เดือนตอนที่ไม่อยู่ กว่าจะเสร็จก็ปาเข้าเย็นแล้ว เราจึงตรงไปที่บ่อนหรือคาสิโน​ต่อ พอมาถึงเราก็เข้าไปข้างในทันที ตะวันและวายุก็เดินมาตาม

ผจก.: สวัสดีครับคุณหนู

เรา: อืม ขอบัญชี​ทั้งหมดด้วย

ผจก.: เดี๋ยวผมเอาขึ้นไปให้นะครับ

เรา: อืมๆ /เราก็เดินตรงมายังห้องทำงานทันที นั่งรอสักพักผู้จัดการก็เอาบัญชี​ทั้งหมดมาให้เรา ระหว่างที่เรากำลังตรวจเอกสารอยู่ ผู้จัดการก็เข้ามาเรา

ผจก.: คุณหนูครับ ผู้คนเล่น​ แล้วโกงครับ

เรา: ใคร?

ผจก.: นายดิเรกครับ

เรา: อยู่ที่ไหน

ผจก.: ห้องVIPครับ

เรา: นำเราไป

ผจก.เราก็เดินนำเรามายังที่ห้องVIPทันที เปิดประตูเข้าไปพบผู้ชายสูงวัยคนนึ่งกำลังโวกแวกโวยวาย​อยู่

เรา: ไม่ทราบว่ามีปัญหาอะไรหรือป่าว

ดิเรก: ก็ที่นี้มันขี้โกง เล่นเท่าไหร่ก็เสียหมด

เรา: แน่ใจเหรอ

ดิเรก: ค่อยดูนะผมจะฟ้องร้องพวกคุณทั้งหมด

เรา: ก่อนที่จะไปฟ้องร้อง ไปหาเงินมาใช้หนี้ก่อนไหม

ดิเรก: กูไม่มี มึงจะทำไม ผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างมึงจะทำไรกูได้ หึ

เรา: หึ! ให้โอกาส​ไปหาเงินมาใช้หนีซะ

ดิเรก: กูไม่ใช้ มึงจะทำไม

เรา: ตะวัน

ตะวัน: ครับ

เรา: เอาของมา /ตะวันส่งมีดสั้นมาให้เรา/ งั้นเอาดีเรามาเล่นเกมส์หน่อยดีกว่าไหม

ดิเรก: เกมส์ไรของมึง

เรา: ปามีด ถ้ามึงรอดหนี้ทั้งหมดกูยกให้แต่ถ้ามึงไม่รอดก็แค่ตาย

ดิเรก: หึๆ เอาสิ กูก็อยากรู้มึงจะเก่งสักแค่ไหนเชียว

เรา: ตะวันเคลียร์​พื้นที่ /ตะวันจัดโต๊ะออกให้มีพื้นที่สำหรับเดินได้ / นับ1-3 แล้วปา

ดิเรก: ได้สิ หึๆ มึงเสร็จก็แน่ /หลังจากเรากะดิเรกก็หันชนกัน

ตะวัน: 1 2 3

ควับ พอเดินครบ3ก้าวก็เราหันมาปามรดใส่มึงปักที่หัวใจพอดี ส่วนเราโดนแฉลบไปเฉยๆ

...... โทรี่

เรา: เฮีย? ไหนว่าเข้าบริษัท​กะผับไง /เฮียแดนค่ะ มากะนายเฟร์ยนั่นด้วย

เฮีย: เฮียแค่จะพาไอ้เฟร์ยมาผ่อนคลาย​อ่ะ แล้วเราทำอะไร นั่นเลือดนิ /เฮียรีบเดินเข้ามาดูที่แขนเราทันที/ ใครมันทำอะไรหมวย

เรา: ไม่มีไรเฮีย แค่พวกที่เล่นเสียแล้วพาลอ่ะ

เฮีย: ตลอดเลยนะเราอ่ะ ไปทำแผลก่อนไป

เรากะเฮียแล้วเฟร์ยก็เดินขึ้นมาบนห้องทำงานข้างบน เฮียไปหยิบกล่องพยาบาล​มาทำนั่งทำแผลให้เรา