Talk:แก้วใส
ฉันหนีจากตาบ้านั่นได้ก็รีบตรงดิ่งมาที่ร้านทันทีอีกอย่างมันก็ถึงเวลาทำงานพอดีด้วย
พริ้ม:หายไปไหนมาว้ะ วันนั้น...
แก้ว:อย่า!!
พริ้ม://หน้างง
แก้ว:อย่าพูดถึงมันเลย ทำงานเหอะ
พริ้ม:เออๆมึงรีบไปเปลี่ยนชุดเหอะ
แก้ว:เดี๋ยว!! มึงห้ามบอกใครนะ
พริ้ม:เอ่อ..เออๆกูไม่พูด
พอคุยกับพริ้มจบฉันก็รีบวิ่งเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพราะตอนนี้ที่ร้านลูกค้าเริ่มเข้าแล้วเดี๋ยวอีกสักพักคงจะแน่นร้านเพราะวันนี้เป็นวันหยุดด้วยมั้งคนเลยจะเยอะกว่าปกติ
Talk:เอิร์ท
ผมยืนมองดูเด็กนั่นจากชั้นบนของผับ ดูจากลีลาท่าทางการเสิร์ฟ การเชียร์แขกของเด็กคนนี้คงจะผ่านประสบการณ์มาเยอะสิถึงได้คล่องตัวขนาดนี้
ท็อป:ไงว้ะ ชอบหรอ
เอิร์ท:ป่าว
ท็อป:ป่าวแต่ยืนมองเค้างี้
เอิร์ท:กูก็แค่มายืนดูคนที่ร้านเฉยๆวันนี้ลูกค้าเยอะดี
ท็อป:ก็ใช่สิครับวันนี้เป็นวันหยุดนิ
ผมยืนดูยัยนั่นอยู่สักพักใหญ่ๆยัยนั่นโดนยัดเหล้ามาก็ไม่น้อยดูทรงแล้วไม่น่าจะคออ่อน ลงไปเดินดูหน่อยดีกว่าว่ายังไหวอยู่รึป่าว
เอิร์ท:ไง ตัวดีโดนไปหลายแก้วยังไหวอยู่ไหม
แก้ว:แค่นี้จิ๊บๆ//มือเริ่มพัด เริ่มดึงคอเสื้อ