"ฝ่าบาทกระหม่อมพบพระศพของท่านอ๋องเก้าแล้วพะยะค่ะ กระหม่อมได้นำไปไว้ที่ตำหนักเทพแล้ว ตอนนี้ที่นักพรตกำลังเตรียมพิธีรอแค่เพียงฝ่าบาทเสด็จไปเท่านั้นพะยะค่ะ 

"ร่างสูงสง่าบนบรรบัลค์มังกรฉลองพระองค์สีเหลืองทองแห่งตำแหน่งโอรสสรรค์พริ้วกายจากไปทันทีโดยมิได้รอผู้ในเมื่อดวงใจของพระองค์กำลังจะกลับมาอีกครั้ง  

"พวกเจ้าให้ใครไปแจ้งท่านอ๋องทั้งหลายซะด้วย ส่วนพวกเจ้าที่เหลือคุ้มครองฝ่าบาทที่ตำหนักเทพ" 

ซุนกงกงถอนหายใจไม่รู้ว่าครั้งนี้จะสำเร็จหรือไม่ความเศร้าของฝ่าบาทและเหล่าท่านอ๋องนั้นทำให้แผ่นดินระส่ำระสายแต่อีกใจก็แอบภาวนาให้ท่านอ๋องเก้าไม่สามารถกลับมาได้ ท่านอ๋องผู้นั้นน่าสงสารยิ่งนัก แม้แต่วิญญาณก็ไม่อาจสงบสุขได้  

เรือนสีขาวดำที่ตั้งอยู่บนภูเขาที่ล้อมไปด้วยฮวงจุ้ยที่ส่งเสริมความเป็นมงคล ในห้องใต้ดินที่อยู่ลึกลงไป ห้องที่มีไอเย็นแผ่ออกมาจากผนึกใสที่ทำจากน้ำแข็งพันปีภายในมีร่างของบุรุษร่างเล็กแต่งตัวเต็มยศถูกบรรจุแช่แข็งอยู่ภายใน ดูสงบงดงามประดับด้วยรอยยิ้มอย่างผู้หลุดพ้นอย่างแท้จริง  

เจ้ามีความสุขมากเพียงนี้ การตายจากพวกข้าคือความปรารถนาของเจ้าใช่หรือไม่หยวนเหยา 

"ถวายบังคมฝ่าบาท" นักพรตชุดดำและชุดขาวประมาณยี่สิบคนคุกเข่าคาราวะรอบประรำพิธีเรียกวิญญาณ นี่นับเป็นครั้งที่สองที่เกิดพิธีการนี้ พิธีการที่ผิดต่อสวรรค์ฝืนลิขิตแห่งโชคชะตา 

"พวกเจ้าลุกขึ้นเถอะ" เสียที่ออกอาการเหนี่อยล้ากล่าวขึ้นก่อนจะสั่งให้เริ่มพิธีการอย่างเร่งด่วน 

"กระหม่อมได้นำธงเรียกวิญญาณล้อมร่างของท่านอ๋องเอาไว้เพื่อไม่ให้ไอวิญญาณที่ยังเหลืออยู่ถูกดึงออกไป แต่ทว่าดูเหมือนจะช้าไปก้าวหนึ่งวิญญาณถูกดึงไปยังอีกโลกแล้วพะยะค่ะ ดังนั้น" 

"เจ้าหมายความว่าหยวนเหยาจะไม่ฟื้นขึ้นมาอีก งั้นพวกเจ้าก็ไม่สมควรมีชีวิตอยู่" 

มังกรพิโรธหนักคว้าคอของนักพรตบีบจนได้ยินเสียงของกระดูกหักก่อนที่ร่างจะห้อย คอตกร่างร่วงลงพื้นทันทีที่ถูกปล่อย และดูท่าทุกคนที่อยู่ที่นี่ก็ต้องมีจุดจบเช่นเดียวกัน หัวหน้านักพรตรีบระลำระลักพูดก่อนที่ทุกคนที่นี้จะเป็นศพกันหมด 

"ฝ่าบาทโปรดระงับโทสะ โปรดระงับโทสะก่อนพะยะค่ะ" 

"เจ้าจะให้เจิ้นระงับโทสะ แค่เรียกวิญญาณคนตายกลับมาพวกเจ้ายังทำไม่ได้ เจิ้นจะเลี้ยงพวกเจ้าให้เปลืองข้าวทำไม " 

"ฝ่าบาทแค่ก็ไม่ใช่ไม่มีทางที่จะดึงวิญญาณกลับมาพะยะค่ะ แต่ทว่าสิ่งที่ต้องแลกคืออายุขัยของฝ่าบาทเอง พวกกระหม่อมจึงไม่กล้าที่จะ" 

"เจ้าจะทำอะไรก็ทำ อายุขัยข้าหากเพียงพอที่จะดึงกลับมาได้หรือไม่" 

"ใช้เพียงอายุขัยของพระองค์หนึ่งปีเพื่อดึงวิญญาณของท่านอ๋องกลับมาและอายุขัยอีกส่วนที่ต่อเทียนชีวิตที่ดับไปสว่างไสวอีกครั้งพะยะค่ะ" 

"เจิ้นต้องทำอย่างไร" เหมือนแสงส่วางถูกจุดขึ้นอีกครั้งคว้าคอมาเค้นถาม 

"ฝ่าบาท แต่เรื่องอายุขัยกระหม่อมมออาจดึงจากพระองค์ได้มากนัก แผ่นดินยังคงต้องการประมุขไพร่ฟ้าไม่อาจขาดเสาหลักหากกระหม่อมดึงอายุขัยของพระองค์ออกมาให้ท่านอ๋อง" 

"เจ้าก็ดึงจากพวกข้าก็แล้วกัน ก็น่าจะพอกระมัง"เป็นเสียงของรัชทายาทหรือท่านอ๋องสองเดินนำหน้าน้องชายอ๋องเดินตามหลัง" 

"พะยะค่ะ กระหม่อมจะรีบทำพิธีคืนนี้ก็สามารถดำเนินการได้พะยะค่ะ คืนนี้มีฤหธิ์ดีอยู่พะยะค่ะ" 

ดวงตาทั้งแปดมองไปยังแท่งหินที่มีร่างของน้องชายพ่วงเมียรัก กลับนี้พวกเขาจะไม่ยอมให้หยวนเหยารอกสายตาอีก